• • • J A Y P E I ' S R E Q U E S T • • •
Holaaaa, Readers, Pagbati mula kay LANCE JAVIER.♡ Maraming-maraming salamat sa pagsubaybay. Sa suporta na iyong ibinibigay, sa komento at sa effort na paghihintay ng UD. Really appreciated.♡ General message to read! ^_^ Bawat manunulat ay pinag-iisipan ang bawat isinusulat. Maraming oras ang ginugugol, puyat, pagod at isip ang labanan. Nandiyan na ang pressure lalo na't sa likod ng pagiging manunulat ay isa ring anak na may malaking responsibidad. Isang estudyante, hindi biro ang pagiging estudyante kapag nasa higher grade level. Ang iba naman professional o kaya employee na may sarili ng pamilya o kaya'y single parent. Bawat manunulat, isang tagumpay kapag ang kanilang akda ay nagustuhan at minamahal ng mambabasa. Ang mahalin ang kanilang akda ay pagmamahal na rin sa may-akda. I become once a reader, I can say that I am top 1 of this so called; “SILENT READERS” and proud of admire a lots of AUTHORS. I look up to them very much but I NEVER compare them to each other because I believe that every AUTHORS have there own perspective, strategies and writing skills how to run their own masterpieces. Pamilyar tayo sa kasabihang; “DON'T JUDGE THE BOOKS BY IT'S COVER” PAKIUSAP PO. . . Huwag sana nating ipagkumpara sa magaling at hinahanggan mo manunulat. Iwasan ring diktahan ang manunulat sa kung ano ang nais mo. Iyong sasabihin na; Sana maging tulad ka ni ganito... Sana 'yong kwento ganito... Huwag ganito... Dapat ganito... Kung nagustuhan mo ang kwentong sinimulan mo, mahalin mo kung ano ang nakayanan ng manunulat. Kung may kulang, may mali at sa palagay mo'y hindi pasok sa taste mo. Kindly leave the book without saying any NEGATIVE. Sana'y maging pamilyar ito sa atin; “DON'T JUDGE THE AUTHORS BY THEIR WORKS” Please. Huwag pong magsalita ng kung anu-ano maging physical appearance at personal life ng manunulat ay hinuhusgahan. You know nothing about the AUTHORS private personal life and you don't even know who is the Author, indeed. This message is in general, just thoughts nothing hates. I felt sad, disappointed and felling low right now. I'm under pressure, real quick. PARDON. Pardon me if you find this message ungrateful or something. I'm sorry to disappointed you if can't be like the author you admire because. . . I have this motto. “I NEVER WALK TO ANYONE SHADOW. I CAN BE WHAT I WANT TO BE, NOT ANYONE WANTS ME TO BE.” (What's yours?) However, I want to reach my dearest SUPPORTERS and READERS my unending THANK YOU.♡ I'm so grateful to have SILENT READERS, I THANK YOU, ALL. Thank you sa lahat ng nag-aabang kay LANCE JAVIER. Malapit na tayong mag-10k Views!THANK YOU for the 65 person na nagbiga ng gems! Alam niyo na kung sino kayo! Sa mga nagbibigay ng komento at reviews, maraming salamat! Pasensya na kung hindi makapag-daily update dahil masyadong busy si Author. Please bear with me po. Excited na rin akong matapos si LANCE JAVIER! Hopefully this month of October! 🤞 Kapag hindi kinaya may next month pa naman, see you on November!😁 Let's spread vibes and joy!✨ Take care always.☺️ Have good day, Everyone! ^_^ God bless youuu!ʘᴗʘ♡ Maghirilingan kita sa next update!