Lumipas ang isang buong linggo na negatibo pa rin ang resulta tungkol kay Maximus. Kaya naman pinauwi ko na ng Negros sina Anton kasama ang iba pang mga tauhan na nagmanman sa mansyon ng mga Villaroman maging ang nakabantay sa update ng maglolang Greta at Ace. "Tumigil ka na siguro. Paano mo naman
"Hindi naman kasi ako sanay uminom. Jusko! Unang beses ko palang napainom ng ganoon kadami." Depensa ko sa sarili dahil iyon naman din ang totoo kahit ladies drink lang iyon. "Naman! At grabe ka dai, talagang tinamaan ka ng bonggang bongga. Iba talaga ang epekto ng broken hearted. Teka lang at ma
( Maximus POV ) Me and Natalie became friends. Hindi ko aakalaing makakahanap ako ng kaibigan sa katauhan pa ng isang bata pa. Just how so funny na ang isang lalaking kagaya ko na kilalang arogante't strikto ay mapapalambot ng isang bata. Kaya naman halos araw araw na akong nagpapahatid sa balco
"You take good care Mister M! I hope that when I come back here, you can stand or best you can walk na po so you can carry me." Puno ng sensiridad na tugon nito kaya namuo na naman ang mga butil sa aking mga mata. Fuck! Bakit nga ba kapag ito na ang nagsasalita ay naaapektuhan ng sobra sobra ang b
( Thalia's POV ) Ngayon ang araw ng flight ko patungong New York. Hindi ko ito ipinaalam kina Mommy Aida dahil gusto ko silang surpresahin ni Natalie. Kaya matapos ang mahabang biyahe ay nagbook lang ako ng cab papahatid sa bahay. Ni hindi ako nagpasundo dahil surpresa itong pag uwi ko. Sinakto
( Maximus POV ) "In the count of one..... two... three..... Raise your left arm." Dr. Smith instructed habang isinasagawa nito ang Physiotheraphy. Pilit at buong pwersa kong iginalaw ang aking kaliwang braso kaya nang mapansing unti unti ko na itong naiangat sa ere ay napaawang ako sa pagkamangh
"Mister M!" Naulinigan ko ang boses ni Natalie kaya taka akong napalingon sa kinaroroonan nito sa pag aakalang guni guni ko lang dahil sa pag iisip sa bata. Ngunit nang dumako ang mga mata ko sa mukha nitong abot tainga ang ngiti habang tumatakbo papalapit sa akin ay namilog ang mga mata ko at n
( Thalia's POV ) Goodness! Si Maximus Villaroman ang baldadong lalaki na kaibigan ni Natalie! Nanginginig ang buong katawan ko habang nakatitig sa mukha ng lalaking akala ko hindi ko na kailanman masisilayan pa. Halos ayaw ko ng kumurap habang pinag aaralan ang malaking ipinagbago ng itsura nito
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na