Napalingon ako kay Joseph na nag-abot sa akin ng sandwich at ng maiinom. Matapos kong madala si Mickey sa ospital ay tinawagan ko siya na rito na lang kami magkita dahil hindi ko maiwan si Mickey lalo na't iyon ang binilin sa akin ng mama niya, ang huwag itong iwanan hangga't maaari dahil takot siyang mag-isa—lalo na't iniwan niya ito at sumama sa asawa niya.
“Are you surrounded with your thoughts? Are you still thinking about the guy inside? Didn’t the doctor said he’s already safe? Why are you still worried about him, huh?” his forehead knitted.
I took a deep sigh. “I don’t know to myself either.” I scoffed. “Should I be happy that I’m starting to have care to other people or maybe... I’m really starting to be normal like it should be?”
He smiled a
Naramdaman kong napaupo ito nang maayos at napatingin sa akin. Hindi ko man makita ang reaksyon niya pero ramdam ko ang pagkunot ng kanyang noo. Kaya bago pa niya ibuka ang kanyang bibig ay inunahan ko na siya. “Tomorrow is your flight, right?” I opened my eyes and asked and looked at him after I asked that question. Tinanggal niya ang tingin sa akin at malalim na nagbuntong hininga. “Yeah. 8 am on same airport where they picked me up.” Tumango-tango ako. “Best wishes. Have a safe flight, I can’t send you off since my friend just got operation, so I can only accompany you today,” usad ko nang tapikin ang braso niya na ngayon ay nakatayo na ako sa harapan nito. Umangat ang paningin nito sa
Kaito, ex-wife. “Ey, don’t you think Mr. Black is being possessive to you? Look, he even dared to kiss you in public. Ah, nice one, buddy. Your relationship with him is getting closer. Or did—”Marahas kong binagsak ang kutsilyong hawak ko sa pagbabalat ng mansanas na ikinagulat niya at ni Ethan na pinaghahandaan siya ng pagkain na binili namin ni Kuya Ethan kanina sa baba dahil nga gutom daw ito at ayaw ng pagkain sa ospital. Kaso mukhang ‘yong pagpunta ko rito ay isa pa ‘atang pagkakamali, kung hindi lang sa bilin ng mama niya ay hahayaan ko na silang dalawa ni Ethan dito na magsama total ay mukha naman magkasundo ang dalawa. Psh.“Kung kakain ka, kumain ka na lang hindi ‘yong kung ano-ano ang lumalabas sa bibig mo. Mukhang hindi dapat sa tiyan ang tinamaan sa‘yo e, dapat sa bunganga total wala namang kwenta ang lumalabas diyan,” matigas ang boses ko bago naglakad sa kanya dala-dala ang platito na may lamang mansanas na binalat ko para sa kaniya dahil ang unggoy ay ayaw daw kumain
Mukhang napatigil at nawala siya saglit sa sarili dahil sa biglang tanong ni Ethan, marahil naalala niya ang nangyari sa kanilang pamilya lalo na ‘yong pagsama ng mama nito sa papa niya. Sa pagkakaalala ko sa sinabi ng mama ni Mickey na takot siyang mag-isa. Tapos ngayon ay tuluyan na nga talaga itong mag-isa. Mapakla akong napangisi nang maalala rin ang pamilya ko. Iniwan nila akong dalawa at ang masakit pa nito ay tumakas sila at ako na ang pinangbayad nito sa utang. Gano’n din ako dati, takot akong mag-isa at masasabi kong nakakatakot talagang mag-isa. Dahil kapag nasanay ka at naging komportable ka na sa pag-iisa ay parang hindi mo na kailangan ng tao sa buhay mo at ayaw mo nang magkaroon ng kasama. Hindi dahil sa takot ka ulit maiwan kung ‘di dahil sa minahal mo na ang kadiliman na bumabalot sa buhay mo na mag-isa. “Actually… I’m scared to go home—knowing I’ll be alone in the house and I will only overthink and stuck in the dark. I…” Tinapik siya ni Ethan sa balikat at malawak
Habang nakasakay ako sa train papunta sa Makati ay palaisipan sa akin ang biglang pagkakaroon ng sakit nito. Bakit bigla siyang nagkasakit? At kung may sakit siya bakit hindi ito pumunta ng ospital?—At bakit ako ang pinapapunta nito saka ang alam ko ay kahit gaano ka abala si Tukmol ay pupuntahan siya nito, maski ‘ata rest day niya pupuntahan siya nito. ‘Dahil asawa ka niya,’ sabat ng kabilang utak ko. Mag-asawa man kami pero sa papel lang at hindi na lalalim pa ro'n. Naglabas na lang ako ng malalim na buntong hininga at lumabas na ng train nang magbukas ang pinto sa bababaan ko. Sumakay na lang ulit ako ng jeep, total ay papunta naman ito sa Diablo Hotel at hindi nagtagal ay nakarating na ako sa tapat ng hotel ni Tanda. “Good afternoon, Mrs. Tsukasa.”“Hello po, Mrs. Tsukasa.”“Magandang hapon po.”Iba't ibang bati ang natanggap ko sa mga empleyado ni Tanda nang makapasok ako sa reception at ang iba naman ay nagbubulungan, ang iba ay masaya at ang iba naman ay hindi. Pinag-uusapa
Deal. Kaito woke up having a nightmare about his daughter, where the scene where he promised he won’t love anyone else except Risa. Sweat running through his face as he felt so sick. His body is aching because of sickness. He tried to sit down on his bed but as soon as his eyes met the floor, he saw the reason why he’s sick. ‘The annoying girl, who keeps disobeying my order.’ He thought. His glanced shifted on his table where the lampshade is located and there’s an empty tablets she fed to him. Kaito silently groaned and held his forehead when he felt his head started spinning as he closed his eyes firmly. When he finally felt okay, he opened his eyes again and stared at his acting wife. She’s sleeping peacefully in the side of his bed while her mouth was slightly open and snorting. Kaito chuckled softly as he reached to touch her face but before his right landed to Anna's face, she spoke up. “Gising ka na?” malat ang boses niya at mulat na ang mga mata nito at hinilig ang ulo pa
Anna’s PoVNaghanda lang ako ng dalawang takal ng bigas, sibuyas, bawang at luya na dinamihan ko na para ipanlalagay ko na lang ito mamaya sa ibabaw ng lugaw kasabay ng manok para magkalasa naman. Total gutom na rin ako ay dadamihan ko na at lalagyan ko na ng dekorasyon ang lugaw na lulutuin bago pa ako mairita rito sa boss kong bugnutin na baka sakali'y mabawasan ang kasungitan kapag pinakain ko. Psh. Nagpalambot muna ako ng manok at nilagyan ko ito ng tatlong rekado; paminta, patis, betchin at pinakulo ito. Hinanda ko na rin ang isang kawali at pinainit ito, nang uminit na ay nilagay ko na ang mantika at hinintay ko lang ding uminit bago nilagay ang halos dalawang bilog na bawang na hiniwa kong maliliit hanggang sa maging golden brown na ito bago nilagay sa platito, at dito ko na nilagay ang sibuyas. Nang makita kong puwede nang ilagay ang bigas ay nilagay ko na ito, ginisa ko muna ito ng mga ilang segundo bago naglagay ng tubig hanggang sa pinakuluan ko na, inilagay ko na rin ang
K I N A B U K A S A NMaaga akong nagising at tahimik lang na nakasakay sa sasakyan ni Kaito kasama si tukmol na nasa harapan na may kausap sa phone nito, hanggang sa makarating kami sa school ay hindi ako nagbubuka ng bibig. Kaysa mainis lang ako rito sa katabi ko sa gilid ko ay mas maganda nang hindi na lang magsalita at huwag na lang siyang kausapin. Bumaba na ako ng sasakyan nang walang paalam at tumakbo na patungo sa classroom, at dahil hindi pa makakapasok si Mickey dahil sa nangyari sa kaniya ay tahimik ang buong klase ko. May mga estudyante na talaga namang ayaw magpapigil at kontrabida ng buhay ko. Biglang humarang sa akin si Lisa, dahil uwian na sana at balak kong dumalaw kay Mickey pero bigla siyang sumulpot.“Are you going to Mickey's house?” Lisa asked me on her calm tone. My eyebrows shot. Surprisingly, her attitude is different from before. “Yah. Bakit?” I lazily asked. “Can I come with you?” she requested. Napatitig muna ako sa kaniya bago nagkibit-balikat at puma
