Mag-log inShare
Indebted 14
Huling Na-update:
2023-02-03 07:08:31Kaugnay na kabanata
Indebted Indebted 15
Agad kong hinawakan yung labi ko matapos ang saglit na halik na yun. Pinamulahan ako hindi dahil sa kinikilig kundi sa galit. Pinaningkitan ko siya ng mga mata. Nakatitig lang siya sa akin. Mabuti na lang at walang estudyante dito dahil hindi kadalasan sa mga nag-aaral doon ay rich kid at ayaw sa mga ganitong klaseng lugar. Wala naman sigurong nakakita sa amin maliban na lang sa mga taong nandito ngayon dahil kung meron man, paniguradong uulanin na naman ako ng batikos. Palagi naman kasing ganyan, kapag sino yung nakitang kasama niya ay tiyak pagchichismisan talaga. Ang daling kumalat ng balita pag si Jimenez na yung kasama sa topic. Wala lang naman 'to sa kanya dahil sanay na siyang maging laman sa mga issue. Sanay na siya na sa kanya yung spot light."Masarap na yung pagkain ko Jimenez pero na--" he cut me off. "Pero mas masarap yung halik ko." pagpapatuloy pa niya sa sinabi ko. "Nasusuka ako sa halik mo. Bibili na lang ako ng maiinom!" padabog ko pang sabi at t
Huling Na-update : 2023-02-05Indebted Indebted 16
Nilalaro ko yung ball pen ko habang nasa lap naman ang aking notebook. Isa ako sa mga nakaupo ngayon sa bleachers ng gymnasium. Marami kasing nagpupunta rin dito para manood sa praktis. Ewan ko ba kung praktis ba ang dahilan o sadyang gusto lang nilang tingnan ang mga nagpapraktis na players.Napasimangot ako sa mga natatanaw kong ibang grupo na para namang finals na kung makasupport sa player na paborito nila."Gosh! Ferrer! Oh my, kinindatan niya ako girl!" halos gusto kong ikot yung mata ko sa narinig ko sa isang babaeng malapit lang dito sa banda ko. Tatlong upuan lang siguro yung nakapagitan sa amin.Kahit ni sino namang magbabanggit ng pangalan ng Ferrer na yan ay kikindatan niya. Hindi pa ba sila nasasanay don sa lokong yun?Muli kong itinuon ang atensyon sa notebook ko. May sinasagutan lang ako. Isa na rin ito sa paraan para makapag-advance study na ako. Hindi ko na alintanana ang panahon, malapit na talaga yung finals namin. Next week na ang final exam
Huling Na-update : 2023-02-07Indebted Indebted 17
I sighed deeply as I finished answering all the subject's questionnaire. After the two days examination, sa wakas ay makakahinga na ako ng maluwag. Yung result na lang yung hihintayin ko. I massage my temple when I feel a little dizziness which leads into throbbing pain instead. Huminto pa ako sandali sa paglalakad at pilit na itinukod ang isang kamay sa posteng nadaanan. Maya-maya pa nung hindi ko na naramdaman yung pagkahilo ko ay nagsimula na rin ako ulit sa paghakbang.Natatakot pa rin akong kumpermahin sa sarili ko na buntis ako. Baka kasi ay stress lang ako. Baka kasi kung ano-ano na yung pinag-iisip ko. Shit! I am not yet ready to be a mother. At mas lalo nang hindi pa handa yung Jimenez na yun para maging ama. Ang engot pa mag-isip nun kahit sabihin nating matalino siya. Baka sakaling hindi niya ako mapanagutan kung sakali ngang buntis talaga ako.But I still vividly remember that I'm just a thing whom he called his property. Malamang ay malabo ng
Huling Na-update : 2023-02-09Indebted Indebted 18
Walang bahid nang emosyon ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Naglalaro ang diwa ko sa kung saan-saan at di na inaaalala ang mga sinasabi niya ngayon. Wala akong ni isa na naintindihan sa mga lumalabas sa bibig niya. Basta ang alam ko lang, nagsasalita siya sa harap ng maraming estudyante, nakatitig ako sa kanya, menimemorya ang bawat parte ng mukha niya dahil sa tingin ko ay ito na ang huling beses na muli ko siyang mapagmamasdan ng ganito katagal at makikita sa malapitan. Our Suma cumlaude is now delivering his speech. Dominique Winter Jimenez is our Suma Cumlaude. I should be happy that it is already my graduation day but instead I feel the other way around. Pinagsisihan kong kumapit ako sa mga salita ng isang Jimenez. Jimenez will always be Jimenez. Kaya ako nasasaktan ng ganito dahil nagpakatanga ako sa lalaking nasa stage ngayon at nagsasalita."Sometimes in life, we need to bid goodbyes even if you don't want to. Some things in life are mea
Huling Na-update : 2023-02-11Indebted Indebted 19
"Uwaa! Uwaa!" Nagmulat ako ng aking mga mata nung narinig ko ang aking anak na umiiyak. Kahit dinadalaw pa rin ako ng antok ay mas nanaig ang pagkalinga ko sa baby para patahanin siya. Mula sa crib ay inaakay-akay ko na siya sa aking bisig. "Sssshh." pagpapatahan ko pa. "Stop crying baby, mommy's here." pakiusap ko pa sa kanya na animoy maiintindihan niya ako. He is just ten months old. Tulog na siya kanina nung nakauwi ako galing sa trabaho. Si Tita lang ang nagbabantay sa kanya. Kakabalik ko lang mula sa aking trabaho dahil pagkatapos kong manganak ay nag-stay pa ako ng ilang buwan para ako na mismo ang magbantay sa kanya. "Baby, mommy's here." Maya-maya pa ay nakahinga na ako ng maluwag nung tumigil na siya sa kakaiyak. Nagmistula siyang isang anghel na nakapikit ang mga mata. Napangiti ako habang nakatitig sa kanyang mukha. He really is a replica of his father. Paulit-ulit ngang sinasabi sa akin ni Tita na ang
Huling Na-update : 2023-02-13Indebted Indebted 20
Sumilay sa mga labi ko ang isang napakatamis na ngiti nung nakita ko ang aking munting anghel na karga ni Tita. Nagkataong papalabas sila ng bahay nung nakarating ako. Namumugto pa ang mata ng aking anak na halatang galing lang sa kakaiyak. Inilapag ang mga binili at agad akong lumapit sa gawi nila at inakay si Ash. May naririnig pa rin akong hikbi mula sa kanya. Kinuha naman ni Tita ang mga pinambili ko at binitbitI looked at my Tita and she finally sighed in relief. Tinitigan muna niya kami ng maigi na halatang masaya sa kanyang nakikita. "Mabuti na lang at nandito ka na, kanina pa kasi yan umiiyak. Hindi ko man lang magawang mapatahan. Naku! Mukhang makikinig lang yan sayo Raine!" litanya pa niya habang inaaliw ko si Ash. "Ash, mommy's here okay?" saad ko pa habang hinahaplos ang makinis at namumula niyang pisngi. Labi lang ata ang minana ng anak ko mula sa akin."Bakit mo naman pinapahirapan si Tita mo?" I smiled when I hear no more sobs. Napatahan
Huling Na-update : 2023-02-15Indebted Indebted 21
My day began like just my daily routine. Yun nga lang ay mas maaga akong nagising dahil sa napanaginipan ko. It was all the memories that Jimenez and I shared. Detalyado ang bawat pangyayari. Para nga iyong hindi panaginip. Rinsing the dishes in the sink and stacking them into the drawer, I was just exactly finished doing the chore when I heard my tenth months old baby cried for me to know that he was now awake and wanted to be fed. The obvious delight of my baby's eyes as he latched on my breast made me smiled. "Ash." my voice became a mere whisper into the thin air. He is one of the reason to look forward. Winter made a "leave" but then my son fortunately came. And I should be happy. "Raine, pwede mo naman sigurong ikwento ang tungkol sa ama niya. Interesado akong makinig." lumingon ako sa direksyon nung nagsalita. It's my Tita. Maigi kong pinagmasdan ang papalapit niyang pigura. Umupo siya sa isa sa mga stole ng kitchen
Huling Na-update : 2023-02-17Indebted Indebted 22
"Pleased to meet you Mr. Dominique Winter Jimenez." ani ko pa kahit sa totoo lang ay hindi ko ikiginagagalak na makita siyang muli. My hands tremble as he touches it. Sa pakikipagkamay ko sa kanya ay para na rin kaming nagkaroon ulit ng koneksyon. "Raine?" I blink my eyes a lot of times. Halos walang gustong rumihistro sa utak ko kahit ano pang piga ang gawin ko. Kinakabahan ako na kung ano. Being insane is the perfect word to describe it. That is what definitely I am feeling right now. Para akong nakakita ng multo. Para akong ginagambala ako sa matagal na panahon na yun. "Raine, are you okay? Something wrong?" ang mga mata kong nakatitig lang kanina pa kay Ivo nakatuon pa rin doon. Ngumisi siya at tumaas ng bahagya ang gilid ng labi niya. Saka lang ako bumalik sa ulirat. "Huh?" tanong kong naguguluhan sa mga tingin nila pareho saka ko binaling ang mata sa lalaking nasa likuran niya. "Kanina ka pa tulala, may mali ba?" Realization wake me up
