Makalipas ang ilang linggong pamamalagi namin sa ospital, upang samahan sina Blue at Pauline ay nakauwi na rin kami rito sa Rancho.
Ngayo'y heto, masaya at kompleto na naman ang magkakaibigang maluluwang ang turnilyo, maliban kay Nico. Bihira na lang siyang makasama kila Justine, at hindi ko na rin siya halos nakakausap.
Wala rin naman akong balita kung ano na ba ang nangyayari sa isang' yon, dahil hindi na rin naman siya nababanggit sa amin ni Lenny. Ngunit ang mas nakakagulat, ay ang kaalamang may relasyon na sina Lenny at Blue. Like what the hell?!
"Lenny pinsan kita, ayaw kong masaktan ka at wala rin naman akong kinakampihan sa inyo ni Pauline." sunod-sunod kong sambit habang mabilis na sumusunod kay Lenny. "Si Pauline ang girlfriend ni Blue at alam mo yan!" giit ko pa na ikinahinto niya."Lagi na lang bang si Pauline Zafy? Siya na lang ba dapat ang laging iintindihin? Paano naman ako"Zafy, sometimes it's okay not to mingle in others problem. Sometimes its okay not to voice out your opinion." Inakbayan ako ni Justine habang inihilig ko naman ang ulo ko sa balikat niya. "Minsan kasi sa kagustuhan nating makatulong sa iba, tayo pa ang napapasama." giit niya pa.May punto naman siya, ang sa akin lang ay hindi ko maiwasang hindi mag alala. Kung ako rin naman siguro ang nasa sitwasyon ni Lenny ngayon ay mag aalala rin siya para sa akin. Baka nga sabunutan pa ako ng gagang iyon pag nagkataon."Nga pala, may sasabihin ako." Napaupo ako ng tuwid at kuryosong tumingin sa kaniya. Mukha kasing seryoso siya at napakahalaga ng sasabihin niya."Spill it. Huwag horror please lang!" pagbibiro ko. Ganyan kasi siya, akala mo seryoso pero may kabaliwan ding itinatago. Not until he start telling me things that caught my full attention."The private investigator that I hired said, s
Ilang oras matapos asikasuhin ni Justine ang anak namin ay muli naming ibinilin si Jaira kay Blue. Wala naman kaming ibang pag pipilian kun'di siya lang talaga. Dahil ang bruha kong pinsan na si Lenny ay mukhang wala akong balak na kausapin.Ngayo'y heto, sakay ng kotse ni Justine ay bumyahe kami patungo sa palengke. Tingin ko naman ay mayroong mga shop doon na gumagawa ng invitation cards."Love, alam mo ba kung saan nakatira si Pauline?" maya-maya ay tanong ko kay Justine. Hindi siya lumingon sa akin pero sumagot naman siya ng oo."Pwede ba tayong pumunta sa kaniya? I mean, sa bahay nila?" muli kong tanong. Alam kong tagarito rin sa Mariveles ang pamilya ni Pauline dahil na kwento sa akin ni Justine iyon noong nasa ospital kami."Pwede naman. Kaya lang may gagawi
Nang makita ko na ang gate ng bahay nila Pauline ay inihinto ko na rin kaagad. Malaki na pala ang tindahan ng Mama niya ngayon? Dati kasi ay simpleng tindahan lang ito. Lagi rin kaming tumatambay sa tindahan nila dati, kapag nagbabakasyon kami dito."Tao po." Kinatok ko rin ang bintana ng tindahan nila. Malamang na hindi kami maririnig kapag sa gate ako kakatok."Ano 'yon?" baliwalang tanong naman ni ate Debby, ang pangalawa sa panganay na kapatid ni Pau. "Hala Justine ikaw na ba yan?" giit niya pa. Nginitian ko naman siya na gumanti rin ng ngiti."Nariyan ba si Pauline ate Debby?" tanong ko naman. Sumenyas siya ng sandali at lumabas ng tindahan."Whos that?" Zafy asked curiously."Ate ni Pau, si ate Debby." Tumango tango lang siya bago lumapit sa akin. Sakto naman
