Chapter 4: Queen vs. Means

"Uyy! Tulala lang bro?" natatawang kantyaw sa kanya ni Sedrick habang napapailing-iling na binuksan ang locker sa tabi niya, "Ang dami ko ng nakwento pero mukhang wala kang narinig niisa." Nginiwian siya nito.

Hindi siya aware na kanina papala siya nakatulala. Sa totoo lang medyo hindi nga siya nakatulog ng maayos

kagabi.

'Did I just step into her world?' Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakawalan.

Hindi niya maialis sa isip ang maganda nitong mukha. Every time he'll close his eyes, she's there. Her lonely beautiful eyes are just so hard not to look at and forget.

He had seen a lot of pretty faces before but something about her makes him feel different. Ibang-iba ito nung sa hallway at iba din ito nung nakita niya kagabi sa music room.

Nung nag-uusap nga sila halos hindi siya makapagfocus sa sinasabi nito. Sana nga lang hindi nito nahalata na titig na titig siya dito habang nagsasalita ito at buti na nga lang din siya lang ang nakakarinig ng tibok ng puso niya dahil halos mayanig ang dibdib niya sa lakas nangpagbayo nito.

Medyo na wiwirduhan na din siya sa sarili. Wala sa sariling napahaplos nalang din siya sa batok.

'What is wrong with me?' bahagyang napakuno't ang noo niya.

The entire unbeatable image was gone. All he can see at that moment was a lonely angel, and he is undeniably super affected.

"Masasanay ka din," dagdag nito na sinamahan pa ng tapik sa balikat niya, "For sure naninibago ka lang dahil nasanay ka sa abroad," napilitan siyang ngitian ito bilang tugon. Hindi pa siya ready na ishare dito ang pinagdadaan niya dahil hindi niya sigurado kung ano nga bang nangyayari sa kanya.

"Oh my G... is that the janitress in the school theater?" maarteng wika ng isang babae na tila hindi mapaniwalaan ang nakikita nito ang biglang pumukaw sa atensyon nila.

"You're right! Student na siya dito? Kailan pa?" tila may bahid ng pandidiri sa pagkakasabi nito.

"My gosh! What the hell is the academy thinking?"

Halos sabay pa silang napalingon ni Sedrick sa pinanggalingan ng pag-uusap. Napakuno't nalang siya ng noo nang makita nila ang kawawang estudyante na harapang binu-bullly ng mga kapwa nitong estudyante.

"Ok lang sana kaso naman obvious na obvious ang pagka-pobre niya," Napapalatak ito habang nakataas ang isang kilay.

"For me, it's not ok, and look at her rotten shoes. It's absolutely unacceptable. Like eeeewww!" dagdag na lait pa ng kasama nito.

"This has to stop," iritableng sabi ni Sedrick na akmang lalapit sa mga ito nang...

BLAAGG!!!!

Isang nakakagulat na tunog ang kumuha sa atensyon ng mga tao sa paligid. Ito ay bunga ng pabagsak na pagsara ng isang estudyante sa pintuan ng locker nito sa hindi kalayuan kung saan nangyayari ang kaninang pinanonood niyang tagpo.

Bahagyang napataas ang dalawa niyang kilay nang makita kung sino ito at napaawang ang bibig.

Tila napahinto din ang paghinga niya at ganun din ang bestfriend niya na hindi na naipagpatuloy pa ang gagawin sanang pagsaklolo sa binubulling estudyante. Kahit sino naman siguro mapapahinto pag-nasilayan ang kumikinang nitong kagandahan.

"Woah!! Grabe ang ganda talaga niya!"

"OMG!! How to be like her?"

"Look, she's wearing the latest Prada shoes!"

"OMG, what is she going to do? Need to record it!"

Ugong na bulungan sa mga estudyante sa paligid.

She's wearing a white fitted spaghetti strap mini dress above the knee, showing her flawless sexy glowing skin and how she wears heels, that's just so sophisticated. No wonder she models big brand... 'and those legs.'

Napangiwe na lang siya sa naisip nang mapabaling din ang mata niya doon at makaramdam ng konting pagka-init sa pisngi. Well, what can he say? He's not exempted. He is a man but seeing other people looking at her with desire makes him kinda want to be protective towards her. Honestly, she looks like a Goddess, and it's hard to blame those eyes who can't help but stare at her with awe.

