Sa maliit na oras na pinagsamahan ang tatlong mag ama ay agad na nakuha ni Juancho ang loob ng dalawang bata. It was the first time that Lezzie was so into the conversation that she forgot about me, may kaunting kirot na namuo sa aking puso ngunit ng makita ko kung gaano siya kasayang nakikipag usap tungkol sa mga ginagawa ni Juancho sa kompanya ay agad na natunaw ang kirot na ito.
Samantalang si Sato ay paminsan minsan ring nagtatanong, kadalasan ay masaya lamang ito nakikinig sa dalawang nag uusap. Pinabayaan ko ang tatlo na mag usap at pumunta ako sa counter upang tulungan si Merdi sa mga kustomer na pumasok.
Hindi ko maiwasang obserbahan ang tatlo habang nag aarange ng bulaklak. May sinabi si Lezzie na nakapag patawa ng marahan kay Juancho, it was a laugh that was enough to make my knees weak. Ipinatong ni Juancho ang kaniyang kamay sa ulo ng batang si Lezzie at marahan niyang tinapik ang ulo ng bata.
Bigla ring nag salita si Sato,
Ang tunog ng aking telepono ang gumising sa akin. Kinuha ko ito sa bedside table at tiningnan ang caller ID, my eyes were still half closed when I saw the blurry name on the screen‘Kito’Napabalikwas ako ng bangon at agad na sinagot ang tawag“Kito!” hindi inaasahang pasigaw kong natawag ang kaniyang pangalan. It’s been more than a week and today is the first time he contacted me. A gentle laugh can be heard at the other side.“Rel, how are you?” anito“What are you talking about? How about you? Are you okay? Where are you? Why did you only call today?” sunod sunod kong tanong sa kaniya. Muli siyang tumawa ng marahan.Naiinis ako sa kaniyang turan at muling isinigaw ang kaniyang pangalan, sinasabihan itong mag seryoso dahil nag aalala ako.“But there is nothing to worry about Rel,” aniya sa seryosong boses. But the carefreeness in his voice was still ther
“You can carry Sato first daddy, then me second, you can’t get tired alright?” Utos ni Lezzie sa ama.Pinag uusapan ng tatlo kung sino ang sasakay sa balikat ni Juancho pagkarating sa amusement park. On the entrance, marami na kaagad silang nakitang mag aamang ganito ang ginagawa. Nang makita ito ng tatlo ay may kislap na dumaan sa kanilang mga mata, kaya aang resulta ay ito. Ngunit dalawa ang kambal kaya mahihirapan silang gawin ito ng sabay. That is why Lezzie suggested that.“Okay, then kid let’s do this,” ani Juancho kay Sato. Tahimik ngunit may desididong mukha si Sato na lumapit kay Juancho.Naalala ko ang sinabi ni Miss Cecile bago kami umalis sa paaralan. The twins are with no doubt intelligent, both of them. Ang problema nga lang ay napaka mahiyain ni Sato. To the point that he only talks to Lezzie at class. Hindi nga siya nakikipagsalamuha sa ibang mga bata that is why he doesn’t know their names.“I
“Didn’t the sisters said that daddy is gwapo?” bulong ni Lezzie kay Juancho habang papasok kami sa horror house.“Ganon ba? Is it true?” tanong sa kaniya ng ama na may tonong hindi naniniwala unless sabihin ng babaeng anak. Lezzie enthusiastically nodded at tinanong pa ang nanahimik na kapatid.“Diba Sato?”“Yes, mommy is pretty,” sagot ni Sato na labis na nag pangiti sa akin. Kanina pa ito nakatulala at mukhang alam ko na ang iniisip nito kanina pa.“No, Sato, I mean yes mommy is pretty, but my question is gwapo ba si daddy,” paliwanag pa ni Lezzie na gumimbal kay Sato. Nag panic ang mukha niya ng mapagtanto ang nasabi.Saglit siyang tumingala sa akin at ng makitang nakatingin ako ay umiwas muli. Even in the dark surrounding of the horror house I could see his blushing face. This kid, napapadalas na yata ang pamumula niya kapag pinag uusapan ang mga ganitong usapan. Ito na b
“Come in,” wika ko kay Juancho na ngayon ay kinakarga ang kalahating nakapikit na si Sato. At pinapagpag ang kaunting patak ng ulan sa kaniyang damit.Sa aking mga braso naman ay si Lezzie na kinukusot ang mat ang maramdaman ang pag galaw sanhi ng pag buhat sa kaniya at paglalakad.Malakas parin ang ulan sa labas, mabuti nalang at may reserbang payong sa loob ng kotse ni Juancho. Iyon nga lang ay isa lamang ito kaya napilitan kaming magsiksikan sa payong. Sinigurado lamang naming na hindi mabasa ang dalawang bata kaya ang resulta ay basa ang kalahati n gaming mga damit.“Ihiga mo muna si Sato sa sofa, you should go and change in the bathroom at patuyuin mo ang shirt mo sa dryer. About your change of clothes, there’s an extra bathrobe inside, use it for now.” Saad ko kay Juancho habang inihihiga si Lezzie sa sofa.“Mommy, daddy?” Patanong na paghahanap ni Lezzie sa kaniyang ama.Pagkalapag ni J