Pakiramdam ko'y nabunutan ako ng tinik sa dibdib ng marinig ko ang mga katagang sinabi ni Justine. Nakakataas ng kompyansa sa sarili. Para bang ako lang talaga ang nag-iisang babae sa paningin niya. Napaka swerte ko talaga."Gusto mo bang pumasyal muna sa Grotto?" tanong niya na ikinalingon ko.Hindi pa kasi ako nakakapunta sa Grotto. Maraming nagsasabi dati na dinadayo raw ang Grotto dito sa Mariveles. Ngunit ni minsan ay hindi pa ako nakarating doon. Ni hindi ko nga alam kung ano ang itsura no'n. Kaya naman ito na siguro ang pagkakataon kong makita 'yon ngayon."Gusto ko. Pero hindi ko alam kung saan 'yon. Hindi ko rin sigurado kung napuntahan ko na ba iyon. Pero sa palagay ko... " Napayuko pa ako at nahihiya sa kaniya. Lahat na lang kasi hindi ko alam, parang lahat bago sa akin. "Hindi pa ako nakakapun
Lahat ng sinabi ko kay Zafy ay totoo. Wala akong nilihim sa kaniya. Hindi ko hahayaang madama niya na hindi ko siya mahal. Ayaw kong madama niya na hindi sapat ang pag-ibig na kaya kong ibigay para sa kaniya.I want her to be happy always. To love her as long as we stay together. Ayaw kong pag hinalaan niya ako ng kung ano-ano. Because just like what I said a while ago, she's my life without her... I'll be gone."Are you okay now?" kuryosong tanong ko sa kaniya. Nakangiting tumanaw naman siya sa karagatan, na para bang pinapanood ang mga masasayang ala-ala na mayroon siya noon. "Hindi ko kayang pantayan ang pagmamahal na binigay sa'yo ni Pauline. Hindi ko kayang suklian lahat ng kabutihang ipinapakita niya. Hindi ko masasabi kung hanggang kailan kita mapapasaya at kung kailan kita mapapaluha." She holds my cheek and gently caress it. "Pero isa lang ang sigurado a
Nang sumapit ang Linggo lahat kami ay naging abala. Kinalimutan na muna namin ang mga problemang mayroon kami at masayang sinalubong ang binyag ng aming anak. Matapos sa simbahan ay dumiretso na kami sa Rancho na siyang main venue. Hawak ko si Jaira habang si Justine ang nag mamaneho. Daig pa namin ang nag paparada ng sasakyan, dahil ang anim niyang kaibigan kasama si Blue ay may kani-kaniyang sasakyang dala na minamaneho rin nila. Kaya naman halos lahat ng mga nasa daan ay napapatingin sa amin. Lalo na at agaw pansin ang mga sasakyang sinasakyan namin ngayon. "Pupunta ba si Nico?" kuryosong tanong ko kay Justine. Kumunot naman ang noo niya at nag iba ang timpla ng mukha. "Bakit mo naman hinahanap 'yong baliw na 'yon?!" pagalit niyang tanong na ikinairap ko. Mangali-ngali ko na rin siyang bigwasan dahil sa sinabi niya.
"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya."All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang."What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy."Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya."When I was five years old, m
Matapos ang binyag ng anak namin ni Justine ay kaagad din kaming bumalik sa Manila. Gustuhin ko mang tumaliwas sa desisyon niya ay hindi ko rin magawa. Bukod kasi sa mga naiwan na trabaho sa Manila ay wala rin naman kaming makasama ni Jaira sa Rancho.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Justine ang napag-usapan namin ni Lenny noong araw ng binyag ng anak ko. But Lenny said that was a secret. A secret to be kept. Hindi maaaring malaman ng iba bukod sa akin. Ngunit paano ko siya matutulungan ng hindi nalalaman ng asawa ko?"Love," nananantiyang tawag ko kay Justine na ngayon ay abala sa mga papeles na binabasa niya.Narito kami ngayon sa site, kung saan ako ang kinuha niyang personal assitant niya. Malaki rin ang kumpanyang ito ni Justine na kilala lalo na sa mga nagpapagawa ng mga gusali.
