Mag-log inShare
Chapter 03 : Café
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56“Saan tayo pupunta, Hon?” Tanong ko kay Blue.
Kanina paggising ko ay bigla na lamang niya ako hinatak at mayroon daw kami pupuntahang dalawa. Muntik pa nga ako hindi makapag-palit ng damit at hilamos dahil sa pagmamadali.
Hininto ni Blue ang kotse sa isang tapat ng coffee shop na hindi pa bukas.
Tinignan ko si Blue. “Sarado pa ang coffee shop na ito, Hon.” Paalala ko.
Nginitian ako ni Blue at binigyan ng halik sa noo. “Let's go.” Aniya.
We got out of his car and enter the closed coffee shop. The interior design of this coffee shop is beautiful. From the chairs to the tables, the decorations, it is all beautiful. It is certainly to be this popular because the theme seems to be just at home. The employees were standing somewhere while smiling was looking at us, they look all approachable.
“Guys, this is my wife.” Pinakilala ako ni Blue sa mga emplayado.
Tinignan ko si Blue. “Hon?” Taka ko tawag sakanya. Bakit niya ako ipinapakilala sa mga empleyado rito?
Tinignan ako ni Blue. “Saiyo itong coffee shop, Hon.”
“Good morning ma'am!” Bati sa akin ng mga empleyado.
Mayroon lumapit sa amin na isa empleyado galing sa likod ng counter. “Sir, ito na po yung ribbon na gugupitin mamaya.” Pakita sa amin isang empleyado lalaki na mukha medyo bata pa. “Ay, good morning po Ma'am!” Bati niya sa akin.
“Good morning,” bati ko rin sa batang lalaki. “Good morning din sainyo.” Bati ko sa mga una empleyado bumati.
“Sige, Dave, ilagay mo na iyan sa labas.” Utos ng Asawa ko sa batang lalaki.
“Aye! Aye! Captain!” Masigla sagot ni Dave saka lumabas.
“Sino iyon, Hon? Parang ang bata pa para mag-trabaho.” I ask.
“That's, Dave. He's a partimer. He said he wanted to save money for his college tuition fee, so I accepted him.”
Napatango-tango ako. Kaya pala mukha bata pa. He still a student.
“By the way, Hon. Ngayon na ang ribbon cutting mo dito sa coffee shop.”
Napatingin ako kay Blue. “What?” Gulat ko saad. “I'm not prepared.” And one more thing, I am not wearing that well. I just wore square pants and a fitted plain color white shirt that I wore with a simple sandal and I just applied lipstick.
“Surprise!” Alinlangang wika ni Blue.
Naiwan ang panga ko sa hangin habang natatawa sa kagagawan ni Blue. Pati ang mga empleyado ay natawa kay Blue. Hindi man lang kasi sinabi sa akin na may ganito siya gimik o kahit hint para nakapag-bihis ako ng maayos at, makapag-handa ng kahit papaano speech para sa mga dumalo rito.
“Sir, Ma'am, nandiyan na po ang mga tao. P'wede na rin po mag-ribbon cutting.” Masigla wika ni Dave.
“Let's go, Hon.” Aya sa akin ni Blue.
Wala ako nagawa kundi ang lumabas at magpakita sa mga tao. Hindi pamilyar ang mukha ng mga pumunta, tanging ang mga ka-trabaho lamang ni Blue ang nakikilala ko mukha.
“Good morning. Thank you for coming to new café of my wife,” Blue stopped talking then look at me.
“What will I say?” I whisper to him.
“I don’t know, it's up to you. This is your café.”
Hindi ko alam kung matutuwa ako sa Asawa ko o ano. Hindi ko nga alam na magkakaroon ako ng coffee shop ngayong araw na ito.
Tumingin ulit ako sa mga tao. “Ano po. Enjoy!” Masigla ko sabi saka ginunting ang ribbon.
“Yes! Yes! Please enjoy!” Wika ni Blue at ginunting ang kabila side ng ribbon.
Pinapasok na namin ang mga bisita.