"What the?!" inis na wika ng isa bunga ng pagkagulat.

"Honey?!" gulat namang sabi nung isa na halatang magtataray sana, ngunit nang makita kung sino ang may kagagawan ay tila umurong ang buntot nito.

👊¤¤¤¤¤¤👊

MATALIM niyang tinignan ang mga ito. Kanina pa siya nagtitimpi pero sumosobra na ang mga ito. Hindi niya ugali ang makealam sa mga issues ng mga estudyante sa paligid niya lalo na ang pangbubully as it seems to be a normal habit of some students na walang magawa sa buhay nila at feeling entitled dahil galing sa mayayamang pamilya.

Ngunit hindi maganda ang mood niya gawa ng bago siya umalis ng bahay ay nagkaroon pa sila ng engkwentro ng lola at auntie niya.

Bigla niya tuloy naalala ang nangyari kanina na talaga namang nagpasira ng araw niya.

She was about to go nang tawagin siya ng kanyang auntie para magbreakfast na alam naman niyang may binabalak na masama.

"Why don't you join us for breakfast? Nandito ang lola mo baka gusto mong magbigay galang at kamustahin?" sarkastikong sabi nito na bahagyang tumaas ang isang kilay.

Alam niya ang pinaplano nito. Pakiramdam niya bumigat bigla ang kalooban niya.

Sa lahat ng taong may ayaw sa kanya ito ang iniiwasan niya dahil hindi man ito gaanong masalita ay alam naman niya kung gaano kaliit ang tingin nito sa kanya.

She is a small thin woman in her late 60s with all her hair shining in its white color and always dressed-up like Queen Elizabeth in black. She's maybe old but definitely one of the most powerful women in the country, as she's still the mother of the Veraniel Corporation.

Every time she will look at her she can see a queen and a wicked witch at the same time who always carries this seriously intimidating look that everyone is scared of, as if no one can appeal to whatever she says or do, that everyone around her must follow her order at any cost or else, she will make your life miserable, just like what she did to her.

She makes sure that no one in the family will be close to her, even her father. That she is not even a visitor but a total stranger.

Even the maids and helpers in their house maintain their distance from her, and made sure no one will be attached? Every half year helpers are changing, so there will be no one she will get fond of.

What brilliant evil mind her grandmother has? Very determined to make her life the gloomiest.

Mabigat na mga paang humakbang siyang papalapit sa dining room.

"Ah, welcome back po lola. Sorry. I can't join you for breakfast. I need to go early," pilit na ngiti niyang wika.

Ni hindi man lang nag-abalang tumingin sa kanya ang matandang babae bagkus ay kinuha nito ang tasa at matipid na sumimsim ng tsaa. Talagang wala itong pakealam sa kanya at tila hindi siya nito nakikita.

Pakiramdam niya sasabog ang kalooban niya lalo na nang makita niya ang malademonyang ngiting tagumpay ng kanyang auntie at pinsan kaya nagpasya nalamang siyang umalis.

Ngunit akmang hahakbang na siya ay bigla itong nagsalita.

"It's really annoying to be welcome by someone who's never welcome," Makahulugang sabi nito at pailalim na tumingin sa kanya habang nakataas ang isang kilay, "And don't you ever say that ridiculous thing again Sonia. That would be the last time you will tell her that I'm her grandmother... You're making me loose my appetite," sermon nito sa anak na bahagyang inismiran. Maski kalmado ang pagsasalita nito ay bakas pa din ang otoridad sa tono nito.

"I'm sorry mama," sa lahat ng nagsosorry ito yung tuwang-tuwa nang bumaling sa kanya at ngumiti na punong-puno ng pang-aasar.

"Mama..." tanging nasabi nalang ng kanyang papa na para bang susubukang patigilin ito.

"Isa ka pa. Don't ruin my mornin," matalim na tingin ang pinukol nito sa papa niya.

Agad na natutop ang labi nito at tahimik nalang na itinuloy ang pagkain. Ni hindi man lang nga siya nito nilingon.

Ano pa nga bang aasahan niya dito? Eh kahit minsan hindi naman siya nito nagawang ipagtanggol sa mga ito.