Narito kaming lahat ngayon sa ospital at hinihintay na lumabas ang mag-ina ko. Ito ang araw na isisilang ni Zafy ang ikalawamg anak namin. Hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin talaga ako. Ngunit hindi tulad ng isinilang niya si Jaira, pipilitin ko talagang hindi himatayin."Justine umupo ka nga nakakahilo ka sa totoo lang!" malakas na singhal sa akin ni Ayesha habang nagbabasa ng magazine.Kasama ko ulit ang mga baliw kong kaibigan na ngayon ay nasa lapag na naman at masayang naginginain ng boy bawang. Para silang mga nag pipicnic dito sa hallway ng ospital."Bro para kang manok na hindi maitlog itlog dahil sa kapaparoot parito mo. Iyong totoo, natatae ka na ba?" kuryosong tanong naman sa akin ni Daryl. Sa totoo lang ay kinakabahan ako nanlalamig ang mga palad ko at pakiramdam ko'y nakalutang sa ere ang mga paa ko.
~Justine Pov Nostalgia~I was so tired because of work. Naisipan ko ring umuwi sa bahay ko sa MGS. Nanay Meling told me that I had a new nanny. Hindi na siguro ako mahihirapan sa ngayon dahil may mauutusan na ako.Ngunit ganoon na lang ang gulat ko ng makita ang babaeng nakita ko rin sa coffee shop na malapit sa office site ko. "Zafy Sir." That was she said. Her name sounds unique but the owner looks weird.Walang araw na hindi niya pinainit ang ulo ko. Wala ring araw na hindi siya nakagawa ng kapalpakan."Lunch mo Sir." Ang lunch na ibinigay niya sa akin ang pinaka hindi ko malilimutang lunch sa buong buhay ko. Zafy was the mos epic woman I've ever know. But despite all the things she'd done, I become more interested about her.She made me laugh, kahit na nap
"Bakit naman kami mag bibigay ng malaking aginaldo? Samantalang hindi pa naman pasko?!" malakas na sigaw ni Janrick sa akin. Ang kapal ng mukha niyang mag reklamo samantalang ganyan din ang ginawa niya sa amin dati noong nanganak ang asawa niya."Mas mahal pa yata ang dapat na ibigay sa anak mo kaysa sa napanalunan ko!" dagdag naman ni Daryl. Sa lahat naman ng ninong ng anak ko, si Daryl yata ang pinakakuripot. Samantalang hindi bumababa sa isang milyon ang kinikita ng kumpanya niya sa isang araw! Kapag talaga ang lalaking ito ang nag asawa at nagka anak, babawi talaga ako sa kakuriputan niya."Kulang pa ngang pang gas ko ang makukuha ko sa hatian namin ngayon." muling sambit ni Janrick.Nais ko man silang patulan ay minabuti kong manahimik na lang. Dahil alam kong wala ring mangyayari kung papatol ako sa mga baliw na 'to."Guys I hate to ruined your celebration. But I w
Days had gone fast, but Zafy and I become more stronger and in love with each other. It wasnt easy tho, because we also had an ups and downs. But we didn't let those problems break us apart.Lumabas na rin ang resulta patungkol sa imbistigasyon sa nawawala niyang kapatid. At ang resultang iyon ay hindi naging maganda. It turns out na kasabay ng nakitang sasakyan sa isang palaisdaan ay ang pagkamatay ng isang batang babae umano, na itinapon din malapit sa nasabing lugar. Base rin sa imporyasyon na nakalap ng private investigators, kaparehong pagkakakilanlan sa nawawalang kapatid ni Zafy ang batang iyon na namatay.Zafy become more emotional about that. Even her father and I, were still sad about that bad news. Ganoon pa man, hindi pa rin kami tumitigil sa paghahanap ng hustisya.Ngayo'y heto, makalipas ang halos ilang buwan ay unti-unti na ring bumabalik ang sigla ng pamilya. Dahil na rin iyo
