Thank you po sa inyong lahat ❤️❤️❤️. Ingat po kayo palagi ❤️
CHERRY'S POVNabitawan ko ang phone ko at parang biglang tumigil ang mundo ko sa narinig ko. Pero kaagad rin akong nahimasmasan. Mabilis akong bumangon at hinanap ang wallet ko. Tumakbo ako palabas sa subdivision hanggang sa nakarating ako sa labas at pumara ako ng taxi papunta sa hospital. Wala tigil sa pag-agos ang mga luha ko. Sobrang bilis ng t*bok ng puso ko. Natatakot ako na iwan ako ng asawa ko. Natatakot sobra, kaagad akong dumiretso sa emergency room. Nandito rin ang mga kasamahan niyang pulis."Mrs. Chief," tawag sa akin ng isa sa mga kasamahan ng asawa ko ssabay abot ng jacket niya sa akin.Tinanggap ko naman ito at tinakpan ko ang dibdib ko. Sa sobrang pagmamadali ko ay nakapantulog pa ako. Dahil wala naman akong time para magbihis pa dahil mas mahalaga sa akin ang asawa ko. Nagsisisi ako na nakipag-away pa ako sa kanya. Dalawang oras na siya sa loob at hindi pa rin lumalabas ang mga doktor. Dumating si Kuya Luke at Carmie. Masamang tingin ang ipinukol sa akin ni Carmie.N
CHE-CHE'S POV"Bakit ba ganyan ang mga sinasabi mo? Bakit ganyan ka?" Naiiyak na tanong ko sa kanya.Tinulungan ko siya pero tinulak lang niya ako. Kaya nasaktan ako sa ginawa niya. Hindi ko inaasahan na ganito na siya ngayon."Huwag mo nga akong hawakan!" Sigaw niya sa akin."Ayaw mo ba akong makita? Ayaw mo ba na ako ang mag-alaga sa 'yo?" Malungkot na tanong ko sa kanya."Oo, ayaw ko. Kaya umalis kana, hindi kita kailangan dito." Sagot niya sa akin.Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi siya makatingin sa akin at alam ko na nagsisinungaling lang siya. Alam ko na hindi totoo ang mga sinasabi niya."Hindi ako naniniwala, alam ko na nagsisinungaling ka lang." Sabi ko sa kanya."No, I'm not. Umalis kana, dahil ayoko na ikaw ang mag-alaga sa akin." Malamig na sabi niya sa akin."Iniintindi kita, lahat ginawa ko kahit na nasasaktan ako dahil pinatira mo sila dito. Pero kulang pa ba? Kulang pa ba lahat ng ginawa ko para sa 'yo?! Ito ba? Ito ba talaga ang gusto mo?! Ang umalis ako? Magiging mas
RICO'S POV"MY DAILY DIARY"Sinimulan kong basahin ang sinulat ng asawa ko sa diary niya. Kinakabahan ako pero kailangan kong gawin."Dear diary, Makulimlim ang panahon ngayon. Parang katulad ng nararamdaman ko. Ang mga luha ko ay malapit na ring pumatak na parang ulan. Ganito pala, ganito pala ang pakiramdam kapag ang taong mahal mo ay nawawalan ng pakialam sa 'yo. Mahal ko ang asawa ko, pero pakiramdam ko ay hindi sapat ang pagmamahal ko ngayon. Pakiramdam ko ay hindi ko na siya kayang pasayahin gamit ang pagmamahal ko.Simula noong na-aksidenti siya ay nagbago na ang lahat sa kanya. Hindi na siya ang Rico na malambing. Ang Rico na mahal ako. Ang Rico na palabiro at palagi akong iniinis. Pero naiintindihan ko naman dahil alam ko na may pinagdadaanan siya. Alam ko na nahihirapan siyang tanggapin ang nangyari sa kanya. At kung kailangan ko ibigay sa kanya ang lahat ng pagmamahal at pag-unawa ay gagawin ko. Gusto ko ng bumalik sa dati ang asawa ko. Pero paano ko gagawin? Ano ang dapat
