"Uhmmmmm!" Malakas siyang napaliyad na alam kong dahil sa naramdaman niyang magkahalong emosyon."You love it don't you!? Uhmmmm!?" I moaned. Ramdam ng aking daliri ang kasikipan niya so I started to play and caressed her cli*toris using my thumb. Nilaro laro ko ito kaya pansin ko ang dahan dahang
( Thalia's POV )Matapos gawin ang pambababoy sa 'kin ng halimaw na lalaki ay basta na lamang akong iniwanan nitong mag- isa sa kwarto, hubo't hubad at nakatali ang mga kamay at paa. Tinakpan din niya muli ang bibig ko gamit ang tape kaya kahit anong pilit kong sigaw at pagpupumiglas ay wala pa rin
Muli na naman akong napaluha habang marahang tumatango. "Siya nga po ang halimaw na bumaboy sa 'kin Manang. Hindi man niya ako nagalaw pero masahol pa rin po ang ginawa niya sa 'kin." Turan ko kaya napaiyak si Manang habang umiiling."Jusko ang batang iyon! Hindi ko aakalaing magagawa niya ang kahay
Matapos ang masinsinan naming pag uusap ay nanatili pa si Manang Sonya sa kwarto. Tinulungan pa ako nitong maligo at binihisan gamit ang kanyang damit na hindi na nasusuot."Manang, baka kapag nalaman po ng hali---- ni Maximus na tinulungan niyo ako ay baka pati po kayo malintikan." Sambit ko matapo
Ginamit lang ba ako ni Ma'am Ara dahil isa akong mangmang at napakadaling bilugin ng ulo ko? Dahil isa lang akong mahirap na matindi ang pangangailangan kaya alam niyong hindi ko hihindian ang tulong niya. Pero posible ba na ito ang kapalit sa tulong na inialok niya? Friname up nga lang ba niya ako
Dahil sa nagkahalo halong emosyon, galit sa kanya at awa para kay Manang Sonya, ay tumayo ako ng mabilis para habulin ang halimaw."Sandali!"Malakas na tawag ko nang makarating sa may pintuan. Bahagya pa akong nagulat at napahinto nang makita ang mga tauhan niyang bugbog sarado na nakahandusay sa s
( Maximus POV )Umangat ang isang sulok ng labi ko, natutuwa sa labis labis na takot na nakikita ko sa mga mata nito. "I told you, huwag mo akong sagarin! You're too late now. Hintayin mo nalang ang balita na paglalamayan na ang kuwawang lola mo." Mariin at matigas na wika ko na ikinahagulhol nito.
Fuck!At bakit ako maguguilty gayung nakatanim sa isipan at puso ko na ang babaeng iyon ang dahilan ng pagkawala ni lolo! O kung hindi man siya ang mastermind, isa pa rin siya sa salarin. Damn!I shouldn't felt this kind of feeling. Nararapat iwaksi ang ganitong pakiramdam. Tang ina!"Se----- Señor
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra