════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 25❞Pumatong sa pinakamalaking bato ang priestess at inisa-isang binulong ang kan'yang mga dasal bago sinimulang gamitin ang kan'yang kapangyarihan. Nasa tuktok siya ng bundok kung saan makikita ang malawak na dagat na ngayo'y tila handa na sa pagsalakay sa kanilang tribo. The whirlpools were big enough that it could destroy a mountain, lalo pa't malakas din ang ulan, maging ang hangin. Inipon niya ang kan'yang lakas upang magkaroon ng malaking harang gamit ang hangin. The barrier was large enough to shield the island but it was not strong enough to withstand the strong whirlpools coming to destroy the island. Tears broke down from her eyes while trying control the barrier when the whirlpools striked. She can feel the pain throbbing inside her as her mana began to dissolve because of using too much power. Hiniling niya sa panginoong maprotektahan niya ang kanilang tribo. "Let us go now, priestess! Let's leave, now!" Lilith screams as she tried reach
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 27❞Nasa himpapawid kami ngayon, lumilipad. Tinatanaw ko ang malawak na dagat habang nakakulong sa bisig ko si Darius. Kalma lamang ang paglipad ni Cassius kaya hindi ako kinakabahan habang nakasakay kami sa kan'ya. Riding a dragon feels like dreaming. Kahit naman sa pagreincarnate ko ay parang panaginip din. Ilang buwan na din simula nang mapunta ako sa nobelang 'to. Maraming nagdaan at marami na ding nasaksihan ngunit alam ko, hanggat hindi ko natatakasan ang pagpapakasal ko sa male lead ay malaki ang posibilidad na mamamatay ako. But Cassius gave me half of his life, it means that if I die, he'll die too. But it's impossible, he's immortal. Kung ganoon ay ano ang mangyayari kapag napahamak ang buhay ko? Will I really die? I'm hoping not. I didn't want to die. Gusto ko lamang mamuhay ng payapa kahit pa alam kong nasa isang nobela ako. Inilibing na kaya nila mama ang katawan ko? Sana naman ay kahit sa paglibing sa katawan ko ay maayos. "You okay
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 27❞My life as a call center agent was tough, inot just because of the time and tasks related to work, but it also adds up to the struggles I've been facing since I became the breadwinner. Ako ang panganay kaya ako dapat ang magtaguyod sa pamilya, ako dapat ang susuporta sa mga kapatid kong hirap sa pag-aaral dahil sa kahirapan. Si mama, hindi makahanap ng matinong trabaho dahil may sakit siya sa puso at hindi rin siya nakapagtapos ng pag-aaral. Si papa naman ay nagkasakit ng kidney stone na sa kadahilanang wala kaming pang-opera ay namatay ito sa kasamaang palad. Kaya naman ay napunta sa akin lahat ng responsibilidad. Hindi naman sa nagrereklamo ako, mahal ko ang pamilya ko. Pero sa tuwing naiisip ko ang mga pagkakataong nasayang dahil ibinuhos ko ang sarili sa trabaho ay nanghihinayang ako. I wasn't able to experience life as a teenager. Mga ligawan, galaan, at pagpasok sa isang relasyon ay hindi ko naranasan. I have plenty of what ifs that I can on
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 28❞“So, you’ve returned, My lady.”Tumango lamang ako at marahan uminom sa tsaang hawak ko. The cup was too small for me na anumang oras ay baka maubos na kakainom ko dahil sa atmosphere between us. The emperor invited us both to have a tea in accordance to the mission given to me… I mean to us, dahil kasali si Olivia.“I guess l, you saved them from the disaster,” muling sabi niya habang diretso ang tingin sa ‘kin. She was pertaining to her tribe.Uminom uli ako sa hawak kong tsaa at nang makitang wala na itong laman ay mabilis kong inilapag ang tasa sa maliit na mesang nasa gitna namin. umayos ako ng upo at marahang tumikhim.“Is that your power, My lady? Predicting the future?”“Ah, no. I have no ability or whatsoever. I just had a dream about it.”Her eyes sparkled. “Really? Then you must have the ability to dream about what will happen in the future.” Napalunok ako at iniwas ang tingin sa kan’ya. “I don’t think so.”“I do believe that it’s your
