HAHAHAHAA. ANG GWAPO NI PERES! Anyway, thank you po sa pa gems and rate everyone. Good morning. May update pa po mamaya. 3 chapters tayo today so may dalawa pa mamaya.
"Save mo number ko Wommie ah? Kahit na anong mangyari, hindi mawawala ang friendship na nabuo natin dito sa ship of temptation." Ngumiti si Wommie at emotional na tumingin kay Serina. "Thank you Seri." Niyakap siya ni Serina at tumingin sila kay Aru na kasalukuyang nasa unahan at tumutulong kay Ambross sa paggawa ng buko juice. "So paano na kayo ni Mr. Whore?" ang tanong ni Seri kay Wommie, dahil alam niyang kahit ilang araw lang na magkasama si Wommie at Aru, halata na ni Serina na may namamagitan sa dalawa. "He told me na iri-reveal niya sa akin mamaya ang katauhan niya." Agad na napatili si Seri but Wommie covered her mouth. "Shh lang." Natatawang sabi ni Wommie sa kaibigan. "Do you have a crush on him?" pang iintriga ni Serina. Tumingin si Wommie kay Aru na nakangiti at nakikipag-usap kay Ambross. "This time Seri, nagka-crush ako sa taong hindi ko naman makita ang buong mukha. Isn't it weird?" Umiling si Serina. "I think that's cool," sabi pa niya. "Kasi puso mo ang nagkaka
"Can you please shut up your mouth?" bulong ni Serina kay Fero dahil hindi pa rin siya maka-move on na hindi man lang siya nanalo kahit na isang beses. Panay ang reklamo niya kahit na tinitignan na sila ng masama ni Jed. While other passengers are busy on minding their own business, sina Wommie naman ay nagkakasiyahan kasama nina Hut. Kahit tirik pa ang araw ay nag-iinuman sila. Well, kay Serina at Wommie ay buko juice lang while the boys are drinking beer. Nag-iihaw rin si Peres ng karne at isaw habang bored na nakatingin sa niluluto niya. Ramdam niya kasi ang mga matatalim na tingin ni Aru at Ambross sa kaniya kahit nakatalikod siya. Para bang kasalanan niya na pinanganak siyang gwapo. "Peres, tinitignan ka ni Wommie!" Sigaw ni Fero kaya agad na napatingin ang lahat sa kaniya. Si Wommie ay nanlalaki ang mata dahil ibinunyag siya ni Fero. Si Serina naman ay humagikgik sa tabi nila. Ramdam ni Wommie ang mga tingin ni Aru sa kaniya. Hindi niya talaga ibinaling ang paningin niya kay
"Hey," sinundan ni Wommie si Aru pabalik sa cabin nila. Hindi sumagot si Aru, nakatingin lang siya sa labas ng bintana. Yumakap si Wommie sa kaniya mula sa likuran. Hindi pa rin gumagalaw si Aru. "I'm sorry," "Was it Rem?" tanong ni Aru habang ang tingin ay nasa labas pa rin ng pabilugan nilang bintana. "Yes." "Do you still have a feelings for him?" "He's married now," sagot ni Wommie. Alam niyang hindi na ganoon ang nararamdaman niya para kay Rem. Kung may natira pa man, hindi na iyon gaya noon. "So you still have a feelings for him," Aru concluded lalo't hindi sumagot si Wommie ng yes or no. "I still have time to move on completely. And thanks to you, hindi ako isang linggo nagmumokmok." Tumingin si Aru sa kaniya. "I am willing to be your slave. Kaya gamitin mo 'ko hanggang makalimutan mo siya pero you need to make sure na kapag naka-move on ka na sa kaniya, ako lang ang papasukin mo sa puso mo. Ako lang at wala ng iba." Seryosong sabi ni Aru sa kaniya at hinigit si Wommie p
"Princess, why are you crying?" takang tanong ng mama niya. "What did you do to your sister Woreign? Wocre? Woxis?" kunot noong tanong ng papa ni Wommie sa tatlo niyang kapatid na lalaki na nakanganga at gulat na gulat habang nakatingin sa bunso nilang yakap yakap ang mama nila at umiiyak. "Pa!" React ng tatlo. "Kasama niyo kami tatlo dito. Paano namin aawayin si Wommie?" tanong ni Woxis na aligaga dahil umiiyak ang bunso nilang kapatid. "May umaway ba sa'yo chimpanzee? Tell me dahil gugulpuhin ko!" Sabi ni Wocre na pangalawa sa magkakapatid. "Wommie, what happened?" si Woreign na kunot ang noo. Kanina lang, they were watching TV together nang biglang pumasok si Wommie at yumakap sa ina nila saka umiyak ng todo. They rarely see their sister na mag breakdown. Kaya lahat sila ay alerto, dahil oras na magsabi ang kapatid nila ng pangalan ng taong nagpaiyak sa kaniya ay ha-huntingin nila ito kahit pa nasa impyerno pa ang taong iyon. Umiling si Wommie at tumingin sa mama nila. "Ma, I'
Nakatulog si Wommie at saka lumabas si Amelie. Agad siyang yumakap sa asawa niya habang ang tatlo pa niyang anak ay nakatingin sa kaniya. "How is she, ma?" tanong ni Woreign. "She's fine. Ginigiit niya na iniwan niya iyong manliligaw niya sa barko. Hindi ko alam anong ibig niyang sabihin sa sinabi niyang iyon." Napahilamos ng mukha si Wocre. "This is Rem's fault. Kung pinili niya sana ang kapatid ko at hindi pinaasa, hindi ito hahantong sa ganito." "Kuya Wocre, best friend si Rem at Wommie." Ang sabi ni Woxis. "Let's sleep for tonight. Bukas, kakausapin natin si Wommie kung saan ba talaga siya galing. Maaga akong pupunta sa MGC bukas to check about this incentives." Ganoon nga ang ginawa nila. Kinaumagahan, maagang umalis si Wommin kasama ni Woreign at pumunta ng MGC. Nasa information desk sila nang makasalubong nila si Clark. "Sir, they were asking about the incentives daw po na binigay kay Ms. Wundt." Sabi no'ng nasa ID na siyang kumausap kay Wommin at Woreign. Kumunot ang n
"Kuya Woxis, sinasabi mo bang nababaliw na ako?" "Wommie that's not what I mean," ang sabi ni Woxis sa kaniya. Hindi na rin alam paano papakalmahin ang kapatid. "Hindi e. Gusto mong ipalabas na baliw ako." Natigilan siya at naalala ang pamilya niya. "Ahh lahat kayo iniisip na nababaliw na ako. Kaya pala ganoon ang reaction niyo kanina," sabi ni Wommie, napapalakas na ang boses. Bumukas ang pinto at pumasok ang pamilya niya. "Anong kaguluhan ito, Woxis?" striktong tanong ni Wommin sa anak niya. "Pa, I'm telling her na hindi na tayo natutuwa sa ikinikilos niya." "Sinasabi mong nababaliw na ako. Bakit? Galit kayo dahil sinampal ko si Grey? Ano? Mas mahal niyo pa siya kesa sa akin?" "Wommie that's not true!" Kunot noong sabi ni Woreign sa kaniya. "Not true, kuya? Hindi ba ikaw rin? Mas gusto niyo si Grey maging kapatid kesa sa akin. Dahil maganda siya, dahil mabait siya." "Wommie!" Mama na nila ang nagtaas ng boses. Napatingin si Wommie dito. "Ma, hindi ako nababaliw. Totoo lahat
Ang nakangiting si Serina ay agad na naging seryoso nang makita ang kaibigan niya na umiiyak. Halos matumba sila nang bigla siyang dambahan ni Wommie ng yakap. Napatitig si Serina sa mga tao sa likuran ni Wommie. "Why are you crying?" takang tanong ni Seri kay Wommie. Hindi makasagot si Wommie dahil patuloy pa rin siya sa pag-iyak. "Wommie, ang saya-saya mo pa nga doon sa barko bago tayo naghiwalay e. Bakit parang na byernes-santo ang mukha mo? Kung sinabi mo lang na iiyak ka sa bahay niyo, hindi na sana kita hinayaang umalis. Naghahanap pa naman sila mama ng isang anak I'm sure they'll like you." Biro ni Serina. Napasinghap silang lahat nang marinig ang sinabi ni Serina. Naniniwala na talaga silang hindi totoo ang cruise ship na sinasabi ni Wommie ngunit ngayon ay biglang napalitan ang pagdududa nila. Humiwalay si Wommie kay Seri at tumingin dito. Parang ate ni Wommie si Seri tignan nang pinunasan ni Serina ang mukha ni Wommie. "Seri, they are my family." Sabi ni Wommie, umiiyak