✨ Bicolanong Manunulat, <|| B L A C K _ J A Y P E I ||>“Ms. Silvestre?” Bulaslas ni Sid. Natigilan si Sid nang madatnan sa loob ng computer room si Miscy na humagulhol ng iyak. Napalunok siya nang mapagtanto na alam na nito ang sekreto ng kaniyang Boss. Basang-basa ang pisngi ni Miscy na nilingon si Sid. Agad niyang pinunasan ang kaniyang luha at nilapitan ang binata na gulat na makita siyang nasa loob ng silid na 'yon. “Where's Lance Javier?! Bring me to him now!” She order full of authority. “Hindi ka dapat narit— “I said bring me to him now! Do you understand me?!” Nanginginig pa ang mga kamay ni Miscy sa matinding pagtitimpi. Nagkatitigan sila ni Sid at bakas sa mukha nito na nagdadalawang-isip kung susunduin ba ang utos niya sa hulo ay pumayag rin naman ito. Habang nasa byahe, hindi mapakali si Miscy sa backseat ng sasakyan. Nakatutok ang kaniya mga mata sa kaniyang mga daliring panay ang kiskis sa isa't-isa. Madaming gumugulo sa kaniyang isipan kung paano napunta kay Lance ang isa nilang anak? Nang mag-usap nila ay nakita ni
Maghapong walang kapaguran sa paglalaro at pagku-kwento kay Miscy ang kambal. Abot-tenga ang ngiti sa labi niya habang pinagmamasdan ang kambal, mahimbing na natutulog. Nakatitig siya sa mukha ng kaniyang bunso. Hindi pa rin siya makapaniwala na buhay ito at may pagkakataon siyang bawiin ang mga taong hindi sila magkasama. “Ipinapangako ko, hindi na kayo muling magkahiwalay.” Ginawaran niya ito ng halik ang kambal. “I love my little angels.” Bumangon na si Miscy at iniwasan sa silid ang kambal. Bumaba siya sa kusina, nagluto siya ng meryenda upang may pagkain ang kambal kapag nagising. Tatlong araw na mula nang makasama niya ang kaniyang kambal na anak. At masasabi niyang 'yon ang pinakamasayang mga araw ng buhay niya ngunit hindi sapat ang tatlong araw upang bawiin ang ilang taon nilang hindi nagkasama. Marami siyang nalaman tungkol kay Hailey. Masaya siyang marinig na mahal na mahal ito ni Lance ngunit hindi niya maiwasang makaramdam ng galit na marinig na pinagmalupitan ito ni
Paglabas ni Lance ng kwarto sakto naman na lumabas ang kambal mula sa silid ni Hailey. Kinukusot ni Kitty ang mga mata samantalang si Hailey ay nakasimangot, halatang bagong gising ang mga ito. “Good morning . . . ?” Kuha niya ng atensyon ng kambal. Nabuhayan ang kambal ng makita siya. Sumilay ang tuwa sa mukha ng mga ito. Nag-uunahang lumapit sa kaniya at yumakap. “Daddy!” “Papa!” Their voice filled his ears that's makes his heart melt. He missed his daughters so much, he haven't seen them for a days and maybe this will be the last he heard their voice. Binuhat niya ito sa magkabilaang braso niya, mahigit na yumakap ang mga ito. Ginarawan niya ito ng mga halik. “Does my Javieras miss me?” “Very much, Daddy!” Dinuro siya ni Hailey gamit ang maliit nitong hintuturo. “Have you forget your way home, huh? Even the difference of night and day you forgot! See? It's dark outside it means. . . It's night! Do you even know how we wait for you day and night? You have to think us first b
