Ganoon ba talaga ka inosente si Zafy kung kayat bigla na lang siyang nawalan ng malay, nang sabihan ko siya ng 'I love you'? Iyon nga ba ang dahilan? Hindi ko alam kung anong gagawin ko kanina, ng bigla na lang siyang nawalan ng malay. Mabuti na lang at nakaupo kami.
"Ano bang ginawa mo sa gagang 'yon bakit hinimatay?" Tanong sa akin ni Lenny na kulang na lang ay dukutin ang mata ko sa katuturo niya sa mukha ko.
Kaagad kong tinawagan ang pinsan kong si Blue, ng himatayin si Zafy. Habang si Blue naman ay tinawagan si Lenny, bago itong si Lenny naman ay tinawagan si Nico. At ngayon nga'y kompleto na kami dito sa unit nila, pati na rin si Ayesha na halos apat na buwan palang nang nanganak. Lahat sila ay nag-alala sa nangyari kay Zafy. Kahit naman ako'y hindi rin mapakali kung bakit nga ba siya hinimatay.
"Nag g
Halos isang linggo na ang lumipas nang pumunta dito sina Justine at mga kaibigan niya. Halos isang linggo na rin akong hindi pumapasok sa kumpanya. Pakiramdam ko kasi'y wala akong mukhang maihaharap pa. Kailangan ko muna yatang dumistansya. Kailangan kong huminga. Pakiramdam ko kasi hindi na ako 'yong dating ako. Ito ba ang kapalit ng kalayaang hinahangad ko?Nang mahiga ako sa kama at kunin ang aking cellphone, nakita ko ang sulat na mula kay Pauline. That letter is almost one week and I'm still confuse wether I read it or not. May karapatan ba akong basahin at malaman ang nilalaman ng sulat na 'to? Inabot ko ang sulat at binasa ng marahan ang nakalagay sa harap nito. 'Huling paalam'Para bang napakasakit ng salitang iyon. Nahihirapan tuloy akong mag-isip kung ano
Normal pa rin na lumipas ang araw, ngunit para sa tulad kong sawi sa pag-ibig, daig ko pa ang nagluluksa. Ilang beses na rin akong nakatanggap ng salita kay Lenny. Hindi naman kasi siya sanay na mukha akong matamlay araw araw. Tulad ngayon, heto na naman ako't nakaupo lang sa kama at nakatitig sa lapag. Bakit naman kasi binasa ko pa ang sulat na iyon. Hindi ko na tuloy alam kung ano ba ang dapat kong gawin."Zafy ano ba? Paiinitin mo na lang ba talaga yang kama? Aba daig mo pa ang naglilimlim na manok ah!" Agad na bungad sa akin ni Lenny ng pumasok siya sa kwarto ko.Hindi ko rin naman gusto na ganito na lang ang mangyari sa akin araw araw. Pero hindi ko rin mautusan ang sarili ko na magpakasaya kahit na sa loob ko'y nasasaktan ako. Oo, nasasaktan ako! Nakakahiya mang aminin pero iyon talaga ang nararamdaman ko."Lenny," bahagya
Kanina sa kumpanya ang tapang tapang ko. Pero ngayong narito na ako sa harap ng pinto ng unit nila Zafy, parang nabahag ang buntot ko. Ni hindi ko maitaas ang kamay ko upang mag door bell. Nawala nga rin ang mga gusto kong sabihin sa kaniya."I can do it!" Pagkukumbinsi ko sa sarili ko. Ano ba naman ito! Kakatok lang hindi ko pa magawa. "Hey! What are you doing here?" Mula sa kung saan ay bumungad sa akin si Nico. "Ikaw anong ginagawa mo dito?" Balik tanong ko sa kaniya. Nagtatakang sinuri ko rin ang ayos niya. Kung tutuusin ay hapon na ngunit nakapagtatakang nakasuot pa rin siy xa ang damit pantulog. "Since our friend Janrick and his wife move to MGS, I bought his unit." Baliwalang sagot niya. So dito na pala nakatira ang isang ito ngayon, talagang matindi ang tama niya sa pinsan ni Zafy na
Halos dalawang linggo na ang lumipas, ngunit hindi ko pa rin alam kung nasaan si Zafy. Ni hindi niya rin ako binigyan ng abiso, na hindi siya papasok sa kumpanya sa loob ng halos dalawang linggo simula ng mawala siya. Alam kong may kinalaman 'yong sulat na galing kay Pauline kaya bigla na lang siyang hindi pumasok. Ilang beses ko na rin siyang tinawagan pero laging cannot be reach o kaya naman ay nakapatay ang phone niya. I also ask Lenny about Zafy, but she's too busy. Tinanong ko na rin si Blue kung alam niya ba kung nasaan si Zafy, ngunit pare-pareho lang sila ng sagot sa akin. Wala at hindi ko alam, iyon lagi ang sinasabi nila. Mababaliw na ako kaiisip kung ano bang nangyari at kung nasaan ba si Zafy. Kahit si Nico ay walang alam, samantalang katabing unit niya lang naman. Ngayon nga'y narito ulit ako at naghihintay kay Lenny. Halos ilang oras na rin akong nakaupo dito sa tabi ng pinto ng uni
"Ano kaya mo pa?" Lenny asked me as we continue walking in the middle of the rough road, under the bunches of trees.Parang napakatagal ko ng nag tutulak at ramdam ko na talaga ang pagod. Kahit na malilim sa bahaging ito ng sinasabi nilang Hacienda Mejia, nakakapagod pa rin kung lalakarin dahil napakalawak pala ng lupain nila. I cant believed that Zafy my one and only nanny owned this place. "I need to take a rest for a minute. Ikamamatay ko na ang uhaw at pagod kapag nag patuloy pa tayo. Is there any river here or a falls, anything that contains water? Uhaw na uhaw na ako." Mahabang reklamo ko kay Lenny.I've been in province before, particularly in Zambales because of my friend Janrick. Doon kasi sa lugar na iyon nakatayo ang family house nila. Ngunit hindi tulad nito ang daan papunta sa kanila. If Lenny leads me into the nicest way or r
Nang marating namin ang hanging bridge, bigla na lang bumuhos ang ulan. Hindi naman makulimlim kanina pero biglaang umulan. Hinawakan ko ng mahigpit ang renda ni Sky at pinatakbo ng mabilis, bago pa kami mabasa ng sobra gawa ng biglaan at malakas na pag buhos ng ulan."Wala nang silbi na patakbuhin mo ng mabilis si Sky, basa na rin naman tayo." Justine said as I hit Sky's back. Tama nga naman siya. Pero mas mabuti na rin iyong makarating kami kaagad sa bahay.***Matapos ang ilang minuto ay narating na rin namin ang bahay. Kinausap ko saglit si Tata Asyong, upang asikasuhin ang sasakyan ni Justine na nasa silong ng mangga. Habang si Justine naman ay nanatili sa labas ng bahay, dinadama pa ang buong lugar. Nang makapasok ako sa loob, nakita ko si Lenny na nakikipaglaro kay Buddy. Buddy is my golden retriever dog, na halos han
Nang makita kong bumaba ang aking ama at nag paalam na aalis na, agad naman akong umakyat sa kuwarto. Kung saan inuukopa ng aking bisita. Bisita ko nga ba siya?Kumatok ako sa pinto ngunit hindi man lang niya binuksan. Tinawag ko ang pangalan niya, pero hindi siya sumagot. Kaya naman ng pihitin ko ang seradura at malamang hindi naman nakalocked, ay agad ko ng binuksan kahit walang abiso ni Justine. Ngunit ganoon na lang ang gulat ko ng makita ko si Justine na balot na balot ng kumot. Nakabaluktot din siya sa gitna ng kama na parang ginaw na ginaw. Nilapitan ko siya at akmang sisipatin ang noo niya, pero bigla niyang hinawakan ang kamay ko. "Zafy turn off the a.c please. I-its s-soo cold." Nangangatal niyang sabi habang bahagyang nakamulat ang isang mata. Napakainit din ng palad niya, at namumula rin ang mukha niya. Nakapatay din ang aircon k
Kinaumagahan, hindi pa man tuluyang nagigising ang diwa ko'y may naramdaman na ako. Ramdam kong may humahaplos sa muhka ko na nag papagising sa aking puyat na diwa. I still feel my body burning at medyo namimigat pa ang mata ko, but I manage to open my eyes and look at someone who's touching my face. Only to find Zafy smiling, pero bakas ang pag aalala sa mga mata niya na nakatingin sa akin. Hahawakan ko sana siya pero bakit ganoon? Hindi ko maiangat ang mga kamay ko. As I look at my left and right arms I got horrified! Nakatali ang mag kabila kong kamay pati na rin ang mga paa ko. Tumingin ako sa paligid ko at ganoon na lang din ang pagkagulat ko ng makita ko si Lenny na may koronang dahon ng mangga at walis. Hawak niya iyon sa mag kabila niyang kamaywhile Zafy holding a cross and Bible. Whats going on? "What is she planning to do with m
