"John, may sakit ang apo natin. Hindi lang basta sakit lang. May malalang sakit ang apo natin. Hindi lang sinasabi pa ng Doktor kay Anya dahil alam nila na may depresyon ang anak natin. John, anong gagawin natin? Paano kung mamatay ang apo natin?" "Huwag kang mag-isip ng ganiyan. Gagaling siya! Ako, gagawin ko ang lahat para gumaling ang apo natin. Kahit ubusin ko pa ang kayamanan ko para lang gumaling siya." "Hindi ka Diyos! Hindi mo siya mapapagaling ng pera mo! Ang kailangan ng apo natin ay ang dugo ng ama niya. Si Jarren. Kailangan siya ng apo natin para mabuhay!" "Hindi. May iba pang option! hindi niya pwedeng malaman ang tungkol kay Warren. Hindi tayo hihingi ng dugo niya." "Naririnig mo ba ang sarili mo? Buhay ng apo natin ang pinag-uusapan dito. Bakit ba ang self fish mo? John, buong buhay ko wala akong ginawa kung hindi ang sumunod at umayon sa lahat ng gusto mo dahil asawa kita at mahal kita pero hindi sa lahat ng oras tama ka. Tignan mo nga ang nangyayari ngayon? an
"Dad, kumusta? nagkita ba kayo ni Jarren? okay na ba siya? Nakalaya na? ano sabi? kailan niya pupuntahan si baby Warren?" Sabik na sinalubong ni Anya ang ama matapos nitong dumating. Nakarating kay Anya ang balita na pumunta ang ama sa US para puntahan si Jarren. Kaagad na sinalubong ng yakap ni Anya ang ama. "Sorry.... sorry, anak. Nahuli ako ng dating." malungkot na wika ni John sa anak. Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa anak. "Ano pong ibig niyong sabihin?" Biglang kinabahan si Anya sa nakitang itsura ng ama. Masaya na sana si Anya dahil finally ay natauhan na ang kaniyang ama at nakahanda na itong bawiin ang sinampa na kaso kay Jarren ngunit sa itsura nito ngayon ay tila nabawasan ang pag-asa na mayroon si Anya. "Wala na si Jarren doon. Nakalaya na siya. Patawarin mo ako, anak. Patawarin mo ang daddy kung nahuli ako ng dating. Patawarin mo ako anak kung hindi ko naiuwi ang taong kailangan ni baby Warren." Agad na tumulo ang masaganang luha sa mukha ni John. Pakiramda
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW MAHIRAP PERO PARA SA ISANG INA NA NAGMAMAHAL SA KANIYANG ANAK AY WALANG HINDI KAKAYANIN. 9 Months. 9 months nang nakikipaglaban si baby Warren sa sakit niya at 9 months na ring nasa panganib ang buhay niya. Bilang ina, napakasakit sa part ko na makitang nahihirapan ang anak ko. Sino ako para sumuko? sino ako para pang hinaan ng loob? lumalaban ang anak ko kaya dapat ako rin. Hindi ako mauubusan ng pag-asa na balang araw ay diringgin ako ng Diyos at ibibigay niya sa akin muli ang taong kasagutan sa sakit ng anak ko. Kung titignan naman si baby Warren ay okay na okay naman siya. Masigla siya, malusog, at pala ngiti. Hindi mo talaga makikita sa kaniya na may dinaramdam. Lumalaki siya at gumagwapo lalo. Hindi dahil sa anak ko siya pero gwapo talaga at cute si baby Warren. mayroon siyang bilugan na mata at maitim at mahabang pilik mata. Matangos ang kaniyang ilong at mapula ang kaniyang labi. Nakakalito nga kung kanino niya namana ito kung sa akin
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW kakaunti lang ang naiuwu kong pinamili sa bahay dahil hindi ako natapos na mamili ng mga gamit ni baby dahil nga sa nangyari na pagkikita namin ni Jarren. Hindi naging maganda ang aming muling pagkikita at nauwi lang ito sa pagkasakit ng aking damdamin. Wala na akong Jarren na babalikan dahil kasal na siya kay Mallory. Malata akong pumasok ng bahay. Makikita mo talaga sa akin na para bang ubos na ubos ang lakas ko. Pagdating ko sa loob ay naabutan ko si mommy na busy sa pag-aayos sa sala. "Anya, what happened to you. nag-groceries ka lang pero bakit ganyan ang itsura mo?" yun agad ang bungad niya sa akin matapos akong makita. Hindi na para ilihim ko pa ang nangyari kanina. Kailangan ko rin na may mahingahan ngayon. Kailangan kong may masabihan. Hindi ako okay at hindi pa ako magiging okay dahil sa mga nalaman ko. "mommy si Jarren.. nagkita na kami mommy. Nandito siya sa Pinas." walang kagana-gana na sabi ko. Naupo ako sa sofa kung nasaan nakau