Pag-pasok ng mga bisita ay agad ko hinampas sa braso si Blue.
“What?” Natatawa tanong ni Blue.
“What? What? Ano klase speech iyon?” Sermon ko.
“What kind of speech do you have too, Hon?” Natatawa tanong ni Blue.
“I'm not prepared.” Sagot ko.
“I'm not prepared too, Hon.”
Hindi siya prepared? Paano pa kaya ako na hindi alam na may ganito siyang supresa sa akin?
Bigla ako yinakap ako ni Blue at binigyan ng halik sa noo. Yinakap ko siya pabalik at nginitian ng malapad.
“I love you, Hon.”
“I love you too, Blue.”
“Call me, Hon.” Naka nguso demand ng Asawa ko. Parang bata.
“I love you, Hon.” Naka ngiti kong ulit.
Blue and I parted in a hug when someone approached us who was a fairly old woman. I think it’s in the 50’s.
“Mom!” Tawag sakanya ni Blue saka binigyan ng beso.
Tinignan ko ang Matanda babae. Mom? Does that mean she is Blue’s Mother? And my mother-in -law?
“Are you okay now? I heard you had an accident and lost your memory?” The woman ask me, which is my mother-in-law?
Hindi ko alam ang isasagot . Mukha naman siyang mabait.
“Hon. She's my mother.” Pakilala ni Blue. “Sorry, nawala kasi ang memorya ng Asawa ko.” Sabi ni Blue sa Nanay niya.
“Really? That so sad.” Sabi ng Mama ni Blue tapos binigyan ako ng beso.
Why do I feel like Blue’s Mother doesn’t like me? Or, maybe because I don’t remember her that’s why I’m thinking nonsense?
I dismissed what I was thinking about Blue’s Mom and smile at her.
“I’m sorry if I don’t remember you.” I politely said.
“That’s okay . We can bond so that somehow you will remember me.”
Bakit parang ang plastic ng tawa niya sa akin?
“Opo. Anytime po.” Magalang kong muli sagot.
“By the way, I need to leave.” Paalam sa amin ng Nanay ni Blue kasama ang kanyan driver.
“Galit ba ang Mama mo sa akin, Hon?” Tanong ko kay Blue, pag-alis ng kanyan Ina.
“Why did you ask that?”
“I feel she doesn’t like me.”
“That’s just your imagination, Hon. You and my mother used to be close.”
“Talaga?”
“Oo, kaya huwag ka na mag-isip pa ng kung ano-ano.” Then he pinch my cheeks.
Blue is right. Baka imagination ko lamang ang mga iniisip ko tungkol sa Nanay niya patungkol sa akin.
“Let's go in inside, Hon.”
Kumapit sa baywang ko si Blue saka kami pumasok ng dalawa sa loob ng café.
“Saan tayo pupunta, Hon?” Tanong ko kay Blue.
Kanina paggising ko ay bigla na lamang niya ako hinatak at mayroon daw kami pupuntahan na dalawa. Muntik pa nga ako hindi makapag-palit ng damit at hilamos dahil sa pagmamadali.
Hininto ni Blue ang kotse sa isang tapat ng coffee shop na hindi pa bukas.
Tinignan ko si Blue. “Sarado pa ang coffee shop na ito, Hon.” Paalala ko.
Nginitian ako ni Blue at binigyan ng halik sa noo. “Let's go.” Aniya.
We got out of his car and entered the closed coffee shop. The interior design of this coffee shop is beautiful. From the chairs to the tables, the decorations, it is all beautiful. It is certainly popular because the theme seems to be just at home. The employees were standing somewhere while smiling and looking at us, they looked all approachable.
“Guys, this is my wife.” Pinakilala ako ni Blue sa mga empleyado.
Tinignan ko si Blue. “Hon?” Taka ko tawag sa kanya. Bakit niya ako ipinakilala sa mga empleyado rito?
Tinignan ako ni Blue. “Saiyo itong coffee shop, Hon.”
“Good morning ma'am!” Bati sa akin ng mga empleyado.