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 29❞"Where is Darius?" I asked him. He gently caressed my head while I am leaning on his chest. "He's at your room, I teleported and hid him there." Tumango-tango ako. Nasa bench pa rin kami, pinapakalma ako. Tumahan na ako sa pag-iyak kaya naman ay pinagpahinga muna ako ni Cassius sa bisig niya. We were silent the whole time, walang nagkusang magsalita o magbukas ng topic pagkatapos ng halikan namin, ngayon lang.Para nga akong nakalutang ngayon, hindi ako makapaniwalang umabot ako sa puntong makikipaghalikan ako pagkatapos umamin ng feelings ko. Well, it's not the first time that we kissed, but it was the first time I felt that it was romantic. Pero ano nga ba kami?No label but engaged in secret?Napangiwi ako sa naisip at nagmadaling humiwalay sa kan'ya. "Okay na ako," I said to him and fixed myself. Sobrang basa ko sa sariling luha ko. "Are you sure?" he asked. Eyes checking on me, kaya mas lalo akong nailang at pinilit na iniwas ang tingin mu
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 30❞"Wala na po ba tayong bigas para mamaya, ma?" Hinilot ko ang sintido ko nang makita ang nakakalat na mga laruan ng bunso kong kapatid sa maliit naming sala. Masikip ang buong espasyo na dalawang tao lang ang kakasya, sa sala din na ito ay dito rin kami kumakain. "Nakauwi kana pala Lumina. Naku, pasensya kana ha? Pinalaro ko muna ang kapatid mo kasi nilabhan ko pa mga bagong pinadalang lalabhan." Iniisa-isang kinuha ni mama ang mga kalat na laruan habang ako ay nakatayo lamang sa may pintuan.Pinagmasdan ko siya at napabuga na lamang ng hangin. "Diba sabi ko po sainyo na huwag na kayo tatanggap ng mga labahin? Paano kung atakehin ulit kayo sa sakit?" "Minsan lang naman, anak. Kulang na din kasi ang bigay mo. Hindi naman puwedeng aasa nalang lagi sa sweldo mo. Anak, wala na tayong bigas tapos 'yung gatas ng kapatid mo mauubos na. Ayaw na tayong pautangin ni Lusil kase hindi pa natin nababayaran 'yung utang sa nakaraang buwan."Natahimik ako. Sa hu
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 31❞The four corners of my room was echoing with silence when I woke up. Sinilip ng mga mata ko ang nakasarang bintana at nakitang madilim ang labas kaya naisip kong gabi na. Bumaling ang tingin ko sa gilid ko at nakitang tulog si Darius. Bumangon ako at nakapaang tinahak ang nakasarang terrace ng kwarto ko saka sabay na binuksan ang glass door dahilan upang salubongin ako ng malamig na hangin. Umalingawngaw sa tenga ko ang tunog ng hangin at ramdam ko ang pagyakap ng lamig sa akin kasabay nang paglitaw ni Cassius sa harapan ko. "Hi there, young missy," he says. "How was your sleep?" he asked.Muli akong hinampas ng malamig na hangin dahilan upang sumabay ang mahaba kong buhok sa galaw nito. But my eyes remained on him. "Feels like I'm still dreaming, right now."He chuckled. "Come here." He extended his left hand. Words were like magic that strangely, it made me follow. When I held his hand, I saw how his eyes sparkled with adoration."There you a
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 32❞Maririnig ang tunog ng bawat hakbang ko sa loob ng palasyo nang makapasok ako dala si Darius na nakaanyong pusa. Dumiretso ako sa silid aklatan ng palasyo dahil doon naghihintay si Koen, ang sabi sa akin ng katulong na nadaan ko kanina. The palace seems so busy than the last time I was here. Parang may kung anong gumagambala sa kaluluwa nila na para bang anumang oras ay guguho na ang mundo. Nang makapasok sa silid aklatan ay unang natagpuan ng mga mata ko ang nagkukumpulang mga libro na nakakalat at si Koen na nakadekwatrong nakaupo sa sofa habang nagbabasa ng libro. All I can say is... "It's a mess," I whispered, enough for Koen to hear. Pinababa ko si Darius mula sa braso ko bago umupo sa kaharap na sofa ni Koen. His eyes followingevery move I make glittered with amusement. "I see. It seems like the medicine I've sent to your manor was effective. You look good."I cringed upon realizing that his tone was full of sarcasm. Parang may alam siy
