Kabanata 5

Jane POV

Ilang oras na ang nakalipas ng makarating ako sa bahay nila ngunit mag uumaga na ay hindi pa rin ako makatulog. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari, parang isang bangungot ito sa akin at sa mismong kaarawan pa ng isang kaibigan ko.

Sariwa pa rin sa alaala ko ang nangyari kay Crystal, ang mga mata niyang nagmamakaawa na tulungan ko siya pero wala akong magawa dahil kapag ginawa ko ‘yon ay mapapahamak lang din ako at ang pamilya ko.

Nanghihinang napaupo na lang ako sa kama at ilang beses na umiling.

“Hindi! Hindi! Wala akong kasalanan. Hindi ako ang may kasalanan! Hindi ako ang pumatay sa kanya.” pagkukumbinsi ko sa sarili.

Pilit kung isinisiksik sa utak at sarili ko na wala akong kasalanan sa nangyari, pero kahit anong pilit ko ay hindi pa rin magbabago ang katotohanan na may nagawa akong pagkakamali at naging parte pa ako kung bakit may namatay. Ako ang nagdala kay Crystal sa lugar na 'yon, ako ang nagdala sa kanya sa kapahamakan at kamatayan.

Napahilamos ako sa aking mukha gamit ang dalawang kamay ko, hindi ko alam kung hanggang kailan ako uusigin ng konsensya ko dahil sa nangyari, ayaw kung makulong pero alam kung hindi rin ako makatulog ng maayos dahil sa nangyari.

Kim's POV

Hindi ko kayang makita si Jane sa gano’ng kalagayan. Gusto ko siyang ihatid sa kanila para maka siguradong ligtas siya ngunit hindi ito pumayag. Kaya ang ginawa ko ay sinundan ko na lang ito sa pag uwi.

At ng makasigurado na akong nakauwi siya ng maayos ay agad naman akong umalis para makauwi na rin.

“I'm so sorry Crystal. Wala akong nagawa para iligtas ka.” bulong ko sa kawalan.

Hindi ko pa rin napapatawad ang sarili ko sa kasalanan na nagawa ko sa kanya. Sa pagpapaniwala na mahal ko siya, kahit ang totoo inutusan lang talaga akong gawin 'yon ni Nathalie. Tapos ngayon nakagawa na naman ako ng kasalanan sa kanya. Kasalanan na kailanman ay hindi ko na mahihingan pa ng kapatawaran.

Ginawa ko lang 'yon dahil wala akong ibang pagpipilian. I love Jane so much at gagawin ko ang lahat para sa kanya at para sa kaligtasan niya. Ayoko mapahamak siya kaya sinunod ko ang inuutos ni Nathalie, baka kasi pag hindi ko ginawa ‘yon ay pag initan niya si Jane kahit na kaibigan niya pa ito, kilala ko siya na kahit kaibigan niya pa kapag hindi siya sinunod ay hindi niya palalampasin. 

Hindi ko alam na hahantong sa ganito ang lahat, hindi ko inaasahan na mangyayari ang bagay na 'to lalo na kay Crystal. Wala man lang akong nagawa para mapigilan ‘yon. Kahit naman na nagpanggap lang akong mahal ko siya ay alam kung mabait ito. Kaya hindi niya deserve ang ganito, hindi niya deserve ang mawala sa ganitong paraan.

Hanggang sa makarating ako sa bahay ay wala ako sa sarili dahil hindi mawala sa isip ko ang nangyari at alam kung gano’n din ang nararamdaman ng mga kaibigan ko maliban na lang kay Nathalie.

Kinaumagahan ay maaga akong nagising dahil na din sa tawag na natanggap ko mula kay Nathalie na magkita daw kaming lahat sa park at sabay sabay na pumasok. Kahit labag m,an sa loob ko ang pumasok ay wala akong ibang choice dahil baka paghinalaan kami.

Ang balita ko ay may kumuha na sa bangkay ni Crystal hindi lang namin alam kung sino dahil baka pamilya niya din.

Ng makarating ako sa lugar kung saan kami magkikita ay naabutan ko na silang tatlo na magkasama kaya mabilis ako na lumapit sa kanila.

"Oh anong nangyari sa inyo? Para kayong pinagsakluban ng langit at lupa. Dinaig niyo pa ang naka drugs sa sobrang sabog. " natatawang anas ni Nathalie.

Mabilis naman kaming nagkatinginan nina Jane at Sophia. Hindi kami makapaniwala na parang wala lang sa kanya na may pinatay siya, kung umasta siya parang inosente siya at walang ginawang masama.

"Anong nangyayari sayo Nat? Bakit kung umasta ka parang wala tayong nagawa? Hindi ka man lang ba tinubuan ng konsensiya?" madiin na wika ni Sophia.

"Itikom mo nga ‘yang bibig mo at baka may makarinig sayo! Masyadong kang maingay, ano  gusto mo eh broadcast ang nangyari?" sigaw ni Nathalie.

Agad naman na tahimik si Sophia at yumuko na lang.

“Tagu-taguan maliwanag ang buwan, pagbilang ko ng tatlo nakatago na kayo. Isa, dalawa, tatlo. Ang mahuhuli ko ay papatayin ko.”