Nang makarating ako sa tatlong palapag ay naroon na ang mga tauhan ni Kaito pati ang lagi kong nakikitang dalawang babae na nakatoka rito sa ikatlong palapag. Tumunog ang cellphone ko habang naglalakad ako patungo sa safe house ni Kaito kaya kinapa ko ito sa aking bulsa ng uniporme at binasa. Mensahe galing kay Mickey. 095565******: Great, Anna! You gave me a damn problem. You know I’m in my weakness times but you still brought Lisa here. You even invited those jerks to came here. Shit. 095565******: Hey! Reply to my message! 095565******: I’m damn mad, Anna.Marami pa itong mensahe sa akin at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin sine-save ang number nito sa phone ko. Umiling na lang ako at binulsa ang cellphone. Kinuha ko ang spare key na binigay sa akin ni Tukmol para magkaroon din ng sarili kung sakali man wala sila rito. Hinawakan ko ang siradora at nang ma-unlock ko ito ay pumasok na agad sa loob. Napakunot-noo ako nang makita ko sila Tanda at Tukmol na abala sa ginagawa nila
P R E S E N T T I M E. "That’s how my life became. It’s because of me. That’s why I don’t blame Dad and Davina for leaving me behind. And I won’t blame you either if you use me against them." I spoke with warmth when I recalled the past while staring at the blue ocean. The place is already quiet since our yacht is turned off, the waves have calmed, and the air is so refreshing. I could stay here all day admiring the scenery. "How did you overcome all that kind of suffering? It must be hard for you to endure all of that. I don't understand why the child always pays for the parent's wrongdoings. I thought I was the only one who was having a hard time growing up, but no. It was actually okay since I'm a man, but you... do you want to live with me instead?" Mabilis akong napatingin sa kanya ng biglang niyang itanong yun sa akin. Ito lang napakahabang sinabi at sa tuwing magsasalita ito ay lagi akong iniiwanan ng surpresa sa mga binibitawan niyang mga salita. "Hindi ba nakatira na ako
THE BEGINNING OF ROMANCE: Be My Real Wife. Tahimik kong pinagmamasdan ang karagatan at maya-maya lang ay doon na nagsimulang lumabas ang mga dolphin at parang isdang tumatalon sa tubig. Hindi ko na malayan na tinabihan pala ako ni Kaito dahil masyadong lang ako nakatutok sa panonood ng mga dolphin. Nandito kami sa labas ng yate nakaupo sa lapag sa pinakadulo ng nguso ng yate. A glass of orange juice was offered while a glass of wine was held in his hand. I was about to reach for the wine glass when he stretched his hand away from me. “Be good. Drink this now, and later you'll take vitamins after we eat." On rare occasions, his voice is as tranquil as the ocean. Wala na akong nagawa kung ‘di tanggapin na lang ito at binalik ang atensyon sa dagat. Wala nang mga dolphin ang tumatalon at tahimik na ang karagatan wala rin gaanong alon kaya payapa, nakapatay din ang makina ng yateng sinasakyan namin at sa ‘di kalayuan mga speedboat ng taohan niya ang nakabantay sa amin sa malayo. Nasa gi
