ACERLON MONTEREALEZ
Kaba, takot, pangamba, pag-aalala, at pagsisisi ang nararamdaman ko. Habang tumatagal ang paglalakad ko, pabilis rin ng pabilis ito.
Matapos ang pangyayari sa Restaurant, hinatid ko si Chira sa bahay nila. Saka naman tumawag si Weina na isinugod daw sa hospital si Meira.
Hindi ko alam ang gagawin. Hindi ko rin alam kung bakit siya na aksidente. Hindi ko maipaliwanag pero sobra akong nag-aalala sa kanya. Yes, galit ako sa kanya. Oo gusto ko siyang mawala sa landas namin ni Chira pero hindi ko naman gusto na mapahamak siya. Hindi ko gusto at ayokong isipin na may masamang mangyayari sa kanya.
Nang makarating ako sa tapat ng emergency room, si Weina kaagad ang nakita ko. Nakaupo siya at nakayuko. Alam kong nag-aalala rin siya kay Meira.
"W-weina...."
Lumingon siya sa akin at bahagyang ngumiti bago tumango. Bakas sa mukha niya ang sobrang pag-iyak dahil sa mugto niyang mga mata.
"K-kamusta na siya?"
"Ginagamot pa siya Ser ng doktor," Mahinang tugon ni Weina kay Acerlon.
"W-what happened to her?"
"Bumangga daw Ser ang bus na sinasakyan ni Ma'am Meira, Ser."
Tumango ako sa kanya at umupo sa upuan dito sa labas ng emergency room.
"She did it again..."
Kunot noong tumingin ako sa kanya. "What?" I confusely asked her.
"She did it... twice,"
"What are you talking about?"
Acerlon doesn't understand her. She keeps on saying- she did it. Nababaliw na naman ba ang babaeng ito?
"I want to think that this is an accident but... everytime I remember that... everytime I remember how she hurt herself when she's hurt, I can't avoid to think that... this is also her wants... that maybe this is also her plans."
Nanlamig ang katawan ko at nanigas sa kinauupuan. Hindi dahil sa tuwid na siyang magsalita ngayon kundi dahil sa kabang nararamdaman ko at sa mga bagay na pumapasok sa isipan ko. Bumukas ang bibig ko pero muling sumara dahil hindi ko alam ang sasabihin. Gusto kong magsalita pero walang boses na lumalabas.
Is she hurting herself?
That's my thought. That's the words I wanted to ask and confirm to her.
Malungkot na ngumiti sa akin si Weina. Sa aming dalawa, sigurado ako na mas kilala na niya si Meira kaysa sa akin. Kahit na ilang linggo pa lang silang magkasama ni Meira, nakikita kong kilala at nagmamalasakit si Weina kay Meira.
"I think she want to kill herself. I don't know what happened to her. In my own perspective.... I don't understand her. She's like, ah! I can't explain..."
Tuluyan akong napako sa kinauupuan ko. Hindi ko alam ang gagawin. Nanlalata ako. Nangangatog ang katawan ko lalo na ang mga tuhod ko.
"Inshort she's risk taker..."
That's the words it hits me.
Gusto kong magsalita pero hindi ko magawa. Gusto kong saktan ang sarili ko dahil alam ko namang nasasaktan ko si Meira pero patuloy pa rin ako. Hindi niya ako deserve. May mahal akong iba. Ayoko siyang saktan pero pare-parehas kaming tatlo na nasasaktan.
"I don't know but everytime I talk to her, everything's alright, she even smiled infront of me. But I know... it's a fake one. It's hurt to see her like that. I know she loves you so much but please... Sir Acerlon, if you cannot learn to love her... let her go. Push her away so that she would never turn her back to you again. Push her away, don't be good to her. I believe, she can move on, not now but I know that time would comes..."