Tiim bagang naman niyang pinipigil ang poot na nagsisimulang mamuo sa dibdib niya. Marahas siyang bumuntong-hininga at mabilis na lumabas ng bahay.

Lagi na lamang nito ipinamumukha sa kanya na kahit kailan man ay hindi siya matatanggap nito bilang isang miyembro ng pamilya.

'Swerte kayong mga bruha, kayo makakatanggap ng init ng ulo ko!!'

"Anong problema mo Honey?!" nagtatapang-tapangan na sabi nung isang matangkad na payat na babae na agad niyang nakilala na isa sa mga alagad ni Katrina sa Performing Arts department kaya naman lalong tumaas ang dugo niya sa ulo.

Dahan dahan siyang humakbang palapit sa mga ito habang magkasiklot ang mga braso.

Halos lahat ay nag-aabang na naman sa gagawin niya.

"Ako? I don't have any problem, I think it's the two of you who's causing a problem," mahinahon niyang tugon pero bakas ang panganib sa tinitimpi niyang inis at sa talim ng tingin niya sa mga ito, malamang na nanginginig na ang mga tuhod sa takot dahil wala ang leader ng mga bruha.

"W-what? It's nothing to do with you... so don't get yourself involve," maangas naman na sabi ng isang medyo blonde ang buhok kahit pa nga medyo nautal pa ito.

"It's kinda weird seeing both of you being disgusted by a pair of shoes," nakangising saad niya.

Bahagya namang na trigger ang inis ng dalawa niyang kaharap.

"Eh ano naman sayo Honey?! Pwede ba huwag ka ngang makealam!" iritableng hasik nung isang putok na putok sa pula ng lipstick ang nguso.

"Oo nga! Kelan ka pa nagkaroon ng paki sa mga estudyante dito? At saka isa pa totoo naman yung sinasabi namin, I mean look at her... acceptable bayan sa ganitong klaseng school? I mean obviously not," Maarte pa nitong muestra nang kamay sa direksyon nung kawawang estudyante habang may pandidiring tinignan mula ulo hanggang paa.

Napapalatak siya at nilingon niya ang babaeng tinutukoy ng mga ito, kulang nalang ay lumubog ito sa kinatatayuan nito.

Obviously, she's not one of the elite students, but it doesn't give them the right to shame her like trash.

'She doesn't deserve this!' Sa isip-isip niya.

Binalikan niya ng tingin ang dalawang may ngisi sa mga labi na naglalarawan ng sarkasmo. How she badly wants to slap away their bitchy faces off but that's too cheap for her and besides she doesn't want her hands to get dirty.

"Yan ba yun? Yan ba yung nakakadiri? Unacceptable? You are being disgusted by how she looks and her shoes without noticing your own?" she scoffs and shakes her head.

"Excuse me?!" nakapamewang na sabi nito nahalatang umaapila sa sinabi niya.

"Wait, I'll show you what I mean," she rolled her eyes before turning around.

Nilapitan niya ang babaeng halos hindi na gumagalaw sa kinatatayuan nito.

"What is your shoe size?" tanung niya dito na agad na nakapag-paangat ng ulo nito at tila puno ng pagtataka ang mga mata nito.

Nakaramdam siya ng labis na habag nang makitang nangingilid din ang luha nito.

'Damn this bitches!' lalo tuloy siyang nanggigigil. 'I'll make sure they will be sorry!'

"Ah s-seven," tila nahihiyang sagot nito.

"Oh perfect." Nginitian niya ito at hinawakan sa balikat. Isa-isang niyang hinubad ang kanyang 3 inches white sling-back stilleto with gold details na niregalo sa kaniya last month ng Versace nung pumunta siya sa Italy for the Jewelry collection photoshoot nito for winter season. Ito ang latest na model ng sapatos kaya naman isa ito sa pinakamahal na sapatos ngayon. "It's Versace here you go... wear it,"

Napatitig naman ito sa kanya at tila nagugulumihan sa nangyayari. "Ba-bakit niyo po pinasusuot ang sapatos niyo sa akin?" nauutal na tanong nito.

"Just try it," matipid niya itong nginitian.