Ilang araw ng hindi pumupunta si Orelia sa likod bahay upang mag-aral. Tinitiis niya na lamang ang mag basa sa maid’s quarter upang maiwasan ang lalaki.Sa tuwing iniisip ni Orelia ang nakita sa gate ng mansyon ay kumikitot ang kaniyang puso. Nais niyang kumpronathin ang lalaki, kung sino ang babaeng nakakabit sa kaniya, ano ang relasyon nila, at kung bakit hindi ito nakapunta sa duyan noong araw na iyon?Ngunit alam din ni Orelia na wala siyang ni katiting na karapatan. Paano niya pa matitingnan ng diretso ang lalaki, kung sa bawat pagkakataong magkakaroon siya ay naaalala niya ang pangyayaring iyo.Isang araw sa kusina habang naghuhugas ng mga plato si Orelia ay biglang pumasok ang lalaki. Pawisan ito at halatang galing sa pangangabayo. Muntik ng mapatalon ang dalaga, mabuti na lamang at napigilan niya ang kaniyang sarili. Pumunta si Juancho sa likurang bahagi ng kuusina upang kumuha ng tubig.Pilit na ibinuhos ni Orelia ang ka
“Sir, sir, sir Juancho,”“Okay lang po ba kayo?” gising ni Orelia kay Juancho, marahan niyang inalog ang balikat ng lalaki. Ang amoy ng pabango ng lalaki at ang amoy ng alak ay naglalaban sa ilong ni Orelia.Unti unting gumalaw ang piluka ni Juancho, mahinang nagpasalamat si Orelia dahil nagising ang lalaki. Humakbang paatras si Orelia ng magsimulang bumangon si Juancho. Na upo ito sa bench at nakahawak sa kaniyang ulo. Hindi maipinta ang mukha nito. At hindi naka pukos ang mata nito. His pupils were dilated.“That fucking syndicate did it,” bulong ng lalaki at muling hinawakan ang kaniyang ulo sa pagkakataong ito ay gamit ang dalawang kamay.Nag tangka itong tumayo ngunit nagbabadya siyang matumba. Walang pag aalinlangang humakbang patungo sa kaniya si Orelia at hinwakan ang kaniyang braso upang alalayan ito. Dahil sa kilos na ito ni Orelia ay napunta sa kaniya ang atensiyon ng lunod sa alak n
“You what?!” Sigaw ko matapos malapit ng matumba dahil sa biglaan kong pagtayo sa aking pagkaka upo upang makalayo sa lalaking nakatungo sa akin.Gumawa ng ingay ang upuang natumba sa sahig. I worriedly glanced at the kids’ room, scared that they might wake up.“I’ll receive your forgiveness and I will court you,” sagot ni Juancho na ngayon ay humahakbang na naman patungo sa akin. Itinaas ko ang aking kamay bilang senyas na tumigil siya at wag ng lumapit pa.“At gaano ka naman ka sigurado na patatawarin kita?” bwelta ko sa kaniya.“I know you’ll forgive me, give it some time. Before you know it, you’ll be clinging back to me,” siguradong saad ni Juancho.Ang lalaking ito, bakit ganito na siyang magsalita ngayon? I mean this is how we usually talk to each other, kung may nag iba sa kaniya ngayong araw ay iyon ang pagiging tahimik at marahan niya kanina sa amusement
Mayroon ng mga dekorasyon ang plaza at ang simbahan dahil malapit na ang pasko. May mga parol at Christmas lights na umiilaw tuwing gabi. Manghang mangha sina Lezzie at Sato na halos mabali na ang mga leeg kakatingala sa mga nakasabit na mga lantern na may iba’t ibang mga kulay.“Mommy, let’s decorate our house rin po,” turan ni Lezzie.“Yes baby, when we find time pumunta tayong mall at kayong dalawa ni Sato ang pumili okay?” nakangiti kong sabi sa kaniya.“Pagkatapos ay ilabas natin ang Christmas tree natin last year, you’ll help mommy right?” tanong ko sa kanila ni Sato. Sabay silang tumango at bumaling naman kay Juan
°Juancho“Just go Makoto, you can visit your uncle while you’re at it,” my father said.“Fine.”They insisted na ako ang pumunta sa probinsiya for a little deal. Fine, matagal ko narin namang hindi nakikita sina tita at tito. That punk Franco should be their too.I was expecting to stay there just for a short while. Tatapusin ko kaagad ang deal at babalik. I can’t leave the company in those crocodile director’s hands. But Hiskien is there so I should not worry much.But then something interesting happened. Ang kaniyang mga ngiti ay nakakasilaw, she was the epitome of fresh youth. Ang gusto ko lang naman ay makita ang masayang mukha niya. But when I saw her together with that baby ’s breath, I know I wanted something more. Orelia Drezelle Estralla has enchanted me with a spell I can never break.“Why do you want to be a doctor?” tanong ko sa kaniya isang pagkakataong natigil siya sa pagbabasa.“Simple lang po, gusto kong magligtas ng buhay.