Napapikit ang mga mata ko ng mariin. Nanginginig ang mga kamay kong napakuyom at tumango ako sa kanya. Alam ko dapat dati pa ito. Hindi ko na dapat na pinatagal ito. I need to let her go now.... hindi lang ako at si Chira ang nasasaktan, maging si Meira ay higit na nasasaktan.
I'm sorry, Meira.....
MIERA KADIA
Kumurap-kurap ang mga mata ko nang imulat ko ito. Medyo masakit ang ulo niya pero kaya pa naman niya. Natigilan siya nang may mapagtantong may nakatingin sa kanya. Awang ang labi niyang sinalubong ang mga mata ni Acerlon.
"A-ace..."
Pinilit niyang upo sa kama at sumadal headboard nito pero sumirit ang sakit sa ulo niya kaya napasapo siya sa ulo. Nang makarecover, napatingin siya kay Acerlon na hindi man lang siya nagawang tulungan.
Walang expression ang mukha nito at seryosong nakatitig sa kanya. She sighed.
"W-why?"
"How are you, Meira?"
"I-i'm fine now..." Mahinang sabi niya.
He nodded at me. I don't know why do I feel like there's something about the way he stared at me.
He started to walk towards me. I got nervous. My body started to tremble.
"Here..." He said while handing an envelop to me.
Mula sa pagtitig ko sa mga mata niya, bumaba ang mga tingin ko sa envelop na hawak niya.
Ngayon ko lamang na pansin na may hawak pala siya.
In my trembling hands, I accept the envelop he was giving me.
I don't know was it all about but- I gulf, I don't want to open it. Hindi maganda ang pakiramdam ko sa laman nito.
"W-what is this?"
"Just open it and you'll see,"
Sa nanginginig na mga kamay binuksan ko ang envelop. Kinakabahan siya- ayaw man niyang buksan pero kailangan.
Sa mabagal niyang pagbukas at sa unti-unti niyang paglabas sa mga papel na nakalagay sa envelop, parang tumigil ang pagtibok ng puso niya nang bumungad sa kanya ang nakasulat sa itaas ng papel. Nakabold ito at nakalagay sa pinakagitnang bahagi ng papel. Ito ang pinakamalaking letra higit sa iba kaya ito ang una mong mababasa kaysa sa iba.
"A-ah, W-what is the meaning of this?"
I shook my head to him. I drop the envelop together with the papers and held his right hand. My tears immediately rolled down in my cheeks.
He clenched his jaws. "Let's stop this useless marriage, Meira. Let's divorce...."
I sobs, I don't want!
"I don't want, please l-let's fixed this..."
Acerlon sighed and softly stared at me.
"Please... Meira? Let me go now... let's have our freedom... No matter what you do, I can't love you back because the only girl I want to love and spend my life with is your sister, to be with Chira. And if you really love me, please... let me be with the girl I love."
Mahigpit kong hinawakan ang kamay niya and repeatedly shook my head to him. I burst in tears.
I don't want to let him go. I want him to love me back.
This is the last time,
"Please don't leave me...."
Nagmamakaawa ko siyang tinignan. He tiredly shook his head to me.
"P-please, don't leave....."
Unti-unti niyang tinanggal ang mga kamay kong nakahawak sa kamay niya. Nanghina ako kaya hindi ko nagawang higpitan ang mga hawak ko sa kanya.
"I'm sorry... and thank you for loving me." He turned his back to me. He slowly walk to the door. When he touched the door knob, he stops. "I expect that documents tommorow morning. I also expect that you have already sign it." He said before leaving me.
I cried so hard. My eyes are already swollen with tears but it seems like the tears will never run out in my eyes. tears kept dripping down my cheeks.
He hurt me. He hurt me a lot. But I know myself, I am more than hurt because of I, myself- did that.
Why do I need to suffer this much?
In the end, I'm always be alone.
