Chapter 20"Papa?" I repeatedly called my Papa as I suddenly burst into tears and ran out of words to say.Hindi na ko nag-dalawang isip o ano, mabilis akong tumakbo sa kanya at yumakap, mas nangingibaw ang pagka-miss ko sa kanya. "Papa" tawag ko ulit sa kanya at mas lalong hinigpitan ang pagyakap ko. "Elise, anak, 'wag ka nga'ng umiyak. Eto na si Papa oh, tumahan ka na." Papa consoled me. I looked up at him and saw his beaming smile.I missed my Papa.Imbis na tumigil ang pagpatak ng mga luha ko ay mas lalo pa akong naiyak. Parang kagabi lang ay umiiyak ako dahil sa pagka-miss sa kanya. Ngayon, kayakap ko na siya pero umiiyak pa rin ako, umiiyak sa tuwa."Papa, Papa..." paulit-ulit kong tawag habang bumibitaw sa pagkakayakap ko sa kaniya.Pinunasan niya ang mga luha ko. Ganito rin siya nung maliit pa lang ako, t'wing pinapagalitan ako ni Mommy ay sa kaniya agad ako tumatakbo. Sa kaniya ako umiiyak at siya naman ang magpapatahan sa'kin.I missed the old times."Elise, tahan na, dal
Chapter 21AXEL TOPHER'S POVMag-iisang oras na akong naghihintay dito sa sala kay Elise at doon sa kambal. Kanina kasing pagdating namin dito sa resthouse ay bigla na lang nag-aya si Elise na umuwi sa Manila. Gusto niya raw kausapin sila Tita, ang mommy niya. Hindi ako sigurado pero sa tingin ko ay tungkol 'yon sa napag-usapan nila ng Papa niya. Mugtong-mugto kaya ang mga mata niya nang lumapit siya sa akin pagkatapos nilang mag-usap.Ngayon, silang magkakapatid naman ang nag-uusap. Hindi ko alam kung pinagagalitan nila si Elise or what. Pero sinabihan ko si Amstel kanina na pigilan ang kakambal kung sakaling hindi ito makapagtimpi. Makulit kasi si Elise, kapag gusto niya ay gagawin niya. Napansin ko 'yon sa kanya sa ilang buwan naming magkasama. Kailangan mo siyang intindihin at pagkatapos ay ipaintindi mo rin sa kanya kung saan siya nagkamali. H'wag lang talagang susukuan. Marunong naman siyang makinig, madalas lang talagang nadadala ng emosyon niya.Ang iba naming kasama ay kuma
Chapter 22Mary Elise Nicolette's POVKakauwi lang namin galing sa Tagaytay Picnic Grove. Grabe, kung halos maiyak na ko sa pagkamangha sa People's Park in the Sky kahapon, ngayon ay literal na napaiyak ako. Sumakay kasi kami sa zipline, nung una ay umiyak talaga ako dahil sobrang nakalulula ang taas no'n. Ngunit nang makita ko ang ganda ng Taal Volcano ay napawi rin agad 'yon.We also tried the cable car, isa pa 'yong nakakalula. Pero sulit naman dahil mabubusog ang mata mo sa ganda ng views. Makailang ulit ko pang kinuhanan ang Taal Volcano at ang mga berdeng tanawin.Ang dalawang sinakyan namin na 'yon ay may kasamang souvenir photo. Ang pangit nga ng kuha ko ro'n dahil nakabukas pa ang bibig ko dahil sa ganda ng mga nakikita ko. Mabuti na lang at mabait si kuyang photographer, pumayag siya na magpakuha ulit kami ng picture.Sinubukan ko na rin ang horseback riding pero bumaba rin ako agad dahil naaawa ako kay Mr.Horsie. Walang pangalan ang kabayong 'yon, gusto ko lang siyang tawa