Huling Na-update : 2023-02-19
Pinakabagong kabanata
Indebted Epilogue
His' PovI would have given the whole world to her long before if only I never did something stupid. Kung sana ay di ka lang tinakasan ang responsibilidad na magmahal at magpakatotoo sa tunay kong nararamdaman, kung sana ay di ko na lang dinaan sa biro at laro ang lahat, kung sana ay nagtino na ako noon pa, I would already have savored not just the world but the universe I never thought existing."Baby, ssssssh. Mommy's here Ash." I look at the both of them from afar and realized how lucky I was dahil sa kabila ng kagaguhan ko, mayroon akong masasabi kong akin lang hanggang matapos ang kailan pa man. Fudge the cheesiness but that was the hell truth.I tightened my gaze towards Montreal, never leaving a single part of her face to miss in my sight. College pa lang, mahal ko na siya kahit noong mga panahong di ko pa alam ang salitang yan. I love teasing her, underestimating the woman she is, arguing all the ideas the she has, those I called my life because I feel like
Indebted Forever Indebted
I scanned the four corners, kanya-kanyang grupo ang mga nag-uusap. Lahat naman kakilala ko subalit mas pinili ko lang na huwag munang masyadong makipaghalubilo sa kanila dahil naiilang lang ako sa hindi malamang dahilan.Jimenez is still busy socializing with our circle of friends na inimbitahan niya sa proposal niya. Nagmukha na rin naman itong reunion ng batch namin. Double purpose, ika nga nila.Masuyo kong kinakarga si Ash sa aking mga kamay. Mabuti na lang at nasa mood ang anak ko kung hindi ay nag-iiyak na naman ito at kailangan kong patahain."Montreal! What's up? Walang forever, alam mo yun?" yun ang unang bati agad sa akin nung barkada ni Jimenez. If you are guessing kung sino ang asungot noon na tumatawag rin sa akin sa apilyedo ko ay siya ring nasa harapan ko ngayon. "Tumigil ka Ferrer. Hindi ka pa rin nagbabago palibhasa wala kang lovelife, walang babaeng tumatagal sa iyo." diniinan ko pa ang salitang tumatagal para mas lubusan niyang maunawaan iyon
Indebted Indebted 32
"Hush baby. Stop crying." Hindi ko man gustong umiyak ay hindi ko na mapipigilan ang pag-agos ng mga butil ng luha sa aking mata.Tila may buhay ang mga kamay ko at kusa na lang itong yumakap sa taong pilit akong pinapatahan. "I missed you Raine, so much. It's okay, bumalik na ang dating ikaw, ang babaeng minahal ko, yung palaban, yung kinakalaban ako. Stop it baby." I feel his lips planting kisses on my temple. Nanatili ako sa mga bisig niya. My head leaning his shoulder."I love you." Pilit ko na ring pinapakalma ang sarili ko. I admit, I am comfortable with him. He made me face him. He is trying to dry my tears. Hushing me to stop from being a crying baby."Ash might hear you, he'll be awake knowing his mommy is crying. Baka mamaya sisisihin pa ako ni baby." Without hearing what I want to say, his mouth landed unto mine.Savoring the moment like we were back from the old time. Seems we're lovers who longed for each other's warm, aren't we?"Maha
Indebted Indebted 31
"You can. You can always go back to me Winter but only if you'll do the right thing first." Hindi ko na napigilan pang bitawan ang mga salita mula sa aking bibig. Napadapo ang tingin ko muli sa kanya. Hinintay ko ang magiging reaksyon niya. Mula sa mga matang titig na titig sa akin ay ibinaling niya ang atensyon sa paligid namin. Ayaw niyang magtama ang mata namin. Agad akong nanlumo, maybe he just can't do the right thing. Anong gusto niya? Kusa akong sasama sa kanya kahit alam kong hindi pa nase-settled lahat? I closed my eyes. "Winter, don't let me fail this time. You have already ample of times which you have failed me. Ilang beses kang humingi ng chances para tanggapin kita ulit kaya ngayon heto na, tinatanggap na kita ulit. Akin ka." Heto naman kasi ang matagal ko nang gustong sabihin. Heto naman kasi ang totoong gusto ko diba? "Hiwalayan mo siya. Ayaw ko nang may kahati ako Winter dahil kahit kailan walang babae ang gugustuhing maging option.