Sa lumipas na minuto nang umalis si Acerlon, wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak. Namamaga na ang mga mata ko pero wala akong pakialam.I stop crying when my eyes drop in my stomach. My lips parted.M-my baby.I barely smiled and touched my womb.What if I tell it to your daddy? Would he come back to me? Would he accept you and me? Would he choose us?I smiled widely and wiped my tears.Maybe if he knows about you, he wouldn't leave us.My bright smile faded when something came in my mind.But?What if he take you away from me? No! I can't live without you. You are the only one I have now. I will keep you baby. You are only mine. I don't want you to be taken to me.I insanely hug myself and burst of crying again."Layde Meira?" (Lady Meira?)Napatingin ako kay Weina. Hindi ko namalayan na nakapasok na pala siya."Layde Meira, dun't kray... He is not de onle man yo can love. Lit him go..." (Lady Meira, don't cry... He is not the only man you can love. Let him go...)"It's easy
Hindi maintindihan ni Chira kung bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Kinakabahan siya sa bagay na hindi niya alam. Panay din ang pagbuntong hininga niya para sana kumalma siya pero hindi, walang nangyayari dahil patuloy pa rin ang pagragasa ng mabilis na pintig ng kanyang dibdib.Kanina niya pa tinatawagan si Erlon pero hindi ito nasagot sa mga tawag niya kaya napagdesisyunan niyang puntahan ang condo ng kapatid niya.Isa pa itong si Meira, hindi rin nasagot sa mga tawag niya. Alas otso na ng umaga kaya alam niyang gising na ito.Nang makarating siya sa tapat ng pintuan mabilis siyang kumatok pero nangunot na lang ang kanyang noo wala pa ring nagbubukas.Nandito ba si Meira? Hindi siya umuwi sa bahay kagabi kaya malamang ay nandito siya.Pinihit niya ang pintuan ng condo at nagpapasalamat siya dahil hindi ito nakalock. Nang mabuksan ay dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan. Napakunot pa ang noo niya dahil sa mga nagkalat na damit ni Meira.Haist! Ano ba naman ang babaeng ito?!
ACERLON MONTEREALEZMalakas na suminghap at dumaing si Acerlon nang mapasalampok siya sa sahig dahil sa malakas na suntok ng kanyang uncle Ryker."YOU MORON!" Itinayo siya ni Ryker. "Pakasalan mo si Meira!"Nagtiim-bagang siya. Hindi niya alam kung paano mabilis na nakarating sa uncle Ryker at sa grandama't grandpa niya ang bagay na iyon. Totoo ngang may pakpak ang balita. Wala pang isang taon nang mamapatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kilala niya ang may kasalanan, gusto niyang magalit pero may awa pa siya. Si Zseto na ang bahala sa batang iyon. In his age of twenty four kaya na niyang pamunuan ang hacienda na ipinamana sa kanya ng kanyang lolo, even his parents wealth and company."A-yo-ko!" Muli siyang sinuntok ng kanyang uncle Ryker at napasalampok sa sahig."Ni hindi ka kayang makita ng grandma't grandpa mo. Kakausapin ka lang nila kapag nagpakasal kayo at pagbayaran ang mga katarantaduhang ginawa mo."Nandidilim ang paningin na pinunasan niya ang dugong nasa labi.
