Dahlia Pov
Dumating ang araw ng pag-alis ng aking asawa. Gustuhin ko mang sumama ay hindi puwede. Wala naman kasi akong gagawin doon talagang mababagot lang ako. Isa pa, hindi naman niya ako maasikaso dahil nasa trabaho siya lagi. Subalit nangangamba ako, dahil kasama niya si Emery. Natatakot ako na sa oras na umuwi ang aking asawa baka makalimutan niyang ako ang asawa niya. Pero may tiwala ako kay Travis, panghahawakan ko iyong pangako niya sa akin na hindi na niya ako pagtataksilan at lolokohin.
Kasalukuyan siyang nagiimpake ng kaniyang mga gamit ako naman ay tinutulungan siya.
"Huwag na lang kaya akong umalis?"
Basag niya sa katahimikan. Napabuntong hininga naman ako sa sinabi niya.
"Hindi puwede ikaw ang CEO bawal kang mawala roon," sabi ko sa kaniya.
"Mamimiss kita, Dahlia. 2 weeks is like a year for me." Umupo naman ito na parang nahihir
Labis akong nababahala at natatakot dahil sa nakita ko sa loob ng box. Nanginginig ang aking mga kamay at hindi mapakali.Agad kong binuksan ang aking laptop at skype app upang matawagan ang aking asawa. Kailangan kong makausap ito.Nakita ko namang offline ito pero tinawagan ko pa rin siya ng ilang beses. Nang ako'y magsawa ay nagtype nalang ako ng message sa kaniya habang pasulyap-sulyap sa profile niya baka mag appear doon ang green light na nangangahulugang online na siya.Naisend ko na ang aking sasabihin at naghintay pa sa kaniya, nagbabakasaling tumawag siya. Pero ilang oras na rin ako naghintay ay wala pa rin ito. Napabuntong hininga naman ako. Hindi na ako kumain dahil ayokong lumabas ng kwarto, natatakot ako baka may taong sumulpot sa likod ko at bigla nalang akong saktan.Napapikit naman ako ng mariin para pigilan ang mga masasamang eksenang naiimagine ko sa aking isipan.&n
"Mommy," sambit ko nang makita siya sa aking likuran."Anong ginagawa mo rito iha? At bakit may dala-dala kang bagahe? Nag-away ba kayo ng aking anak?" sunod-sunod na tanong ni Mrs. Monte Cristo, ina ni Travis."Hindi po mommy, nasa New York kasi si Travis. Hindi niyo po ba alam iyon?""Hindi iha, wala namang sinabi ang aking asawa." Napakunot naman ang kaniyang noo."Ah baka hindi lang nasabi ng aking asawa't anak sa akin. Alam mo naman hindi ko naman kasi pinapakialaman ang kanilang negosyo." Tawa nitong sabi sa akin."O-opo," sagot ko naman."Halika na iha sa mansion, ba't hindi ka nagtawag sa akin nakapaghanda sana ako ng merienda saiyo at ang kwarto mo gamitin mo muna iyong kwarto ni Travis," sabi sa akin ni Mommy.Aangal na sa ako nang hinila niya ako papunta sa loob at pumasok sa kwarto ni Travis. 
