Warning: maselang eksena ang nakapaloob sa kabanatang ito patnubay ang kailangan "HAPPY READING"Amara "the iyakin" GrayLuther's POV"Amara!!" tawag ko sa kanya pero patuloy lang siya sa paglalakad at hindi ako pinapansin"Bakit ka ba nagagalit?" Muli akong sumigaw pero, wala pa din, "ano bang kinagagalit mo, HA!!!" napipikong sumigaw na ako ng mas malakas baka sakaling pansinin niya ako."BAKIT HINDI KA MAGTANONG SA MGA EX MO!" mas malakas na sigaw ang itinugon niya sa akin.Sabi ko sa inyo effective yung sisigawan ng malakas eh hahaha.Natatawa na ako dito sa isipan ko habang pinapanood ko siyang nagmamaktol."tanong tanong ka tapos, magagalit ka sa sagot ko? Kababaw...." masamang tingin ang ipinukol niya sa akin matapos kong sabihin iyon."Ako mababaw?!" Tanong niya habang itinuturo ang sarili, "I HATE YOU!" sigaw nito at saka ito tumakbo.Napailing nalang ako at lumakad papunta sa tinakbuhan niya habang inaalala kung ano yung nangyari.Flashback....Nakahiga kami sa kama dahil ka
Girl Bonding Part OneAmara's POVKinabukasan....."Luther?" Tawag ko sa pangalan ni Luther ng magising ako at wala siya sa tabi ko.Naghintay ako ng ilang segundo para sa sagot niya pero wala akong narinig.Dahil sa walang narinig ay tuluyan na akong bumangon para tignan ang buong paligid ng kwarto niya.Sa pagdako ng mata ko sa gawi ng study table niya, doon ko nakita si Luther na abalang-abala sa pagtipa ng kung ano sa laptop nito.Dahan-dahan at maingat akong naglakad sa gawi ni Luther.As soon as I got near him, I wrapped my arms around him and I inclined my head in the crooked of his neck and whisper, "Luther...""You awake already?" Tanong nito na may halong pagtataka kung bakit ako maagang nagising."Hmm" tugon ko habang nakapikit at banayad ang pag-hinga."Mahiga ka pa, masyado pang maaga" umiling ako sa utos niya at, "ayaw.""Anong ginagawa mo?" Pag-iiba ko sa topic namin, mahirap na baka magalit siya ulit."I am e-mailing all of the investors under Lords Syndicate's busines
Girl Bonding Part TwoLuther POVIlang oras na ba akong nandito sa mall at binabantayan si amara?Simula ng umalis siya sa bahay kanina ay sinundan ko na siya dito sa mall dahil hindi ko kayang hindi siya bantayan, masyado akong nag-aalala.Alam ko iisipin niyo na paranoid ako pero hindi niyo ako masisisi dahil wala kayo sa lugar ko, sa lugar kung saan yung buhay mo ay laging nasa kapahamakan dahil puno ka ng kaaway.Isa din yun sa mga rason kung bakit gusto ko sanang umalis si amara pero masyadong matigas ang ulo nito, ganun na ganun siya kahit nung bata pa kami at laging patakas kung magkita.Muli akong napatingin kay Amara na abala sa pagtingin sa sarili habang suot ang isang damit na bagay na bagay dito, nakita ko kanina na inabot ito ni Angelina, one of our strippers and Constantine siblings love possession.Hindi ko alam kung anong istorya ni Angelina pero isa ako sa dahilan kung bakit nagkita si Carson at Angelina.Natigil ako sa pag-iisip ng makita ko silang lumabas sa store a
