IN THE FAHARA

Luna’s POV

Napalingon ako sa cellphone ko nang mapansing may tumatawag. Agad kong sinagot ang tawag nang makita ko ang pangalan ng aking pinsan na si Cara.

“Luna, nasaan ka?” Nanginginig ang boses ni Cara.

“Papunta na ako riyan sa ospital. Katatapos lang ng training namin. Bakit?” Uminom ako ng tubig.

Katatapos lang ng training ko. Kaunting tiis na lang, magiging ganap na akong flight attendant.

Bumuntong-hininga ako nang mapagtantong may posibilidad na makakahinto ako sa training namin kapag lumubo na ang tiyan ko.

Dalawang buwan na akong buntis. Hindi pa alam ng mga pamilya namin ni Alexus ang tungkol sa pagbubuntis ko dahil pareho kaming natatakot sa magiging reaksiyon nilang lahat.

Malaki ang tiwalang binigay nila sa amin na magtatapos kami sa pag-aaral at makakamit namin ang pangarap naming mga trabaho.

Iniisip ko rim si Mama. May sakit siya sa puso at kasalukuyan siyang naka-confine ngayon sa isang public hospital. Habang ako naman ay working student at umaasa lang sa scholarship ko.

May pera ang pamilya ni Alexus at gusto nila akong tulungan sa pag-aaral ko, pero mas pinili kong itaguyod ang pangarap ko sa aking sariling sikap. Isa ang Del Fuego Group na pinakamayamang pamilyar sa Pilipinas. Ayaw kong isipin ng ibang tao na dependent ako sa pera ng boyfriend ko. Sikat ang pamilya ni Alexus sa larangan ng negosyo.

“Matagal ka pa ba? May date pa kasi ako ngayong gabi,” saad ni Cara.

Napatingin ako sa cellphone ko nang biglang namatay ang tawag. Napakagat-labi ako nang mapansing paubos na pala ang baterya ng cellphone.

Makalipas ang ilang segundo, nakita ko ang pangalan ng Papa sa screen. Agad kong sinagot ang tawag ni Papa.

“Papa, papunta na ako sa ospital. Nakauwi ka na ba sa bahay? Pwede mo ba akong dalhan ng ekstrang mga damit?” saad ko kay Papa.

“Luna, nakapatay ako…” paos ang boses ni Papa.

Napatakip ako ng bibig. “A-Ano? Paano?”

Naramdaman ko kaagad ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

“Napatay ko ang ama ng boyfriend mo…”

Nabitawan ko ang hawak kong mineral water. Umawang ang labi ko at natahimik. Parang may biglang bumara sa lalamunan ko.

May naririnig akong sigawan ng mga tao at siren ng patrol car sa kabilang linya.

Magsasalita na sana ako, pero biglang naputol ang tawag.

Napatingala ako sa kalangitan nang mapansin ang pagpatak ng ulan. Pumara ako ng jeep habang pilit na pinoproseso sa utak ko ang mga sinabi ni Papa. Paulit-ulit na naglalaro sa isipan ko ang mga sinabi ni Papa. Pinatay niya ang ama ni Alexus.

Hindi ko alam kung paano ko nakayanan ang bigat ng mga salitang narinig ko. Parang ang bawat salita ay naghatid ng dagok sa aking katawan, at bawat patak ng ulan sa labas habang naghihintay ako ng masasakyang jeep ay tila isang pahirap na sumasalamin sa aking kalagayan.

Habang nasa biyahe patungo sa ospital kung saan naka-confine si Mama, iniisip ko si Alexus. Titig na titig ako sa lockscreen wallpaper ko na kasama siya sa larawan. Nanginginig ang aking buong katawan sa takot.

Hindi masamang tao ang aking ama. Hindi niya magagawa ang bagay na ‘yon. Kahit mahirap lang kami, hinding-hindi kakapit sa patalim si Papa para lang maitaguyod ang pamilya namin at matustosan ang mga pangangailangan ng aking ina na may sakit sa puso.

Tagaktak ang pawis ko pagdating sa ospital. Napalingon ako sa mga patrol car na naka-park sa gilid ng kalsada.

Tumingin ang mga pulis sa akin at lumapit.

“Ikaw ba ang anak ni Mr. James Reid?” tanong ng pulis sa akin.

