Para akong naging buntot at mariing nakasunod kay Natalie. Binilisan nito ang pagmamaneho kaya ganoon din ako. Gusto kong makita ang sasakyan niya dahil baka naman bigla din siyang mawala sa paningin ko. Kaya naman nang biglang huminto ang sasakyan ni Natalie ay mabilisan din akong sumunod. Napuno
( Natalie's POV ) "Kung wala kang tiwala na marunong ako then use my car instead. I'll drive yours home. Atleast kung sakali mang palpak ang gawa ko at maaksidente ako, it's fine for me as long as you are safe." Mariin ngunit malumanay na sambit ni Alas kaya saglit akong natameme. Para akong na
( Alas POV ) Thirty minutes, One hour, two hours? Hindi ko alam kung ilang oras na akong nandito para lang bantayan si Natalie na magpahanggang ngayon ay hindi na ako ulit kinakausap pa. Pasimple siyang lumalabas galing sa sasakyan niya para tingnan kung nandito na nga ba ang sundo niya ngunit t
"Alas apo! Nandito ka na pala. Kumusta na?" Concern na puna na tanong ni Lola Aida nang mabungaran ako nitong nakaupo sa malaking couch sa sala ng bahay. Kakatapos ko lang din kumain kaya dito ko na napagpasyahang magpahinga. Wala pa kasing trenta minutos magmula ng makauwi ako dahil talagang sinu
The Luxe Bay Resort. Iyon ang pangalan ng resort na nabanggit sa akin ni Lola Aida kaya kinaumagahan ay nag impake kaagad ako. Five days daw mananatili roon si Natalie dahil sa isang mahalagang business proposal kaya nakakaramdam na kaagad ako ng kagalakan. "Kakilala ko ang mismong may ari ng
( Natalie's POV ) "Oh Tanya, napatawag ka? May problema ba sa store?" Tanong ko sa kaibigang nasa kabilang linya. Kung kailan kasi nasa biyahe na ako patungong The Luxe Bay Resort for an important meeting with clients ay ngayon pa ito tumawag. "Ehehem problema agad? Eh hindi ba pwedeng kinukumus
"Welcome to the Luxe Bay Resort Ms. Natalie Villaroman." Magiliw at magarbong bati sa akin ng mga staff pagkapasok ko pa lang sa may entrada ng resort. Napakagalang at sabay sabay pa ang mga ito na may kasamang pagyuko kaya pakiramdam ko isa akong VVIP. Well, hindi nga ba? Dahil VVIP naman talag
"Ms. Villaroman! I'm glad, I saw you here!" Tinig ng isang hindi pamilyar na boses na lalaki kaya agad nitong nakuha ang atensyon ko at puno ng pagtatakang napatuon sa gawi nito. Tinanggal ko ang suot na sunglasses saka marahan itong nginitian. "Yes? Sorry, but may I know you sir?" Pormal at k
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra