I wiped my flowing tears from my eyes as I stared now at the ocean.
One week ago Reed and I talked here in front of the ocean about where the two of us first met. I don’t know what I said wrong that night. When I told him that here at the beach resort I answered Blue, I immediately told him that I didn’t have that anymore and I forgot that night and about my ex-boyfriend and me, because he is the one I love. But, he still left me suddenly here at the beach resort. Since that night we haven’t talked to Reed, not even on the phone or even just texting.
To this day I am still waiting for Reed here at the beach resort. I hope he gets me back here. Even without an explanation, if he comes back here, I will be happy.
“Perrine?”
I don’t know that voice, but I know I’ve heard that voice.
“Hon.”
Tinignan ko ang pinanggalingan ng boses na iyon. Tama ako, narinig ko na ang boses na iyon.
“Don’t call me that, Blue. Our relation
NOTE : THIS WHOLE CHAPTER IS FLASHBACK
I smiled when Reed left wearing the wrist watch I gave him for his last birthday. After Reed left I quickly went to the pool area to take care of my surprise for Reed. Tatlong taon. Tatlong taon na kami nag-sasamang dalawa ni Reed. Mag-mula nang ikasal kaming dalawa ay wala pang masiyadong nangyayari sa amin bilang mag-asawa, ni hindi ko pa nga siya nahahalikan mag-mula nang ikasal kaming dalawa. Pero, nagsusumikap pa rin ako at umaasa na isang araw ay mamahalin din ako ni Reed, hindi gaya ng pagmamahal ko sakanya, ngunit kahit konting pagmamahal laman ay sapat na sa akin. I hope when Reed wears or uses the wrist watch I gave him that is the beginning that he will give time to my love. He will give me a chance to love him. It is now exactly three years since Reed and I, were married. I want to surprise him again and hope that he will like what I have prepared for him. On our first wedding anniversary I cooked him Reed’s fa
Three days ago after Reed and I had our third anniversary. Then Reed moved even further away from me. I didn't know how to talk to him so I could apologize for what I had done wrong. Now, I’m trying Reed's favorite dish to cook again but, the third time I repeated it today, I still couldn't get it. I had already stopped cooking when I cooked it. Then I sat in the chair. As I sat down I wiped my tears down my eyes again. Three years. Reed and I have been together for three years but nothing has changed between the two of us. Ubos na ako. Pagod na pagod na ako maging asawa ni Reed. Ngunit hindi ko siya kayang iwan, dahil mas nangingibabaw sa akin ang pagmamahal ko sa kanya. Pinunasan ko ang aking mga luha sa mata at pisngi nang marinig ko ang pag-bukas at sara ng pintuan. Siguradong si Reed na iyon. Linapitan ko si Reed nang mayroong pilit na ngiti sa aking labi. Natawa ako sa aking ginagawa. Mahal na mah
Hindi. Hindi ko kayang pakawalan si Reed. Hindi ko kayang mawala si Reed sa akin. Mahal na mahal ko si Reed, at umaasa ako isang araw ay mamahalin din niya ako katulad ng pagmamahal ko sa kanya o kahit tanggapin lang na asawa niya. Mahal na mahal kita, Reed. I picked up my cell phone that was still sounding because of Reed's calls. When I picked up my phone I immediately answered Reed's call. “Reed ...” I said his name in tears. “At last you answered my call, Wife.” “Wife?” I whispered. Did I hear right that Red called me Wife? “Where are you? I will go to you. We need to talk to the two of us. I have a lot to tell you and I want to say something to you that I should have told you before.” “Reed. . . ” I
Nang magising ang diwa ko ay tunog ng machine ang una kong narinig at pagmulat ko ng aking mga mata ay puting kisame ang una kong nakita.When I opened my eyes, I felt like I had slept for a very long time and my dream is so bad, a dream that I can't understand.“Gising ka na pala.”Tinignan ko ang nag-salitang iyon na naka puti coat ng pang-doctor.Natawa ako nang maaninag ang mukha ng Doctor. Kaya pala kasama siya isa sa mga napanaginipan ko ay mukha siya ang Doctor na tumitingin sa akin.“How are you feeling?” Tanong ng Doctor sa akin.Maayos na ang pakiramdam ko, ngunit ang katawan ko ay parang lantang gulay na nanlalambot pa.“Nakakaalala ka na ba?” Tanong ng Doctor sa akin na ang pangalang daw ay Steve.“What are you saying, Doc? I have not lost my memory. I remember every detail about me and those around me.”“Then, who is
When I opened my eyes a room familiar to me opened up to me. Bumangon ako at ilinibot ang tingin sa buo kwartong ito. Tama ako. Pamilyar ang kwarto na ito. Isa ito sa mga napanaginipan kong lugar. This is the room of a woman named Scarlet, the other woman of my husband, Reed.Nagising ang diwa ko sa huli kong sinabi. Bakit ako nandirito? Ano ang ginagawa ko rito? Paano pati ang lugar na ito ay totoo?“Dana?”Napatingin ako sa babaeng tinawag ang pangalan na Dana. Lumapit ito sa akin at umupo sa tabi ko.“What happened to you? I saw you last night in that café unconscious and, in a hospital gown. Pinalitan ko lang ang suot mo kagabi. Bakit ka walang malay kagabi? Umatake na naman ba ang sakit mo sa puso kaya ka naka-hospital gown?”What is this woman saying? If I am not mistaken her name is Scarlet. Why the way she speaks, it
Habang tinitingnan ang aking sarili sa harap ng salamin ng sasakyan ay sinariwa ko ang mag-mula sa umpisa kung paano naging ganito ang aking wangis.When did this happen? How did this happen? Accident. That accident. That’s right. After the accident I had last year it all started.Nang ma-aksidente ako ay mayroong isang lalaki ang hindi ko naaninag ng maayos ang mukha ang tumulong sa akin paalis ng sasakyan ko at tinawag akong Hon. Pag-gising ko mula sa aksidenteng iyon isang lalaking hindi ko kilala ang unang tao nakita at iyon si Blue. My ex-boyfriend, ex-fiancé. Pagkaraan ng tatlong linggo ay inuwi ako ni Blue sa bahay nila ng kanyang asawa at, doon ko unang nakita ang aking mukha.Ipinikit ko ang aking mata nang mayroon akong maalalang isinantabi ko noon dahil sa nararamdaman para kay Blue at tiwala ko sa kanya. Bago ako inuwi ni Blue sa bahay nila ng kanyang asawa ay, nagising ak
“Dahil ikaw ang pinaka importanteng tao kay Blue. Hindi ko alam kung paano nalaman o nakapunta roon si Blue sa pinangyarihan ng aksidente natin. Ngunit habang nanghihina ako, duguan noong mga oras na iyon ay alam mo bang nagawa ko pa rin maka-ngiti nang makita kong buhat ka ni Blue. Napangiti ako dahil, kung mamatay man ako noong mga oras na iyon ay masaya ako dahil, nakita ko rin sa wakas si Blue buhat ang babae pinakamamahal niya. Kung mawala man ako nong oras na 'iyon ay magiging masaya ko, dahil nakita kong nakita muli ni Blue ang pinakamamahal niyang babae. Pero, napadaan si Steve sa lugar na iyon kaya ako nakaligtas at buhay pa hanggang ngayon.”I want to slap Dana hard again for what she says. He was happy during those times because Blue came to save me first because I was the one Blue loved and he didn’t? didn’t Dana think Blue had more right to save her at those times because she was the real wife.“I d
“What are you saying that I don't exist anymore?!” Naguguluhan pasigaw kong tanong sa kanila dalawa ni Steve.“Hindi ko alam ang nangyari, ngunit patay ka na sa paningin nilang lahat.” Sagot ni Dana.“That’s not true! Reed l, has been looking for me ever since! He is looking for me!!”“Oo. Hinahanap ka ni Reed. Ngunit iba ang kinalabasan ng kanyang imbestigasyon.”“Ano ang ibig mong sabihin?”“Tara, mayroon tayong pupuntahan.”Kinabahan ako sa sinabi ni Dana. Ano ang ba ang ibig niyang sabihin na hindi na ako nag-exist sa paningin ng iba na para bang siguradong-sigurado siya sa sinabi niyang iyon? Paano ito nangyari? Nandirito ak, buhay na buhay, humihinga.Pagkaraan ng kalahating oras na byahe ay hininto na ni Steve ang sasakyan.