MEIRA SIGHED as she entered their house. Kinakabahan siya at alam niya kung bakit.Is their Mother already know about it?She asked herself. She was a bit tense at the same time scared because of her Mother's thought about it. She knew that was her fault but, Acerlon had a fault too.Why do they put all the blame in me? It's not her fault, ok! She wasn't drunk at those times but she didn't expect it either and especially she didn't planned it.Again, she sighed.Napalunok siya nang makapasok sa loob ng bahay. Napahinto siya sa paglalakad nang makasalubong ang kapatid."C-chira..."Napakagat ito ng labi at nagbabadyang umiyak."Are you happy now? Masaya ka ba na nakuha mo ang taong gustong-gusto mo?"Nanuyo ang lalamunan niya. Bumuka ang bibig niya para sana magsalita at ipagtanggol ang sarili niya pero walang salita na lumabas dito.Lumapit si Chira sa kanya at niyugyog ang balikat niya. "MAGSALITA KA!" Tinulak-tulak nito ang balikat niya kaya napahagulgol siya ng iyak at napailing. "
PANAY ang sulyap ni Meira sa likuran dahil pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Alas-otso na nang gabi pero wala ng katao-tao sa paligid. Bigla siyang nagutom kaya lumabas muna siya sa kanyang condo para pumunta sa pinakamalapit na convenient store. Mayroon namang restaurant sa ibabang palapag ng condominium pero mas pinili niyang magtipid dahil sa ngayon ay walang-wala siya.Wala siyang trabaho kaya wala rin siyang pera. Sa kanilang dalawa ni Chira, ito ang masigasig kaya nakapagpatayo ng cafe samantalang siya ay wala dahil mailap ata sa kanya ang tadhana o talagang wala siyang kasipag-sipag sa sarili.Napabuntong hininga siya at muling sumulyap sa likuran ngunit katulad kanina wala namang tao. Sa muling pagharap niya sa harapan saka naman napahinto at nanigas sa kinakatayuan nang may tumakip sa bibig niya na isang panyo. Nanlaban siya ngunit mula sa likuran ay may humawak sa mga braso niya.Kahit anong pagpumiglas hindi pa rin siya nakawala hanggang sa lamunin ng kadilim ang p
Meira waited her mother to come but she didn't until Acerlon burst in anger. Today is their wedding day, a simple civil wedding.She knows her mother would not come but she tried to encourage herself to atleast wait because afterall, she is the daughter. She still believe that her mother would come, even if she has only one percent in hope."Fuck! Aren't we going to start yet?""S-sandali, k-konti pang hintay kay Mommy." Napakagat siya ng labi nang marinig ang sariling boses na gumaralgal.Nagtiim-bagang si Acerlon at madilim ang mukha na nagsalita. "She's not coming. She's in palawan with your sister." Nag-iwas ito ng tingin.Bahagya siyang napatawa at mabilis na pinunasan ang luhang tumulo sa mga mata.You did it again,Iniwas niya ang tingin kay Acerlon at mabilis na nilampasan ito ng lakad."L-let's go,"Natapos ang kasal nila na ang uncle Ryker ni Acerlon lamang ang dumalo.She knows, she is not welcome in his family. Hindi na lamang niya ito dinibdib.Ang bahay na pinagdalhan sa
MIERA KADIAMabilis akong napatakbo papunta sa lababo ng comfort room. Pagkagising ko ay mabilis na bumaliktad ang sikmura ko. I am not that stupid for not knowing the reason.My lips tremble while I was vomiting. I felt weak. I felt dizzy. I look at the mirror in front of me and saw my pale face. I look pale but I barely smiled. It was fine.I touched my womb and weakly smiled.It's fine with me. It was really fine with me as long as my baby is safe. Three days ago nang malaman kong five weeks pregnant na ako.I was happy because finally, we will have a baby now. I was excited to tell it to Erlon but there is also a part of me that felt sad and nervous.What if he doesn't want this? What if he can't accept this? What if lalo siyang magalit sa akin? And worst, what if he will hurt our baby?I hug myself as the tears keep dripping from my eyes. I tightly close my eyes. My whole body started to tremble.I can't let that happen...."Leyde Mira?" (Lady Meira)I sighed. I fixed myself at n