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Ito naman talaga ang pakay ko, ang makausap si Jarren at magkaroon ako ng pagkakataon na makahingi ng saglit na oras niya para makahingi ng tulong para sa anak namin. Nagulat lang ako nang sabihin ng guard na pumasok nga raw ako sabi ni Jarren. Nakakkapagtaka lang. Akala ko ay kinailangan ko pang magmakaawa para lang makapasok dito pero nagawa ko ito nang walang kahirap-hirap. Pinapasok ako ng guard gaya ng pahintulot ni Jarren. Laking tuwa at pasalamat ko. Wala na akong atubili at pumasok na nga ako sa bakuran nila patungo sa loob kung saan ay naroon si Jarren at nag-aantay sa akin. Pagdating ko sa pinakaloob ay nakita ko agad si Jarren na nakaupo sa sofa. Nakasandal ng maigi ang likod, nakapikit, at nakatingala na para bang pagod na pagod buong araw. Naramdaman niya kaagad ang aking presensya. Agad niyang idinilat ang mga mata niya at napatingin sa akin. Bigla akong napipi dahil sa paraan ng pagkakatitig niya sa akin. "What, Anya?" para bang
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Bakit ngayon ka lang? Saan ka nagpunta?" expect ko na ns ganito ang itatanong sa akin ni Daddy. Umaga na ako nakauwi at hindi ako nakapagpaalam ss kanila. "Good morning mom and dad. Galing po ako kila Jarren." Hindi na ako para magsinungaling pa kung saan ako galing. Sinabi ko na ang totoo na galing ako kila Jarren. "Anong ginawa mo doon? bakit ka pumunta roon ng gabi? tapos umaga ka umuwi? Anya don't tell me na----" Hindi ko na hinayaan na matapos na magsalita ang daddy. "Daddy, pumunta ako roon para magmakaawa para sa anak ko. Kung ano man yung iniisip niyo mali po kayo. Nandoon po ang asawa ni Jarren kaya imposible po ang iniisip niyo." dito na lang ako nagsinungaling. Hindi ko pwede aminin sa kanila ang nangyari between us. Hindi ko pwedeng sabihin na bumigay ako kay Jarren muli para sa pang sarili kong kaligayahan. Masakit ang realidad na hanggang ganun na lang kami pero wala akong pinagsisisihan. Kung ano man ang nangyari kagabi, iyon ang n
"What did you do, Mallory? Why did you hurt her? Why did you go there? Mallory, come on! You shouldn't have done that to Anya. I love her!" "Are you even listening to yourself, Jarren? Really? You love her? Isn't she the reason for your suffering? Didn't her father put you in jail? Jarren, don't go back to the person who ruined you!" "We have a child! Our love bore fruit, and I can't bear to leave our child. Mallory, I didn't marry you because I still love her, you know that. Thank you for all your help, but I know what I'm doing." "And you think everything will be okay for the two of you? Why, Jarren, do you think you're successful enough for her family to accept you? You're still not, right? You're still poor, and if it weren't for me, you wouldn't be here now. Jarren, I'm not asking you to love me. I just want you to be okay. To see you happy. Not with Anya. She loves you, but she can't fight for you." JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Kinagalitan ko si Mallory dahil s