Mabilis ang mga pangyayari, hindi ko alam kung paano ito nangyari pero kasalukuyan akong tumatakbo papunta sa direksiyon ni Juancho. Si Michael Lorenzo ay nakasunod sa akin, waving his gun at me. Hindi katulad kanina ay wala na ang malademonyo niyang ngiti, napalitan ito ng galit na ekspresyon. He was getting impatient because he still hasn’t got Juancho. Kaya iniba niya ang kanyang strategy, kaya pala paikot-ikot siya sa buong factory kanina at umiiwas lang sa mga bala nang baril ni Juancho. He was set on finding me, mabuti na lamang at naramdaman ko ang kaniyang intensiyon at bago pa niya ako mahawakan ay agad akong tumakbo papunta kay Juancho.“God, I’m glad you’re okay,” hingang maluwag ni Juancho nang sa wakas ay mahawakan niya ako.Dahil sa kaniyang iritasyon ay bumaril muli si Michael sa bubong. At ang sunod na putok nang kaniyang baril ay naka direkta sa akin. Juancho easily pulled me but I could hear the loud beating of his heart habang nakayakap parin siy
“Michael Lorenzo!” sigaw ko nang makita kung sino ang nakasunod sa amin.Akala ko ba ay sususnod siya kay Mr. Deracorazon upang ma secure ang pagtakas nito? Bakit kami ang sinusundan niya? I just can’t figure out Michael Lorenzo. His warnings… ibig bang sabihin ay matagal na itong naka plano?“Orelia, hang on tight. It would be hard to escape their sight, they are damn so persistent, kailangan muna nating luhihis sa orihinal na destinasyon or else they would find you even if I successfully got you there,” paliwanag ni Juancho habang patuloy parin sa pagmumura habang nagdadrive.Ang ibang sasakyan ay binabangga ang aming sinasakyan ang multiple gunshots hit the car.“Crouch down Orelia!”mabilis ang pagcontrol ni Juancho sa steering wheel at binangga rin ang kotseng kanina pang nasa gilid namin.Si Michael Lorenzo ay nasa likod parin at patuloy kaming binabaril. I want to stand and
“Good morning gentlemen, and ladies,” bati ni Fushigiro sa mga direktor at sa ibang mga babaeng sekretarya.He was flashing a smile to everyone, iba sa expression ni Mr. Deracorazon na parang na drain lahat nang dugo sa kaniyang mukha. Umupo sina Kito at Fushigiro sa tabi naming ni Juancho.Kito had his usual poker face and Fushigiro was all smiles.Sumandal si Juancho sa kaniyang upuan at tiningnan ang mga direktor na hindi mapakali.“You wanted to move me out of my position, fine then, but first dahil ako parin naman ang CEO, let’s talk about your anomalies.”Ang mga may dapat itago ay natigil. Hindi yata talaga magaling sa pgtatago nang ekspresiyon si Mr. Deracorazon dahil kitang kita na agad sa akniyang mukha kung gaano siya ka iritado sa sinabi ni Juancho.“What do you mean by anomalies Mr. CEO?!”“Since you pried in my medical records for the s
“Kumusta po ang mga bata?” tanong ko kay mama sa kabilang linya.“Natutulog sila ngayon iha, napagod yata sa byahe.”Matapos ang family day sa school ng mga bata ay dumiretso na sila papunta sa probinsiya. It was too fast both for me and the children pero wala na kaming choice. The earlier we settle this the better. Isa pa ay hindi kami sigurado kung ano ang maaaring gawin nang kabilang kampo kaya mabuti na ang ganito. I would not want for another kidnap attempt to happen.“Okay po mama, tatawag lang po ako ulit.”“Yes iha, kayo diyan? Ano na ang nagyayari?”Actually, sa ngayon ay nakatayo ako sa labas nang White Swan. Juancho is by my side, at handa na kaming harapin kung ano man ang naghihintay sa amin ngayon sa loob.“Aattend po kami nang meeting of board of directors ngayon ma.”“Are you gonna be okay? Hindi ba at hindi pa nakakabalik si Hiskien?” nag-aalalang tanong niya.“Hmm, wala po po si Kito, but Juancho has his plan magiging ayos po a