Pumasok sila muli sa bahay. Grey is uncomfortable at gusto ng umuwi pero hindi niya makumbinsi si Rem dahil gusto ni Rem malaman kung paano nagkakilala si Aru at Wommie. He's in rage, hindi niya maintindihan ang sarili bakit siya galit na galit ngayon. Gusto niyang magwala at kunin si Wommie para sabihing kalimutan si Aru. On the other hand, Wommie is telling her family about the part kung anong klase ng tao si Aru at paano niya ito nakilala pero hindi lahat ay sinabi niya. "Yes ma. He's sensible and caring." Nakangiting sabi ni Wommie. Habang pinapanod siya ng mama, papa at mga kapatid niya, napanatag na ang mga loob nila sa sinabi niya. 'Cause Wommie is telling them what's inside her heart. At habang nagki-kwento si Wommie, kitang kita ang kasiyahan sa mukha nito na umaabot sa mata. At hindi rin mapigilan ni Wommie na ngumiti o tatawa kapag sinasabi ang mga ginawa nila ni Aru sa barko. Para sa pamilya niya lalo na sa magulang niya, naiiyak sila na naroon ang ngiti ni Wommie na g
“LEU!” Sigaw ni Wommie habang naka-apron at may hawak na spatula. Kanina pa siya nagsisigaw dahil ni isa sa mga anak niya ang walang sumasagot. “ISA LIEUTENANT!” “Faster kuya Je. Mama is mad.” Sabi ni Leu sa kuya Soldier niyang nakangiti habang busy sa Ipad nito. “Mauna ka na kasi sa ibaba.” “But kuya,” “Is that Leu?” tanong ni Marian ng marinig ang boses ni Leu sa kabilang linya. “Yes and he’s interrupting us.” “Bumaba ka na at baka nga hinahanap na kayo ni tita.” Napabuntong hininga si Soldier at tumango. “Alright. I love you.” Napangiti si Marian at sumagot. “I love you too, lovey.” “Kuya, is ate Marian really your girlfriend?” tanong ni Leu. Tinignan lang siya ni Soldier at nginitian. Humaba naman ang nguso ni Leu. “She’s really your girlfriend and not ate Belinda. Bakit hindi ko pa siya nakikita dito?” Ngumuso si Soldier at lumapit kay Leu para lumuhod. “Dahil nasa America pa si ate Marian mo. Doon sila nakatira ng mama at papa niya.” “So you’re just talkin
“Ma, tiyang, girlfriend ko po, at mga anak ko.” Sabi ni Aru sa pamilya niya. Si Clarissa na nagulat ay biglang kumunot ang noo nang may napagtanto. It’s been 14 years nang huli niyang makita si Wommie. “Another batch ng tinaguan ng anak,” natatawang sabi ni March sa tabi ni Clarissa na inakala na tinaguan nga ng anak si Aru. “Wommie?” sabi ni Clarissa nang maalala na ang mukha ni Wommie. Ngumiti si Wommie at lumapit sa kaniya. “Hi ma’am Clarissa,” natatawang sabi ni Wommie sa kaniya. Napasinghap siya at bumaling sa kuya niya na hindi na makatingin sa kaniya ng maayos. “KUYA, ITINAGO MO SI WOMMIE KAHIT SA AMIN?” Sumenyas si Aru kay Clark for help. Actually, sila nalang ang naiwan dahil si Lieutenant, kinuha na ng mommy nila at ni tiyang Ysabel habang si Soldier ay tangay ng mga pinsan kasama ng Quintuplets at ni Farrah. “Love,” kinakabahang sabi ni Clark. “Uh-oh, mukhang tayo ang tinaguan ni kuya Aru ng anak, hindi siya ang tinaguan,” natatawang sabi ni March sabay lapit kay Womm