Chapter 23Kasalukuyan kaming nag-aayos ng mga gamit namin na dadalhin sa Bulacan. Tapos na ang isang linggong bakasyon namin rito sa Tagaytay, sa resort naman ulit nila Katrina kami pupunta. Doon kami mag-iistay ng apat na araw bago bumalik ng Manila."Elise, may space pa ba sa maleta mo? 'Di na kasi kasya 'tong mga shirt na binili ko para kila Mommy sa maleta ko," wika ni Katrina habang nakasalampak sa sahig at hawak hawak ang tatlong shirt na naka-plastic."Puno na rin e pero akin na, susubukan ko baka kasya pa," sagot ko at inextend ang kamay ko para abutin ang mga shirts.Binigay niya sa akin ang shirts na akala ko ay tatlo lang, lima pala. Para siguro sa younger brother niya ang isa pa. Sinubukan kong isiksik sa maleta ko at nagkasiya naman 'yon.Tatlo lang kaming nakamaleta at halos lahat sila ay bagpack lang ang dala. Ang ibang damit rin kasi nila kuya ay nasa maleta ko. Sila Kuya Colm naman ay isang malaking maleta ang dala, para siguro sa kanilang magpipinsan.Nagpalaundry n
Chapter 24AXEL TOPHER'S POV"Wala na bang naiwan na gamit sa loob?" tanong ni Ate Grace."Wala na, pinalinis na rin ni Kat yung bahay," sagot ko.Nilapitan ko si Elise na hirap na hirap sa pagbuhat ng maleta niya paakyat sa likod ng van. Kinuha ko 'yon mula sa kaniya at ako na ang nag-akyat.Naagaw naman ni Tricia ang pansin ko ng tawagin niya ako at manghingi ng tulong. Tinignan ko muna si Elise bago nilingon si Tricia."Topher! Patulong naman magbuhat nito!""Elise-""Tawag ka ni Tricia." aniya at naglakad palayo sa akin.Pinanood ko muna siyang maglakad papunta kay Bryce na kinukuhanan ng litrato ang pinsan kong patay na patay sa kaniya. Well, the feeling is mutual naman na ata.Nag-jog ako palapit kay Tricia na naka-cross arms pa at parang naiinis dahil sa hindi ko pagsunod agad sa kaniya.Pansin ko na rin ang pagbabago sa mga kilos niya nitong mga nakaraang araw. Nito ko lang din na-gets ko bakit niya tinanong si Danreb ng gano'n. Ako naman si tanga, nagpadala sa selos at galit.
Chapter 25Axel Topher's POVIt's August when we first met. We did not have a great start but I had a great time with her. Little did I know that our end will not be great too. November when she left me. Worst, I haven't heard even a single reason why. I kept asking myself if I did not fell asleep that day and answered her call, will things be different?Mawawala pa ba siya sa'kin?Ang hirap kasi, kung nagsabi siya sa'kin kung bakit niya kailangan mg umalis, she can go to me naman. Maiintindihan ko naman e, pipilitin kong intindihin kahit ano pa man 'yon. Pero wala talaga, bigla na lang siyang nawala.Nakakagago, sobra.It's November 8 today. Exactly 4 years ago when she left. I don't know where she is, even Amiel and Amstel, hindi nila alam. Their parents chose not to say it, telling that it's for Elise. Four years ago rin when my Lolo told me that Elise transferred out on our school. She totally wanted to lose her connection to us. Tangin@, how can she do that? Hindi ba niya naisi
Chapter 26Mary Elise Nicolette's POV"Anak! May bisita ka rito. Lumabas ka na riyan sa kwarto mo!" narinig kong sigaw ni Papa mula sa first floor ng bahay.Hindi 'to kasing laki ng bahay ng mga Guevarra o ng dati naming bahay nung nawala si Papa. Maliit na two-storey house lang at tatlong kwarto, halos magkasama na rin ang kusina at dining area pero malaki naman ang bakuran.I've been living here for four years. Since the day I left them, niloko nila akong lahat. Kuya Amiel and Kuya Amstel knew that I am not just their step sister. Kaya pala they are so protective to me. Anyways, it's all in the past. Let's forget about it.May sarili akong kwarto rito at mas komportable kahit maliit lang. Magkasama naman sa kabilang kwarto si Nica at Nico. Madalas ay nakikitulog sa akin ang dalawa. Feel na feel ko nga ang pagiging Ate ko sa kanila. Nasanay kasi ako na ako ang bunso.Tumayo na ako mula sa pagkakahiga sa kama ko at kinuha ang hair tie sa bedside table saka ipinusod ang buhok ko. Hindi