Titig na titig si Lance sa payapa at magandang mukha ng natutulog na kambal. Pagkatapos niya itong titigan ng matagal, ginawaran niya ng halik at lumabas ng silid na hindi na muling sinulyapan ang kambal. Mahigit kinse minuto nang nakatayo sa may sala si Sid at Mason, walang imikan at hindi maipinta ang mukha. Kumunot ang noo ni Lance sa nadatnan. He whistle to get his men's attention. “Hello! What's with that face? Don't give me that look, brothers. Smile, okay? Smile.” Nag-angat ng tingin ang dalawa, nagkatinginan ito bago tumingin sa kaniya na may malungkot na mga tingin. He deep breath and put his hand on his pocket while staring to his worried men who doesn't like his decision just like Miscy. Mahigpit na ipinagbilin ni Lance sa dalawa ang mga dapat nitong gawin. Paulit-ulit niyang sinasabi upang mas malinaw sa dalawa at alam niyang hinding-hindi siya bibiguin. Madalas sumagot si Sid samantalang si Mason ay hindi kahit isang beses nagsalita, nakayuko lamang ito. “Bo
Lingid sa kaalaman ni Arthuro nasa panig na ni Lance ang kaniyang kanang kamay na si Rob at ito mismo ang nagbaril kay Arthuro. Dalawang bala ang pinakawalan nito, tumama ang isa sa likod ni Arthuro at ang isa naman ay nadaplisan si Lance sa balikat. “Ayos ka lang, Mr. Javier?” Nag-aalalang tanong ni Rob. “You shoot. Well, thank you!” Nagkatitigan silang dalawa at tinap niya ang balikat nito bago tinanggap ang baril na inaabot nito. Hindi niya rin lubos maisip na ang lalaking 'to ay ang magiging kakampi niya. Naalala ni Lance kung paano naging sa panig niya si Rob. Sa pagkamatay ni Sonya Quisora si Rob ang pinagbuntunan ng galit ni Arthuro dahil dito isinisisi ang kapabayaan. Ikinulong ito at ipinagulpi sa ibang tauhan. Dinukot ang nobya ni Rob, ginahasa ito ni Arthuro sa mismong harapan ni Rob at pinagsaluhan ng iba pang tauhan bago pinatay. Ipinapatay rin si Rob subalit nakakuha ito ng paraan upang makatakas at napunta sa puder ni Lance. Noong una ay gustong gumanti ni Rob kay
Nakahiga si Miscy sa kama, mahigpit siyang nakahawak sa kumot na bumabalot sa kaniyang katawan. Halos kalahating oras na siyang nakatitig sa kisame. Paulit-ulit na bumabalik sa kaniya ang nangyari kagabi. Kung paano siya nasiyahan at nag-enjoy ganu'n rin ang kaniyang pagsisisi. Kinakastigo ang sarili dahil sa malaking kasalanan na nagawa. Kailan pa naging tama ang pakikipagtalik sa dating asawa? Masamang tingin ang itinapon niya kay Lance ngunit unti-unting napalitan 'to nang ngiti nang masilayan ang gwapo nitong mukha. Mahimbing itong natutulog sa tabihan niya. Nakatihaya ito, kitang-kita niya ang side view ng gwapong mukha. Pinapangunahan ng matangos nitong ilong, mahabang pilik-mata, makapal na kilay at mapula-pulang labi. Napabalikwas siya ng tumunog ang kaniyang phone. Tumatawag si Givana! “H-Hello?” Halos pabulong niyang bungad sa kapatid. Hinila niya ang kumot at ipinulupot niya sa kaniyang hubad na katawan. Nanlaki ang mata niya nang umungol si Lance sa ginawa
Dumaing si Lance nang magising siya na kumikirot ang sugat sa braso. Ramdam niya ang panghihina, ang bigat ng kaniyang pakiramdam. Nang imulat niya ang kaniyang mga mata, kumunot ang noo nang makita si Mason, Sid, Rigor at Rob sa tabihan ng kaniyang kama. “Hello! Do I allow you to fucking stay at my room?” Inis na turan ni Lance. Nasiyahan ang apat lalong-lalo na si Mason nang makitang gising na ang Boss. Tarantang-taranta si Mason halos walang magawa kundi ang ngumawa sa tabihan nito na animo'y isang bata na mawawalan ng ama. Nadatnan nilang nanginginig habang pinagpapawisan ng malamig at inaapoy ng lagnat si Lance. Alam ni Rigor ang gagawin dahil alam niya na wala na ang epekto ng droga sa katawan nito kaya naman ramdam na nito ang panghihina at pagod, ang mas malala inapoy pa ito ng lagnat. “Boss, gising ka na.” Nilapitan ito ni Mason. “Kamusta ang pakiramdam mo?” “This is just fuckin' graze, it won't kill me.” Nanghihinang tumawa si Lance. “Sobra mo kaming pinag-alala, Bos