Napangiti ako nang matapos ang paghahanda ko ng pagkain na dadalhin para kay Acerlon. I plan to visit him and gave a lunch box. Gusto ko siyang puntahan sa Company nila- ang Monterealez Pastry Corporation. Ito ang kumpanyang namana ni Acerlon sa mga magulang niya nang mamatay ang mga ito sa isang aksidente.Hindi ako ang nagluto nito. Nag-order lang ako at nagpadeliver pero ako naman ang nag-ayos.Nang maiayos ang mga dadalhin, nagpaalam na ako kay Weina. Hindi naman malayo mula sa bahay nila ang kumpanya nito. Sigurado naman ako na makakaabot pa sa lunch break nito.Nang makarating sa kumpanya, kaagad kong binati ang gwardiya."Good morning!" I happily greeted him."Good Morning, Ms. Meira. Ano pong kailangan niyo?""Ahm? Pupuntahan ko lang po sana si Acerlon,""Naku! Wala po dito si Sir, Ma'am. Umalis po siya kasama si Ma'am Chira.""N-nandito si chira?""Opo, Ma'am.""S-saan daw sila nagpunta?""Naku! Hindi ko po alam. May date ata silang dalawa."Bahagya akong napaantras. Nangingi
THE GOVERNOR'S FAKE WIFE"Bitawan niyo ako!" Pilit nagpupumiglas si Elaina sa mga tao na gustong dumukot sa kanya. Kalalabas niya lamang sa trabaho sa mall bilang isang sales lady. "Malaki ang utang mo kay, boss. Nararapat lamang na magbayad ka." ngumisi ang lalaki na nasa kanyang harapan. Dalawa sa mga ito ang nakahawak sa bawat braso niya habang ang tatlo ay pinalilibutan siya. Nakaitim ang mga ito ng tuxedo. Malalaki ang katawan na masasabing mong batak na batak sa gym. Para silang men in black sa itsura at ayos nila. "Nagkakamali kayo! Hindi ako ang taong iyon. Nag-aaksaya kayo ng oras sa'kin."Hindi pinakinggan ng mga ito si Elaina at hinila na lamang papunta sa kanilang itim na ban. Sa takot ni Elaina, nakagat niya ang isang may hawak sa kanya habang ang isa naman ay sinapa sa pagkalalaki nito. "Habulin niyo! Mapapatay tayo ni Boss kapag hindi natin siya nadala!"Nagsisigaw ang mga ito. Mabilis siyang tumakbo palayo sa mga ito. Bumalik si Elaina sa loob ng mall at pumunta sa
IN BED WITH THE WRONG BILLIONAIRE"Malaki ang utang mo sa akin- kayo ng nanay mo. Panahon na siguro para bayaran mo ako." nakangising sabi ni Amanda kay Katarina. "Pero alam mo naman na wala pa akong pambayad sa'yo..." mahinang sabi ni Katarina. "Hindi naman pera ang kapalit ng pagpapagamot ko sa nanay mo. Iba ang gusto kong gawin mo." Amanda. Napapalunok sa kaba na sumagot si Katarina. "Ano?""Alam mo naman na gustong-gusto ko si Mateo. Ang gusto ko. Sirain mo ang relasyon nila ni Aniza. Ang gusto ko, sa darating na bachelor's party ni Mateo, ang araw din mismo na maghihiwalay sila ni Aniza.""Pero mabait na tao si Ma'am Aniza. Hindi ba pwedeng haya-" naputol ang kanyang sasabihin nang sumigaw sa kanyang harapan si Amanda. Labis siyang nagulantang sa pagsigaw nito. Bigla ay natakot siya sa kanyang pinsan. "Tumahimik ka! Don't you ever say that! Wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga dapat kong gawin. Tandaan mo Katarina, malaki ang utang mo sa'kin kaya wala kang karapatan