Ang kabanatang ito ay may maselang paksaHappy reading!The dominant and submissive "please ahh..." I moan as an answer to his plead,We are like a newlywed couple dahil sa rose petals na nakasaboy sa kamang aming hinihigaan.Nang makahiga ako ng tuluyan sa kama ay wala na ako ni isang saplot, habang mapusok ang halikan namin ay isa-isa na itong hinubad ni Luther.Kaya naman ng lumapat ang likod ko sa malaya ng nadadama ni Luther ang hubad kong katawan."Ahh! Hmm..." Magkasunod na ungol ko ng maramdaman ko ang pagpasok ng daliri ni Luther sa loob ko at doon nagsimulang gumawa ng milagro.Habang abala si Luther sa pagkababae ko ay nagsimula na din akong suklian ang ginagawa niyang pagpapaligaya.I grab his hard shaft and move my hands up and down."M-mahal...faster..." Sa naging pag-daing niya ay mas ginanahan akong bilisan pa ang pag galaw ng kamay ko.Kasabay ng mabilis kong pagblow job sa kanya ay mas bumilis din ang pag-ulos ng daliri nito."Luther! Ah! God!" Nararamdaman kong mal
Happy Birthday LutherAmara's POV Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa kailangan kong gawin, kaya kahit na sobrang sakit ng ibabang bahagi ng katawan ko ay napilitan akong bumangon.Habang naglalakad ako papunta sa madilim na kusina ay hindi ko maiwasan ang maexcite ng sobra.Nang makarating ako sa kusina ay binuksan ko ang ilaw para naman makita ko yung gagawin ko at nagsimulang ihanda ang mga gagamitin ko.Siguro nagtataka kayo kung bakit walang mga katulong dito? Well ganito kase iyan ayaw ni Luther ng may ibang tao maliban sa aming dalawa at sa mga kaibigan niya na hindi din naman madalas nandito.Kaya wag na kayong magtaka kung kakalog-kalog kami dito dahil dalawa lang talaga kami dito.Kung tungkol naman sa paglilinis ng bahay? araw-araw din naman may nagpupunta dito para maglinis kaso stay-out nga lang.Habang inihahanda ang mga ingredients na gagamitin ko para sa pag-bake ko ng chocolate cake ay napatingin ako sa wall clock sa ding-dong sa gawing kanan ko.4:30 am na Lut
Ang pagkilos ng Raven SyndicateRaven's LairThird Person POV"Kumusta ang lakad mo, naibigay mo ba yung regalo ko sakanya?" Tanong ng lalaki na nakasuot ng maskara na kulay itim sa kaharap nitong tila hindi mapakali sa upuan.Mababanaag ang kaseryosohan sa tinig ng maskaradong lalaki na siyang kinakatakot ng kaharap."M-maayos po sir!" Hindi alam nung lalaking walang suot na maskara kung bakit sobra ang tahip ng kanyang dibdib ngayong kaharap na niya ang lalaking tinitingala.Sa Raven's Lair isang tao lang ang hinahangaan, tinitingala, kinikilala at kinatatakutan pero kakatwang isipin na walang sinuman ang nakakakilala sakanya kaya naman pagnaka-talikod na siya ay sikat siya sa bansag na "masked man" (masked man eh?kadiri)."Maayos lang? Yun lang ang sasabihin mo wala ka manlang patunay na naging maayos ang lakad mo?" Kilabot ang naramdaman ng nasabing tauhan dahil sa naging tugon ng kaniyang bossSa buong raven's lair iniiwasan ng lahat na magalit ang boss nila dahil wala itong sina
Goodbye Amara!Amara's POVDumating na ba kayo sa punto ng buhay niyo na pag-mulat palang ng mata niyo sa umaga ay ramdam niyo na yung kaba at pangungulila kahit hindi niyo pa alam kung ano ang dahilan?Ganoon yung nararamdaman ko ngayon habang dahan-dahan kong iminumulat yung mata ko ramdam ko ng may kulang at parang may nawala.Mas dumoble ang kaba na aking nararamdaman ng bumaling ako sa katabi kong pwesto pero wala akong nagisnan kundi bakanteng pwesto at tanging unan lang.Kahit na alam kong hindi maganda ang mangyayari pagkagi-gising mo at tatayo ka kaagad ay napilitan ako dahil sa kakaiba kong pakiramdam.Papahakbang palang ako para bumaba ng kama ng matanaw ko ang isang kulay puting sobre na nakalapag sa sahig.Nung makita ko yung sobre ay atubili akong lumapit but I have no other choice but to do what my gut tells me to do.I hesitantly move my feet towards the letter, because everytime I took a steps the nervousness that I felt doubled.Nang makalapit ako sa sobre ay yumuko