Mayroon lumapit sa amin na isa empleyado galing sa likod ng counter. “Sir, ito na po yung ribbon na gugupitin mamaya.” Pakita sa amin isang empleyado lalaki na mukha medyo bata pa. “Ay, good morning po Ma'am!” Bati niya sa akin.
“Good morning,” bati ko rin sa batang lalaki. “Good morning din sa inyo.” Bati ko sa mga una empleyado bumati.
“Sige, Dave, ilagay mo na yan sa labas.” Utos ng Asawa ko sa batang lalaki.
“Aye! Aye! Captain!” Masigla sagot ni Dave saka lumabas.
“Sino iyon, Hon? Parang ang bata pa para mag-trabaho.” I ask.
“That's, Dave. He's a partimer. He said he wanted to save money for his college tuition fee, so I accepted him.”
Napa tango-tango ako. Kaya pala mukha bata pa. He still a student.
“By the way, Hon. Ngayon na ang ribbon cutting mo dito sa coffee shop.”
Napatingin ako kay Blue. “What?” Gulat ko saad. “I'm not prepared.” And one more thing, I am not wearing that well. I just wore square pants and a fitted plain color white shirt that I wore with a simple sandal and I just applied lipstick.
“Surprise!” Alinlangan wika ni Blue.
Naiwan ang panga ko sa hangin habang natatawa sa kagagawan ni Blue. Pati ang mga empleyado ay natawa kay Blue. Hindi man lang kasi sinabi sa akin na may ganito siya gimik o kahit hint para nakapag-bihis ako ng maayos at, makapag-handa ng kahit papaano speech para sa mga dumalo rito.
“Sir, Ma'am, nandiyan na po ang mga tao. Pwede na rin po mag-ribbon cutting.” Masigla wika ni Dave.
“Let's go, Hon.” Aya sa akin ni Blue.
Wala ako magawa kundi ang lumabas at magpakita sa mga tao. Hindi pamilyar ang mukha ng mga pumunta, tanging ang mga ka-trabaho lamang ni Blue ang nakilala ko mukha.
“Good morning. Thank you for coming to my wife's new café,” Blue stopped talking then looked at me.
“What will I say?” I whisper to him.
“I don’t know, it's up to you. This is your café.”
Hindi ko alam kung matutuwa ako sa Asawa ko o ano. Hindi ko nga alam na magkaroon ako ng coffee shop ngayong araw na ito.
Tumingin ulit ako sa mga tao. “Ano po. Enjoy!” Masigla ko sabi saka ginunting ang ribbon.
“Yes! Yes! Please enjoy!” Wika ni Blue at ginunting ang kabila side ng ribbon.
Pinapasok na namin ang mga bisita.
Pag-pasok ng mga bisita ay agad ko hinampas sa braso si Blue.
“What?” Natatawa tanong ni Blue.
“What? What? Ano klase speech iyon?” Sermon ko.
“What kind of speech do you have too, Hon?” Natatawa tanong ni Blue.
“I'm not prepared.” Sagot ko.
“I'm not prepared too, Hon.”
Hindi siya prepared? Paano pa kaya ako na hindi alam na may ganito siyang supresa sa akin?
Bigla ako yinakap ako ni Blue at binigyan ng halik sa noo. Yinakap ko siya pabalik at nginitian ng malapad.
“I love you, Hon.”
“I love you too, Blue.”
“Call me, Hon.” Naka nguso demand ng Asawa ko. Parang bata.
“I love you, Hon.” Naka ngiti kong ulit.
Blue and I parted in a hug when someone approached us who was a fairly old woman. I think it’s in the 50’s.
“Mom!” Tawag sa kanya ni Blue saka binigyan ng beso.
Tinignan ko ang Matanda babae. Mom? Does that mean she is Blue’s Mother? And my mother-in -law?
“Are you okay now? I heard you had an accident and lost your memory?” The woman asked me, which is my mother-in-law?
Hindi ko alam ang isasagot . Mukha naman siyang mabait.