𝜗𝜚 Cassius pov."AAAAAAH! Y-Your H-Highness..."Blood was dripping from my mouth when I looked at the maid who just arrived. I threw the rabbit's head on her and smiled innocently. "I was hungry," I simply answered. Halos mahimatay na siya habang paulit-ulit na sumisigaw. When my father arrived together with other old pests, I simply shrugged my shoulders and devoured the last meat of the rabbit I just killed."Cassius!"Yeah, he's like that. A useless and stupid old shit. He does nothing but command anyone he can command, but he can't even stand properly when he's in front of his six years old son. Others were appalled by what they saw, but he seems really disgusted as he looks at me. They have killed innocent people all their lives, so I don't really see why they act as though this is the first time they have ever seen blood. Like this rabbit, they scamper around the palace acting naive, but in reality, they are only terrified of being eaten. Because the rabbit was running
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 52❞Juliet Lucienne Moreau's story wasn't long. As a daughter born from a prestigious noble family, she was destined to be crowned as the Empress of the Empire.But when she realized that the Crown Prince whom she fell in love is in love with another woman, she chose to run away from their supposedly marriage and went off, riding on the villain's lap. The real deal, Juliet doesn't want to die. So she asked the great villain, Cassius Maximilian... a marriage request to escape her fate. That's how their story begins, when Cassius accepted Juliet's marriage request. "Please raise your head, My Lady.""Where is the oil? The roses? The perfumes?""Please don't move and rest for a bit, My Lady.""Comb her hair.""Where is the massage stone?"Nahihilo akong nakatingin sa kawalan habang ang mga maids ay natataranta at nagtatakbuhan sa paligid ko. Magkabilaan nilang inaayos ang sarili ko, ang tanging nagagawa ko nangalang ay kumurap at huminga."Uhm, can I
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 51❞Isang buwan na ang lumipas simula nang matapos ang digmaan sa pagitan ng Ardan at Livilian. Dahil nga nag-alsa ng coup d'état si duke Moreau kasama ang iba pang mga maharlika, naipababa ang emperor at crown prince sa kanilang posisyon. Unang rason, the emperor ordered the crown prince to kill the only daughter of Moreau, dahil dito ay maraming namatay at nasira ang mansiyon ng mga Monreau. Pangalawa, nagdesisyon ang emperor na simulan ang digmaan laban sa Livilian at Maximilian na pinamumunuan ni Cassius Maximilian. Ang nasabing desisyon ay hindi dumaan sa assembly at treaty of peace sa magkabilang panig kaya ibig sabihin, it was an act of error in judgement. At panghuling rason ay adultery. Ipinataw iyon kay Koen dahil sa pakikipagrelasyon kay Olivia. Since Moreau and the royal family are at the same level in terms of power and authority because of their influences, may karapatang pumataw ang Moreau ng adultery sa crown prince dahil sa kataksil
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 50❞Koen coughed blood again, and I could see Cassius getting ready to strike once more. His power was flaring up, and I knew he was about to attack. Pero bago siya makagalaw, agad ko siyang pinigilan. I reached out and tapped his shoulder, firm but gentle.He turned to look at me, his eyes filled with fury, but I gave him a small smile—one meant to ease the fire inside him. "Calm down," I said softly. "I did not recognize his words as insulting, it was just words that barely touched the tip of my ears." Cassius looked at me for a moment, as if trying to decide whether to believe me or not. Then finally, he let out a breath and removed the black shadow that had been wrapped around Koen's abdomen. Napatingin ako kay Koen, nanghihina at halos hindi na maigalaw ang katawan, but at least for now, he is safe from another blow."Bakit gusto ng ama mo na sakupin ang Livilian Kingdom at Maximilian Empire?" I asked, brows furrowed. "Ardan is already a peacefu
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 49❞Puno ng dugo ang buong katawan ko. Inangat ko ang dalawang kamay ko at napabuntong hininga nang makitang halos maligo na sa dugo ang mga kamay ko.I looked at the direction where the knights and magicians are still fighting.Then I looked at Olivia's body.and to her head, looking at my direction.Ibinaba ko ang mga kamay ko saka lumapit sa ulo niya. I bend my knees and softly caress her face. "Gold, that is your favorite color," bulong ko sa kan'ya. "I suppose, it's time to meet your beloved Koen," dagdag ko.Marahan kong binuhat ang ulo niya at ikinulong sa bisig ko. Without hesitation, tumayo ako at tumalikod saka naglakad na palayo sa lugar kung saan natapos ang lahat sa pagitan namin ni Olivia.There is no need for me to fret, Olivia will be happy when she can finally see Koen.Everything has always price to pay. When Juliet poisoned Olivia in the novel, she was sentenced to death... and now, what price will I pay?Sana ay ako lamang ang magb
