Maya's POVThe days following my last dinner with Ash felt like a blur, a series of fleeting moments that left me both light and heavy at the same time. His words echoed in my head, especially the way he told me he wanted me to see him- the real him-and not just the CEO, not just the man behind SoulLink. It's been hard for me to believe him, to let myself fall into this feeling that kept stirring inside me. But the way he made me feel seen, understood-it's something I hadn't experienced before.Sana hindi ako magkamali.I didn't tell Ava about our dinner. She'd been asking more questions lately, and I wasn't sure I was ready to explain the things I was feeling. Not when it still didn't make sense to me. Asher was so different from the guy I imagined him to be. The walls he had built around himself were real, but so were the cracks I saw every time we talked. Still, I couldn't deny that I was drawn to him. And yet, there was still a part of me- nag-aalangan parin-afraid that things wou
AVA'S POVIt's funny how life throws curveballs when you least expect it.I was just sitting on my couch, scrolling through my phone like I always do when I'm avoiding the chaos of my thoughts. My mind was on autopilot, and I was so focused on the meme I was reading that I didn't even notice the text message from Maya until it was too late. I had been meaning to call her for hours, to tell her everything, but every time I thought about it, my stomach twisted. I didn't want to worry her. Hindi ko pa nga rin sigurado kung tama ang ginagawa ko, pero nararamdaman kong kailangan ko itong ibahagi.I texted her first.Ava: Maya, I need to talk to you. There's something you don't know.I saw her reply almost immediately.Maya: What's going on?The moment I saw that message, I realized how cryptic and vague my words had been. Was I really ready to tell her everything? The truth about Ash? The things I had uncovered?But I couldn't back out now.Ava: I think I found something. About Ash. Someth
MAYA'S POVI sat in my car, staring at the screen of my phone. Nandiyan na naman ang message ni Ava-ang huling mga salitang binitiwan niya na nag-uudyok sa puso ko na magtulungan kami, pero may isang bahagi ng akin na ayaw makinig. I didn't want to believe it. Ayoko pang isipin na may itinatagong mali si Ash. Hindi ko kayang mawalan ng tiwala sa kanya. Hindi ko pa kayang makapaghanda para sa kung anuman ang lihim na tinatago niya.Pero... kung may itinatago nga ba siya, anong klaseng relasyon ang meron kami?Sighing, I finally hit the gas and started driving toward Ash's place. I didn't even know if I was ready to face him or if I was simply running away from the uncertainty that had been eating me up ever since I got that message from Ava. But deep inside, I knew I had no other choice. Kung gusto ko talagang malaman ang katotohanan, kailangan ko siyang tanungin.I arrived at his apartment complex and parked my car. Pagdating ko sa building, I took a deep breath. Ang dibdib ko ay para
MAYA'S POVWala akong masyadong naramdaman habang papauwi ako. Siguro kasi hindi ko pa rin alam kung anong magiging ending ng lahat ng ito. I wanted to believe Ash, I really did. Pero, ang sakit pa rin. Bawat salita niya kanina, parang may mga butas. Masyadong madali niyang ipinasa ang lahat ng pagkakamali niya sa ibang tao. Hindi ko siya masisisi, kasi siguro ganun talaga siya-laging itinatago ang mga bagay na nakakabigat.Pero ako? Hindi ko kayang maging ganun. I may have built walls to protect myself, pero hindi ko kayang magpanggap na hindi ako nasaktan, na hindi ko nakikita bawat signals. Na hindi ko ramdam na may kulang.Pagdating ko sa apartment ko, diretso akong pumasok, hindi na pinansin ang phone ko na nag-vibrate sa bag ko. Nandiyan na si Ava, naghintay na sigurado akong matagal. Hindi ko kayang mag-isang nang mag-isip ngayon. I needed someone to talk to."Ava!" Sigaw ko habang tinatanggal ko ang sapatos ko. "Ang hirap!"Bigla niyang binuksan ang pinto, ang mukha niyang pun
AVAS POVAng gabi ay tahimik. Hindi ko rin alam kung bakit, pero may bagay sa hangin na nagdudulot ng pakiramdam na may malalim na mangyayari. Hindi ko alam kung para kanino o kung anong ibig sabihin nito, pero nararamdaman ko ang weight ng mga nangyayari.Maya is my best friend. Alam ko kung gaano siya kalakas at ka-independent.Pero ramdam ko yung paghihirap na tinatago niya. Ang sakit makita siyang nahihirapan dahil sa isang lalaki. I just wanted to shake her out of it. Kasi alam ko, she's better than this. She deserves better.Tumingin ako sa kanya mula sa kabilang sofa habang nagmumuni-muni siya. Nakita ko ang mga mata niyang malungkot, puno ng tanong, at may pag- aalinlangan. Maya, at least I know you're strong enough to face this, I thought.Sinubukan ko siyang pasayahin, kahit na alam kong hindi madali. "Babe, kahit anong mangyari, remember-you're amazing. Don't let anyone tell you otherwise, okay?"She gave me a faint smile, pero hindi pa rin siya tumitingin sa akin ng direts
AVAS POVAng araw na 'to, para akong nakakulong sa isang malaki, madilim na kahon ng mga tanong at pagkabahala. I mean, I was trying to be there for Maya, trying to support her through her pain. Pero, at the back of my mind, alam ko na may sarili din akong mga problema na kailangan harapin.Kaya nang magring ang phone ko at makita ko ang pangalan ni Liam, hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Naramdaman ko ang kilig, at the same time, ang takot. Takot na baka maulit na naman ang mga bagay na hindi ko na gustong balikan.Maya and I were at a cafe, trying to distract ourselves from all the emotional baggage, when I felt my phone buzz. Pagtingin ko sa screen, nagilid ang mata ko. Liam.Napaisip ako sandali, kung tatawagan ko ba siya or ignore ko na lang. Ayoko na sanang balikan siya, pero hindi ko maiiwasan ang curiosity ko. Lalo na't ang huling nakita ko sa kanya, hindi maganda."Are you gonna answer it?" Maya asked, her eyes still focused on the menu. I could hear the curiosity
AVAS POVPagkatapos ng ilang araw na tahimik, nagdecide akong makipagkita kay Liam. Hindi ko alam kung ano ang aasahan ko, o kung anong magiging reaksyon ko kapag makita ko siya ulit. Pero isang bagay ang sigurado-gusto kong tapusin ang lahat ng tanong na nagpapalabo sa isipan ko. Hindi ko na kayang magdalawang-isip pa.Sinabi ko kay Maya na magkikita kami ni Liam. She wasn't exactly thrilled about it, but she understood. "Ava, just be careful, okay?" she reminded me before I left. "Alam ko na may pagkakamali siya, and maybe he's changed, but please... don't let him hurt you again."I smiled at her, trying to calm myself. "I promise, I'll be okay. I just need to see him. I need to hear him out, Maya."She just nodded, though I could tell she was still worried. But I needed this. For me. Hindi ko na kayang maging stuck sa isang lugar kung saan puro tanong lang ang sumasakop sa akin.Pagtapak ko sa cafe kung saan kami magkikita, I couldn't help but feel the weight in my chest. Para bang
AVAS POVHindi ko pa rin lubos maisip kung ano ang nangyayari sa pagitan namin ni Liam. After the talk, things seemed... different. He wasn't the same guy na nakasanayan kong makita-yung parang walang pakialam sa nararamdaman ko. This Liam was gentle, sincere, and apologetic. Pero parang may bahagi pa rin ng utak ko na nagsasabing mag-ingat. Kasi, hanggang ngayon, hindi ko pa rin kayang itapon yung mga bagay na ginawa niya noon.Pero kahit papaano, binigyan ko siya ng chance. Minsan, kinakalabit ko pa ang sarili ko para tanungin kung tama ba ang mga desisyon ko. But I wanted to believe him. Gusto ko kasing maniwala na tao pa siya na kayang magbago, na may chance kaming magsimula ulit.Lately, madalas kami mag-usap. He'd send me sweet messages-yung tipong mga "how's your day?" or "I miss you." And surprisingly. I was starting to enjoy it. Na hindi lang siya naglalambing, but we were actually talking. About life, about our past, and even the future.Pero alam ko, hindi ko pa rin kayang
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M