Phoenix’s POV
Dinala ng mga pulis si mama sa ospital dahil medyo malalim ang saksak niya sa balikat habang ako naman ay naiwan sa bahay kasama ng ibang pulis na nag-iimbistiga sa nangyari kanina. Malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin sila natatapos mag-imbistiga.
Nakaupo ako ngayon sa lapag sa tabi ng pinto nang kwarto ni mama, maya maya pa lumapit sa akin si SPO2 Patrick Smith, “Wala na rito ang killer,” Wika niya na nagpayukom sa kamay ko. Nakakainis!
Pakiramdam ko nag-uunahang umakyat ang dugo ko papunta sa ulo ko, “Anong klase kayong pulis isang kriminal lang hindi n’yo pa mahuli!” Inis kong wika sa kanya.
Hindi siya nakapagsalita nang marinig niya iyon, totoo naman e, hanggang ngayon hindi pa nila
Phoenix’s POV Nandito kami ngayon ni Sage sa swimming pool area ng school, dito ako nagpa-practice lumangoy kapag may mga competition na sinasalihan ang school namin sa paglangoy. Kaya rin ako sumali dahil may scholarship akong natatanggap, libre pa pagkain, at vitamins. Nakasuot kami ng swimwear, at ang swimming pool ay parang pang competition talaga, “Kung sino ang unang makarating dito ang panalo,” Wika niya, “Are you ready to lose?” Sarkastiko niyang tanong sa akin. Mawawala ang kayabangan nito kapag tuluyan ko na siyang nalampaso sa laban, “Anong stroke ang gagamitin natin?” Tanong ko sa kanya. “Butterfly,” Matipid niyang sagot sa akin at sabay kaming tumingin sa swimming pool tsaka naghanda nang tumalon, “At the count of three. One…. Two…. Three,” Wika niya at sabay kaming tumalon sa pool. Mabilis akong lumangoy papunta sa kabilang sid
Patrick’s POV Nandito ako ngayon sa condo ni S, nakaupo siya sa sofa habang ako ay nasa upuan. Sa mga oras na ito wala siyang suot na maskara, Sage Taylor ang tunay niyang pangalan, bumubuo siya ng puzzle na tanging kulay puti lang ang naroroon sa maliit na lamesa. Mayroon din siyang suot na salamin. “Ano bang plano mo Sage?” Tanong ko sa kanya, “Bakit mo sinabi kay Phoenix ang tunay mong pangalan? Pinakita mo rin ‘yung itsura mo sa kanya,” Dagdag ko pa. “Maghintay ka lang Patrick,” Wika niya sa akin habang binubuo ang puzzle na tanging kulay puti lang ang naroroon, “Hintayin mong tuluyang matanggal ang maskara ng tunay na mamamatay tao sa sarili kong paraan,” Dagdag pa niya at ilang saglit lang tuluyan na niyang nabuo ito,
Athena’s POV Maya maya pa lumabas ng cr si Juaqin, nakatapis siya ng twalya, at lumapit siya sa ‘kin, “Hey, bakit ka umiiyak?” Tanong niya sa akin. “Natatakot ako Juaqin, paano kung malaman nila ang nangyari!” Kinakabahan kong wika sa kanya, “Paano kung malaman nila na tayo ang—” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang bigla niya akong halikan sa labi, pinunasan niya rin ang mga luhang tumulo sa mga mata ko. “I promise, walang makakaalam sa nangyari,” Wika niya sa akin, “Kakausapin ko nalang rin si Phoenix bukas para wala siyang sabihin sa nakita niya,” Dagdag pa niya na nagpagaan sa pakiramdam ko. Hindi dapat ako mag-alala dahil sigurado ako na he will do his best to hide our secret. …………………………………………………………………. Phoenix’s POV
Athena’s POV Nandito ako ngayon sa cafeteria, hinihintay ko si Juaqin na dumating na um-order ng pagkain. Hinawakan ko ang tiyan ko at ngumiti, excited na akong sabihin sa kanya ang magandang balita. Maya maya dumating nasi Juaqin at inilagay niya ang pagkain sa lamesa tsaka siya umupo sa upuan na nakalaan sa kanya, “Kain na,” Wika niya sa akin. Ilang saglit lang nagsimula na kaming kumain. “Babe may surpresa ako sa ‘yo,” Wika ko dahilan upang mapangiti siya. “Ano ‘yun?” Matipid niyang tanong habang siya ay kumakain, at ako ay huminga ng malalim bago ako magsalita. “I’m pr
Athena’s POV Nandito ako ngayon sa garden ng school nakaupo sa bench mag-isa, hindi pumasok ngayon si Juaqin kaya wala akong kasama. Hindi rin naman ako kinikibo nila Phoenix dahil sa ginawa namin, malas nila wala akong pake. Maya maya pa lumapit sa akin si Sage, may hawak-hawak siyang isang envelope, nakasuot siya ngayon ng salamin, “Mag-isa kalang?” Tanong niya sa akin. “Pake mo?” Pagsusungit ko na nagpangisi sa kanya at umupo siya sa tabi ko. “Nasaan si Juaqin?” Tanong niya sa akin, kainis ‘to! Alam naman niya sigurong absent yung tao, matalino naman siguro siya. “Absent!” Iritado ko