Puno ng pag-aalala si Jarren tungkol sa mag-ina niya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ito mga dumarating. balik balik siya mula sa lab hanggang Entrance. Patanaw-tanaw kung nariyan na ba ang kaniyang mag-ina. Iniisip ni Jarren na baka labis na nasaktan si Anya sa nangyari kagabi at sa ibinigay niyang sitwasyon dito. Gustong-gusto nang aminin ni Jarren ang totoo. Na hindi totoong kasal sila na Mallory. Na gawa gawa lamang niya ito. Hanggang sa dumating na nga ang kanina niya pang inaantay. Ang kaniyang anak. Kaya lang ay hindi si Anya ang may bitbit rito kung hindi si John at kasama nito ang ina ni Anya. Napaatras ng dalawang hakbang si Jarren nang magtama ang mata nila ni John. Ngayon lang sila muli nagkita pagkatapos ng mahabang panahon. Hindi alam ni Jarren kung ano ang susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung ano ang naglalaro sa isip ni John. Nakahanda naman si Jarren sa galit nito. Hindi na siya galit kay John. Kinalimutan na niya ang masakit na ginawa nito alang
"Good morning, Daddy! yes po. Dito ko na pinatulog si Jarren. Nalasing po kasi siya eh baka kung mapaano pa kako. Okay lang naman po di ba?" Hindi ako magaling magsinungaling pero mukhang na paniwala ko naman ang daddy. Hindi naman siya galit or umalma nang sabihin ko na dito natulog si Jarren sa loob ng kwarto ko. "okay... the breakfast is ready and gisingin mo na si Jarren dahil isasama ko siya mag-golf. Intayin namin kayo sa baba." Nakahinga na nang maluwag si Anya matapos umalis ng kaniyang ama. Dali-dali niyang isinara ang pinto at nilapitan si Jarren. "Do you heard it? Isasama ka raw ni Daddy sa golf Park? Paano yan wala ka pang tulog? sabihin ko kay Daddy na huwag ka nang isama?" nag-aalala si Anya para kay Jarren. Inaalala niya ito dahil wala nga itong tulog. Pareho sila! "Sasama ako!" Dali-dali na bumangon si Jarren. "your Dad wants me to go with him then i'll go with him at the golf park. Don't worry about me, Anya. I'm okay." paniniguro ni Jarren. Or hindi niya lan
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo
JARREN POINT OF VIEW "Jarren, gawin mo 'to..." "Jarren, ikaw ang umatrend dito..." "Jarren, kailangan mong matutunan yung ganito, ganiyan...." "Jarren, galingan mo pa! nagkukulangan pa ako!" "Jarren, hindi ganito! ganito dapat! ulitin mo!" "Jarren, there is no room for mistakes here!" Aaminin ko, hindi pala ganun kadali. Mahirap pala. Akala ko ay malapit na ako pero malayo pa pala. Marami pa akong kakainin na Bigas para i-prove yung sarili ko. Araw-araw binibigay ko yung best ko pero kulang pa rin. Araw-araw ako napapagod pero nagkakamali la rin. Iniisip ko na lang palagi ang mag-ina ko at sila ang inspirasyon ko. Sa kanila ako kumukuha ng lakas para sa Araw-araw. Hindi madali ang maging isang CEO. Hindi pala madali ang ginagawa ni Mr. Enriquez sa Araw-araw. Lalo ko siyang kinahahangaan sa araw araw na nakakasama ko siya. He deserve all this. Early morning, Late Nights. Narealise ko rin na hindi lang ang katangian ng pagiging CEO ang itinuturo niya sa akin. Natutun
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi ako nagdalawang isip na isugod si Mr. Enriquez sa ospital matapos ko siyang makita sa harap ng aking bahay na nahihirapang huminga na tila para bang inaatake siya. Sa itsura niya ay mukha talagang hindi maganda ang lagay niya kaya naman agad ko siyang binuhat at isinakay sa sasakyan niya para dalhin ng ospital. Sa totoo lang, awang awa ako sa kaniya. Kahit na marami siyang ginawa na hindi maganda sa akin ay tinatanaw ko pa rin ang magagandang nagawa niya sa akin. Nauna niya akong tinulungan kaya naman ano ba naman itong ibalik ko ang magagandang nagawa niya sa akin at kinalimutan ang mga pangit niyang nagawa. Dinala siya sa loob ng E.R. at ako naman ay pinaiwan na sa labas. Habang nag-aantay, panay ang dasal ko na sana ay maging okay siya. Totoo. Naiisip ko kasi si Anya at ang anak namin. Alam kong pag may nangyaring masama kay Mr. Enriquez ay sila yung unang malulungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yon. Nandoon yun