════════ ✥.❖.✥ ════════ ❝Chapter 48❞ I cannot kill Olivia, I know that. Even having all the power of Darius, I will not be able to kill her. She's the heroine, of course she's written as the powerful saint. Her voice could heal any wounds, baka nga kaya niyang buhayin ang mga patay. Pero lahat ay may limitado. She has a soft heart, a heart that makes it as her weakness. "How long are we going to continue this, Olivia?" bagot kong tanong. I've been attacking her countless of time and she's doing is avoiding, at kapag natatamaan naman siya ng atake ko ay naghihilom agad ang sugat niya. Ilang oras na siguro kami sa ganoong sitwasyon. Kita ko sa mukha niya, she looks really exhausted. Hindi kami pwedeng tumagal sa ganito, baka sa tagal ay hindi ko na maabutan si Koen at Cassius. Inangat ko ang tingin ko sa langit at iritang napapikit. Ramdam ko ang sunod-sunod na pagpatak ng ulan sa mukha ko at sa huling patak ay dinilat ko ang mga mata ko. The blue sword disappeared from my ha
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 47❞Isinuot ko ang itim na balabal kay Darius at inayos ang hood upang maayos na matakpan ang ulo niya. Nang matapos ay hinaplos ko ang pisngi niya maging ang sugat niya sa noo.I sighed. "That lunatic really went hard on you," I murmured and gritted my teeth. Maalala ko lang ang pagmumukha nila ay kumukulo na ang dugo ko."You're not hurt?" tanong niya.Umiling ako saka tumayo. Inayos ko ang hood ko sa ulo ko saka hinawakan ang kamay ni Darius.Ngayon ay nasa labas na kami ng Ardan, sa maliit na bayan na pinapagitnaan ng Ardan at Livilian. Nagsimula na ang digmaan kaninang madaling araw, bago pa man sinugod nila Koen ang mansiyon namin. Kahit ngayon ay sunod-sunod ang mga kabayong nagtatakbuhan papuntang hilaga at ang mga sakay ay mga kabalyero ng imperyong tinalikuran ko na. I trust my father, he must be doing something right now. If he found out that I ran away already, I think he's moving.Dahil nga sa simula ng digmaan ay natigil ang mga bilihan
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 46❞Nang idilat ko ang mga mata ko ay una kong hinanap si Darius na ngayon ay nasa may terrace, nakaharap sa kawalan.Bumangon ako at naka-paang lumapit sa kan'ya. I lowered my body and called him."Darius..." Hinaplos ko ang ulo niya. "What are you thinking?" I asked.He looked at me and as always, he's wearing his emotionless expression. Ngumiti ako at patuloy na hinaplos ang ulo niya. "Maaga pa, bakit gising ka na?" dagdag ko sa tanong ko.Hindi pa gaanong umaangat ang araw ngunit ang kahel na sinag mula sa araw ay nagrereplika sa asul na mga mata ni Darius. Hinaplos ko ang pisngi niya nang maramdaman ang kaba na hindi ko alam kung saan nanggagaling.Despite not having expression on his face, I could see his eyes looking at me so firmly. "Darius?""The war has begun. Blood will scatter among the dead bodies who will fight for victory. Agonies will trample the power of freedom and those who are unfortunate will rot. Birds will sing for the end and
════════ ✥.❖.✥ ════════❝Chapter 45❞"Please, we cannot afford to pay anything right now. Hindi na kami pinayagan ipagpatuloy ang trabaho namin dahil sa digmaang magaganap bukas.""Why are you doing this to us?! Hindi namin gugustuhing makilahok sa digmaan!""Please let us leave, please let us go!""Itigil ang digmaan!"I slowly raised the tip of my hood and glanced at the people. They are trying to plea to the emperor ngunit hindi sila pinayagan ng mga knights. It's not like begging for their lives will do anything, unfortunate people like them can't do anything. In the war between dogs and cats, they're just mere ants getting trampled on.Napahinto ako sa naisip. These past few days has been tough for me, this country is getting cold...I fixed my cloak and hood to hide half of my face before I continued walking. Right now, I am searching for a way that will be easier for me to exit this country. Dahil nga hindi pinayag ang pamilya ko na sumali sa digmaan ay hindi ako maaaring dum