Ang kabanatang ito ay may maselang paksaHappy readingAmara's POVNang idilat ko ang mga mata ko sobrang sakit nito sumasabay pa sa sakit yung ulo ko."Luth-!" I was about to call his name nung bigla akong mapahinto dahil naalala kong wala na nga pala siya iniwan na niya ako.Dahan-dahan na namang tumulo ang luha ko kaya naman mabilis bago pa mangyari iyon ay tumakbo na ako sa banyo at kaagad na pumunta sa ilalim ng shower.Dahil sa automatic ang shower dito ay hindi ko na kailangan pang buksan ito kusa ng nagbuga ng tubig ang dutsa ng ma-sense nito ang presensya ko.Kasabay ng malakas na bagsak ng tubig ay ang tuloy-tuloy kong pagluha at paghikbi.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko gusto ko nalang maglaho na parang-bula.Dahan-dahan akong napaupo sa malamig na tiles ng banyo at muling humagulhol sa pagbabakasakali na pati ang sakit at pangungulila ay maisama na ng luha ko papalabas ng dibdib ko.Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nasa ilalim ng shower basta ang alam ko ay
Amara POVOne year later.......In life hindi talaga maiiwasan na makagawa tayo ng kamalian, para man ito sa kapakanan ng iba o sa kapakanan ng mga mahal sa buhay hindi natin kailanman mababago na kamalian parin iyon, ang mahalaga ay sa bawat pagkakamali na nagagawa ay may kaakibat na aral kang natutunan para hindi ka lamunin at balikan ng nakaraan.Kagaya nalang ng nangyari sa akin, marami na akong napagdaanan mga masasakit na bagay, ilan pa nga doon ay kamalian pero hindi ko kailanman pinagsisihan ang mga iyon dahil sa karanasan na iyon ako nakatagpo ng tunay na pamilya at kaibigan.What happened a year ago ang nagturo sa akin na walang bagay sa mundong ito ang permanente lahat ay may hangganan, pero hindi ko akalain na yung akala kong hangganan ng taong mahal ko ay maaari pa palang madagdagan at yun ang isa sa pinagpapasalamat ko, kaya ako nakaupo ngayon dito sa loob ng simbahan sa harap ng panginoon na nagbigay ng buhay sa bawat isa."Magsitayo po tayong lahat!" Mula sa made-altar
Castron POV"Nanay paano, nangyari na buhay ka, kitang-kita ng dalawang mata ko ng barilin ka." Puno ng pagtataka at kasiyahan na tanong ni Amara sa babaeng nasa malapit sakin.Lumakad si Crescent papunta sa tabi ko at umakbay bago ngumiti ng matamis at nagsalita, "dahil iyon sa tatay ng taong ito."Yes my father help her nung binaril siya ni Clinton, hindi ko alam ang eksaktong pangyayari pero mula noong araw na iyon ay dun na siya namalagi sa poder namin, at nung nawala ang parents ko ay siya na ang naging katulong ko para mas lumakas ang Raven Syndicate.Tinuruan niya ako sa pasikot-sikot sa negosyo, dahil yun lang daw ang maaari niyang maging kabayaran sa ginawang pagliligtas ng papa ko sa kanya."Bakit hindi ka bumalik, bakit hinayaan mo akong mag-isa?!" Dama ko ang hinanakit ni Amara pero walang puwang ang awa sa mundo na ginagalawan namin."Bakit ako babalik sa taong hindi naman sakin in the first place?!" Hindi ko alam kung nabingi lang ba ako oh ano kaya napatingin ako kay c