Indebted Indebted 30
Pain. Iyan ang nararamdaman ko ngayon. Unti-unti na akong kinain ng paghihinayang sa aking nakikita. Ganun pa man, I will stand up with my decision. Sapat na sa akin kung anong ugnayan ang mayroon sa amin ni Winter. He is the father of my child. That is all what he means for me. Iyon na lang. Hanggang doon na lang. We already have this kind of settlement. Anytime, pwedeng dalawin ni Winter yung anak namin... wala akong problema doon. Hindi ko ipinagkait sa kanya ang maging ama para kay Ash. Sapat na siguro iyon para maging okay na ang lahat. It is been three months na rin mula nang mapagkasunduan namin ang tungkol dito. And well, they are happily living together. Hindi na rin naman kasi tutol dito si Maxine. She already knew about our child at wala iyong problema sa kanya since magiging mommy na rin siya. She is just making a favor for Ash's sake. I heaved a sigh as I dismissed my sight towards Winter who is carrying Ash at the moment. He seemingly enjoy the
Indebted Indebted 29
Walang tigil sa pag-aalsa itong puso ko. Pilit kong nilalakasan ang aking loob sa bawat paghakbang papalayo sa iskandalo kani-kanina lang nangyari na kinasasabwatan ko. Hindi maiwasang manginig ng tuhod ko dahil siguro ay dala na rin sa kahihiyan na maari kong maani nito kalaunan. I am hesitant whether I should follow Winter or not. Kung susundan ko naman siya ay baka mas lalo ko lang pinatunayan na kabit ako na wala namang katotohanan. Kapag hindi ko naman siya susundan ay wala naman akong ibang alam na pupuntahan o ewan ko na nga ba kung may mapupuntahan ako. "Raine! Get in." Napatingin ako kay Winter na hanggang ngayon ay iritado pa rin ang mukha. Nasa loob na siya ng kanyang sasakyan habang hinihintay akong pumasok. "Bilisan mo. The media is fast approaching towards us." Bigla akong napalingon sa likod ko. Halos nakikita ko na ang mga nag-iilaw na camera na kanilang dala kahit ang layo pa lang nila. Kahit ano mang minuto ngayon ay pwede nila akong
Indebted Indebted 28
Patuloy pa rin sa pagtakbo sa hindi matinong direksyon yung isipan ko ngayon. Tila wala akong naiisip na paraan para gumawa ng excuse. Sige pa rin sa pagtibok ng mabilis itong puso ko. Why does it happened so soon? Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako na baka ay kukunin niya si Ash sa akin. He has a power over everything. Sobrang advance ko mag-isip at tila nakakalimutan ko nang sumagot sa mga tanong niya. I can't afford to loss my baby. Naiinis ako sa katangahan ko. Nagkaroon ako ng Ash dahil sa katangahan ko tapos ay maari rin siyang kunin sa akin dahil pa rin sa aking katangahan. "I want to see my son." Seryoso niyang sambit habang nakatitig lang siya sa akin ng taimtim. Inoobserbahan ang bawat reaksyon ko sa sinasabi niya. Parang may sariling utak ang ulo ko na kusa na lang itong lumingo-lingo. I shook my head as no as an answer. "Raine, please." Mabilis pa sa alas kwatro ay nahawakan niya ang kamay ko na ngayon ay sobrang lamig sa kaba.
Indebted Indebted 27
I stared myself at the mirror before I decided to go out and proceed to the lobby where Winter had told me to meet him.Habang papalakad ako ay di ko maiwasang tumingin sa labas ng hotel. Kitang-kita ang madilim na kalangitan mula sa labas, senyales na gabi na nga talaga. Maging ang mga ilaw na nagmumula sa mg istraktura at sasakyan ay naaanigan ko na rin.Saka ko lang talaga napagtantong mahigit isang oras rin akong nagtagal sa bathtub para makapagrelax man lang saglit. It is my first day here yet I really want to go home.Hindi ko maiwasang isipin ang aking anak. Paano na lang kaya kung umiiyak si Ash ngayon? What if he's missing me? Paranoid na kung paranoid pero yan ang tumatakbo sa isip ko. Nananabik na akong makita si Ash. Tila pakiramdam ko ay ilang buwan ko na siyang hindi kasama. Heto pala talaga yung feeling kapag ganap ka nang isang ina. Yun nga lang ay hindi ko naramdaman ang presensiya ng isang magulang nung bata pa ako. Ni ama ko nga ay hindi ko m
Indebted Indebted 26
Wala akong pakialam kung nasa ilalim kami ngayon ng araw. Nanatili akong nakatayo sa labas.Hindi ko alam kung ano ang isasagot kay Winter. Will I let him in my life? Will I introduce our child to him? Naguguluhan na ako sa kung alin ang alam kung tama at mali. I must think first. I tried to open my mouth but no words will eventually came out from it. Paulit-ulit na nagbukas-sarado ang bibig ko. I don't know what should I say right now. Idagdag mo pa ang titig niya sa akin. Kahit simpleng "ewan" ay hindi ko mabigkas. Walang boses ang lumalabas sa lalamunan ko. Kinuha niya ang dalawang kamay ko. Hindi niya binibitawan ang mga matang nakatitig sa akin ng maigi. His gaze sends a chill to my system. "Raine, let me---" He was cut off with the voice we hear just aloof from us. "Winter!" dala ang payong para sa proteksyon sa araw ay nakatayo si Max ilang pagitan lang ang layo sa aming kinaroroonan. Ngumisi siya sa amin p