Maaga syang kumilos para makapunta sa bayan. Naisip kasi nya na magluto para sa ina nya. Sinigang, yan ang balak nyang lutuin. Masaya syang namili pero napawi ang ngiti sa labi sa narinig."Talaga busy ang palasyo para sa gaganaping kasalan ng nag iisa at tagapagmana ng Reyna't hari?"Para syang naistatwa sa kinatatayuan nya. Nanuyo ang lalamunan, ibinuka nya ang bibig para sana sumingit sa usapan nila pero para syang pipi na walang lumabas na boses sa bibig nya.Kael"Ay totoo ba yan? Aba sino namang prinsesa ang papakasalan ng prinsipe.""Hindi ko alam at walang nakakaalam pa, pero siguro yung prinsesa don sa timog ang pakakasalan nya.""Paano mo nasabi?""kasi dumaan kani kanina lang ang mahal na prinsipe sakay ng kalesa at maraming hukbong kasama at ang sabi papunta daw sa kaharian sa timog. O di ba!""Ay jusko nakakakilig naman yon."Agad nangilid ang mga luha nya at tumakbo paalis sa kinatatayuan nya. Kahit na tinatawag sya ng tindera ay hindi nya pinansin. Mas binilisan nya ang
Tulala syang nakatingin sa bintana ng bahay nila. Isang buwan na ang nakakaraan ng mangyare ang trahedyang yon. Hanggang ngayon hindi pa rin nya matanggap ang mga pangyayare."A-anak kumain ka na muna..."Hindi nya pinansin ang sinabi ng kinikilalang ina. Nagagalit sya dito dahil nagsinungaling ito sa kanya, pero sa tuwing naiisip nya ang mga bagay na sinakripisyo nito ay nakokonsensya sya sa hindi pagpansin at pagbalewale nya dito. Hindi na rin ito nagtatrabaho sa hari dahil pinaalis ko sya. Wala syang pakialam kung nasigawan nya ang hari. Galit sya dito, Galit sya sa lahat."N-nga pala si k-kael kagagaling dito pero pinaalis ko na rin sya."Umabot sa kanya ang buntong hininga ng ina nya.Agad na pumatak ang mga luha nya na agad nya ring pinunasan.Muling lumukob ang galit sa puso nya nang maalala si kael. Maging ito ay nagsinungaling sa kanya. Isa itong prinsipe, ito rin ang lalaking nakita nya sa room noon maging sa gym. Kaya pala ito naroon ay dahil nandoon ang hari't reyna.Sinun
Will the things be alright?Bumukas ang pinto kaya nagulat sya at nabitawan ang katana. Nalaglag ito sa lab holder ng lamesa. Sakto ang bagsak nito patayo na nakatutok sa kanya. Napalunok sya dahil muntik nang tumama sa kanya."Tamia!" Sigaw mula sa boses na kilalang kilala nya kahit na nakamask ito."K-kael!" Agad akong tumakbo sa kanya at yumakap. "N-nandito ka.."Yumakap ito pabalik sa kanya at hinimas nito ang likod nya. "We need to get out of here.."Tango lamang ang isinagot ko sa kanya."Sa tingin nyo hahayaan ko iyong mangyare?""Mikaela!" Tiim bagang na sambit ni kael "Traydor ka! Hindi ko hahayaang makatakas ka sa kasalanan mo."Ngumisi si Mikaela kay kael at naglabas ng mga katana. Hindi nya alam kung saan nito iyon nakuha. Naglaban ang dalawa, pinaulanan ng mga katana ni mikaela si kael pero agad naman ding naiwasan nito.Nag aalala sya para sa ina nya at sa binata. Please po gabayan nyo po kami.Napamaang sya nang makuha ni kael ang katana kay mikaela at itinapat sa leeg
"At saan mo naman balak pumunta?" Malamig na usal nito na syang ikinamutla nya."S-sino ka?"Bumulong ito sa kanya kasabay ng kung anong itinurok sa kanya dahilan para manlabo ang paningin nya. "Ako si heneral sandro." sabay ngisi nito "Matulog ka muna little bait.." kasabay non ang unti unting pagkawala ng ulirat nya.H-he's sandro...NAGISING sya at napadaing nang makaramdam ng pangangawit saka nya lang napagtanto kung anong itsura nya.Nakatayo sya habang nakatali sa kabilaang gilid ang mga kamay. Pinilit nyang makalas ito ngunit ayaw matanggal ng mga tali."So the little bait is finally awake.""S-sandro..." Sinamaan nya ito ng tingin "Pakawalam mo ako dito!""Why would I? You are my biggest asset, my way to become succeed sa matagal ko ng inaasam...""Mas gugustuhin ko pang mamatay kesa sumapi sayo!" nginisian nya ito "At kahit kelan hindi ka mananalo sa kung ano mang binabalak mo dahil mag isa ka lang." Mariin nyang usal dito.Ngunit agad na napawi ang ngisi nya sa sinabi nito.