Luther's POV"Find her, do whatever it takes to find her!" I'm stressed out hindi ko alam kung saan ko hahanapin si Amara nahalughog ko na lahat ng alam kong kuta ng kalaban pero hanggang ngayon ay wala pa din akong lead kung nasaan siya."Dang it, hindi ko dapat siya iniwan, hindi ko dapat siya hinayaan mag-isa!" Napasabunot nalang ako sa sarili kong buhok dahil sa sobrang frustrationHindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko dahil sa nangyari kung sana ay nanatili nalang ako sa tabi niya baka nandito pa si amara ngayon masaya kasama ko."Walang magagawa ang frustration mo ngayon!" James suddenly told me out of nowhere And out of nowhere sumiklab ang galit sa kaloob-looban ko kaya nakapagbitaw ako ng mga salitang labis ko pagsisisihan, "Bakit mo hinayaan na mawala siya?!" I pointed my finger on him."Don't point a finger on me baka magsisi ka!" Galit na dinuro ako pabalik ni James"Pinabantayan ko siya sayo pero hindi mo nagawa ang trabaho mo!" Muli ay sigaw ko ditoMasamang tingin
Orlando FloridaLuther's POV"How's the investigation, it's been six months siguro naman ay meron ka ng idea kung sino yung kalaban natin." Napakamainipin din nitong tao na ito pero tama naman siya sa sinabi niyang six months na ang nakararaan mula ng gawin ko ang imbestigasyon ko at hindi naman nabalewala ang mga paghihirap ko dahil ngayon ay alam ko na kung sino ang kalaban ko."Forter!" Simpleng sambit ko na ikinalaki ng mata ng kaharap ko."Huwag mong sabihin na siya iyon?" Napangisi nalang ako sa tanong ni jake at lumagok sa bote ng alak na hawak ko."Anong plano mo ngayon?" Tanong ni Jake na kaagad kong sinagot ng tanong na alam kong magbibigay sakin ng tagumpay"Anong nangyari sa lakad mo?" Tanong ko at muling lumagok ng beer"Laganap sila sa buong mundo sobrang swerte ko nalang na nahanap ko ang bawat kuta nila they have the numbers but not the quality kaya madali lang mabuwag ang pundasyon!" Jake said overconfidentlyHindi talaga ako nagkamali kay James at Jake, kase hindi s
Amara's POV Maaga palang ay nag check out na kame sa hotel para magtungo sa airport dahil maaga ang flight namin pabalik ng pilipinas, as for Castel katulad namin ay bumiyahe na din siya pabalik ng France dahil may trabaho pa siyang dapat ayusin pero nangako siyang bibisita siya ng pilipinas.Kaya ngayon muli kaming nakasakay sa eroplano pero sa pagkakataong ito ay pabalik naman kami sa aming bayang sinilangan.Sa totoo lang hindi ko pa nais ang bumalik dahil baka sa muling pagbalik ko ay lungkot na naman ang sumalubong sa akin, hindi ko alam kung nakabalik na ba si Luther o tuluyan na siyang nawalan ng pakialam sa akin pero ganon pa man ay lihim pa din akong umaasa, pero sa ngayon kailangan ko lang muna sigurong masanay na mamuhay mag-isa.After awhile........Hindi ko alam kung ilang oras ang lumipas na nasa himpapawid kami, basta ang alam ko lang ay ginigising na ako ni mama mosang at bababa nadaw kami ng eroplano, nagmagdali ako sa pagkalas ng seatbelt ko na mukhang si mama din a
Amara's POVAlas nueve palang ng umaga ay gising na ako hindi pa sana ako babangon kaso lang ay binubuliglig na kami ni Castel na gutom na gutom na daw.Kaya naman kahit sobrang sakit ng ulo ko ay wala akong magawa kundi ang bumangon at mag-ayos.Nang matapos kaming mag-ayos ay sabay-sabay na kaming nagpunta sa restaurant nitong hotel para mag-breakfast.Nang makarating kami sa restaurant at makaupo ay hindi na napigilan ni ate Angelina ang matawa sa amin, dahil siguro sa itsura namin, "HAHAHA sige inom pa"Lahat kami ay nagsiangil dahil sa sinabi niya.Gusto ko nalang ihiga ito pero dahil sa kasal ni ate mamaya ay kailangan na namin mag-madali para hindi kami ma-late.Natapos kaming kumain siguro ay nasa 11 am na kaya naman minadali na namin ang pag-akyat dahil sabi ni ate Angelina na malapit na din dumating yung mag-aayos sa amin.Nang makarating kami sa floor namin ay nagkanya kanya na kami ng pasok sa banyo para maligo dahil sa dalawa naman ang bathroom dito ay nauna na kami ni Ca