VACATION. Naalingpungatan ako ng gising at marahan kong binuksan ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kesame. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdam kong kumirot ito pero sumalubong ang aking kilay nang may makitang dextrose na nakakabit sa likod ng aking kanang palad. “You’re awake now?” malamig ang boses nito habang nakadekwatrong nakaupo sa may biranda na humihigop ng kape. Nakasuot pa rin ito ng kanyang karaniwang sinusuot sa trabaho ang tinanggal niya lang ay ang blazer at kurbata. Seryoso ang mukha niyang humihigop ng kape na nakatingin sa akin samantala ako ay tinitigan ko lamang siya babalik. Iniisip kung paano ko nga ba ipapaliwanag sa kanya ang lahat? At kung paano ako makakatakas sa kanya? "Did you plan to shoot yourself just for the sake of the deal?" "Yes," I answered directly. There’s no use lying to him. In the end, the truth will reveal itself, and knowing him, he has many ways to find the truth, whether I’m telling the truth or not. I know I have a lo
I’m done dressing up. My belongings are also present, as is my makeup kit, which contains everything I require. It seems like the old man planned it beforehand after I looked around where we were staying. I also put on light makeup to make me appear normal because I look like a corpse with my pale face since I got shot. Kaya habang hinihintay si Tanda na dumating ay nagpasya muna ako na lumabas ng kwartong tinutuluyan namin at halos magulat ako na private villa pala ang lugar na ito. May mga trabahente akong nadaanan at lahat sila'y pare-pareho ang tawag sa akin ay Mrs. Tsukasa. Nang magtanong ako sa isang lalaking nagbabawas sa may garden kanina kung saan lugar ito sabi Boracay daw. Napangiwi ako. Ano kaya ang binabalak ng matandang ‘yon? Bigla akong napatakip sa bibig at nanlaki ang mga mata nang maalala ang sinabi niga. “Huwag mong sabihin na totohanin niya ang sinabi niya?!” kausap ko sarili ko. “Hindi naman sana! Ang pangit mag-aral na malaki ang tiyan!” napatampal ako sa noo
MABIBIGAT ANG TALUKAP NG MATA KO, subalit nagawa ko pa ring magising sa kabila ng tama ng bala sa aking tiyan. Ramdam ko ang bilis ng patakbo ng ambulansyang sinasakyan namin. “Stay with us, Anna,” I heard Lazaro calmed me while holding where I got shot. Nanghihina na ang pandinig ko, maski buong sistema ko ay malapit nang sumuko na kapag bumigay ako ay baka hindi na ako magising pa. Halos wala na akong maintindihan sa nangyayari pero rinig ko pa rin ang mga kapulisan, marahil pinalilibutan ang buong Cebu ng mga pulis para lang mahuli kami. Akala ko no'ng tumigil ang sasakyan ay nakarating na kami sa destinasyon namin ngunit mali ako dahil pinara kami para sa inspeksyon at maski ambulansya ay ‘di nila pinalampas. “Anong mero'n, boss? May malubha kaming pasyente na kailangan ng agarang operasyon,” paliwanag ng drayber ng ambulansya. “Inspeksyon lang sir, pakibuksan lang ang pinto sa likod. Makipag-cooperate muna tayo, sir,” tugon ng pulis. Marahan akong tinapik ni Lazaro kaya tin
MAKALIPAS NG MGA ILANG MINUTO ay nakarating na rin kami sa wakas sa kaya naman nagsihandaan na ang mga tao para sa pagbaba at pagkuha ng kanilang mga kagamitan, at dahil ang bagahe naman ay nasa baba ng barko ay halos bag lang namin ang dala-dala naming tatlo. [ Anna, the white van is already there to pick you up. They are one of my men so you don’t have to worry—] Hindi niya naituloy ang sasabihin nito nang magulantang ang lahat ng nandirito sa barkong sinasakyan namin nang marinig ang lakas ng ingay ng serena na ang ibig sabihin lang no’n ay maraming pulis ang nandito na nagroronda.[ Kasu! I knew it. This is going to happen but why in Hades they knew about this transaction?! Rodriguez! Immediately investigate this matter, faster!] I heard Kaito cursed. “Shit! What will we do?” I heard Mickey uttered nervously. “Putangina! Mukhang natunugan tayo, kapatid,” bulong din ni Ethan. Halos hindi lang sila ang kinakabahan sa mga kapulisan na pumapaligid ng buong lugar. “Check niyo lahat