Sa Paraiso De Pendilton, Limang chef ang abala sa kusina upang maghanda ng masasarap na pagkain, ang mga kasambahay ay abala sa paglilinis at pag-aayos ng mahaba at respetadong mesa. Don Leon standing in his favorite spot in the mansion which is the terrace that he can see everything down there. Naghanda siya ng isang salo-salo para sa kaniyang pamilya. Inimbitahan niya ang lahat—he will wait until the time he declare to be there. Isa-isang dumating ang ilang magkasunod na sasakyan. Akas, Zarchx, and LV. Nakangiting tumango siya nang dumapo sa kaniya ang mga mata nito. “What did Señior-Dad summon us?” Sinulyapan ni Akas si LV. “Did you just did something and drag my name?” “What?” LV chuckle. “I am the last person would drag your name to dirt, Dior!” “Stupid. Haven't you read his message? He wants dine with us that's it. Unless he knows something know we doesn't.” Zarchx tap his cousins shoulder and walk inside the mansion. “His indeed the Leon II.” Akas commented. “
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• 𝐉 𝐀 𝐘 𝐏 𝐄 𝐈 ' 𝐒 M E S S A G E Hello, dearest readers!🙋♂️ Marhay na aldaw, kaninyo ngamin!🤍 I am happy to announce and proudly said that LANCE JAVIER (Pendilton Heir Series 3) officially reached the unending forever!🔥✨ While writing this story their so many struggles happened to my life and one of the most painful is that I lost one of my biggest supporter, a person who make me feel special and be proud of. — My dear grandfather!😥 That's why I dedicated LANCE JAVIER to my Lolo Pablo in heaven.🤍 It his 25th days in heaven today. (November 21.)🙏✨ Of course, I want to express my gratitude for your unending support and loved for LANCE JAVIER.♡ No perfect words can explain how thankful I am.🙏✨ Thank you for giving time and read my LANCE JAVIER. Silent readers or not. Thank you for the gems, comments, reviews, and recommending LANCE JAVIER to others. And; Thank you for being part of this journey of mine. I kno
It's a grandiose garden wedding of the year in Paraiso De Pendilton! Ang ilang hektarya at malawak na magandang harden ay nagmistulang tahanan ng mga diwata. Ang mga landscape, puno at bulaklak ay mas nabigyan ng buhay dahil sa napakagandang disenyong pangkasal. Nakahanda na ang lahat ang ikakasal na lamang ang hinihintay. Ang mga bisita ay isa-isa nangsidatingan at ang kanilang mga suot na para bang may kumpetisyon sa palakihan ng milyong ginastos para sa araw na 'to. Naka-puwesto na ang mga bisita sa kani-kanilang assigned table at pinag-uusapan ang pinaka-engrandeng kasal na hindi nila papalampasin. Mapapanuod rin ito live sa telebesyon. Don Leon look young at his white two-piece suit. Napatingin siya sa kaniyang mamahaling pambisig na relo dahil limang minuto na ang lumipas ay wala pa rin si Lance. Sininyasan niya si Nelson. Nang makalapit ito ay nagtanong siya. “Where's Ailancer? He's supposed to be here before the bride walk in the aisle.” “Parating na siya, Don Leon.” “S
