Kabanata 33.2

Maxine's POV

HALO-HALONG emosyon ang aking nararamdaman. Halos lumipas ang dalawang linggo at wala na nga ata akong planong lumabas rito sa kuwarto. Alam kong nag-aalala na rin si papa sa akin pero mas gusto kong mapag-isa.

Siguro sa mga oras na ito sobrang saya ni Rusty, dahil kasama n'ya na ang babaeng laman ng puso n'ya. Ang babaeng makakapagpasaya sa kanya nang lubusan. Ang babaeng mula noon pa man ay pangarap n'ya na.

Sino ba ako para mahigitan ang isang Gracella Castro sa buhay n'ya?

Muli na namang nanikip ang aking dibdib nang bumalik sa aking isipan ang masasayang araw naming dalawa ni Rusty. Noong, panahong ako lamang ang naging dahilan nang pagngiti n'ya.

Sobrang nakakalungkot lang na dumating kami sa ganitong punto, ang magtapos kahit walang nasimulan.

Agad na bumagsak ang aking mga luha. Ramdam ko ang pag-iinit nang aking mga mata at paninikip nang aking dibdib ngunit kung pipigilan ko lamang ang aking sarili, pakiramdam ko mas lalo akong malulungkot.

Ilang tawag ba