PINAGMAMASDAN ko ang malawak na karagatan dito sa barkong aming sinasakyan, malakas ang hampas ng hangin sa akin kaya naman nililipad ang buhok ko maski ang suot kong paldang uniporme habang sa pangtaas naman ay pinatungan ko rin ng itim na jacket upang maibsan ang lamig. Nang biglang may kamay ang lumapat sa balikat ko. “The information you gave me, was it true?” mababa ang tono ng boses nito kumpara sa sigla niya tuwing kausap ako. Tumango lang ako sa kaniya nang ‘di inaalis ang paningin sa magandang tanawin dito sa barko kung saan papuntang Cebu. Narinig ko ang malalim nitong hininga at tinanggal ang kamay sa balikat ko saka sinandal din nito ang mga siko sa rehas ng barko na nagsisilbing panangga upang hindi kami mahulog. “You really are something, Anna. From the day you save me on that night and up to now, for knowing my real father. It never came across my mind that I would know my father someday since my mom told me that I never had a father. The only thing she told me is th
Cebu. NAKAUPO akong nakatingin kay Gutierrez at masinsinan niya akong tinitingnan habang salubong ang mga kilay nito. Nandito kami sa isang pribadong kwarto at malaya mong makikita ang kaganapan sa okasyon kung saan naghihintay si Kaito kasama ang buong pamilya niya sa mangyayari sa pag-uusapan namin, kung mapapayag ko ba siya o hindi. Komportable itong nakaupo sa katad na sopa habang nakedekwatrong upo, nakapatong ang isang kamay sa mahabang mesa na pumapagitan sa amin habang ang isa naman niyang kamay ay may hawak na alak. “If you are here to make a deal with me to be your husband's business partner, my answer will never change. And ask your husband, where did he get the thickness of his face after threatening my wife to kill me?” he snorted. My forehead knitted. “Kaito threatened your wife just only to kill?” I asked back as I laughed at him. “Of what grounds? Business? Don’t make me laugh. Kaito never threatened anyone, it was a lame tactic. Do you think Kaito will be the CEO
Nakita ni Anna na kompleto rin ang pamilya ni Kaito subalit ni minsan ay hindi siya tinuunan ng atensyon ng mga ito. Wala rin itong narinig sa kanila nang maging matagumpay ang kaniyang nakaraang transaksyon. Sa pag-uugali pa lang, mukhang hindi masiyadong magkalapit ang loob ni Kaito sa pamilya niya. Kaya naisip ni Anna na hindi na nakakapagtaka kung bakit napakasungit at seryoso nito lalo na sa negosyo. Nakikita rin ni Anna kung gaano rin siya kalamig dati, kung hindi niya lang nakilala itong si Kaito ay malamang hanggang ngayon ay walang magbabago sa ugali niya. Napasinghap si Anna nang maramdaman niyang pinalupot ng kaniyang asa-asawahan ang kamay nito sa kaniyang bisig kaya muntik pa itong mabikaukan dahil nagkataon pang umiinom ito ng tubig sa isang glass wine, habang siya'y alak ang tinitira. Nagpaalam din kasi ito kanina na pupuntahan niya ang ama nito para makisosyo sa mga nandito kaya halos hindi inaasahan ni Anna ang paglagay ng kamay niya sa bewang nito.“He’s here, let’