"Boss, nandito na po tayo!" Nang ihinto ni Noli ang sasakyan sa isang magarbong building ay mangha akong napatitig dito. Ang laki at napakamoderno ng disenyo na sa unang tingin pa lang ay hindi mo aakalain na isa itong ospital. Ayon sa kwento ni Lola Aida sa akin ay ang pribadong ospital na ito
"Ma'am kumusta po kayo!? Long time no see po!" Ani Noli na mabilis pa sa alas kwatro na nakalapit sa babae kaya napadako ang atensyon ni Natalie sa lalaki. Hanggang sa bumaba ang mga mata ko sa katawan nito na siyang lalong ikinalakas ng kabog ng dibdib ko. Iyong nakakabinging lakas habang nakatin
( Natalie's POV ) Hingal na hingal ako at parang nahihirapan sa paghinga habang mabilis na nagmamaneho patungo sa hotel. Imbes na bumalik sa paaralan ay nawala na ako sa isip ko kaya dito nalang ako dumiritso. Ang laki laki pa rin ng epekto ng walanghiyang yun sa 'kin. Epektong napakasakit na pa
"Go on! Dahil ayaw kong nasasayang ang oras ko." Taas noong sambit ko, matigas at hindi mabababakasan ng anumang kahinaan. Para bang may matapang na ispiritung biglang sumanib sa akin dahil maging ako ay parang hindi ko na kilala ang sarili ko ngayon. Bumaba ang mga mata nito sa umbok ng aking sin
( Alas POV ) Putang ina! Ilang beses akong napamura ng malutong sa aking isipan. Wala na si Natalie sa harapan ko pero halos hindi pa rin ako makagalaw sa pagkagulantang. The fuck! Sino bang hindi? We just broke up months ago.... six months I guess... Pero heto at buntis na siya sa panibagong
Mariin akong napalunok ng laway saka hindi halos makakurap sa sinabi nito. Shit! Ito pala ang mga salitang naging kakulangan sa pag iisip ko kanina o dahil natatakot lang akong mag assume dahil ako ang nakipaghiwalay at nanakit ng damdamin niya? Nung nakita ko si Natalie kanina na malaki ang tiy
"A---- ano? Nagkita kayo ni Sir Alas? Papaano?" Natatarantang tanong ni Manang Martha sa kabilang linya. Ilang minuto kasi magmula ng makapasok ako sa loob ng hotel ay tumawag ito, nangungumusta. Tamang tama naman lalo pa at kailangang kailangan ko ng kausap ngayon. "Sa ospital po Manang. Sinadya
Matapos punasan ang mga luha ko ay saka ko naisipang tawagan si Brenon para ipaalam sa kanya ang nangyari. "Ano sis? Do you want me to go there and comfort you? Don't worry libre lang ang pagco- comfort as friend. Para makapag usap na tayo kung kailan ako magsisimula sa pagpapanggap na daddy niyan
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na