Pearl
Maaga akong nagtungo sa opisina dahil maraming trabaho ang naghihintay sa akin. Hindi ko na nagawa pang sunduin si Erica at ipinasundo ko na lamang ito kay Garry. Sinabi ko na lang din sa kanya na magkita na lamang kami sa lunch time.
But when I got to the office, I still did not receive any reply from her. I immediately worried, I should have called her when a guest came that I did not expect. The new investor of the company from Singapore. I did not expect her surprise visit so I immediately put aside my worries for Erica. Maybe I'll just talk to her later after I have a meeting with my guest.
Habang nasa meeting, panay pa rin ang pag sulyap ko sa aking suot na wrist watch na sa tingin ko eh napapansin din ng aming bisita. I can't focus. I can't help but worry because until now, even a single message from her I still do not receive anything. Could something unexpected happen? My heart was beating so
EricaHabang nasa biyahe pauwi sa bahay ni Pearl, hindi ko maiwasan ang hindi kabahan at makaramdam ng konting takot. Rinig na rinig ko ang malakas na pintig ng aking puso, dahil hanggang ngayon ay hindi parin maalis sa aking isipan ang sinabi nito sa kanyang sekretarya kanina.Hindi ako kumikibo habang naka tingin lamang sa labas ng bintana. Ang daming bagay ang tumatakbo sa aking isipan na hindi naman dapat.Hayy...ano ba naman ito! Saway ko sa aking sarili.Hanggang sa naramdaman ko nalang ang isang mainit na palad na lumapat sa aking kamay. Agad na napatingin ako rito at nag-angat ng paningin para tignan siya sa kanyang mukha, na nakatutok lamang ang mga mata sa kalsada.Parang tinutunaw na agad ang puso ko kahit sa mga simpleng bagay lamang na ganon. At si Pearl lamang ang bukod tanging nakakagawa sa akin 'non. Effortless niya ako kung bigyan ng kiliti sa aking tiyan, kung paano niya ako pakiligin.&n
EricaParehas na kami ni Pearl ang nababasa ngayon dahil sa umaagos na tubig mula sa shower. Hindi nito inaalis ang kanyang mga mata sa aking mukha, hanggang sa unti-unting bumaba ang kanyang paningin sa aking medyo nakaawang pa na labi.Hindi nito mapigilan ang mapalunok, ganoon din ako. Kapwa nangungusap ang aming mga mata na nakatitig sa isa't isa. At ang puso ko, halos lumabas na ito mula sa loob ng aking dibdib dahil sa sobrang lakas ng pintig.Awtomatiko na namula ang aking mukha noong muling maalala na wala na nga pala akong saplot kahit isa sa aking katawan. Sa mga sandaling ito, ramdam na ramdam ng katawan ko ang bawat kuryenteng dumadaloy sa aking pagkababae sa ibaba. Hindi ko maipaliwanag ang sensasyon na aking nararamdaman.Marahan na hinaplos nito ang aking braso dahilan upang mapa singhap ako at manigas sa aking kinatatayuan. At iyong mga titig niya, bigla na
EricaNagising ako kinabukasan na masakit ang pagitan ng aking dalawang mga hita. Para iyong may sugat sa loob, lalo na kapag pilit na iginagalaw ko ang aking katawan mula sa pag bangon sa higaan. Kaya in the end, hindi ko na lamang pinilit ang bumangon, sa halip ay nanatili na lang ako sa aking paghiga.Ngunit ang kirot na aking nararamdaman sa ibaba ay napalitan agad ng kilig nang lihim na mapasulyap ako sa aking tabi, kung saan mahimbing parin na natutulog si Pearl. Hindi ko mapigilan ang pamumula ng aking mga pisnge noong muling bumalik sa aking alaala ang mga nangyari kagabi.Para akong isang ibon na nakawala sa aking hawla, napaka sarap sa feeling ng aking nararamdaman ngayon. Sobrang napakagaan na tila ba wala na itong katapusan.Ibinigay ko kay Pearl ang bagay na pinaka iingat-ingatan kong makuha mula sa akin. Ibinigay ko ang isang bagay ng walang halong pagsisisi at natitiyak ko na hinding-hindi ko pagsisisihan sa huli, ano man ang mangyari. Dese
Erica"Bakit ba mas gusto mo ang maglakad? May kotse naman ako, pwede naman tayong sumakay nalang pero mas pinili mo ang mapagod." Palatak nito habang naglalakad kami at halata mong napapagod na siya, paano ba namang hindi eh naka high heels pa ito. Hindi ko tuloy maiwasan ang matawa sa loob ko ngunit naaawa naman.Ipinaiwan ko kasi sa parking ng aming opisina ang kanyang kotse. Sinabi ko na maglalakad lamang kami para naman maiba."Ilang kilometro pa ba ang lalakarin natin para lang makauwi sa inyo?!" Dagdag pa niya atsaka naupo sa nakitang bench sa gilid ng kalsada bago ito napapahimas sa kanyang legs, na halatang nangangalay na sa paglakad.Napahinga ako ng malalim habang pinagmamasdan ito. "Ang arte mo naman! Eh halos sampung minuto palang tayong naglalakad ha!" Saway ko sa kanya bago napa cross arms.Hindi ako nito pinansin, sa halip