Bakit ganito parang lumulutang ang pakiramdam ko? Hinang-hina ako."Doc? Hindi pa rin po nagreresponce ang patay na pusa...""Buwisit ano bang mali? isang linggo na tayo dito pero wala pa rin. Baka mapatay tayo ni heneral Sandro kung hindi pa rin mabuhay ang pusa na 'yan. Akala ko ba nagmatch na ang lahat?""Hindi rin po namin alam kung anong problema.."Gusto kong magsalita pero walang lumalabas na tinig sa akin.Sino ba sila?Isang linggo? Gano'n katagal ba akong pinapatulog nila? Kada magkakaulirat ako ay saka naman ang pagturok nila sa akin ng pampatulog.Lupaypay na ang katawan ko.Unti unti kong iminulat ang mga mata ko. Sa una'y malabo hanggang sa maging malinaw ang lahat. Nailibot ko ang paningin. Base sa pagmamasid ko nasa isa akong laboratory. Madaming mga machine ang gumagana at maraming mga nakaputi na sa tingin ko ay mga Doctor.Pinilit kong iginalaw ang mga kamay ko ngunit napamaang ako nang may napagtanto ako. Nasa loob ako ng isang lab incubator. Maraming tubo ang naka
Napamulat ako nang makaramdam ako ng may yumuyugyog sa akin. Napatitig ako sa kanya na puno ng luha ang kanyang mukha."T-tamia..." Niyakap niya ako ng mahigpit habang humahagulgol ng iyak. "S-sobra akong nag alala sa'yo."Nangilid ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Mabigat, sobrang bigat na akala mo parang pinipiga ang puso.Pero sino nga ba ang niloloko ko?Alam ko...Alam na alam ko kung ano ito.Napapikit ako ng mariin na ikinatulo ng luha ko.Mikaela...Umalis siya ng pagkakayakap sa akin at hinawakan ang mukha ko. "Lets finish this game, hmmm?" Hilam ang luhang saad nya sa akin na ikinaiwas ko ng tingin at tumango lamang.Hindi ko siya kayang tignan.MABILIS kaming umalis sa kinapupwestuhan namin. Tumakbo kami para makarating sa templo.Konti pa...Kaunting-kaunti na lang malapit na kami.Nakikita ko na siya.Ang akala namin ay ok na, matatapos na, makakarating din kami subalit napahinto kami nang may limang lalaki na nag-aabang sa amin. Nagsingisian
Napamulat ako nang makaramdam ako ng may yumuyugyog sa akin. Napatitig ako sa kanya na puno ng luha ang kanyang mukha."T-tamia..." Niyakap niya ako ng mahigpit habang humahagulgol ng iyak. "S-sobra akong nag alala sa'yo."Nangilid ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Mabigat, sobrang bigat na akala mo parang pinipiga ang puso.Pero sino nga ba ang niloloko ko?Alam ko...Alam na alam ko kung ano ito.Napapikit ako ng mariin na ikinatulo ng luha ko.Mikaela...Umalis siya ng pagkakayakap sa akin at hinawakan ang mukha ko. "Lets finish this game, hmmm?" Hilam ang luhang saad nya sa akin na ikinaiwas ko ng tingin at tumango lamang.Hindi ko siya kayang tignan.MABILIS kaming umalis sa kinapupwestuhan namin. Tumakbo kami para makarating sa templo.Konti pa...Kaunting-kaunti na lang malapit na kami.Nakikita ko na siya.Ang akala namin ay ok na, matatapos na, makakarating din kami subalit napahinto kami nang may limang lalaki na nag-aabang sa amin. Nagsingisian