“Hon. She's my mother.” Pakilala ni Blue. “Sorry, nawala kasi ang memorya ng Asawa ko.” Sabi ni Blue sa Nanay niya.
“Really? That so sad.” Sabi ng Mama ni Blue tapos binigyan ako ng beso.
Why do I feel like Blue’s Mother doesn’t like me? Or, maybe because I don’t remember her that’s why I’m thinking nonsense?
I dismissed what I was thinking about Blue’s Mom and smiled at her.
“I’m sorry if I don’t remember you.” I politely said.
“That’s okay . We can bond so that somehow you will remember me.”
Bakit parang ang plastic ng tawa niya sa akin?
“Opo. Anytime po.” Magalang kong muli sagot.
“By the way, I need to leave.” Paalam sa amin ng Nanay ni Blue kasama ang kanyang driver.
“Galit ba ang Mama mo sa akin, Hon?” Tanong ko kay Blue, pag-alis ng kanyang Ina.
“Why did you ask that?”
“I feel she doesn’t like me.”
“That’s just your imagination, Hon. You and my mother used to be close.”
“Talaga?”
“Oo, kaya huwag ka na mag-isip pa ng kung ano-ano.” Then he pinch my cheeks.
Blue is right. Baka imagination ko lamang ang mga iniisip ko tungkol sa Nanay niya patungkol sa akin.
“Let's go inside, Hon.”
Kumapit sa baywang ko si Blue saka kami pumasok ng dalawa sa loob ng café.
Kaugnay na kabanata
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 04 : New customer
Dalawa linggo ang nakalipas nang mag-bukas ang café na ibinigay ni Blue sa akin para pagka-abalahan ko. Sa ngayon ay maganda naman ang nangyayari at wala pa kung ano ang abirya nangyayari. Iba’t-iba tao ang araw-araw na pumunta rito, may mga estudyante, mga nagtatrabaho at kung minsan ay dinadalhan ko ng kape si Blue pati ang mga ka-trabaho niya, tutal ay malapit rito ang hospital na pinapasukan niya “Dave! Dave!” Tawag ko sa kanya. “Bakit po Ma'am?” Magalang na tanong ni Dave pag-lapit sa akin. Ipinakita ko kay Dave ang black coffee itinimpla ko. “Tikman mo kung masarap ito itinimpla kong kape.” Kinuha ni Dave ang tasang inaabot sakanya saka dahan-dahan tinikman ang kapeng itinimpla ko. “Wow, Ma'am! Ang sarap po nito. Parang sa mga bahay lang na kape pero sobra sarap ng pagka-timpla.” Napangiti ako. “Talaga?” “Opo, Ma’am. Pwede po ito ibenta sa
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 05 : His name
“Hmm ... this coffee really tastes good, Hon.” Blue said after drinking the coffee. Napangiti ako. “Talaga, Hon?” Tuwang-tuwa kong tanong. “Hmm...” Tango sagot ni Blue saka muling ininom ang kapeng itinimpla ko. Mabuti naman ay nagustuhan ni Blue ang tinimpla ko. Bago dumaan sa café ay dinalhan ko muna si Blue ng kapeng itinimpla ko kagaya ng kahapon. Hindi niya natikman kahapon ang timpla kong iyon dahil naubos at, hindi siya naka-uwi sa bahay namin dahil sa trabaho dito sa hospital. “Are you going straight to the café?” “Yes, Hon. I just really passed here to give you that coffee,” ngumiti ako. “And to see you.” Blue suddenly smiled. When we go outside at the hospital, one of his colleagues immediately called Blue because he said they had an emergency operation “Gusto man kitang ihatid, Hon. Pero mayroon na naman akong ooperahan. Sorry.” “Ay