Juaqin’s POV Lumabas ako ng bahay nila Athena dala ang kutsilyong ginamit ko pangsaksak sa nanay niya at agad akong sumakay sa sasakyan tsaka ito pinaandar. Habang pinapaandar ko ito, naalala ko nalang ang lahat ng nangyari sa buhay ko. Flashback Bata palang kami ni Monica namatay na ang nanay namin dahil sa sakit sa puso, kasi nahuli niya si papa na nakikipaghalikan sa ibang babae, kaya ayun namatay siya. After that inalagaan kami ni papa, at syempre nagpakasal siya sa babae niya at nagkaanak sila ng dalawa. Namuhay sila ng mat
Athena’s POV Alas otso na nang gabi, nandito kami ngayon ni Juaqin sa restaurant kumakain, naalala ko madalas kaming kumain dito noon. “Bakit ka nga pala biglang nagyayang kumain sa labas?” Tanong ko habang kumakain na nagpangiti sa kanya at siya ay nagsalita. “Nothing, I just want to celebrate dahil magkakaanak na tayo,” Sagot niya sa akin. Maya maya lumapit sa amin ang isang waiter na may dala-dalang isang bote ng wine, “Here’s your order sir,” Wika niya kay Juaqin at inilapag niya ito sa lamesa. “Thank you,” Sagot niya sa waiter bago ito umalis. Kinuha niya ang wine na nasa lamesa tsaka siya nagsalin ng kaunti nito sa wine glass ko, “Have some,” Wika niya sa a
Athena’s POV “Si Nate,” Pag-amin ko sa kanya na naging dahilan upang bahagya siyang lumayo sa ‘kin, kaya naman napaubo ako kasi umayos na ang paghinga ko, kailangan ko nang umamin dahil nakasalalay rito ang buhay ng anak ko! “Hindi ko sinabi sa ‘yo ang totoo dahil mahal kita!” Paliwanag ko dahilan upang mapaupo siya. Sarkastiko siyang tumawa at galit na galit niyang sinuntok ang tiyan ko, “Pare-pareho kayong lahat!” Galit na galit niyang wika sa akin, “Pare-pareho kayong manloloko!” Dagdag pa niya. Naramdaman ko ang paghilab ng tiyan ko at nanlumo ako nang maaninag ko ang dugong umaagos sa hita ko, hindi! “Anak ko!” Umiiyak kong wika, hindi pwede ‘to! Naiinis ako sa sarili ko, wala akong magawa para iligtas ang anak ko dahil hanggang ngayon nakatali pa rin ako sa up
Phoenix’s POV Hindi ko na nagawang barilin si Mantus nang pagbabarilin ako ni SPO2 Patrick Smith sa katawan, “Tumigil kana!” Sigaw niya. Hindi na ako muling nakatayo nang mangyari iyon, tumulo naman ang kanyang mga luha, at siya ay napaluhod. “Walang hiya ka! Sino sa tingin mong binabaril mo?!” Galit na galit kong tanong sa kanya kasabay ng pag-ubo ko ng dugo at pagkabitaw sa pagkakahawak ko sa baril, muli akong tumingin sa lahat, “Hindi n’yo ba nakikita? Biktima lang ako rito ng kapatid ko!” Galit ko pang wika, at ilang saglit pa kinuha ni Mantus ang baril ni SPO2 Patrick Smith tsaka niya ito itinutok sa ‘kin. “Arrest him now,” Malamig na tonong wika ni Mantus sa mga pulis, kaya naman lumapit sila sa
Phoenix’s POV Napangisi ako nang i-text sa ‘kin ni Mantus ang isang address kung saan niya gustong makipagkita kaya naman pinasa ko ito kay Sebastian, at minaneho ko ang aking sasakyan papunta roon. Nararamdaman ko na malapit na ang katapusan ni Mantus, seven na ng gabi nang makarating ako sa lugar kung saan niya gustong makipagkita, isa itong abandonadong warehouse. Agad kong pinarada ang aking sasakyan at pumasok doon. Nakita ko na nakaupo si Mantus sa lapag habang bumubuo ng rubik’s cube, “Bakit mo ko pinapunta rito?” Tanong ko ngunit hindi niya ito sinagot sa halip ay pinagpatuloy lang niya ang kanyang ginagawa. Ilang saglit pa tuluyan
Phoenix’s POV Iminulat ko ang aking mga mata, nandito ako ngayon sa isang ospital at kung ano-anong aparatos ang nakatusok sa ‘kin. Maya maya pa pumasok sa kwarto kung saan ako naka-confine si SPO2 Patrick Smith, “Gising kana pala,” Wika niya sa ‘kin, “Tatlong araw kang comatose,” Wika pa niya na ikinayukom ng aking kamay. “Ligtas ba si mama?” Tanong ko, ngunit hindi niya ito sinagot sa halip ay bumuntong hininga lang siya, “Answer my question,” Malamig na tono kong wika kaya naman tiningnan niya ako ng seryoso. “She’s dead,” Sagot niya dahilan upang mapapikit ako, tama lang sa kanya ‘yun dahil napakawalang kwenta niyang ina. Hanggang sa huli mas pinaboran niya ang masama kong kuya kaysa sa ‘kin, “Nal