PearlNakatulala ako sa kawalan habang nagkakape rito sa veranda ng aking kuwarto. Pinagmamasdan ang bawat pag sayaw ng mga punong kahoy na makikita sa may unahan. Umaga na naman, pero hindi parin ako dinadalaw ng antok. Ilang araw na akong walang maayos na tulog dahil sa pag-aalala.Nag-aalala na baka sa pagkakataong ito ay muli na naman akong ipagtabuyan ng aking ama. Gusto ko lang naman siyang matulungan, gusto kong magpaka-anak sa kanya. Gusto kong hindi na ito mahirapan sa pagpapatakbo ng kompanya. Gusto ko lang naman na mag pahinga na siya at ipaubaya na nito ang lahat sa akin dahil kahit babae ako, hinding-hindi ko siya bibiguin.I want to be the best daughter to him, and I wish he could see that now. All I want is to have a daughter and father relationship like everyone else. Habang hindi pa huli ang lahat sa amin ni daddy, habang nabubuhay pa siya sa mundong ito. Habang mayroon pa akong pagkakataon na magawa ang
PearlNagising ako kinabukasan na wala na si Erica sa aking tabi. Maaga raw kasi itong umalis ang sabi ni Gary. Hindi man lamang niya ako ginising, o kahit na magpaalam sa akin. Hmp! Nagtatampo na wika ko sa aking sarili.Tumanggi rin daw ito na ihatid ni Gary dahil marami pa siyang kailangang daanan. At saan naman kaya siya pupunta sa ganitong mga oras? Masyado pa kayang maaga para mamasyal o lumakwatsa ano? Pero hindi ko naman ito masisisi dahil buong araw niya akong sinamahan dito sa bahay kahapon. Buong maghapon lang naman po kaming nagkulong sa loob ng aking kuwarto. At hindi niya ako iniwan ng hindi muling ngumingiti at tumatawa.Today is Friday, so after I had breakfast I also got ready for going to work. I know a lot of paper works await me that needs to be signed. And I have a lot of emails that need to be answered now and appointments that I canceled several times with my secretary.
EricaMalagkit ang mga tingin na tinignan ako ni Pearl bago kami tuluyang na upo rito sa isang bakanteng lamesa, na mayroong dalawang magkaharap na upuan.Nandito kami ngayon sa restaurant ng resort ng kaibigan ni mama. Madalas akong dalhin dito ng aking mga magulang tuwing summer kaya ang ilang staff rito ay kilala na ako.Ngayon lamang namin naisipan ni Pearl ang lumabas para kumain dahil mas inuna pa ang...alam niyo na 'yun. Medyo mahapdi pa nga ang ibabang parte ng aking katawan dahil sa ilang beses na may nangyari.Napa pikit ako ng biglang umihip ang malamig na simoy ng hangin na tumatama sa aking balat, naka suot lamang kasi ako ngayon ng sleeveless at isang maong short-shorts. Mabuti na lamang din at walang kahit anong bakas nito ang naiwan sa aking katawan.Masyadong nakaka relax ang paligid, dahil bukod sa napaka ganda na ng ambiance eh mayroon pang li
PearlHindi ko maalis ang aking mga mata sa mukha ng aking ama. Sinusubukan kong basahin ang nasa kanyang isipan pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang itong gustong makipag kita sa akin. Wala akong maisip na ideya.Nandito kami ngayon sa isang restaurant. Kahit na marami ang pagkain na nakahain sa aming harapan, wala sa amin ang gumagalaw ng mga iyon. Isa pa, hindi rin naman ako nagugutom.May kutob ako na hindi maganda. Alam kong tungkol na naman ito sa T Corporation dahil nagdala pa talaga siya mismo ng kanyang lawyer. Bagay na hinding hindi ko parin ipauubaya sa kanya kahit na anong mangyari. Magmamatigas ako hangga't kaya ko."Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I want you to sign this paper." Panimula ng aking ama bago inilapag ng kanyang Attorney ang isang pahina ng papel sa aking harapan."What's this?" Naguguluhan na tanong ko bago k
Erica "Nagbabasa ka ng ganyan?" Rinig ko na tanong ng isang babae na medyo may katangkaran sa kanyang kaibigan na nasa aking unahan. "Oo naman. Wala namang mali na magbasa ako ng ganitong klase ng libro, hindi ba?" Sagot naman ng isa at mukhang proud pa na ipinakita sa kaibigan ang cover ng libro na kanyang gustong bilhin. Nandito kasi ako ngayon sa National Bookstore, bibili rin sana ng mga libro na pwede kong mabasa dahil sobrang bored na ako sa pamamalagi sa bahay sa tuwing wala kaming lakad ni Pearl. Lalo na ngayon na abala siya sa kabubukas lamang nito na bagong negosyo. Halos hindi na nga kami nag-uusap eh. Pero ayos lang, naiintindihan ko naman na ginagawa lamang niya iyon para sa aming kinabukasan. Ayaw rin kasi nito na mag apply ako sa ibang kompanya ng bagong trabaho. Mas gusto niya ang mamalagi ako sa bahay at literal na maging reyna. Reyna ng katamaran. Tuyo ng aking isipan.