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 06 : Change
“Hindi pa ba sumasakit ang tiyan ng lalaking iyon?” Tanong ko kay Marie pagbalik niya dito sa counter. Gabi na pero nandirito pa rin ang lalaking nakita ko kanina sa hospital na ang pangalan daw ay Reed, iyon ang sabi ni Kimberly. Kaninang twelve noon ay umalis siya pero mabilis rin bumalik at sa mag-hapon niyang nakatambay dito sa café ko wala siya ibang in-order kundi ang kapeng itimpla ko lamang. “Mukha hindi pa, Ma'am.” Sagot ni Marie saka tumingin kay Sir Reed. “Girl!” Kinikilig na lumapit sa amin si Kimberly pag-abot ng order kay Sir Reed. “Bakit? Ano nanaman chika mo?” Natatawa tanong ni Marie kay Kimberly. “Wala. Ang bango lang ni Sir Handsome busy customer nating si Reed.” Kinikilig na wika ni Kimberly. Natatawa napa-iling na lamang ako. “Joke lang, siyempre may c
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 07 : Friend
“Friend! I miss you!” Tapos ay niyakap ako ng mahigpit ng babaeng ito. When we opened Blue’s door to leave, a woman came up and called me Friend and suddenly hugged me. The woman also immediately disappeared from the hug, then examined me from head to toe and then hugged me again. “Friend, Sorry kung ngayon lang kita nadalaw!” Aniya saka kumawala sa yakap. Nang tanggalin ng babae ang pagka-yakap sa akin ay agad-agad ako kumapit kay Blue. “Bakit parang takot ka sa akin, Dana?” Nagtataka tanong ng babae. Mukha namang nasa tamang pag-iisip naman ang babae at hindi gagawa ng masama. Pero mas mabuti na ang sigurado. At isa pa, sino ang hindi matatakot kung biglang mayroon yayakap sa iyo ng isa tao na hindi mo naman kilala o namumukhaan “Hon,” Tawag sa akin ni Blue. Tinignan ko si Blue nang tawagin ako. “She’s Scarlet. My sister is also your friend.” Tinignan ko ang b
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 08 : Lies?
“Dana Cariaga!” Napatingin ako kay Scarlet nang tawagin ako. Pag-tingin ko sa kanya napatakbo ako palapit sa kanya nang pinupulot niya isa-isa ang mga pinamiling pina-bit-bit sa akin kanina “Bakit mo naman iniwan itong mga gamit ko?” Naka nguso na tanong ni Scarlet. “Sorry,” “Sorry? I will not accept your apology.” “Ha?” “Ilibre mo ako ng frappe.” Nakangiti niyang saad. Para pusa si Scarlet nang ngumiti ng malapad. “Okay. Okay, ililibre kita.” Pagsuko ko. Pagkatapos namin pulutin ni Scarlet ang mga pinamili niya ay agad siya kumapit sa akin saka kami nag-lakad. “Gusto ko sa café nayon!” Turo ni Scarlet sa hindi kalayuan. “Gusto mo ng kape?” “Nope. I want frappe.” “Mayroon kami frappe, sa café ko.” “What? Mayroon kang café?” Parang hindi makapaniwala na tanong ni Scarlet sa akin.