Mabilis akong tumango. Luminga-linga ako sa paligid, hinahanap ko si Papa. “Bakit po?”

“Pwede ka bang sumama sa amin?” tanong ng isang pulis.

Mabilis akong tumango. “B-Bakit po?” Nanginginig ang aking boses at buong katawan.

“Nabalitaan namin na nagnakaw siya ng pera sa bangko. May itatanong lang sana kami sa ‘yo.”

Napalunok ako at humigpit ang paghawak ko sa aking bag. Bigla akong nagulohan sa sinabi ng pulis sa akin.

Nagnakaw si Papa sa bangko?

Napatitig ako sa mga pulis nang maalala ko ang sinabi ni Papa sa akin kanina. Pinatay niya ang ama ni Alexus.

“Sige po,” tugon ko.

Nakiusap ako sa mga pulis kung pwede bang makitawag dahil kakausapin ko si Cara. Siya muna ang magbabantay kay Mama ngayong gabi.

Pagkatapos akong kausapin ng mga pulis, bumalik ako sa ospital.

Kinapa ko ang cellphone ko nang mapansing may tumatawag sa akin. Bigla akong nanigas sa kinatatayuan ko nang makita ang pangalan ni Alexus.

Humugot ako ng malalim na hininga bago sinagot ang kaniyang tawag.

“Babe, kauuwi ko lang ng Pilipinas. Nakita na namin si Ate Brielle, pero wala na si Daddy. Kinidnap siya kanina at pinatay…” paos ang boses ni Alexus. “Nasa ospital ako ngayon. Pwede mo ba akong puntahan?”

Hindi ako makasagot. Parang may biglang bumara sa aking lalamunan.

“Sige. Papunta na ako riyan. May sasabihin din ako sa ‘yo.”

Pag-angat ko ng tingin, namilog ang aking mga mata nang nahagip ko si Papa sa labas ng ospital, dugoan ang suot niyang damit. Tatawagin ko na sana siya, pero bigla siyang tumakbo palayo.

Nagpaalam ako kay Alexus na dadaan muna ako sa 7/11 para i-charge ang cellphone ko. Habang naghihintay na madagdagan ang baterya ng aking cellphone ay nakiusap ako sa isa ko pang pinsan na pumalit muna kay Cara dahil kinakausap pa ako ng mga pulis. Kahit ang totoo ay pupunta ako sa ospital na pagmamay-ari ng pamilya ni Alexus.

Pumara ulit akong jeep, pero lahat ay puno. Hirap na hirap akong makasakay.

Tumawag ulit si Alexus sa akin, pero hindi ko sinagot ang kaniyang tawag. Binalot ako ng pinaghalong takot at kaba. Kinakabahan ako na baka alam na ng pamilya niya kung sino ang pumatay sa kaniyang ama. Natatakot ako sa posibleng mangyari sa amin ni Alexus at sa magiging anak namin.

Pagdating ko sa Del Fuego Medical Hospital, agad kong napansin ang mga reporters sa labas ng ospital.

Nagtago ako sa poste nang makita ang mga kapatid ni Alexus na sinusubokang kunan ng pahayag ng mga reporters. Napalunok ako nang makita ko rin si Alexus na bumaba sa itim na van. Namamaga ang kaniyang mga mata habang pinapakalma ang kaniyang kambal na si Alexis.

Nakalimang tawag na si Alexus sa akin, pero hindi ko pa rin siya sinasagot. Bigla akong nawalan ng lakas na harapin siya lalo na’t ama ko ang dahilan kaya namatay padre de pamilya ng kanilang pamilya.

Nagsimula akong magtipa ng mensahe kay Alexus. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Nangibabaw ang takot na nararamdaman ko ngayon. Nawalan ako ng lakas na harapin silang lahat dahil natatakot ako na kamuhian ni Alexus at ng kaniyang pamilya kapag nalaman niya kung sino ang pumatay sa kaniyang ama.

To: Alexus

I cheated on you. Hindi ikaw ang ama ng batang dinadala ko.

Napapikit ako at hinawakan ng mahigpit ang cellphone ko pagkatapos kong ipadala ang mensahe kay Alexus.

Tumawag si Alexus sa akin, pero hindi ko na sinagot ang kaniyang tawag.

Pinatay ko ang cellphone at sinilid sa loob ng aking bag, at mabilis na tumakbo paalis sa kanilang ospital.