Narito kaming lahat ngayon sa ospital at hinihintay na lumabas ang mag-ina ko. Ito ang araw na isisilang ni Zafy ang ikalawamg anak namin. Hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin talaga ako. Ngunit hindi tulad ng isinilang niya si Jaira, pipilitin ko talagang hindi himatayin."Justine umupo ka nga nakakahilo ka sa totoo lang!" malakas na singhal sa akin ni Ayesha habang nagbabasa ng magazine.Kasama ko ulit ang mga baliw kong kaibigan na ngayon ay nasa lapag na naman at masayang naginginain ng boy bawang. Para silang mga nag pipicnic dito sa hallway ng ospital."Bro para kang manok na hindi maitlog itlog dahil sa kapaparoot parito mo. Iyong totoo, natatae ka na ba?" kuryosong tanong naman sa akin ni Daryl. Sa totoo lang ay kinakabahan ako nanlalamig ang mga palad ko at pakiramdam ko'y nakalutang sa ere ang mga paa ko.
~Justine Pov Nostalgia~I was so tired because of work. Naisipan ko ring umuwi sa bahay ko sa MGS. Nanay Meling told me that I had a new nanny. Hindi na siguro ako mahihirapan sa ngayon dahil may mauutusan na ako.Ngunit ganoon na lang ang gulat ko ng makita ang babaeng nakita ko rin sa coffee shop na malapit sa office site ko. "Zafy Sir." That was she said. Her name sounds unique but the owner looks weird.Walang araw na hindi niya pinainit ang ulo ko. Wala ring araw na hindi siya nakagawa ng kapalpakan."Lunch mo Sir." Ang lunch na ibinigay niya sa akin ang pinaka hindi ko malilimutang lunch sa buong buhay ko. Zafy was the mos epic woman I've ever know. But despite all the things she'd done, I become more interested about her.She made me laugh, kahit na nap
"Bakit naman kami mag bibigay ng malaking aginaldo? Samantalang hindi pa naman pasko?!" malakas na sigaw ni Janrick sa akin. Ang kapal ng mukha niyang mag reklamo samantalang ganyan din ang ginawa niya sa amin dati noong nanganak ang asawa niya."Mas mahal pa yata ang dapat na ibigay sa anak mo kaysa sa napanalunan ko!" dagdag naman ni Daryl. Sa lahat naman ng ninong ng anak ko, si Daryl yata ang pinakakuripot. Samantalang hindi bumababa sa isang milyon ang kinikita ng kumpanya niya sa isang araw! Kapag talaga ang lalaking ito ang nag asawa at nagka anak, babawi talaga ako sa kakuriputan niya."Kulang pa ngang pang gas ko ang makukuha ko sa hatian namin ngayon." muling sambit ni Janrick.Nais ko man silang patulan ay minabuti kong manahimik na lang. Dahil alam kong wala ring mangyayari kung papatol ako sa mga baliw na 'to."Guys I hate to ruined your celebration. But I w
Days had gone fast, but Zafy and I become more stronger and in love with each other. It wasnt easy tho, because we also had an ups and downs. But we didn't let those problems break us apart.Lumabas na rin ang resulta patungkol sa imbistigasyon sa nawawala niyang kapatid. At ang resultang iyon ay hindi naging maganda. It turns out na kasabay ng nakitang sasakyan sa isang palaisdaan ay ang pagkamatay ng isang batang babae umano, na itinapon din malapit sa nasabing lugar. Base rin sa imporyasyon na nakalap ng private investigators, kaparehong pagkakakilanlan sa nawawalang kapatid ni Zafy ang batang iyon na namatay.Zafy become more emotional about that. Even her father and I, were still sad about that bad news. Ganoon pa man, hindi pa rin kami tumitigil sa paghahanap ng hustisya.Ngayo'y heto, makalipas ang halos ilang buwan ay unti-unti na ring bumabalik ang sigla ng pamilya. Dahil na rin iyo