Chapter 27"Elise! Apo, halika rito," tawag sa akin ni Lola Dahlia, ang Lola nila Kuya Colm, nang makapasok ako sa bahay nila.Agad niya akong pinugpog ng halik sa magkabipang pisngi ko nang makalapit ako sa kaniya. Dito lang din sila sa Batangas nakatira sila Lola, dito nga lang sila sa Calaca. Almost one hour drive from Nasugbu, depending on the traffic situations. Nasugbu is where I'm currently living. "Happy Birthday po," bati ko sa kaniya at ngumiti."Maraming salamat at salamat din sa pagdalo sa'king maliit na celebration. Ngunit, bakit naman napakaikli niyang suot mo?" aniya at tinignan ako mula sa'king paa hanggang sa ulo ko."Po? Si Danreb po ang bumili para sa'kin nito," sabi ko habang tinuturo si Danreb."I just paid for it, si Mitch ang pumili." Kaswal nitong sabi at nilingon ang kapapasok lang na si Mitch, hawak pa nito ang cake na binili ko para kay Lola.Nilapitan siya ni Lola at kinutusan sa ulo. Naguguluhan naman kaming tinignan ni Mitch dahil para mapatawa ang mga p
Axel Topher's POVAng tahimik ng dining area ng mga Guevarra habang kumakain kami, tanging tunog lang ng mga kutsara't tinidor kapag tumatama sa pinggan ang naririnig ko.Elise might be feeling uneasiness din, si Tita kasi pinapanood siyang kumain. I can't blame her, I know how much she misses her daughter, her only daughter na kasama niya all her life bago umalis si Elise."Baby, pinalinis ko ulit ang room mo. Wala kaming binago ro'n, inalagaan lang namin ng linis para pagbalik mo ay ganoon pa rin," masiglang sabi ni Tita na bumasag sa katahimikan na kanina pa bumabalot sa lugar na 'to.Usually naman kasi ay hindi naman ganito katahimik kapag nagdidinner ako rito nung wala si Elise. It's either sinesermonan nila Tito ang kambal or nagbibilin dahil aalis na naman sila for a business trip."Uhm...Mommy, sasama ako kay Topher pauwi. Doon muna ako sa condo niya," Elise said na ikinagulat ng lahat, including me."Elise, no, this is your house. Why—" Tita Elisa was cutted off by Tito."Lov
Third Person's POVNakangiti na ngunit kinakabahan si Topher sa kaniyang pinaplano. Biglaan kasi niya lang iyon naisip kanina. Mabuti nga at naroon ang personal assistant ng Lolo niya na si Mr. Santos para ibili siya ng bulaklak.Nang makapasok siya sa gate ay nagulat pa siya nang makitang naghihintay si Elise sa pintuan wearing a smile that Topher would do everything just for him to see it over and over again."It's cold here outside ,you should have waited na lang inside. I told you pupuntahan naman kita sa room mo," Topher said the moment he got near to her."It's awkward there, Kuya Amiel's not talking to me," Elise replied, almost a whisper."He's still might be shocked, no one's ready for your return, give him time." Elise just nodded as her response and that's where she only noticed the flowers on Topher's hands. "Oh, new beginnings..." Topher told as he gave the flowers to Elise. New beginnings, that's what yellow daffodils means. And that's what they are going to have."Than