"Tingin ko ay hindi magandang mag sama tayo sa iisang kumpanya. Wala tayong matatapos na trabaho kung ganito." giit ko kay Justine pagkagising namin.Ilang oras na lang ay uwian na. Ni isang trabaho ay wala man lang akong nagawa. Ewan ko lang siya kung may natapos siya sa mga trabahong ginagawa niya."What do you mean?" he asked curiously.Tinaasan ko siya ng kilay at akmang sasagot na sana ng makadama ako ng biglaang paghilab ng tiyan. Nasapo ko ang sarili kong bibig, pilit na kinakalma ang sarili."Mas gusto ko ngang kasama lang kita rito. Nakikita kita, alam ko kung anong ginagawa mo. At kahit hindi ka na kumilos o mag trabaho, kahit titigan mo lang ako mag hapon, okay lang sa akin basta narito ka." sunod-sunod niya pang sabi.Ngunit wala doon ang ate
[R-18]"Eat up love, akala ko ba gutom ka?" maang na tanong sa akin ni Justine habang kumakain.Siya ang maganang kumakain habang ako ay nakatulala lang sa pagkain. Ni hindi ko nga ma appreciate ang nakahandang pagkain sa harap ko ngayon."Dont you like the food?" muli pang tanong niya.Hindi naman kasi ayaw ko ang pagkaing inorder niya. Kaya lang... Paano ba ako makakakain ng maayos kung chopsticks ang gamit?! Sa sobrang gutom ko baka pati ang pagkain na nasa harap niya ay makain ko rin. Pero lintek! Isusubo ko na lang ay mahuhulog pa! Kung hindi baga naman pahirap na sadya ang restaurant na 'to!Tumingin ako sa kaniya bago nahihiyang yumuko at nagsalit. "Feed me please." I beg.I thought he will laugh at me again, but I got surprised when he sat beside me and start feeding me like I was a baby. Halos hindi na nga siya kumain basta masubuan niya lang ako.
Matapos ang binyag ng anak namin ni Justine ay kaagad din kaming bumalik sa Manila. Gustuhin ko mang tumaliwas sa desisyon niya ay hindi ko rin magawa. Bukod kasi sa mga naiwan na trabaho sa Manila ay wala rin naman kaming makasama ni Jaira sa Rancho.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Justine ang napag-usapan namin ni Lenny noong araw ng binyag ng anak ko. But Lenny said that was a secret. A secret to be kept. Hindi maaaring malaman ng iba bukod sa akin. Ngunit paano ko siya matutulungan ng hindi nalalaman ng asawa ko?"Love," nananantiyang tawag ko kay Justine na ngayon ay abala sa mga papeles na binabasa niya.Narito kami ngayon sa site, kung saan ako ang kinuha niyang personal assitant niya. Malaki rin ang kumpanyang ito ni Justine na kilala lalo na sa mga nagpapagawa ng mga gusali.
"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya."All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang."What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy."Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya."When I was five years old, m
Nang sumapit ang Linggo lahat kami ay naging abala. Kinalimutan na muna namin ang mga problemang mayroon kami at masayang sinalubong ang binyag ng aming anak. Matapos sa simbahan ay dumiretso na kami sa Rancho na siyang main venue. Hawak ko si Jaira habang si Justine ang nag mamaneho. Daig pa namin ang nag paparada ng sasakyan, dahil ang anim niyang kaibigan kasama si Blue ay may kani-kaniyang sasakyang dala na minamaneho rin nila. Kaya naman halos lahat ng mga nasa daan ay napapatingin sa amin. Lalo na at agaw pansin ang mga sasakyang sinasakyan namin ngayon. "Pupunta ba si Nico?" kuryosong tanong ko kay Justine. Kumunot naman ang noo niya at nag iba ang timpla ng mukha. "Bakit mo naman hinahanap 'yong baliw na 'yon?!" pagalit niyang tanong na ikinairap ko. Mangali-ngali ko na rin siyang bigwasan dahil sa sinabi niya.