Phoenix’s POV Matapos iyon agad kong itinapon ang sandwich sa basurahan na ibinigay sa ‘kin ni Mantus kanina at ibinalik sa bag ang research paper namin ni Sebastian. Ilang saglit pa dumating si Sebastian, “Nagawa mo na ba ang inutos ko sa ‘yo?” Tanong ko na ikinangisi niya. “Yeah,” Sagot niya at kanyang inilabas sa bulsa niya ang relo ni Mantus tsaka niya ito ibinigay sa ‘kin, “I already did what you want,” Wika pa niya na naging dahilan upang sarkastiko akong tumawa na para bang nababaliw. Inutusan ko siya kanina habang kami ay kumakain sa cafeteria na kunin ang relo ni Mantus sa kanyang locker at palitan ito ng peke, ngunit dapat ay kat
Phoenix’s POV Napuyat ako kagabi dahil sa kaka-revise ng research paper namin ni Sebastian, nandito ako ngayon sa loob ng classroom nakaupo sa pinakadulong upuan sa tabi ng bintana at nakatulala, habang ang mga kaklase ko ay sobrang ingay. Ilang saglit pa dumating na si Teacher Lelouch kasama ang isang bata na sa tansya ko ay kasing edad ko lang, may suot siyang relo sa kanang braso, at hawak-hawak niya ang isang rubik’s cube. Unti-unting tumahimik ang buong klase nang pumunta sila sa harapan, “Class, I want you all to meet your new classmate Mr. Samuel Cumberbatch,” Wika ni Teacher Lelouch na naging dahilan upang kanilang makuha ang atensyon ko, “May we know more details abou
Lelouch’s POV 8:00 p.m. na ngayon, nandito ako ngayon sa loob ng aking bahay, nakaupo sa sofa, at wala akong suot na pang-itaas na damit. Inaamin ko na nami-miss ko ngayon si Yvonne, ang tagal na naming hindi nag-uusap simula nang kami ay maghiwalay. Maya maya pa, narinig ko nalang na may nag-doorbell sa pinto kaya naman agad ko itong binuksan. Nakaramdam ako ng matinding saya nang aking makita si Yvonne, ang babaeng pinakamamahal ko. “Yvonne!” Masayang-masaya kong wika sa kanya, “Napadaan ka,” Dagdag ko pa. Nakita ko sa kanyang
Patrick’s POV Hindi na namin nagawang lumapit ni Mantus sa bahay nang makita namin na nakakandado ang gate nito, “Paano ‘yan naka-lock,” Wika ko na kanyang ikinainis at iritado niya akong tiningnan. “Gumawa ka naman ng paraan, hindi ‘yung lahat ng nakikita mo sinasabi mo sa ‘kin!” Inis niyang wika sa ‘kin kaya naman iginala ko ang aking mga mata upang humanap ng pwedeng tumulong sa ‘min. Sakto namang may dumaang isang matandang babae, kaya naman agad ko siyang kinausap, “Hello po, kilala mo po ba ang taong nakatira diyan?” Tanong ko sabay turo sa bahay. “Hindi, matagal nang abandonado ang bahay na ‘yan—” Hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin nang biglang magsalita si Mantu
Patrick’s POV Matapos kong ikwento kay Mantus lahat ng nangyari sa kaso ni Nate kabilang na ang biglang pagkawala ni Rafael Lawliet, ibinigay ko sa kanya ang isang papel na ibinigay sa ‘kin ng kuya niya, “What is it?” Tanong niya habang hawak-hawak ito. “Bigay sa ‘kin ‘yan ng kuya Sage mo bago siya mamatay,” Sagot ko sa kanya, “Sinabi niya sa ‘kin na ibigay ‘yan sa ‘yo kapag hindi siya nagtagumpay sa imbestigasyon,” Dagdag ko pa dahilan upang buklatin niya ito. Sinenyasan din niya ako na umupo sa tabi niya upang basahin ang nakasulat dito, kaya naman agad akong sumunod. Nakasulat sa papel ang numbers one to nine, bawat numero ay may mga linya at tuldok na nakapalibot na bumubuo ng is
Aira’s POV Nandito ako ngayon sa condo unit ko, nakaupo ako sa sofa, malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin ako dinadapuan ng antok, iniisip ko pa rin kasi ang mga nangyari kanina, mula sa balitang nalaman ko na patay nasi Sage hanggang sa tangkang pagpatay sa ‘kin ni Mantus. Maya maya pa narinig ko nalang na tumutunog ang phone ko palatandaang may tumatawag, kaya naman agad ko itong sinagot, “Hello,” Wika ko. “Hello, Ms. Freud!” Kinakabahang wika ng Amerikanang nasa kabilang linya, “Mr. Mantus Taylor escaped again,” Wika niya na nagpabuntong hininga sa ‘kin. “Don’t worry, I’ll do my best to find him,” Wika ko at pinutol ko ang linya ng tawag tsaka ngumis