Axel Topher's POVI woke up early and prepared breakfast for Elise and me of course. The Guevarras must have just landed at this time.I took a bath first but wore the same pajamas na suot ko kagabi. Pinasok ko rin sa kwarto muna ang luggage ni Elise para makapagbihis siya agad mamaya pagkatapos maligo.Hinanda ko na rin ang isusuot ko mamaya bago lumapit kay Elise para gisingjn na siya at makapagbreakfast na kami."Elise..." I called her name while lightly tapping his shoulder.I saw her smile before opening her eyes. "Kanina pa ko gising, ikot ka nang ikot, ang dami mong ginagawa." She chuckled."Sorry, hinanda ko na kasi lahat para mabilis tayong makaalis maya-maya. Go wash up na, I'll wait you ulit sa kitchen. Do you drink coffee ba?" I asked her.She shook her head. "Hot choco or milk." "Okay, wash up na." I fixed her hair before going outside my room.I placed 2 plates sa table with forks and spoons. I put how water din sa dalawang cup and tried to find hot choco packs sa ref
Axel Topher's POV"Hindi na ko bata, Elise, I'm 22 already, kaya ko na nga'ng gumawa ng bata," I told her pero siyempre I made sure that she won't hear yung last na sinabi ko.I know she's aware of what happened and tries not to talk about it and I respect her. I'm just worried about something. "Time flies so fast..." I heard her whispered."Yeah, so we shouldn't waste it."I watched her as she indulge on her deep thoughts. She was staring at the floor while sitting on the bed. I walk towards her and sat beside her. I can't read her expressions so I just waited for her to speak again. After some while, a tear fell from her eye that made me worried."Hey, are you okay?" "Yes, I am, I just realized how dumb and selfish I am with the decision I made 4 years ago, I've wasted so much time." I felt the sadness on her voice."Sshhh, you're trying to do better now. Pwede ka pa namang bumawi, sinimulan mo na nga oh. I'm proud of you, Elise," I consoled her. "Don't be too hard on yourself."
"Kuya!" tawag ko kay Kuya Colm na abala sa pakikipagkwentuhan sa mga kasama niya.Agad siyang tumayo nang makita kami ni Ate Grace. Si Mitch ay bored na bored na nakasandal sa pader habang nakamasid sa mga estudyanteng palakad lakad sa kabilang building.Humalik muna si Kuya sa noo ni Ate Grace bago ako niyakap."I can't believe that you will really go back here." Binigyan niya rin ako ng halik sa noo.Normal na sa amin 'yon. He is really treating me as his younger sister since he's an only child."Me too, where's Danreb?" tanong ko."Nasa faculty, nautusan e. Pabalik na rin naman na 'yon," sagot niya at inakbayan ako. "I'm so proud of you," wika niya at matamis akong nginitian."I am proud of myself too, Kuya.""By the way, may kasalanan ka sa akin." Napatayo ako ng tuwid dahil sa sinabi niyang 'yon. Seryosong-seryoso kasi ang boses niya."Huh?" maang-maangan ko."Come on, little Elise. We waited for you kila Tito," seryoso niyang sabi habang mariing nakatingin sa akin."Long story,
I was so bothered by my thoughts kagabi. Mabuti na lang ay walang pasok si Papa ngayon. Maybe, I can ask him since wala rin naman akong ibang mapagtatanungan."Papa, do you think I should go back to Manila na?" I asked. He's currently washing our car. Ako naman ay nakaupo lang sa ilalim ng kama at pinapanood siya sa kaniyang ginagawa.Sandali siyang tumigil sa ginagawa at nilingon ako. "Alam mo anak, hindi naman mahalaga ang sasabihin ko. Kung ano ang gusto mo, ang gusto ng puso mo, gawin mo. Pero siyempre, pag-isipan mo rin." He answered at ipinagpatuloy na ang ginagawa."I want to know your opinion din naman po." Sabi ko at tumayo mula sa kinauupuan ko saka lumapit sa kaniya."Anak, itong sasabihin ko ay ang sa tingin ko lang ay makakabuti sa'yo. Kung ako ang tatanungin mo, gusto kong bumalik ka ng Maynila at makipag-ayos sa Mommy at Daddy mo. Ilang taon na rin ang nakalipas, Anak. Patawarin mo na sila para matahimik na rin 'yang isip at puso mo. Alam ko kahit 'di mo sabihin, iniis