Naging malapit si Marian at Rem sa isa’t-isa. Sa loob ng dalawang taon, ginawa ni Rem ang lahat ng makakaya niya para makabawi sa mag-ina niya lalo na sa anak nila. Naghahanda na si Marian at Grey sa paglanding ng eroplano. Galing silang America at ngayon ay nagbabakasyon muli ng Pinas. “Mama, aalis pa rin ba tayo? Hindi ka ba naaawa kay papa?” tanong ni Marian sa mama niya. Isang executive assistant si Grey sa isang kumpanya sa US kaya pabalik balik sila doon ni Marian. “Iri-renew mo pa ba ang contract mo?” nag-alalang tanong ni Marian. Napabuntong hininga si Grey. Ilang ulit na siyang tinanong ng anak niya tungkol sa bagay na iyan. Pakiramdam niya tuloy ay tinutulungan ni Marian ang papa niya para ilapit sa kaniya. “Pag-iisipan ko pa. And besides bakit gusto mo akong manatili na sa Pinas?” Ngumuso si Marian dahil akala niya makukumbinsi na niya ang mama niya. Pagkakuha nila ng maleta nila, agad na silang lumabas ng airport at lumaki ang ngiti sa labi ni Marian ng makita ang pap
Pagdating ni Marian sa bahay nila, wala na ang papa niya pero ang pasalubong na dala ni Rem kanina ay naroon pa rin at iniwan sa ibabaw ng table na nasa garden nila. Kinuha ni Marian ang bulaklak pati ang na ang sweets na sa tingin niya ay para sa kaniya. Tapos sinilip niya ang nasa isang paper bag at nakita niya ang isang sneakers na sakto sa paa niya. Namula si Marian at kinilig. May isang note doon at binasa niya. To my daughter. Iyon lang ang nakalagay pero ang lakas na ng tambol ng puso niya. Ngumuso siya at palihim na nagpunas ng luha sa mata. “Make sure to win the bet, papa, ah?” she’s very hopeful na mapatawad na ng tuluyan ng mama niya ang papa niya. Isa rin naman siyang bata na nangarap ng isang kumpletong pamilya. Sa kwarto naman, kausap ni Grey ang mama niya. Sinabi ni Grey iyong pagbisita ni Rem sa kanila kanina. “Grey, sinaktan ka na ni Rem noon. Muntik ka ng mamatay sa kamay niya. Kung ako ang tatanungin mo anak, my answer is no. Huwag mo na siya hayaang bumalik
Kinabukasan, maaga lumabas si Grey para diligan ang garden niyang pinapaalagaan ng mama niya. Lumabas rin si Marian dala ang scooter niya at nakahelmet pa. “Mama, can I go out for a bit?” “O-Oh sige. Basta huwag kang lalayo,” sabi ni Grey. Tumango ang anak niya at aalis na sana ng biglang dumating si Rem na ikinagulat nilang pareho. Umaliwalas ang mukha ni Marian dahil nakikita na niya na tama lang na pumusta siya sa papa niya. Si Rem naman na napatingin sa kaniya at biglang nagbago ang expression ng mukha. Kagabi pa siya halos hindi makatulog buhat ng malaman na ang batang kausap niya sa Lomihan ay anak pala nila ni Grey. Gusto niya itong lapitan at yakapin pero hindi niya magawa dahil malaki ang respeto niya sa asawa niya. Gusto niya munang humingi ng tawad hanggang sa payagan na siya nitong lumapit sa anak nila. “Bye, mama,” ang sabi ni Marian at nagmamadaling umalis dala ang scooter. Hindi gaya no’ng una, ngayon ay sobrang saya ng puso niya na makita ang papa niya sa persona
Napatingin si Rem kay Marian na nakakapit kay Grey ngayon. Parang nagslowmo lahat sa utak niya ang pinag-usapan nila ng bata kanina. Bigla siyang napasinghap at namutla ng may napagtanto. “Manong, this is my mama po.” Nakangiting sabi ni Marian kay Rem na walang kamalay-malay sa nangyayari. “Marian, pumasok ka muna sa bahay anak.” Sabi ni Grey, hindi na makakurap sa labis na gulat. “Pero mama-" “MARIA RHIAN!” Sigaw ni Grey para lang sumunod sa kaniya ang anak niya. Nabigla si Marian at nang makita ang expression sa mukha ng mama niya, agad na niyang naitindihan na may hindi magandang nangyayari. Tumingin siya kay Rem bago siya pumasok sa loob ng bahay nila. Nang sila nalang ni Grey at Rem ang naiwan, agad na hinarap ni Grey si Rem na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin kay Marian. “Anong ginagawa mo dito Rem?” tanong ni Grey ng makabawi siya sa gulat. Tumingin si Rem sa kaniya. “G-Grey,” halos hind niya alam ano ang sasabihin sa asawa niyang labing dalawampu’t taon rin niyang