Bigla naman kaming nanigas na tatlo sa kanilang kinatatayuan ng marinig ang kantang ‘yon, hindi nila alam kung bakit nakaramdam sila ng kilabot sa mga katagang ‘yon.

Nilingon ko kung saan nanggaling ang boses na ‘yon at nakita ko ang isang babae na may hawak ng manika na itim habang paulit ulit sinasambit ang katagang ‘yon.

"Nakakakilabot ang kinakanta niya." mahinang usal ni Sophia habang nakaturo sa babae.

"Kanina narinig ko rin 'yan." sabat naman ni Jane ng hindi inaalis ang tingin sa babae na patuloy pa rin sa pagkanta.

"Kanina ko pa narinig ‘yan hindi ko lang binigyan ng pansin dahil nagmamadali akong maglakad papalapit dito."  ani ko.

"Anong pinagsasabi niyo? Kanta lang 'yan at isang baliw pa ang kumakanta! Masyado yata kayong praning!" bulalas ni Nathalie.

"So hindi lang pala ako ang nakarinig niyan pati kayo?'” Sophia asked.

Tumango naman kaming dalawa ni Jane. "So weird." anas ko.

"Teka ano ang pinagsasabi niyo?" nagtatakang tanong ni Nathalie.

"Alam niyo masyado kayong paranoid patay na nga 'yong tao eh! Akala niyo naman may magagawa pa ‘yon. Psh! " dagdag pa nito.

"Nathalie for once magseryoso ka naman! Hindi nakakatuwa ang bagay na 'to. Kung wala kang sasabihin na matino just shut up!" Sophia burst out.

 "Okay okay, Sorry. What song ba ang sinasabi niyo?" anas ni Nathalie.

"Iyong kanta ng baliw, no’ng nagawa natin 'yon ka Crystal saktong maliwanag ang buwan noon. Naalala ko siya pag gano’n dahil nasisinagan ng ilaw na nanggaling sa buwan ang mukha niya no’ng mga panahon na 'yon. " malungkot na turan ko..

"Hey guys chill!, baka coincidence lang 'yan. Huwag niyo masyadong isipan. Relax okay?" mabilis na saad ni Nathalie.

Maya maya ay napansin ni Jane may humawak sa braso niya. Sa diin ng pagkakahawak nito sa kanya ay ramdam niya ang sakit nito. Ng tingnan niya kung sino ang may gawa no’n ay agad siyang nagulat. Siya 'yong babaeng kumakanta na may hawak na laruan. P-paanong nakalapit siya agad rito?

"Bitawan mo ako! Nasasaktan ako! Ano ba!"- sigaw ni Jane kaya napatingin ang tatlo sa kanya.

Agad ko namang nilapitan si Jane at tinulak ang babae. "Stop, sinasaktan mo siya." sita ko dito.

"Humanda kayo, pagbabayarin niya kayo! Hindi siya titigil hanggang hindi niyo pinagbabayaran ang ginawa niyo! Iisa isahin niya kayo!" seryosong bulalas ng baliw.

"Anong pinagsasabi mong baliw ka! Lumayas ka dito." malakas na sigaw ni Nathalie at tinulak pa ang babae.

"Pinatay niyo siya, kayo ang pumatay sa kanya! Magbabayad kayo!" sigaw ng baliw habang nanlilisik ang kanyang mga mata na nakatingin sa aming apat.

"Maghanda handa na kayo dahil nagsisimula na siya! Nagsimula na siya! Nagbabayad kayo!" dagdag pa nito at tumawa.

"You crazy woman! Shut the fuck up! Hindi mo ba ako kilala ha? Kaya kitang ipakulong! Kaya kung gawin na  impyerno ang buhay mo! Manahimik ka. Huwag mo kaming pagbintangan ng bagay na wala kaming alam!" nanggagalaiting sigaw ni Nathalie.

"Huwag kang magmayabang Nathalie. Walang magagawa ‘yang yaman mo o kahit anong koneksyon ang meron ka, hindi lang ikaw ang may kakayahan na magmanipula ng tao.. Gagawin niya ang lahat para pagbayaran niyo ang ginawa niyo!" sigaw nito habang naglalakad palayo.

"Go to hell bitch! Huwag ka na magpapakita sa amin. Baliw!" sigaw pabalik ni Nathalie.

Unti unti namang napaiyak si Sophua ng makaalis ang babae.

"Tama na Phia, everything will be okay.” pagpapagaan ko sa loob nito, kahit na m*****a si Sophia ay alam kung nakokonsensya din siya sa nangyari dahil hindi naman siya ka gaya ni Nathalie. Pareho lang din kaming biktima dito.

"Paano kung hindi? Paano kung totoo ang mga sinabi no’ng babae?" mahinag saad nito habang nakatingin sa akin.

"Masyado kayong nagpapaniwala sa isang baliw!” inis na turan ni Nathalie.

"Paanong hindi maniniwala, 'yong mga sinabi niya kanina ay alam natin na nangyari. At isa pa hindi ka ba nagtataka kung bakit alam niya? Bakit kilala niya tayo! Sige nga mag isip ka Nathalie!" balik sigaw sa kanya ni Sophia.

"Arrrgh! Stop this shit! Stop this nonsense topic. Ayoko ng makarinig ng tungkol dito. Itahimik niyo 'yang mga bibig niyo! Tara na pumasok na tayo." sabi nito at nauna ng maglakad.