MARY ELISE NICOLETTE'S POV"Elise, wake up.""Hmmm..."I felt someone's hand poking my cheeks, it is so annoying. I opened my eyes, ready to scold whoever disturbing my peaceful sleep.Oh, I changed my mind."Finally, here's your water. Kukuhanin ko lang yung food natin sa baba. Maligo ka na rin, nakaready na yung damit mo." He reminded.Ibinaba niya lang ang baso ng tubig sa side bed table at lumabas na. I am surprised to see myself wearing a sweat shirt. This is probably Topher's.I was about to stand up when my head suddenly ache. Oh crap, I drank too much last night. I am so dumb talaga 'no? I know naman na I have low alcohol tolerance yet super lakas pa rin ng loob ko na uminom ng marami."Here we go again, Mary Elise. You are so lasinggera, weak ka naman." I spoke to myself when I managed to stand up.Now, my head is not the only one who's hurting. The pain slowly fades when I started walking. I took the glass of water and drink it. I tried to remember what happened last night w
MARY ELISE NICOLETTE'S POV4 years agoPagod pa ang katawan ko sa mahabang biyahe, medyo nangawit pa ang leeg ko mula sa pagtulog kanina. My last days of vacation in Bulacan is horrible. After Topher's fight with Danreb, I really did ignore him. Super immature, though I expected it. Kaya nga ayaw kong malaman niya ang tungkol doon. Isa pa, that Tricia, I hate her so much. She is such a flirt. Her true colors appeared during our stay in Bulacan. She took advantage of Topher's and I quarrel. What a snake!Hindi ko na ininda ang pagod at mabilis na ibinaba ang maleta ko sa gate ng bahay na kinuha naman ni Kuya Ams. Kakausapin ko na si Mommy, matatanong ko na ang mga tanong na ilang araw na bumabagabag sa'kin.Pagpasok ng bahay ay sinalubong kami ng mga maids na agad kinuha ang mga gamit namin kasama si Mommy at Daddy.Daddy? More like irresponsible father."Elise/Anak," magkasabay na salubong nila sa'kin."Is it t
AXEL TOPHER's POV"Ate Grace?! Anong ginagawa mo dito?" gulat kong tanong.Halos isang linggo rin kaming hindi nagkita dahil sobrang busy na niya at may sarili na rin siyang condo. Regalo sa kaniya ni Lolo dahil malapit na siyang grumaduate."Uh, attending Lola Dahlia's Birthday celebration?" sagot niya na tila hindi pa sigurado.Tumango-tango ako at panandaliang nawala ang mga gumugulo sa isipan ko kanina."Ikaw? Anong ginagawa mo rito? saka kwarto nila Malcolm Bryce 'to ah, close na kayo ulit?" sunod-sunod niyang tanong at inilibot ang mata sa buong kwarto."Huh? Dito ako dinala ni Tricia kanina, 'di ko alam na kila Bryce 'to," naguguluhan kong sagot."So it's Tricia, you are really dating that b*tch, huh?" mataray niyang tanong, almost a statement."Of course no, what made you think that I will date Tricia?"But sorry to burst up her bubble, I will never date Tricia. We are better of as friends. Maswerte pa nga siya na naging friends kami."Hmmm...Oo nga pala, hindi ka pa nakaka-mo