Tila wala sa loob nalang nitong hinubad ang lumang sapatos at nag-aalangang isinuot ang sapatos niya gayong lahat ng mata ay nakatutok sa kanila.

It's perfectly fit. Napangiti siya nang makitang bumagay ito sa mga paa nito.

"Now that you're wearing my shoes, you should wear that with your head hold up high and as for these old shoes..." Pinulot niya ang lumang sapatos at naka paang lumapit sa tulalang mga bruha na tila hindi makapaniwala sa mga nangyayari,

"See the difference? Now the rotten shoes are gone... but still, both of you are rotten bitches. No matter how expensive clothes and shoes you wear... it won't cover your sick attitude and these shoes... suit girls like you more," Saka niya iniitya sa direksyon nito ang lumang sapatos.

Sabay naghisterical ang dalawang babae at natatarantang napaatras upang iwasan ang hinagis niyang sapatos. Halos masira ang mga mukha nito sa labis na pandidire kaya hindi niya naiwasang bahagyang mapatawa.

"So now that her shoes are ten times more expensive than your shoes, ok na ba? Will you leave her alone?" At muling tinaliman niya ito ng tingin.

"Even she wears your shoes, she's still poor, and she will never fit in!"

Napapatawang napailing-iling nalang siya sa sinabi nito. She can't believe how these people's brain work.

"Who the hell do you think you are?! Setting standards of what people should wear? Are you kidding me? Kelan pa naging pormahan ang eskwelahang ito? This place looks for an outstanding individual, not a bunch of bitches who knows how to put on make-up and dress-up. She's a scholar meaning... she's has the brain, and talent that you guys have to pay for just to be in here. Do you even realize that?" she said straight to their face, "And to tell you honestly, the taste of your fashion is not that high-end for you to set standards."

"What did you just say?! We are here because we are elites, we can afford, and of course, we passed the qualification!" gigil na hasik noong si bloody lips.

"You are here because someone can pay your tuition fee, and sorry, never heard of your name from your department, so it means you're not even good," she tells them savagely.

"What the fu-" hindi na nito naituloy pa ang sasabihin nang hatakin ito ng kasama nito na halatang suko na dahil sa sobrang pagkapahiya.

"Whatever! We don't care bitch! She still looks like a rat!" ang tanging nasabi nalang nito bago tuluyang inis na nagwalk out.

Alam naman niya kung anong klaseng babae ang mga ito. Some of them are not really rich but have sugar daddies that supports them.

Naglakad na siya patungong locker na para bang walang nangyari.

Kanya-kanya na din namang nagsipag-alisan ang mga estudyanteng nagkukumpulan kanina at karamihan ay kumukuha ng video.

Buti nalang pala dinala niya ang love na love niyang black butterfly sneakers. Kinuha niya ito sa locker at agad na sinuot. Pinatungan na rin niya ng black cardigan ang dress niya upang bumagay sa shoes niya.

She won't deny that it's more comfortable wearing this kind of clothes than showing off. Alam niya kasing nasa bahay ang lola niya kaya nagdamit siya ng magara.

"Ah Miss," tawag ng babaeng nakatayo sa harapan niya at nakapaa na ito.

Mula sa pagsisintas ay tumayo siya at hinarap ito.

"Ibabalik ko lang sana yung sapatos mo..."

"You don't like it?" napataas ang dalawa niyang kilay at saka tumayo upang magkaharap sila.

"H-hindi naman sa ganun... sobrang ganda nga nito kaya sa tingin ko hindi siya baga-" hindi na nito naituloy pa ang sasabihin nang hawakan niya ito sa magkabilang balikat.

"Yun naman pala... sayo nayan. Let it remind you that no shoes can ever define your worth. You're more than any expensive stuff. You deserve to be treated with respect ok?" wala sa sariling napatango-tango nalang ito sa kanya.

"By the way, I don't mind you selling my shoes. You can actually buy, maybe ten new sneakers? Just promise me this is the last day that you will wear that shoes ok?" tinapik niya ito sa balikat at iniwan itong napatulala sa sinabi niya.

She once felt the same way, and she will not let that happen again, not in her presence, especially to this kind of people. She truly believes that the lady has something special within her, just like her. 'I'm more than just a mistake of my parents.'