PearlWe traveled for about thirty minutes before we reached the Chapel where my godfather was. He greeted Erica and me warmly and hugged us. I immediately told him our purpose, something he did not object to.Agad na ipinaayos nito ang kanyang mga gamit at masayang binati na kami kaagad ni Erica. Masaya ako, at nagpapasalamat na rin dahil siya ang isa sa mga taong tinanggap ang kung sino ako. Kung baga, pangalawang ama ko na talaga ito. Hindi dahil ninong ko siya, kung hindi dahil sa kabutihang loob na ipinapakita nito sa akin.He will bless our marriage. He is the only witness for this day. The day when Erica and I will never forget.Soon, my godfather started the ceremony. Kahit walang ibang tao ang nandidito ngayon, pakiramdam ko eh pinanonood parin kami ng napakaraming mga mata. Kapwa kami kinakabahan ngunit nag uumapaw naman sa saya ang nararamdaman.Erica and I both held hands in tears of joy. Para laman
PearlNag stay pa kami ni Erica ng ilang araw sa resort. Sinulit namin ang bawat minuto at oras na magkasama, kapalit noong ilang buwan na hindi kami nagkita.Mas lalo ko pa siyang minahal sa ngayon. Mas lalo kong nakikita ang aking future na kasama siya. Every moment I was with her became more exciting.'You give me hope,The strength, the will to keep on;No one else can make me feel this way'Ang piliin na mahalin at makasama si Erica habambuhay, ay ang isa sa bagay na alam kong hindi ko pagsisisihan. At natitiyak kong, panalo na ako. Magmula pa lamang noong unang beses ko siyang makita. Magmula pa lamang noong hinayaan kong mahulog ang aking sarili sa kanya.I would not be a Pearl Torres, without an Erica Jimenez. Kung baga, kulang ang ako kung walang siya. She is like a light and I am the darkness. She is the star and I am the moon. I know nothing is perfect, but for me we are perfect for each other. I need her ev
Erica Wala ng ibang tao ang nasa paligid, kami na lamang dalawa ni Pearl ang naiwan sa pool. Solo na namin ang isa't isa. Wala na si kuyang nagtutugtog ng romantic music, wala ng mga waiter ang naghihintay na matapos kami sa pagkain. Wala na akong ibang naririnig ngayon kung hindi ang malakas na pag tibok ng aking puso, ganoon din kay Pearl dahil yakap ako nito mula sa aking likod habang kapwa kami nakababad sa tubig. Oo, nasa pool na kami ngayon kung saan punong-puno parin ito ng mga petals ng bulaklak. Sa tanang buhay ko, ngayon ko lamang ito naranasan. At lahat ng iyon ay nang dahil kay Pearl. Walang humpay ang aming kwentuhan at asaran. Iyong tipo na para bang walang awkward na namamagitan sa amin. Iyong para bang hindi kami nagmula sa hiwalayan. Muling bumalik ang sigla na aking nararamdaman noong mga panahon na nagsisimula pa lamang ang aming relasyon. Kitan
EricaIlang linggo nang muli ang nakalilipas simula noong magkausap kami ni Rachel. Simula noong huling beses kong makita si Pearl ng palihim. At sa ilang linggo na iyon, hanggang ngayon ay wala parin akong lakas ng loob na muling magpakita sa kanya, o ang harapin ito.Sa palagay ko sa aming dalawa, ako ang mas naduduwag pa ngayon. Hindi ko kasi alam kung ano ang aking magiging reaksyon kapag nasa harapan ko na itong muli. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Baka bigla na lamang akong maihi sa aking salawal dahil sa sobrang kaba ng nararamdaman. Hay, ewan ko ba!Palagi yata akong napaparanoid sa tuwing lalabas ako ng bahay. Iniisip ko kasi na baka makasalubong ko itong muli ng hindi pa ako handa. O hindi naman kaya ay bigla na lamang itong sumulpot sa aking harapan.Kaya sa halip na maiwan akong mag-isa sa bahay o sumama sa aking mga kaibigan, ay mas pinili ko na lamang ang sama