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 09 : Changes
Pagmulat ko ng mata ay napa-kunot ang noo ko nang maanigan si Reed. Nanaginip lamang ba ako? O, totoong naririto siya? Pero, bakit? Ipinikit kong muli ang aking mga mata at nakita ko ang asawa ko si Blue. “Hon!” Masaya wika ni Blue. “Hon.” Nanghihina kong wika “Dana!” Sigaw ni Scarlet at lumapit sa akin. “Are you okay? Are you feeling well now? Oh my god! I’m really really sorry, Friend!” Saka ako niyakap ni Scarlet. Maya-maya ay humiwalay na rin si Scarlet sa yakap at pinunasan ang kanyang mga luha. “The Doctor said you had an allergy attack because you ate peanuts. Didn’t I tell you, you're allergic to peanuts?! Why did you still eat peanuts? Did you forget that you are allergic to that?!” Tinanggal ko ang pag-tingin ko sa mga mata ni Blue. Hindi ako makatingin ng maayos kay Blue. Kinain ko ang brownies at butterscotch kanina, dahil akala ko ay nagsisin
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 10 : Weird feelings
“Good morning, Ma'am!” Bati sa akin ng mga empleyado ko. Ang empleyado ko ay dalawang babae na sina Marie at Kimberly, tatlo lalaki na sina Brandon, Rey, Luis at ang isang part-timer na si Dave. Lahat sila ay nasa early 20's bukod kay Dave na 17 years old pa lamang. “Ma'am, bakit po wala kayo kahapon?” Usisa ni Marie sa akin. “Mayroon ako biglaan na bisita.” Sagot ko. Ang mga empleyado ko ay hindi ko itinuturing na empleyado, bagkus ay mga kaibigan ang turing ko bawat isa sa kanila. At, ayoko din na iturin nila ako boss, gusto ko ay ituring nila ako kaibigan dahil gusto ko ay pantay-pantay kaming lahat rito. “Good morning!” Bati ko sa kakarating lamang na customer. Si Sir Reed. “Gaya ng dati.” Malamig na sabi ni Sir Reed saka nag-bayad. Pag-bayad ni Sir Reed ng oder niya,
Huling Na-update : 2024-10-29I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 11 : Doubtful
Maigi ko tinitignan si Sir Reed habang umiinom siya ng kape itinimpla ko. Iniisip ko ngayon, kung paano ko magagawang i-ban si Sir Reed dito sa café ng hindi niya nahahalata o kahit nang sino. Ayoko na talaga siya makita kahit anino niya Bigla bumilis ang tibok ng aking puso at tinanggal ang pagka-tingin kay Sir Reed nang mapatingin siya sa akin. Ito na naman ang kakaibang nararamdaman ko. Ang bilis ulit ng tibok ng puso, at kung ano ang parang kumikiliti sa tiyan ko nang dahil sa isang sulyap lamang ni Sir Reed sa akin “Ma’am.” Napatingin ako kay Dave nang tawagin ako. “Bakit?” Tanong ko kay Dave. Itinuro ni Dave ang mga nakapila na customer sa harapan ko na mag-babayad ng order nila. Wala naman kanina tao sa harapan ko, kailan pa nagkaroon ng customer sa harapan ko? “Ma’am, ayos lang kayo? Gusto ninyo ako na dito?” Bulong ni Brandon pag-lapit sa akin. “
Huling Na-update : 2024-10-29
Pinakabagong kabanata
I Love You, Perrine (TAGALOG) EPILOGUE
Bago dumaan si Reed sa trabaho ay dumaan muli siya sa puntod ng namayapang asawa.“Wife.” bulong ni Reed atsaka linapag ang dalang bulaklak na red roses. “I brought you your favorite flowers again.”Umupo si Reed, hinaplos ang puntod ng asawa at bigla na lamang ito napa-ngiti. Ipinikit ni Reed ang mga mata at masayang inalala ang mga huling sandaling nakasama ang kanyang asawa.“One year,” bulong ni Reed. “Thank you for that one year, Wife.”Naalala ni Reed noong unang pagkakataon niyang nasabi sa harapan ni Perrine ang mga salitang noon pa niya dapat sinabi, ang mga katagang ‘I love you, Perrine.’ Umiyak ito ng parang batang naligaw nang makita
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 85 : I Love You, Perrine