CHERRY'S POV"Cherry, bakit ikaw ang nagbubuhat niyan? Sabi ko naman sa 'yo na kapag kailangan mo ng tulong ay tawagin mo si Haro para siya ang magbuhat." Sabi sa akin ni Aling Beth."Okay lang po, kaya ko naman po." Sagot ko sa kanya."Anong kaya, delikado para sa 'yo na magbuhat. Lalo na buntis ka, maselan pa naman ang pagbubuntis mo kaya kailangan mo mag-doble ingat." aniya sa akin."Sorry po, Aling Beth. Nahihiya na po kasi ako sa inyo, tuwing may kailangan ako ay palagi ko kayong naabala." Nahihiya na sagot ko sa kanya."Huwag mong isipin 'yan. Para na kitang anak, sana nga ay bumalik na ang anak ko. Doon siya nagtatrabaho sa Maynila pero hindi na siya nagpaparamdam sa amin. Namimiss ko na ang anak ko, Cherry." Naiiyak na sabi niya sa akin."Babalik rin po siya, magtiwala lang po kayo. Siguro kong nandito ang asawa ko ay tutulungan niya kayo. Pulis kasi 'yon, kaya lang.." Malungkot na sabi ko kay Aling Beth."Huwag kana malungkot, sigurado ako na kapag gumaling na siya ay hahanapi
CHERRY'S POV"Anong ginagawa mo dito?" Malamig na tanong ko sa kanya. Hindi ko inaasahan mahahanap niya ako.Hindi ito sumagot at nakatingin lang siya sa akin. Unang dumako ang mga mata ko sa mga binti biya. Sa loob ng anim na buwan ay magaling na siya. Ibang-iba na rin ang itsura niya ngayon."Love," malumanay na tawag niya sa akin.Nakatingin lang ako sa kanya. Bumalik ang lahat ng nangyari sa aming dalawa. Nakatingin siya ngayon sa tiyan ko. Kaya pigilan ko ang sarili ko. Ayokong umiyak sa harapan niya. Gusto kong ipakita na maayos ako at kaya kong mabuhay na wala siya sa tabi ko. "Umalis kana," mahinahon na sabi ko sa kanya."No, hindi ako aalis ng hindi ka kasama." Sagot niya sa akin."Masaya na ako, masaya na ako sa buhay ko. Bakit ka ba nandito? Para ano? Para guluhin ulit ang tahimik kong buhay?" Nakita ko ang lungkot at sakit na dumaan sa mga mata niya pero mas nasaktan ako sa ginawa niya sa akin. Naglakad ako at nilagpasan ko siya. Mabilis akong pumasok sa loob ng bahay. Ni
CHERRY'S POV"Ang asawa mo lang pala, ate." Sabi sa akin ni Haro pagbukas ko sa pintuan.Nakatingin naman ako kay Rico ngayon. Lasing ito at halos hindi na makatayo. Iyong kaba ko na napalitan ng inis. Sa sobrang inis ko ay sinuntok ko siya sa mukha. Pero parang wala lang sa kanya. Nakapikit pa rin ito at sa tingin ko ay tulog na siya. Nagpatulong ako kay Haro na ipasok siya sa kwarto. Kahit na naiinis ako ay hindi ko naman nais na makita siya ng mga kapitbahay bukas sa labas ng pintuan ko. Sigurado ako na magiging laman ako ng usap-usapan. Mababait ang mga iba kong kapitbahay pero meron rin talaga na mahilig sa chismis Hinayaan ko siyang matulog sa kama ko at ako naman sa sofa. Nagising ako na may naamoy na mabango niluluto. Nagulat pa ako dahil nandito na ako ngayon sa kama. Bumangon ako at paglabas ko ay bumungad sa akin si Rico na busy sa pagluluto ng agahan."Good morning, love." Bati niya sa akin pero hindi ko siya pinansin. Unang napansin ko ang namumulang bahagi ng pisngi niy
RICO'S POV"Congratulations, Sir." Pagbati sa akin ng therapist ko."Thank you for your help," nakangiti na sagot ko sa kanya.Masaya ako dahil sa wakas ay nakakalakad na ako ng maayos. Sa totoo lang ay naiyak pa ako sa sobrang tuwa ko. Hindi ko kasi maipaliwanag ang nararamdaman ko. Sa mga sumunod na mga araw ay unti-unti na akong nag-drive ulit. Gusto ko kasi na kapag magkita kami ni Cherry ay magaling na talaga ako.Napangiti naman ako dahil sa ilang beses ko na pag-ikot dito sa subdivision namin ay hindi ako nakaramdam ng ngalay sa mga binti ko. Kaya nagmaneho ako papunta sa bahay nila Luke. Masaya akong sinalubong ng kaibigan ko habang dahas naman ang sinalubong sa akin ni Caye."Baby, stop that baka mamaya ay bigla mo na lang masaktan si Rico." Pigil ni Luke kay Caye."Kapag siya nasaktan ay hindi okay kapag si Cherry ay okay lang. Magsama nga kayo!" Naiinis itong pumasok sa loob ng kusina nila."Pagpasensyahan mo na, bro." Hingi sa akin ng pasensya ng kaibigan ko."Okay lang bro