“It’s time to start talking Orelia,” wika ni Juancho pagkarating na pagkarating naming sa labas.“Hindi man lang ba tayo uupo?”Naglakad ako papunta sa swing at umupo. Idinuyan ko ang sarili ko at tumingin kay Juancho. I guess the time has really come. Kailangan ko nang sabihin sa kaniya ang tungkol sa bagay na ito. It was so abrupt, but I felt like it was the time to tell him. Iba nga lang talaga ang napili kong timing, hindi ko alam kong galit ba siya o ano.“Upo ka dito Juancho,” wika ko sa kaniya.“Tell me, was that a joke?”Nawala ang ngiti sa aking mga labi. Itinigil ko ang pagduduyan sa aking sarili.“Nagsinungaling ka na naman sa akin kanina hindi ba? Hindi okay ang lahat, mayroong mga kalaban na nasa loob ng eskwelahan ngayon.”He clenched his fist and looked away.“Hindi ko balak itago sa ‘yo ito ng matagal Orelia. I was even planning to tell you after the family day, when we get home. I just don’t want you to worry so much today. I wan
I was stunned. Mama’s voice was angelic yet strong. The melody she was singing can really make you pay attention. Habang masayang dinadamdam ang pagkanta ay buong gilas ring pinamalas ni papa ang kaniyang galing sa pagpapiano. He was effortlessly playing with the keyboard yet the sound he makes is so gallant and made me feel goosebumps. And there were the kids. Their graceful choreography was simple, pero halata ang pagiging upbeat nang kanilang sayaw. Dahil simple ang steps ay napapasabay ang ibang mga bata at ang kanilang mga magulang.I swayed with the beat at napansing nakatingin lamang si Juancho sa stage. Binangga ko ang kaniyang braso at sinenyasan gamit ang aking mata.“Sayaw na Juancho,” aya ko sa kaniya.“No, totally not love, I’m okay with just watching.”“Don’t be killjoy Juancho.”Hindi na ako nahirapan pang pilitin si Juancho na sumayaw dahil bumaba sina Lezzie at sato mula sa stage. Kalahating sumasayaw silang lumapit sa amin. Inabot ni S
“Wahh! We look so nice!” masayang sigaw ni Lezzie nang makita ang nakaterno naming mga damit.“Right Sato?” “Yes!” masiglang sagot ni Sato.Kasalukuyan kaming naghahanda sa sala para sa pagpunta namin sa family day ngayong araw. Simpleng putting t-shirt ang suot naming anim na may nakasulat na family day.“My! Ang cute cute nang mga apo ko!” wika ni mama mula sa itaas at patakbong bumaba upang yumakap sa mga bata.“Mama mag-ingat po kayo baka mahulog po kayo sa hagdan,” nag-aalalang paalala ko sa kaniya.Ipinagpatuloy ko ang pag-aayos nang mga dadalhin naming nang mapansin ko ang titig nila sa akin.“Bakit?” nag tatakang tanong ko sa kanila.“My! My daughter!” Kita ang labis na saya sa mukha ni mama Janice habang lumalapit siya upang yumakap sa akin.Doon ko napagtanto na tinawag ko na dahil pala ito sa pagtawag ko sa kaniya ng mama. Ito ang unang pagkakataon na tinawag ko sia nito nang malakas. Napangiti na lamang ako at ibinalik ang kaniy
“Mauuna na si mommy at daddy babies,” paalam ko sa mga bata matapos naming kumain nang agahan.“Manang Rosa, kayo na po ang bahala sa mga bata.”Isa-isa kong hinalikan si Lezzie at Sato na abala sa pag-aayos nang kani-kanilang bag.“Ay iha, hindi ako ang maghahatid sa kanila ngayon,” wika ni Manang Rosa.“Po?”“Handa na ako! Joanice, Joasato let’s go!” masiglang sigaw ni mama, this is still so awkward, mula sa itaas.“Lola, I told you to just call me Lezzie,” reklamo ni Lezzie.“But baby girl I like it, we have the same name.”Hindi yata ako napaalam na sila ang magdadala ngayon sa mga bata. I’m amazed na may panahon sila para sa ganito. Nga naman, mayroon na pala silang ipinalit sa kanilang pwesto pansamantala. Kawawang Franco.“You can go now. You don’t need to worry about the kids