"Tingin ko ay hindi magandang mag sama tayo sa iisang kumpanya. Wala tayong matatapos na trabaho kung ganito." giit ko kay Justine pagkagising namin.Ilang oras na lang ay uwian na. Ni isang trabaho ay wala man lang akong nagawa. Ewan ko lang siya kung may natapos siya sa mga trabahong ginagawa niya."What do you mean?" he asked curiously.Tinaasan ko siya ng kilay at akmang sasagot na sana ng makadama ako ng biglaang paghilab ng tiyan. Nasapo ko ang sarili kong bibig, pilit na kinakalma ang sarili."Mas gusto ko ngang kasama lang kita rito. Nakikita kita, alam ko kung anong ginagawa mo. At kahit hindi ka na kumilos o mag trabaho, kahit titigan mo lang ako mag hapon, okay lang sa akin basta narito ka." sunod-sunod niya pang sabi.Ngunit wala doon ang ate
[R-18]"Eat up love, akala ko ba gutom ka?" maang na tanong sa akin ni Justine habang kumakain.Siya ang maganang kumakain habang ako ay nakatulala lang sa pagkain. Ni hindi ko nga ma appreciate ang nakahandang pagkain sa harap ko ngayon."Dont you like the food?" muli pang tanong niya.Hindi naman kasi ayaw ko ang pagkaing inorder niya. Kaya lang... Paano ba ako makakakain ng maayos kung chopsticks ang gamit?! Sa sobrang gutom ko baka pati ang pagkain na nasa harap niya ay makain ko rin. Pero lintek! Isusubo ko na lang ay mahuhulog pa! Kung hindi baga naman pahirap na sadya ang restaurant na 'to!Tumingin ako sa kaniya bago nahihiyang yumuko at nagsalit. "Feed me please." I beg.I thought he will laugh at me again, but I got surprised when he sat beside me and start feeding me like I was a baby. Halos hindi na nga siya kumain basta masubuan niya lang ako.
Matapos ang binyag ng anak namin ni Justine ay kaagad din kaming bumalik sa Manila. Gustuhin ko mang tumaliwas sa desisyon niya ay hindi ko rin magawa. Bukod kasi sa mga naiwan na trabaho sa Manila ay wala rin naman kaming makasama ni Jaira sa Rancho.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Justine ang napag-usapan namin ni Lenny noong araw ng binyag ng anak ko. But Lenny said that was a secret. A secret to be kept. Hindi maaaring malaman ng iba bukod sa akin. Ngunit paano ko siya matutulungan ng hindi nalalaman ng asawa ko?"Love," nananantiyang tawag ko kay Justine na ngayon ay abala sa mga papeles na binabasa niya.Narito kami ngayon sa site, kung saan ako ang kinuha niyang personal assitant niya. Malaki rin ang kumpanyang ito ni Justine na kilala lalo na sa mga nagpapagawa ng mga gusali.
"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya."All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang."What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy."Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya."When I was five years old, m
Nang sumapit ang Linggo lahat kami ay naging abala. Kinalimutan na muna namin ang mga problemang mayroon kami at masayang sinalubong ang binyag ng aming anak. Matapos sa simbahan ay dumiretso na kami sa Rancho na siyang main venue. Hawak ko si Jaira habang si Justine ang nag mamaneho. Daig pa namin ang nag paparada ng sasakyan, dahil ang anim niyang kaibigan kasama si Blue ay may kani-kaniyang sasakyang dala na minamaneho rin nila. Kaya naman halos lahat ng mga nasa daan ay napapatingin sa amin. Lalo na at agaw pansin ang mga sasakyang sinasakyan namin ngayon. "Pupunta ba si Nico?" kuryosong tanong ko kay Justine. Kumunot naman ang noo niya at nag iba ang timpla ng mukha. "Bakit mo naman hinahanap 'yong baliw na 'yon?!" pagalit niyang tanong na ikinairap ko. Mangali-ngali ko na rin siyang bigwasan dahil sa sinabi niya.