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW 2 YEARS AGO, After My apo's Blood transfussion, nagkaroon ng pagkakataon na magkausap kami ni Jarren ng pang sarilinan. That time, ayoko talaga hanggang maaari but in my mind my nagsasabi rin sa akin na maging fair at pakinggan ang nais na sabihin sa akin ni Jarren. Humingi siya ng tawad at inamin ang mga nagawa niyang pagkakamali pero wala sa iyak niya ang nakakuha ng loob ko. Bilang isang ama, masamang masama ang loob ko sa kaniya nadagdagan pa ng malaman kong ginawa niyang kabit ang anak ko. Sobrang sakit noon para sa akin. Mabait pa nga ako at nagawa ko pang magtimpi bilang nasa gilid lang kasi namin ang apo ko. Sa aming naging pag-uusap noon ay nagulat ako sa kaniyang inamin. Honestly hindi ako naniniwala that time. Na baka sinasabi niya lang yon para matakasan ang aking galit at para lokohin muli ako. Hindi ko siya tinanggap para sa anak ko. Kahit la sinabi niya sa akin na hindi totoong naikasal siya. Para sa sakin ay walang sense iyon. Hind
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Dapat sa mga oras na ito ay nagsasaya na ako dahil sa wakas ay gagaling na ang anak ko. Sa wakas ay nakuha na niya ang kailangan niya at hindi na siya mahihirapan pa. Masaya naman ako bilang ina. Wala akong ibang hiniling kung hindi ang dumating ang araw na ito pero itong araw din pala na ito ang isa sa mga malungkot na araw sa buhay ko. Si Jarren, nagpapaalam na siya sa akin. Ramdam ko ang lungkot sa kaniyang boses at mga mata. Nasasaktan ako dahil mahal ko siya at hindi ko alam kung ano ang nangyari o napag-usapan nila ng Daddy sa loob ng kwarto at ganitong nagpapaalam si Jarren. Ibig sabihin hindi naaayos. Ibig sabihin hindi naging okay ang pag-uusap nila. "Anya, Gusto kong malaman mo na mahal na mahal kita. kayo ng anak natin. Anya, sorry sa mga maling desisyon ko. Goodbye, Anya! alagaan mong mabuti ang anak natin. Til we see again, Anya. Pangako, babalik ako. babalikan ko kayo ng anak natin." Umalis na si Jarren at nag-iwan ng isang panga
Puno ng pag-aalala si Jarren tungkol sa mag-ina niya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ito mga dumarating. balik balik siya mula sa lab hanggang Entrance. Patanaw-tanaw kung nariyan na ba ang kaniyang mag-ina. Iniisip ni Jarren na baka labis na nasaktan si Anya sa nangyari kagabi at sa ibinigay niyang sitwasyon dito. Gustong-gusto nang aminin ni Jarren ang totoo. Na hindi totoong kasal sila na Mallory. Na gawa gawa lamang niya ito. Hanggang sa dumating na nga ang kanina niya pang inaantay. Ang kaniyang anak. Kaya lang ay hindi si Anya ang may bitbit rito kung hindi si John at kasama nito ang ina ni Anya. Napaatras ng dalawang hakbang si Jarren nang magtama ang mata nila ni John. Ngayon lang sila muli nagkita pagkatapos ng mahabang panahon. Hindi alam ni Jarren kung ano ang susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung ano ang naglalaro sa isip ni John. Nakahanda naman si Jarren sa galit nito. Hindi na siya galit kay John. Kinalimutan na niya ang masakit na ginawa nito alang