EricaLimang araw na muli ang nakalipas simula noong makita ko si Pearl sa mall. Pagkatapos noon, walang araw, minuto o oras na hindi ko siya inaabangan. Nag babakasakali na baka biglang magbago ang isip nito at kitain ako kahit na palihim.Pero habang tumatagal at lumilipas ang mga araw, ay unti-unti akong nawawalan ng pag-asa. Hindi ko rin mapigilan na isipin ba baka nga nakapag desisyon na ito ng para sa kanyang sarili. Na baka nga, simula noong una pa lamang ay naguguluhan lamang ito sa kanyang nararamdaman, at ngayon nga ay mas pinipili na nito ang buhay sa piling ng kanyang asawa na si Rachel.Sa tuwing naiisip ko ang mga iyon, hindi mawala sa aking sarili ang matinding pagsisisi. Sana talaga, ipinaglaban ko nalang siya noon. Sana hinayaan ko na lamang na magpatuloy ang meron kami, kahit na alam kong pangalawa lamang ako at isang kabit. Hindi sana umabot sa ganito. Hindi sana ako umabot na araw-araw u
Pearl"Why did you do that?!" Rachel asked me obviously pissed because of what I did."Let's go home. I'm tired already." Biglang nawala sa mood na pagyaya ko sa kanya. Ngunit nananatili parin ang imahe ng mukha ni Erica sa aking isipan. I have never seen her disappointed and hurt like that. I really wanted to hug her, and forget about the plan Rachel and I had, but I'm such a coward so I choose to ignore her.Fuck!Fuck this life!"You know what? Let's go back there and fix this. I can't even look at your face like that. Especially Erica after what you have done." Pangungulit pa nito noong tuluyan na kaming makapasok sa sasakyan."No." Tipid ngunit punong-puno ng awtoridad na pagtatanggi ko. "I am not going back there. Not like this. We have plans so we stick to that." Pagkatapos ay binuhay ko na ang makina ng sasakyan at mabilis iyong pinasiba
Erica*After 8 months*My life is never been easy without Pearl. Siya ang naging kakampi ko sa lahat ng bagay, naging sandalan at naging pader sa mga pagsubok. Ngayong wala na siya, at alam kong hindi na babalik pa, mas lalong naging kulang ang buhay ko.Kahit saan ako lumingon, umaasa akong makikita ito kahit naman na alam kong imposible ng mangyari. Palagi kong hinahanap ang presence niya, nangungulila ako sa pagmamahal na araw-araw nitong ibinubuhos sa akin. Hindi madali ang bawat araw sa loob ng walong buwan. Hindi madaling magising sa umaga na paulit-ulit akong sinasampal ng katotohanang wala na si Pearl sa akin.Bawat ala-ala naming dalawa baon ko kahit saan man ako mag punta. Ano man ang ginagawa ko, siya ang palaging tumatakbo sa isipan ko, walang oras at mga araw na hindi ko siya iniisip. Bagay na mas lalo lamang akong nahihirapan. Himala nga at buhay pa ako hanggang ngayon dahil sa kalungkutan.Masakit parin,
"The saddest part about life is when the person you made the most memories becomes a memory."EricaNamumugto at nanlalalim ang mga mata, ang palaging bumubungad sa akin bago matulog at sa pag gising sa umaga. Inaamin kong nahihirapan na ako. Hindi ako sanay na hindi nag sesend ng kahit na anong messages para kay Pearl. Hindi rin ako sanay na hindi ito nakakausap, pero sa tingin ko, mas mabuti na muna sa ngayon ang ganito.Pero siya...bawat minuto na lang yata at oras, mayroong text message sa akin. Makikita ko na lang din minsan, mayroon na akong natanggap na missed calls mula sa kanya. Pero paulit-ulit ko iyong iniiwasan, paulit-ulit ko parin siyang iniiwasan kahit na sa trabaho.Isang linggo na ngayon ang nakalilipas simula noong huling beses ko siyang makita, mahawakan at mayakap. Namimiss ko na siya, sobra! Namimis ko na ang mga pang-aasar niya, ang mga pag ngisi niya, iyong mga ta