Alas kwatro na ng hapon nang makauwi kami ni Mommy Carmela sa mansion, natagalan kami ng uwi dahil nag grocery pa kasi kami at nagshopping. Binilhan niya rin ako ng mga damit at sandals. Sobrang hiyang-hiya ako dahil ang dami niyang pinamili. Tambak iyong shopping bag sa likod ng kotse, pati na rin sa front seat, parang bibilhin na nga ni Mommy Carmela iyong mall sa rami ng pinamili namin.Hindi naman ako makatanggi sa kaniya baka magtampo naman iyon sa akin. Minsan kasing binigyan niya ako ng mga damit ngunit tumanggi ako sa alok niya kaya naman ay sobra ang pagtatampo niya sa akin noon at nadamay pa si Travis na aking asawa.Hirap kong binitbit ang mga shopping bags buti nga’t nilapitan ako ni Nanay Lilet para tulungan. Si Mang Julian naman ay kinuha ang mga shopping bags na dala ni Mommy Carmela/Mrs. Monte Cristo.“Ang rami naman nito, anak. Kaya pala ang tagal niyong dumating. Parang binili niyo na iyong mall sa rami ah,” bulong na sa
Nagising ako sa malakas na katok na nangangaling sa labas ng kwarto. Napakusot naman ako ng aking mga mata at nakita ang aking laptop na naka-off na. Dali-dali kong binuksan ang pintuan para malaman kung sino ang tao sa labas.“Magandang gabi, Ms. Dahlia. Pinapababa na ho kayo ni Mrs. Monte Cristo para kumain.” Nagulat naman ako nang marining ang bati niya. Gabi na pala, ang dali naman ng oras. Bumaba kaagad ako at pumuntang dining area.“Dahia, anak. Kain na,” sambit ni Mommy Carmela nang makita ako. Umupo naman ako sa upuan na katabi ng aking Nanay Lilet.Lahat ng malalapit na katulong sa kanila ay kasabay naming kumain. Ganito talaga ang mag-asawang Monte Cristo, mababait at hindi mata-pobre. Tingin nila sa aming mga mahihirap at kasambahay ay kapamilya na. Tuwing gabi lang kami nagkakasabay-sabay kumain dati, kapag kasi almusal at pananghalian ay busy ang mga tao sa mansion. Kapag gabi naman ay hindi, dahil wala nama
Alas nuebe na ng umaga na ng ako'y magising. Kasalukuyan akong naghahanda ng aking almusal sa mesa, hindi ko nakita si Mommy Carmela at 'nay Lilet at kanina ko pa sila hinahanap, baka nag grocery na naman iyon."Magandang umaga Ms. Dahlia," bati sa akin ng isang dalaga. Hindi pamilyar ang mukha baka ay baguhan palang ito. Kulot ang mahaba niyang mga buhok at kulay kayumanggi ang kaniyang balat. Sa palagay ko ay nasa bente na ang edad nito."Magandang umaga rin. Maari ba akong magtanong?" Napangiti naman ito at agarang tumango sa akin."Nakita mo ba aking ina at si Mommy Carmela?" patuloy na tanong ko sa kaniya."Nakita ko po silang umalis kaninang mga alas otso namalengke po siguro. Bilin ni Mrs. Monte Cristo na asikasuhin ko po kayo kapag kagising niyo. Pasensiya na po at hindi ko kayo agad naasikaso lalo na't ang almusal niyo. Katatapos ko lang po kasing magdilig ng pananim." Mahabang paliwanag nito sa akin. Napangiti naman ako sa kani
Travis POVNang marinig ko na Negative pa rin ang aking asawa ay bigla akong nawalan ng gana makipag-usap sa kaniya pati na rin sa aking trabaho. Kasalukuyan akong nasa office ko, marami pa akong tatrabahuin pero wala ako sa mood para gawin ito.Sobrang nadisappoint ako, umasa kasi ako na after ng outing namin ay magkaka-anak na kami. Hindi ko alam kung kailan pa kami maghihintay. Ilang taon pa ba para magkaroon na kami ng anak ni Dahlia? Ano pa bang paraan? Lahat naman ay nagawa na namin."Sir, naandito po si Mr. Cruz hinahanap kayo."Napalingon naman ako sa aking sekretarya. Tumango naman ako sa kaniya para ipahiwatig na papasukin na ang bisita. Umalis naman ito at maya-maya ay pumasok na rin si Mr. Cruz."Goodafternoon Mr. Monte Cristo," bati nito sa akin."Goodafternoon too. Please have a seat, Mr. Cruz." Iginaya ko naman ang aking k