“So tell me about your father,” tanong ni Rem. “Saan siya nagta-trabaho? At saan ka nakatira? Gabi na ah? Tapos babae ka pa. Alam mo ba delikado itong ginagawa mo?” Napanguso si Marian sa sunod-sunod na tanong ni Rem sa kaniya. Kumakain pa rin siya ng lomi at napapangiti kapag nasasama ang malilit na sahog sa pagkain niya ng noodles. Naghahanap siya ng tamang salita para simulan ang kwento niya. “Hindi talaga kami mapirmi ni mama dito sa Pilipinas. Nagbakasyon lang kami tapos babalik rin America. Hinihintay lang namin si lola na makauwi para sabay kaming babalik ng ibang bansa.” Napatango si Rem, masinsinan na nakikinig sa bata. “Hindi ko pa nakikilala ang papa ko kaya hinahanap ko siya. So hindi ko alam anong trabaho niya.” Napabuntong hininga si Marian. “Alam mo ba saan siya nakatira ngayon?” Umiling si Marian. “Hindi po e.” Kumunot naman ang noo ni Rem. “Hiwalay ba ang parents mo?” Umiling ulit si Marian. “No. Sabi ni mama e kasal pa rin sila ni papa. Kaya lang, sabi niya
For 12 years, Rem started anew. Matapos ang sampung taon na nakakulong siya, pinalaya na rin siya sa salang nagawa niya. Naninibago siya na marami ng nagbago sa lugar paglabas niya kasama na ang pakikitungo ng mga tao sa kaniya. Hindi na siya pinatutunguhan ng may respeto. Ang turing na sa kaniya ay isa ng criminal kahit pa nakalaya na siya. Hindi na na-elect ang ama niyang si Rey bilang governor sa lugar nila. Malaki ang naging impact niya sa reputasyon ng ama kaya hindi na rin siya nakabalik sa pamilya niya. Inabandona na siya ng mga ito at hindi na tinanggap pang muli. But Rem didn’t stop para hindi makapagsimula muli. He started a small business, nagbi-benta siya ng hardware supplies. For 2 years, umokay naman ang negosyo niya. Kahit papaano ay nakakaprovide siya para sa sarili niya. Wala na siyang balita kay Wommie, ganoon rin sa asawa niyang si Grey na hindi niya alam kung nasaan na ngayon. “I’m sorry,” napatingin si Rem sa likuran niya ng makita ang batang lalaking nakasu
“Soldier, what are you doing? Pupunta pa tayong Namdaemun anak.” “Can we stay here instead? I don’t want to go out.” Inayos ni Aru ang earpiece device niya. He’s on his way kung saan tumutuloy si Wommie at Soldier ngayon. At rinig na rinig niya ang dalawa na nag-uusap. “Anak, walang maiiwan sa’yo dito at marami akong bibilhin now.” Mas lalong humaba ang nguso ni Soldier at nagtago sa comics na binabasa niya. “Papa, mama is mad.” Mahinang sabi niya. Alam niyang pupunta si Aru ngayon that’s why he’s delaying his mother na huwag munang umalis. “I’m sorry son. Malapit na ako.” Sabi ni Aru. Napatanga naman si Soldier ng biglang kunin ni Wommie ang comics niyang nakatabon sa mukha niya. Nakita niya ang taas kilay na mukha ng mama niya. “Susunod ka ba sa’kin o hindi?” Napakamot ng ulo si Soldier. “Mama, I’m sorry. But papa is coming here.” “What?” kunot noong tanong ni Wommie dahil hindi naman niya alam na susunod si Aru sa kanila. “Papa is coming here. He’s on his way.” Pinagkrus