Amara's POVMaaga akong nagising kinabukasan dahil sa pagtunog ng cellphone ko indikasyon na may nagtext dito ng magkakasunod.Pupungas-pungas na binuksan ko ang cellphone ko at dun ay nakita ko na si ate Angelina ang nagtext na nagsasabi na umalis na sila ng hotel para puntahan ang magiging venue ng kasal.Sa pangalawang text ay sinabi lang niya na meron ng sasakyan na pupunta dito sa hotel ng alas nuebe ng umaga para ihatid kami sa restaurant.Dahil sa nabasang oras na dating ng inarkilang sasakyan ay mabilis kong tinignan ang orasan na nasa ding ding pero kaagad kong narealize na may hawak akong cellphone na updated naman ang oras.Pagkatingin ko ng oras ay kaagad kong tinapik si mama at ginising."Mama gising na 8:30 na may pupuntahan pa tayo!" Pang-gigising ko kay mama habang binabasa ang huling text na galing kay ate Angelina na may susunduin daw sila sa airport."Saan ang punta natin?" Tanong ni mama na pagkagising palang ay yung cellphone na kaagad ang unang tinignan at nagpip
Amara's POVSix months later....."To all passengers of GX5000LX please fasten your seatbelt because we're about to take off"Nang marinig ko ang boses ay kinabit ko na ang seatbelt at muling tumingin sa maaliwalas na kalangitan.If you all wondering kung saan ako pupunta well sa Los Angeles at pupunta ako dun dahil sa kasal ni ate Angelina.Habang nakatingin ako sa malawak na kalangitan ay naalala ko ang huling beses na nakita ko si Luther.Yun yung time na lasing ako at nagkaroon kami ng pagtatalo na kaagad din naman naming naayos at mula noon ay hindi ko na siya nakita pa.Anim na buwan na pala ang nakalipas mula ng umalis siya at sa loob ng anim na buwan na iyon ay kumikilos ako na parang walang nangyari na parang hindi siya umalis.Pero pakiramdam ko ay dinadaya ko ang sarili ko dahil kahit na sinabi niya sa akin na babalik siya ay unti-unti na akong nawawalan ng pag-asa.In those months na wala si Luther sa tabi ko, dun ko naman mas naging close si Castron.He makes me laugh eve
Ang kabanatang ito ay may maselang paksaHappy readingAmara's POVNang idilat ko ang mga mata ko sobrang sakit nito sumasabay pa sa sakit yung ulo ko."Luth-!" I was about to call his name nung bigla akong mapahinto dahil naalala kong wala na nga pala siya iniwan na niya ako.Dahan-dahan na namang tumulo ang luha ko kaya naman mabilis bago pa mangyari iyon ay tumakbo na ako sa banyo at kaagad na pumunta sa ilalim ng shower.Dahil sa automatic ang shower dito ay hindi ko na kailangan pang buksan ito kusa ng nagbuga ng tubig ang dutsa ng ma-sense nito ang presensya ko.Kasabay ng malakas na bagsak ng tubig ay ang tuloy-tuloy kong pagluha at paghikbi.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko gusto ko nalang maglaho na parang-bula.Dahan-dahan akong napaupo sa malamig na tiles ng banyo at muling humagulhol sa pagbabakasakali na pati ang sakit at pangungulila ay maisama na ng luha ko papalabas ng dibdib ko.Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nasa ilalim ng shower basta ang alam ko ay