CHERRY'S POVIbinalik ko sa side table ang singsing. At lumabas ako sa silid ko. Nakita ko siyang nag-aayos ng gamit niya. Hinayaan ko lang siya at hindi ko siya pinansin. Gusto ko iparamdam sa kanya na wala akong pakialam kahit na ang totoo ay mahirap sa kalooban ko na makita na ganito kaming dalawa."Love, ako na ang magluluto ng hapunan. Okay lang ba?" Malumanay na tanong niya sa akin."Ikaw ang bahala at puwede ba 'wag mo nga akong tawaging love." Naiinis na sabi ko sa kanya bago ako pumasok sa loob ng tindahan.Naiinis kasi ako na panay tawag niya sa akin ng love. Kung utak ko lang ang masusunod ay pinalayas ko na siya kaya lang ayaw ko ng magpakastress araw-araw kaya bahala na siya. Gawin na lang niya ang mga gusto niya. Nababagot ako dito sa tindahan. Gusto ko lumabas pero ayaw ko naman na makita siya.Ngayon na nandito si Rico ay parang nagsisimula na akong maglihi. Lumabas na lang ako para pumunta sa bahay nila Haro. Doon ako nakipag-kwentuhan kay Aling Beth. Hanggang sa hindi
WARNING: MATURE CONTENT! READ AT YOUR OWN RISK. THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS (R18+)RICO POVDahil bumalik na ang mga alaala ko ay gusto ko ulit pakasalan ang asawa ko. Gusto ko na gawin niya at piliin niya ang lahat ng gusto niya sa kasal namin. I want to give her the best wedding ever. Sa ikalawang pagkakataon ay ako ulit ang naging pinakamasayang lalaki. Kahit malayo pa siya sa akin ay naglakad ako para salubungin siya. Hindi ko na hahayaan na maglakad siyang mag-isa. Mamahalin ko siya na kagaya ng pagmamahal na ibinibigay niya sa akin. Naging maayos at masaya ang kasal naming dalawa. “Enjoy your honeymoon. Kami na ang bahala sa dalawang bata.” Sabi sa akin ni Luke.“Thanks bro,” nakangiti na pasasalamat ko sa kaibigan.Napakaswerte ko sa kaibigan ko dahil palagi siyang nandyan sa tabi ko para tulungan ako. Siya talaga ang karamay ko sa lahat ng problema ko. Ngayon ay susulitin ko ang oras na kasama ko ang asawa ko. Inaayos ko na ang relasyon ko sa mga kapatid ko. At hih
CHERRY’S POV Nilalamig ang mga paa at kamay ko. Nakatayo ako dito sa labas ng simbahan at ngayon ang araw ng kasal namin ni Rico. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin para mawala ang kaba ko. Pangalawang beses ko na itong ikasal pero kinakabahan pa rin ako. Para kasing first time ko pa rin.Pinili ko na gawing church wedding ang magiging kasal namin. Suot ko ang damit na pangarap ko. Itong kasal namin ay talagang pinaghandaan namin. Hinayaan niya akong gawin at piliin ang mga gusto ko. Masaya ako pero narito pa rin ang lungkot dahil sa ikalawang beses ay wala pa rin ang mga magulang ko.“Are you ready, Madam?” Tanong sa akin nang wedding coordinator.“Yes,” nakangiti na sagot ko sa kanya. Nagsimula na ang kasal at nang makapasok na ang lahat ay isinara nila ulit ang malaking pintuan ng simbahan. Habang nakatayo ako sa harapan nito ay nagsisimula ng manubig ang mga mata ko. Hanggang sa unti-unti nilang binuksan ang pintuan ng simbahan.Malayo man ako ay natatanaw ko ang lala
