Ang araw na iyon ay puno ng bagong pag-asa. Maya sat at her desk, reviewing the details of her business expansion. She’d made the decision, and now, there was no turning back. It was both exciting and nerve-wracking, but she knew it was the right move. Her heart felt lighter, as if a weight had been lifted. Ngunit hindi niya maiwasang mag-alala tungkol sa kung paano ito makakaapekto sa kanyang relasyon kay Ash.For weeks, she had been so focused on the business side of things, keeping her worries to herself, afraid of burdening him. But with Ash’s unwavering support, Maya realized she couldn’t keep her fears hidden any longer. She had to trust him completely, not just with her business but with her heart.Nais niyang pag-usapan ito, ngunit hindi niya alam kung paano. She didn’t want to seem like she was relying too much on him. Pero hindi rin niya matanggap na mag-isa lang siyang magtatagumpay. Ash had been there for her from the very beginning, and she knew that she couldn’t do this
The weeks passed by, and Maya’s business expansion was slowly gaining momentum. Ang daming work na kailangang tapusin, pero Maya was determined. Her team was in full swing, and she could feel the pressure mounting, but there was also a sense of excitement in the air. For the first time in a long time, she felt like everything was aligning—the business, her relationship with Ash, and even the possibilities for her future. Ngunit hindi lahat ng bagay ay kasing daling asahan. Ang mundo ay patuloy na nagbibigay ng mga hamon, at hindi palaging makikinig ang buhay sa plano mo.Maya was sitting at her desk one morning when her phone buzzed. It was an email notification from her lawyer about an issue with the paperwork for one of the major partnerships they were working on. Her heart sank as she read through the message. It was a minor legal obstacle, but enough to cause delays in their timeline. She took a deep breath and tried to stay calm, but the pressure was beginning to take its toll. G
The morning sun bathed Maya's office in a soft golden light as she sat at her desk, her laptop open in front of her. She was sifting through emails, coordinating with her team, and finalizing details for a major product launch. It was a good day, the kind she could be proud of—until a phone call interrupted her quiet moment.“Hello?” Maya answered, trying to keep her voice steady.“Ms. Jenkins, we need to talk,” the voice on the other end of the line said. Maya’s heart skipped a beat at the seriousness in the person’s tone.It was a call she had been expecting but had hoped would never come.Her lawyer, Mark, continued. “I just received some disturbing news. There’s a potential leak of confidential information from your company. I don’t have all the details yet, but this could seriously affect the launch. We need to act quickly.”The words hit Maya like a punch to the stomach. She felt her breath catch, her mind racing. Ang huling bagay na gusto niyang mangyari ngayon ay magkaroon ng
Maya was sitting at the kitchen table of her apartment, a cup of coffee in front of her. The morning light filtered through the window, casting a warm glow on the small space. It had been a few weeks since the crisis at the company, and things were slowly getting back to normal. However, despite everything settling down, she couldn’t shake off the feeling of unease. The events that had unfolded had left an imprint on her, and now, more than ever, she was questioning the people around her. Maya sighed, taking a slow sip from her coffee. Tingnan ko nga kung may pagkakataon pa akong magpahinga, she thought, but it seemed like the days were just getting busier. She was facing new challenges at work, and although things were somewhat calm, her mind kept going back to the leak and the betrayal she had felt. Just as she was about to finish her coffee, her phone buzzed. It was a text from Ash.“I’ll be at your place in 30. Can we talk?”Maya’s heart skipped a beat. She had a feeling this w