Sa kasalukuyan, kakalapag pa lamang ng eroplanong sinakyan ni Lance. Nakangiting nilapitan niya ang apat niyang tauhan na nakatayo sa tabi ng limousine. “Hello boys!” Bati niya. Nakangiting sinalubong siya ni Rigor at kinuha ang luggage niya, kinamayan niya si Sid at yumakap naman si Mason. “Welcome boss!” “Welcome!” “Boss, na miss kita!” Nabaling ang atensyon niya kay Rob na nakayuko at nakatayo lamang sa gilid. Hindi maiwasang malungkot ni Rob dahil hindi buo ang tiwala sa kaniya ng boss dahil sa nangyari dito, isa sa siya sa pinagdudahan. Tinap ni Lance ang balikat ni Mason bago nilapitan si Rob. “Hello, son!” Nag-agat ng tingin si Rob sa boss at tipid na ngumiti. “Welcome boss.” Binuksan niya ang backseat ng sasakyan. Suminyas si Lance na lumapit sa kaniya si Rob at hinawakan niya ito sa balikat. “I know you are upset and there is nothing to blame but me, I am the one who give the idea. Pardon... Pardon me son! Look, you believe me or not, I doubt that you would do that
Seven Months Ago... Unang araw... Sa fire exit ng hospital, kinausap ni Scott ang mga tauhan ni Lance. Gusto niyang malaman ang lahat ng detalye ng lahat ng pangyayari. “Who's this fucking Rob?” Tanong ni Scott habang nakatingin sa larawan ni Rob sa phone niya. Gusto niyang mahuli ang salarin sa lalong madaling panahon. “King, bago naming kasamahan. Anak ni Semon na dating kanang-kamay ni Arthuro Quisora.” Tugon ni Sid. Knowing that Lance killed Arthuro's right-hand, the father of that fucking Rob, he has a motive. And one more thing, Lance suspect Rob about the death threat. “I want this fucking bastard dead!” Scott ordered. “Teka! King, hindi mo pwedeng gawin 'yan. Si Boss nga ang pumatay sa tatay niya pero alam kong hindi magagawang traydorin ni Rob si Boss! Malaki ang tiwala ko sa kaniya na hindi siya babaliktad!” Mason defended Rob. Masamang tingin ang itinapon ni Sid at Rigor kay Mason. May tiwala sila kay Mason pero kay Rob? Una pa lang, duda na sila dito! “Pwede ba, M
Pitong buwan ang nakalipas... Sakay nang black lamborghini si Miscy, nang makarating sa kaniyang destinasyon binuksan niya ang driver seat. Pagtapak niya sa semento, tumunog ang takon ng boots niya, na may limang pulgada. Isinuot niya rin ang purong itim na mamahaling shades bago binuksan ang backseat at kinuha ang dalawang maliit na basket na may lamang lavender flowers. Nakalugay ang tuwid, mahaba at itim na itim niyang buhok. She's wearing a black sports bra, pinatungan niya iyon ng itim na blazer na kapares ng suot na itim na slacks. At sinamahan niya pa ng itim na mataas na boots. Miscy savagely hot and classy in black! Napakaganda at mataas ang kumpiyansa sa sarili na tinahak niya ang mahabang pathway ng sementeryo. Sa likod ng maamong mukha, sakit at pangungulila ang kaniyang nararamdaman. Huminga siya ng malalim at tipid na ngumiti ng ilang metro na lang ang layo sa pakay niyang mga puntod. Hangang ngayon nasasaktan pa rin siya sa iisipin na wala na ito. Sa tuwing dumada
Sa Paraiso De Pendilton, Natambak ang mga guwardiya sa labas na malapad na gate nang dumating ang isang funeral homes service na may kulay gintong hearse, may gintong kabaong sa loob nito. Kinatok ni Mason ang bintana ng driver, “Boss, anong problema?” Nakangising sumulyap ang driver, “Boss, ang problema 'yang mga bantay niyo! Ayaw kaming papasukin!” “Ako ba ginagago mo? Walang patay dito! Umalis na kayo bago pa ako mawalan ng pasensya!” Singhal ni Mason. Nabu-bwesit siya dahil naiisturbo ang trabaho niya dahil hindi mapalayas-layas ng mga tauhan niya at mga guwardiya ang mga ito na kanina pa nagpupumilit na pumasok. Isa pa si Rob sa kinakaasar niya dahil sabi nito ay pabalik na pero ilang oras na ang lumipas hindi pa rin dumarating! Samantala, naglakad-lakad sa hardin si Don Leon nang marinig ang kagulogan sa labas ng gate. “Anong kagulogan 'yon?” Tanong niya kay Nelson. “Titingnan ko, Don Leon.” Tinanguan niya si Nelson, “Tara, samahan mo ako!” Nagsitabihan ang mga tauh