REED CARIAGA ' s P.O.V. Pinuntahan kong muli ang puntod ng aking asawa. Umupo ako at hinawakan ang puntod niya.“Sorry, wife.”Pa-ulit-ulit akong hihingi ng tawad sa iyo Perrine, sa lahat ng ginawa ko. Hanggang sa mapatawad ko ang aking sarili. Hanggang sa mapatawad mo ako.“I'm really really sorry, Perrine. Wife.”Patawarin mo ako sa aking ginawa. Habang hinahanap kita ay nakilala ko si Dana. Nagustuhan ko siya dahil kamukhang-kamukha mo ang kanyang mata at boses. Sa pangungulila ko sa iyo ay sa kanya ko nabuhos ang ang pagmamahal na dapat ay sa iyo ko noon binuhos at sayo lamang dapat binuhos. Naging pahinga ko si Dana sa tuwing nawawalan ako ng pag-asa sa paghahanap sa'yo.“Forgive me.”Dahil, hindi ko nasabi sa iyo kung gaano talaga kita kama
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 84 : Moments
Nag-file ng annulment ang totoong Dana kay Blue. Kahit ayaw ni Dana pakawalan si Blue ay ginawa niya pa rin, para makalaya na si Blue sa kanya at muling mag-mahal si Blue ng ibang babae at para na rin maka-move on na si Dana sa nararamdaman para kay Blue. Nagkaayos na kami ni Gaira. Hindi ganon kadali patawarin noong una si Gaira pero sa huli ay pinatawad ko rin siya sa ginawa niya noon sa akin. Nagawa lamang niya iyon dahil sa lubos na pagmamahal kay Reed, I know. Pero pagkatapos ng ginawa niya ay hindi daw siya makatulog araw-araw. Binigyan ko siya ng kapatawaran hindi dahil tanga ako, kundi dahil deserve niya ng second chance. Si Scarlet naman ay hindi naging mabuti ang sa kanila. Hindi binigyan ni Scarlet ng chance si Rey dahil, mayroon daw na mahal na iba si Scarlet. Hindi ko alam iyon kaya ng tanungin ko si Scarlet tungkol sa tinutukoy na minamahal na lalaki ay hindi ako agad na naniwala, hindi makapaniwala sa lalaking tinutukoy
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 83 : Confront
KINABUKASAN ay muli kaming nakipag-kita ni Scsrlet kay Philip sa isang private restaurant. Gaya ng sinabi niya ay mayroon na agad siyang kasagutan sa lahat ng pinapahanap ko sa kanya. Hindi na ako makapag-hintay na malaman ang buong katotohanan.“Two months ago nakasaga sa iyo ay walang iba kundi ang iyong kaibigan na si Gaira.” Panimula ni Philip.Don pa lamang ay hindi ko na napigilan makaramdam ng galit kay Gaira. Kaya pala. Kaya pala naroon si Gaira. Kaya pala nakita ko si Gaira bago ako mawalan ng malay noon.“I knew it! That woman Gaira can't really be trusted. The first time I saw her, I didn't have a good feeling about her. That, evil.” Komento ni Scarlet.“Makikita rito sa CCTV na, pinuntahan ka pa ni Gaira.” Sabi ni Philip.“Oo. Pinuntahan ako ni Gaira. Nakita ko siya bago ako mawalan ng malay noon.” Sabi ko.
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 82 : His reason
Nagkwentuhan pa kami ni Dad at Mom pagkatapos nila mag-kwento sa akin tungkol kay Perrine, tungkol sa sarili ko. Sobrang saya ko na malaman at marinig mula sa bibig nila mahal nila ako at parating iniisip. Sapat na iyon sa akin para maramdaman ko ang pagkukulang ng pagmamahal nila sa akin noon bilang magulang.Natapos lamang ang kwentuhan namin nang mag-gabi na at kailangan na nilang umuwi dahil mayroon silang aasikasuhin. Ginawa na daw nilang mas busy ang kanilang sarili para mas madali nilang matanggap na wala na ako.Gusto ko silang pigilan sa iniisip nila na tanggapin nila na wala na ako dahil ito ako buhay na buhay at naghahanap ng ebidensya na nagpapatunay na ako si Perrine. Ngunit hindi ko magagawa iyon hanggat wala pa akong ebidensya na hawak. Pero, alam kong at ramdam kong malapit ko ng matuklasan ang katotohanan.Nang umuwi ako sa condo ni Scarlet ay dumiretso ako sa kwarto niya para manghiram ng mga damit. Wala kasi ako
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 81 : Parents love