Kinabukasan ay pumasok ulit ako sa aking office para trabahuin ang lahat ng papers na nakatambak sa aking mesa. Natambakan kasi ako ng mga gawain ngayon, that's why I'm cramming right now. I shoud finished it all kasi maya-maya ay may photoshoot pa kami. Mga ilang oras din ako nakatambay sa aking office at nagtrabaho. Hinatiran din naman ako ng aking sekretarya ng snacks pero hindi ko naman ito nagalaw.Nang maglu-lunch na ay doon lang ako natapos. Mamayang 1pm pa kasi ang photoshoot namin. Hinatiran ulit ako ng aking sekretarya ng pagkain para sa pananghalian. Nagulat naman ito nang nakitang hindi ko pa ginagalaw ang aking meryenda at napapailing nalang. Nagpasalamat naman ako sa kaniya bago siya umalis ng aking office.Binuksan ko ang aking pagkain at nilantakan na ito. Natuwa naman ako dahil adobo ang ulam. Mayroon kasing Filipino cuisine dito malapit sa aming building. Napangiti naman ako nang malasahan ito, nakakamiss din ang lutong bahay. Simula kasi
Alam kong napakahalaga ng pagsasabi ng totoo kay Dahlia lalo na't malayo kami sa isa't-isa. Sigurado akong mag-ooverthink lang iyon at magseselos, wala pa naman ako sa tabi niya para suyuin siya. Ayoko naman masira uli ang relasyon namin lalo na't kakabati lang namin no'ng nakaraan. Kailangan ko rinmag-ingat sa mga sasabihin ko sa kaniya. Oo, medyo nadisappoint ako dahil hindi pa kami nagkaka-anak. Pero it doesn't mean na uulitin ko pa ang mali ko dati. I was so stubborn and cold to her. Siguro ay sasabihin ko nalang ito kapag nasa Pilipinas na ako, after all, kumain lang naman kami ni Emery as a friend. Hindi naman na siguro kami magkikita ni Emery dahil tapos naman na ito sa kaniyang trabaho. As I've said, last night pwede naman na siyang magliwaliw dito sa New York if gusto niya. Kasalukuyan akong nagta-type ng mga paper works ko. Super daming nakatambak lalo na ngayon at tapos na ang photoshoot. Reports and presentation nalang ang kulang. Bukas kasi ay magpi-
Princess Dahlia SofiaNapabuntong hininga akong napatitig sa isang malaking salamin, tinitingnan ang aking repleksiyon. Napangiti ako nang makitang nasa likod ko ang isang pigurang nakangiti. Sobrang ganda nito sa suot niyang puting gown.“Kumusta ang aming Bride? Mukhang kinakabahan ka, ah,” ngiting wika nito sa akin na ikinailing ko.“Kaya nga eh. Para bang first time kong ikasal.” Napailing ako. Hinawakan niya ang aking braso at pinagpantay ang aming tingin.“Relax lang, Bestfriend, okay? This is your special day kaya enjoy-in mo. Sobrang ganda mo ngayon, kabog na kabog mo na ako,” natatawang saad ni Emery sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas nang gumaling
Sinamahan ko muna palabas sina Dahlia at ang mga bata para makasigurong ligtas sila. Iyong mga babae naman ay binigyan namin ng tuwalya at kumot para kahit papaano ay matakpan ang kanilang katawang hubo’t-hubad.Nang makalabas sila ay siyang dating naman ng mga pulis at NBI. Mabilis akong bumalik doon sa bahay at hinanap si Emery. Rinig ko ang iyak sa di kalayuan kaya sinundan ko iyon.Nanlalaki ang aking mga matang makitang hinahalik-halikan ng isang lalaki ang babae. Nakapatong na ito ngunit may saplot pa naman ito. Mabilis kong hinila ang lalaking iyon palayo sa babae. Damn!Ang baboy at sama ng taong ito! Hindi ko napansing iba pala ang lalaking iyon. Akala ko si Mr. Ronaldo ngunit iba pala. Nakaramdam ako ng pagtutok sa aking ulo kaya agad akong huminto sa pagsuntok sa lalaki. 