Pagdating ni Lance sa ikalawang palapag, nag-aabang sa kaniya si Rigor at Sid. Kumunot ang noo niya ng hindi makita si Rob. “Where's Rob?” Umiling si Sid, “Hindi namin alam boss, ang sabi ni Mason nagpaalam sa kaniya na may pupuntahan.” Natigilan siya. Pinakatitigan niya ang dalawang nasa harapan. Napakurap-kurap naman ang dalawa nang maisip rin ang iniisip ni Lance. May pagdududa sa kaniyang dibdib. Isa na ngayon si Rob sa tauhan niya, itinuring niyang kapatid at pinagkakatiwalaan. Ngunit alam naman nila na siya ang pumatay sa ama nitong si Semon. Si Rob ba ang nagbabanta sa buhay ng anak niya? “Am I raising a traitor?” Ibinilin niya kay Rigor na mas pahigpitin ang segurida sa Pendilton El Dorado. Inutusan niya rin si Sid na magpadala ng ilang tauhan sa Paraiso De Pendilton upang mas masiguro ang kaligtasan ng mga anak. Bumaling siya kay Rigor, “Don't let your Madame leave the building without me.” “Yes, boss, magdadagdag ako ng tao. Magpapaikot para i-doble check ang lahat.”
Sa Pendilton El Dorado, Sa loob ng opisina ni Lance, nakaupo si Xyriel sa couch habang nakamasid kay Miscy na nakaupo sa katapat niyang black leader sofa. Marami itong dapat ipaliwanag sa kaniya dahil nawala lang siya saglit, marami na siyang hindi nalalaman! Inabutan ni Lance ang asawa ng cocktail glass na may lamang berding inumin at may green berry sa gilid. “Hindi ako pwedeng uminom ng alak,” Tanggi ni Miscy sa basong inaabot ni Lance, “This drink will make you relax, no harm... It's not liquor.” Sinapo ni Lance ang namumutlang mukha ni Miscy, “Are you really okay?” Inilapag sa center table ang baso at yumukod upang makapantay ang mukha ni Miscy, “You look pale, are you sure you're okay?” “I'm okay. Ikaw? Ikaw ang inaalala ko, kamusta na ang pakiramdam mo?” Sinapo ni Miscy ang pisngi ni Lance bago bumaba ang kamay niya sa dibdib at hinaplos, “Ayos ka na ba talaga?” “I already took my medicine, I'm perfectly fine. You shouldn't worry,” Dumukwang si Lance at pinatakan ng ilan
Mariing napapikit si Lance. Huminga ng malalim bago naglakad pababa ng hagdan. “Everyone out!” Umalingangaw ang boses niya dahilan para magkabundol-bundol ang mga empleado upang sundin ang utos niya. Itinuro niya ang ina, “Except Mom!” at masamang tingin si Amber, “And you!” Mapanuksong ngumisi si Kayatana at sumilay rin ang ngiti sa labi ni Amber. Kita mo nga naman, sila ang kinakampihan ni Lance! “Hijo! How are you?” Nakangiting sinalubong ni Kayatana ang anak at humalik sa pisngi bago sinulyapan ng mapangmaliit na tingin si Miscy. Napayuko si Miscy nang daanan lamang siya ni Lance, at nakaramdam siya ng kirot sa pus dahil kasama siya sa ipinagtabuyan nito! “Hi, Lance! Gusto ka raw bisitahin ni Tita, kaya sumama na rin ako dahil hindi na tayo ulit nagkita pagkatapos ng party ng anak mo, at gusto ko lang mag-sorry...” Mahinhing sabi ni Amber. “Don't be, Hija! You don't have to!” Bumaling siya sa anak. “See? This girl you should marry! What a lovely woman she is right?” Mas lal