“Sorry for asking this. But, how were you when Perrine d…died?”Daddy and Mommy suddenly fell silent. It doesn't seem right to ask them that.“It's okay if you don't tell me. I understand. I'm just worried about you.” I told them.“To be honest, Dana. Hindi kami maayos ngayon.” Sabi ni Daddy na naagaw ng atensyon ko.Hindi sila maayos?“Masakit sa amin mawala ang nag-iisa naming anak. Gabi-gabi ay humihingi ako ng himala na sana ay, sang araw magpa-kita sa amin ang anak namin at bumalik siya sa amin.”Hindi sila maayos?“Masakit sa amin mawala ang nag-iisa naming anak. Gabi-gabi ay humihingi ako ng himala na sana ay, isang araw magpa-kita sa amin ang anak namin at bumalik siya sa amin.” Malungkot na sabi ni Mommy.“It hurts us to lose our only child. Every night, I ask for a miracle that hopefully, one day our daughter will see us
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 80 : Her parents
Ang mga magulang kong hindi ko nakasama ng matagal. Ang mga magulang kong inakala nilang patay na ang kanilang nag-iisa anak. Kumusta na kaya sila ngayon?Gusto ko makasama ang mga magulang ko ngayon. Gusto ko silang tanungin kung gaya ni Reed ay nag-sisi sila na hindi nila ako binigyang importansya noong kasama pa nila ako? Gusto kong itanong sa kanila kung bakit hindi sila naging magulang sa akin? Gusto kong itanong kung mahal ba nila ako bilang kanilang anak?I immediately wiped away my tears when my mother looked at me.“Dana?”Does Mom know Dana? How? whyLumapit sa akin si Mom, kasunod si Dad.As my parents approached me, I immediately stopped my tears from pouring down my cheeks from my eyes down to my cheeks. They might wonder why I suddenly cry in front of them..“Dana, right? Ang asawa ni Blue?” Tanong ni Mom sa akin. Oh, that's why kilala nila ang mukhang ito.
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 79 : Investigation
Pagkatapos namin mag-usap ni Scarlet tungkol sa gagawin ko ay, pina-kwento niya sa akin ang buong detalye sa nangyari sa akin. Kung paano ako naging si Dana, paano ako nakaalalang muli, paano ako muli na aksidente, ano ang nangyari sa akin last two months at kung ano-ano pa. Ikinuwento ang lahat kay Scarlet kaya naman naging mahaba ang gabing iyon sa aming dalawa.Kanina ay tumawag si Blue para kumustahin ako at nag-tanong kung bakit biglaan ang hindi ko pag-uwi sa bahay nila Dana. Ang sabi ni Scarlet ay mukhang hindi nag-hinala si Blue na ang kasama niya past two months ay ang totoong Dana. Si Scarlet na rin ang kumausap at gumawa ng dahilan nang sa ganun ay pagtakpan ako kung bakit hindi ako umuwi sa bahay nila Dana at Blue.Wala akong balak itago kay Blue ang katotohanan na alam ko na ang lahat, na alam ko na ang kagaguhang ginawa niya sa akin. Si Blue ang mayroong ginawang kasalanan sa akin kaya hindi ako natatakot sakaniya at isa pa ay, k
I Love You, Perrine (TAGALOG) Chapter 78 : Suspect
After I could talk to Reed at the cemetery I went straight to Scarlet's condo.Pagkatapos kong maka-usap si Reed at malamang mahal niya pala ako, hindi ako mag-aaksaya ng panahon. Aalamin ko kung ano ang tunay na nangyari sa akin, ang tunay na nangyari kung paano inakala ng lahat na patay na ako lalo na ngayon na sa sariling bibig ni Reed nanggaling na ang mahal niya ay si Perrine, ako. Ako ang lang ang mahal ni Reed.Kakailanganin ko ang tulong ni Scarlet. Sa ngayon ay si Scarlet lamang ang kaya kong pagkatiwalaan. Alam kong noong huli kami nag-kita two months ago ay hindi maganda ang paghihiwalay namin dahil, ang alam niya ay ako si Dana na kanyang kaibigan at asawa ng kanyang kapatid na si Blue.Blue. Just thinking of his name makes me feel an overflow of anger. I can’t forgive him for what he did to me. He took advantage of my memory loss. He changed my face.“Dana?”Saktong mag-do-doorb