CHERRY'S POV Wala si Rico dahil umuwi siya sa Maynila. Ngayon pa lang ay nami-miss ko na siya. Sobrang saya ng puso ko dahil sa wakas ay naalala na niya kami. Ang buong akala ko talaga ay habang buhay ng mawawala ang mga alaala niya. Pero laking pasasalamat ko sa Panginoon dahil hindi niya kami pinabayaan. "Mommy, kailan po uuwi si daddy?" Tanong sa akin ni Aurora. "Depende po, baby. Pero alam ko na uuwi rin agad si daddy niyo." Sagot ko sa kanya. "Okay po, pero puwede niyo po ba siyang tawagan?" Tanong niya sa akin. "Okay na okay po." Nakangiti na sagot ko sa anak ko. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ko ang asawa ko. Hindi niya sinasagot kaya tumigil na muna ako dahil baka may ginagawa pa siya. Sinabi ko naman sa anak ko na tatawagan na lang namin ulit mamaya ang daddy niya. Nagpapasalamat rin ako dahil matalino ang mga anak ko. Dahil nakakaintindi na sila sa kahit na anong sabihin ko sa kanila. Kaya hindi rin ako nahihirapan na makipag-usap sa kanila. Nagring ang phone ko
RICO’S POVUnang bumungad sa akin ang puting kisame. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin at kung bakit ako nandito?“Chiefy,” umiiyak na sambit ng asawa ko.“Love, what happened to me?” Tanong ko sa kanya.“Kilala mo na ako?” Tanong niya sa akin.“Of course, love. Makakalimutan ba kita?” Sagot ko sa kanya.“Thank God, bumalik kana. Bumalik na ang asawa ko. Naalala mo na ako ngayon.” Umiiyak na saad niya sa akin.“May nangyari ba?” Tanong ko sa kanya.Niyakap niya ako ng mahigpit. At mas lalo siyang umiyak. Kaya bigla akong naguluhan hanggang sa bumalik sa alaala ko ang lahat. Simula noong umpisa. “Love, I’m sorry.” Bulong ko sa kanya dahil alam ko na nasaktan ko na naman siya.“Nasaan ang mga anak natin?” Tanong ko sa kanya dahil naalala ko ang mga anak namin.“Nasa bahay sila, Chiefy.” Sagot niya sa akin.“Uwi na tayo, love.” Sabi ko sa kanya.Laking pasasalamat ko dahil bumalik na ang mga alaala ko. Ipinaliwanag sa akin nang doktor ang nangyari sa akin. Umuwi na kami at niya
CHERRY’S POVUminom ako ng painkillers dahil masakit ang buong katawan ko. Sumakay na lang ako sa tricycle papunta doon sa batis. Medyo madilim na nang makarating ako. Pagdating ko ay nakaupo silang tatlo sa may bato. “Mommy!” Tawag sa akin ni Aurora.“Bakit hindi pa kayo umuuwi? Ano oras na, pagabi na?” Tanong ko sa kanila.“Ang totoo po kasi, mommy. Gusto po ni daddy na maalala ang tungkol sa wedding niyo.” Sabi sa akin ni Asher.“Chiefy, may mga videos naman tayo noong kasal. Puwede mong panuorin kung gusto mo. Huwag mong pilitin na alalaahin ang lahat. Baka sumakit ang ulo mo, umuwi na tayo dahil kailangan na ni Asher na uminom ng gamot.” Sabi ko sa kanya.“Bakit ka pumunta dito, love? Pauwi na rin kami. Alam ko na hindi maganda ang pakiramdam mo.” Sabi niya sa akin.“Nag-aalala kasi ako sa inyo.” Nakangiti na sabi ko sa kanya.“I’m sorry, love.” Sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.“Uwi na tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Okay po,” sabay-sabay na sagot nila sa a
WARNING: MATURE CONTENT!! READ AT YOUR OWN RISK. THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS (R18+)CHERRY’S POV“Chiefy,” tawag ko sa kanya.“Don’t try to stop me. Kasi ilang araw ko na itong napapanaginipan,” sabi niya sa akin.“May sinabi ba ako na pipigilan kita. Pero panagutan mo ako ha,” pabiro na sabi ko sa kanya.“Hahahaha! Tinakbuhan ba kita noon?” Natatawa na tanong niya sa akin.“Pinanagutan mo ako, masyado ka ngang excited na pakasalan ako eh.” Nakangiti na sagot ko sa kanya.“I wish na maalala ko ang mga panahon na ganyan, love.” Sabi niya sa akin.“Maalala mo man o hindi ay okay lang. Walang nagbago sa nararamdaman ko para sa i'yo. Kahit ano pa ang dumating sa atin ay mahal na mahal kita. Hindi mo man ako naalala ay alam ko na ang puso mo ay ako ang nilalaman. Maliban na lang kung iba ang nasa isipan mo. Napakahilig mo pa naman.” Sabi ko sa kanya.“Paano mo alam?” Nakangisi na tanong niya sa akin.“Dahil ako ang asawa mo. Kung ikaw si Rico na kilala ko ay wala pa akong ginagaw
