Kinagabihan ay sa condo na ako umuwi at hindi na muna tumuloy sa apartment ni Alas. Nagtext si mama at bukas na bukas na raw ay kailangang makaharap at makausap na nila si Alas. I tried to call her many times para paulit ulit na humingi ng tawad ngunit hindi niya naman sinasagot ang mga tawag ko.
Kaya naman para mag enjoy kami sa biyahe at panandaliang makalimot ay nagpatugtog ako ng kantang nakakaaliw pakinggan. At isa ito sa mga paborito kong kanta. "Let's listen to one of my favorite song babe and chill." Ani ko and I on the stereo. Now playing: Rude by Magic Saturday mornin', jumpe
Nang makarating kami sa may gate ay pinagbuksan ako kaagad ng mga gwardiya dahil kilala na naman ako ng mga ito. "Ma'am Natalie! Kumusta po? Mabuti at napasyal po kayo." Turan ng isa sa mga ito na nginitian ko. "Ayos lang naman po ako kuya. Naging abala na po kaya minsan nalang nakakapunta rito.
( Alas POV ) Hawak hawak ni Natalie ang kamay ko habang papasok kami sa loob ng kanilang napakalaki at napakagarang mansyon. Somehow there's a part of my childhood that I remembered something, at iyon ay ang mansyon na tinirhan namin noon nina Mommy Krista. Hindi man malinaw sa akin ang lahat da
Napalunok na lamang ako ng mariin. Ayaw ko sanang maging clingy ito sa akin sa harapan ng magulang niya dahil talagang nakakahiya lalo pa't unang beses ko pa lang na nakaapak dito. Kaso hindi ko naman siya magawang sawayin dahil ayaw ko namang magtampo ito sa akin kaya hinayaan ko nalang. "Uhmmmm
Pa---- pakasalan? Hindi makapaniwalang napaawang ang bibig ko sa narinig. Nagkaideya na ako sa ibig ipahiwatig ng mga sinasabi nito ngunit ibang iba pala sa pakiramdam kapag mismong narinig ito mula sa bibig ng ginang. "Wha--- what are you talking about ma?" Gulat na gulat din na tanong ni Natal
( Natalie's POV ) Damang dama ko ang nararamdamang kaba ni Alas ngunit mas namutawi ang pagwawala ng aking dibdib. Kanina ko pa pinapakalma ang sarili kahit na ang totoo'y nagwawala na rin ang kalooban at isipan ko. Sino ba naman ang hindi gayung nagsinungaling ako sa kanya noong una tungkol sa
Emergency? Iyon ba ang ginawang rason ni Alas para lang makaalis? Shit! Pero ayaw ko pa ring sumuko kaya matapos mabilisang nakausap ang gwardiya ay lumabas na rin ako kaagad. Damn! Kung sana'y nag isip ako at hindi nagpanic ay dala dala ko sana ang sasakyan ko at hindi ako nahihirapan ng ga
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na