Ang araw ay nagsisimula nang magtakip, at ang tanawin mula sa bintana ng apartment ni Maya ay napakaganda. Habang siya ay nakaupo sa sofa, tinitingnan ang sunset, pakiramdam niya ay may mga bagong simula na papalapit. Hindi siya makapaniwala kung gaano ka-bilog ang takbo ng buhay niya mula nang magtagpo sila ni Ash. Minsan, parang isang panaginip—masaya, pero may mga bahagi pa ring mahirap tanggapin.“Pangarap ko ba ito?” tanong ni Maya sa sarili, ang mga mata niya nakatutok sa sinag ng araw na unti-unting nawawala sa kalangitan. Ngunit hindi na siya natatakot ngayon. Natutunan niyang tanggapin ang mga bagay-bagay, at higit sa lahat, natutunan niyang mahalin ang sarili niya. Ilang araw na ang nakalipas mula nang magkausap sila ni Ash, at naging mas maligaya ang bawat araw nila. Sa bawat maliit na sandali, nagiging mas buo ang kanilang relasyon. Pero ang takot at mga tanong sa likod ng kanyang isipan ay hindi pa rin nawawala. Lalo na ngayon na nagiging mas seryoso na ang lahat.Nag-vi
Ang gabing iyon ay puno ng kalmado at pag-aalalang naghalo sa mga nararamdaman ni Maya. Nasa kotse siya, nakatanggap ng mga salitang nagbigay liwanag sa kanyang dilim, ngunit kasabay nito ang mga tanong na hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Habang nagmamaneho si Ash, ang bawat tunog ng sasakyan, ang bawat pag-pindot niya sa manibela, para bang lahat ng galaw nito ay nagsisilibing senyales ng isang bagong simula para sa kanila. Ngunit may mga nararamdaman pa rin siyang takot na naglalakbay sa kanyang mga ugat.Pagkatapos ng ilang minuto ng tahimik na biyahe, huminto sila sa isang magandang restaurant na matatagpuan sa isang tahimik na kanto ng lungsod. Maliwanag ang mga ilaw, ang mga bintana ay may tanawin ng mga puno na dahan-dahang gumagalaw sa simoy ng hangin. Habang papasok sila sa loob ng restaurant, hindi maiwasan ni Maya ang mag-isip. Paano kung hindi mag-work out? Paano kung ito na ang huling pagkakataon? Para bang ang bawat hakbang nila ay puno ng mga tanong at mga posibi
Si Maya ay naupo sa harap ng kanyang laptop, ang mga daliri niya ay gumagalaw sa keyboard, pero ang mga mata ay nakatingin lamang sa walang hanggan. Hindi niya pa rin alam kung anong mga susunod na hakbang. Ang lahat ng nangyari kay Ash, sa kanilang relasyon, at sa kanyang sarili ay tila isang blur. Kakaibang pakiramdam—parang may mga bagay na hindi pa natatapos, ngunit hindi rin alam kung anong pagtatapos ang hinahanap.Paano ko ba malalaman kung handa na ako? Ang tanong na yun ay paulit-ulit na bumangon sa kanyang isipan. Gusto niyang maging handa. Gusto niyang magtiwala kay Ash. Pero hindi rin niya maaalis ang mga takot na matagal na niyang tinatago.Ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas komplikado, lalo na't may mga bagay silang hindi pa ganap na nauunawaan. Si Ash, kahit gaano pa siya ka-tapat, ay may mga sugat din na hindi niya kayang ipakita nang buo. Tulad ni Maya, si Ash ay may mga bagay na iniwasang pag-usapan, mga bagay na may kinalaman sa pamilya, sa trabaho, at sa mga
Kinabukasan, habang ang araw ay sumisikat, nararamdaman ni Maya na may mga bagay na parang unti-unting nagiging malinaw. Hindi pa siya sigurado kung anong klase ng relasyon mayroon sila ni Ash—pero may isang bagay siyang tiyak: Ang takot na matagal niyang kinu-cover up ay unti-unti nang humuhupa. Siguro dahil sa pag-usap nila kagabi. Ang bawat salita ni Ash ay may malalim na kahulugan, at tila nagsisimula siyang magtiwala na may posibilidad pa ang lahat ng ito.Habang papasok siya sa kanyang opisina, nagri-ring ang kanyang cellphone. Isang message mula kay Ava.Ava:“How was it? Please tell me everything! I’m dying to know! I’m here for you, whatever happens, ha?”Si Ava, palaging nandiyan. Nasa tabi niya ito kahit anong mangyari. Maya smiled as she replied, “We talked. And for the first time, I felt like... like he really gets it. It’s not easy, Ava, but maybe there’s a chance for us.”Naisip niya na hindi lang siya ang naglalakad sa madilim na landas. Si Ash din, tulad niya, ay puno
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M