CHERRY’S POV “Hoy, Rico. Tigilan mo nga ako sa mga ganyan mong tingin! Alam ko ‘yang nasa isipan mo!” Naiinis na sabi ko sa kanya. “Bakit ano ba ang ginagawa natin noon?” Nakangisi na tanong niya sa akin. “Bakit gusto mo ba malaman? Gusto mo bang sabihin ko sa ‘yo?” Nakangiti na tanong ko rin sa kanya. “Of course kaya ko nga tinatanong.” Ngumiti ako sa kanya ng ubod ng tamis. Ngayon ko naisip kung ano ba ang hindi ko nagawa noon sa kanya at sa tingin ko ay ito na ang tamang oras para maghiganti. Oras na para ipakita ko sa kanya na may talent rin ako. “What the fvck?!” Sigaw niya sa akin. Dahil halatang nagulat siya. “Opss, buti na lang hindi ka tinamaan.” Nakangisi na sabi ko sa kanya. “What the h*ll are you doing?” Parang naiinis na tanong niya sa akin. “Me? Pinapakita ko lang sa ‘yo ang ginagawa ko noon. At ito ‘yon, hindi ka ba masaya na ginawa ko ito?” Masaya na sagot ko sa kanya. “Ibaba mo ‘yan, teka lang matalim ba ‘yan? Hindi ka naman siguro seryoso sa sinabi mo na it
CHERRY’S POV“Hinahanap ka ng anak mo,” biglang nagsalita si Rico sa likuran ko. Kaya mabilis kong pinunasan ang mga luha ko.“Uminom na ba siya ng gamot niya?” Tanong ko sa kanya.“Tapos na at hinahanap kana niya.”“Salamat,” sabi ko sa kanya. Ngumiti ako sa kanya na hilam ang mga luha ko sa mga mata ko. Gustong-gusto ko siyang yakapin pero pinigilan ko ang sarili ko. Habang nakatingin ako sa kanya ay hindi ko na napigilan ang mga luha ko. Umiyak na ako sa harapan niya. “Pasensya kana, naabala pa kita.” Umiiyak na sabi ko sa kanya.Yumuko ako dahil sobrang sakit ng puso ko. Dahil hindi ko kayang makita ang mukha niya. Sa loob ng ilang taon ay palagi kong ipinadarasal na sana ay makasama ko siya. Dahil sobrang mahal na mahal ko ang asawa ko. Siya ang buhay ko at kaya ko kinakaya ang lahat dahil sa kanya. Nagulat ako dahil hinila niya ako at mahigpit na niyakap.“Hush… Don’t cry, I’m sorry.” Bulong niya sa tainga ko kaya lalo akong umiyak.“Chiefy, miss na miss na kita. Bumalik kana
CHERRY'S POV"Pero kung talagang asawa mo ako. Bakit mo ako sinukuan? Bakit hindi mo ipinilit sa akin na ikaw ang asawa ko?" Tanong niya sa akin."Bakit parang ako pa ang may mali? Ginawa ko ang lahat para sa 'yo. At kung ipinilit ko ang sarili ko sa 'yo ay baka wala kana ngayon." Umiiyak na sagot ko sa kanya."Anong wala?""Dahil hindi puwedeng ipilit na ipaalala sa 'yo ang lahat. Dahil baka biglang pumutok ang ugat mo sa ulo. Kaya kahit na masakit sa akin ay pinili ko na iwan ka. Dahil iyon ang tingin namin na makakabuti sa 'yo. Dahil ‘yon ang tingin ko na tama.""Kaya mo ako iniwan?" "Sa tingin mo kakayanin ko na makita na nasasaktan ka. Na tuwing nasa malapit ako ay sumasakit ang ulo mo. Dahil pinipilit mo na maalala ako. Kaya pasensya kana kung nagpakilala sa 'yo ang anak ko. Sabik lang siya sa daddy niya. Hayaan mo hindi ka namin guguluhin. Mabuhay ka at maging masaya. Kaya please lang, umalis kana." Sabi ko sa kanya.Nagkatitigan kami hanggang sa tuluyan na siyang umalis. Pinun