TravisExcited akong pumunta sa bahay ng aking asawa na si Dahlia, ngayon kasi ang aming bonding time. Saturday ngayon at ngayon ang bonding time naming magpamilya. Sabi rin sa akin ni Dahlia ay may importanteng sasabihin siya sa akin. Hindi ko alam pero sobrang na-e-excite ako, siguro ay sasagutin na niya ako. Minsan lang mangarap lulubos-lubusin ko na.Kung tutuusin, gusto ko ngang sa iisang bahay na lamang kami ngunit ayaw ko namang pangunahan ang desisyon ng aking asawa. Hangga’t maari ay siya ang masusunod, baka kasi masamain niya ang pag-aaya ko sa kaniya na sa iisang bubong na lamang kaming tumira. Sabihin niyang masiyado akong excited, hindi pa naman nga niya ako sinasagot. Hangga’t maari ay careful ako sa aking sasabihin at gusto. Ayaw kong ma-turn off siya at makagawa ulit ng kasalanan o hindi kaaya-aya sa paningin niya. Ganiya
“Love, hinahanap ka ni Mommy, gusto ka raw makita, okay lang ba na kunin ko ang mga bata sa mansion at iuwi sa bahay? Daanan mo na lang sila since hinahanap ka naman ni Mommy, miss ka na raw kasi,” saad ni Travis sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa trabaho nang mapatawag siya sa akin. Ilang araw na ang lumipas nang makarating kami sa Pilipinas.“Okay, may balita ka na ba kay Emery?” tanong ko sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya nang tanungin ko iyon.“Wala pa nga, love eh. Hindi ko rin siya ma-contact. Nag-aalala ako para sa kaniya at para sa kaniyang anak,” saad niya sa akin.Ilang araw na kasing hindi umuuwi si Emery sa kaniyang condo kaya as a friend ay nag-aalala rin kami sa kaniya. Inaasikaso na rin namin ang mga ebedinsiyang nakalap namin
Napahinga ako ng malalim at napangiti. Okay na kami nila Nanay at Isabella. Ayaw kong magtanim ng galit sa kanila dahil ako lamang ang ma-i-stress. Isa pa, mahal na mahal ko sila at sila na lamang ang aking pamilya kaya hindi ko rin naman sila matiis. Oo, nasaktan ako pero mas pina-mature ako ng panahon. Natuto akong magpatawad at intindihin ang mga tao sa paligid ko.Kanina ko pa hinahanap si Travis dahil kaninang umaga pa siya hindi nagpapakita sa akin. Nasaan na kaya ang asungot na iyon, kailangan ko rin siyang makausap para pag-uwi namin ay okay na kaming dalawa. Handa na akong harapin siya at handa na rin akong lumaban lalong-lalo na sa taong sumira sa aming dalawa.Nilibot ko na ang palasyo ngunit wala pa rin, napakunot ako ng noo nang makitang kausap pala ni Nanay si Travis. Bigla akong kinabahan, hindi ko inaasahang magkakakausap sila. Sana
“Mommy, uuwi na ba tayo sa Philippines? Sabi kasi ni Daddy, uuwi na po tayo,” malungkot na tanong ni Mathilda sa akin.“ Yes baby, uuwi na tayo dahil marami pang aasikasuhing work si Mommy roon sa Philippines. Doon na rin tayo maninirahan kasama si Daddy,” saad ko sa kanila. Hindi ko alam kung nasaan si Travis bigla na lang itong nawala sa kwarto ng kambal. Dito kasi siya natulog at ako naman ay dati kong kwarto.Naging matiwasay ang gabi ko dahil naging okay kami ni Tristan. Hindi ko nga alam kung bakit ang dali kong mapatawad ito. Siguro hindi pa ganoon kalala ang nararamdaman ko sa kaniya.“ Matthew, nakita mo ba ang Daddy mo?” tanong ko sa aking anak na kasalukuyang naglalaro sa kaniyang tablet.
Narito kami sa loob ng dining table kasama sina Travis, Tristan, Isabella, Nanay at ang magulang ni Tristan. Natatawa na lamang ako sa sobra kong kaplastikan. Hindi ko alam kung paano ko nga ba nagawang ngumiti at makihalubilo sa kanila gayong nasasaktan ako. Awkward din ang mukha ni Isabella, ni hindi ito makatingin sa akin.“Anak, bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka?” tanong ni Nanay sa akin kaya napalingon ako.“I want to surprise you all, pero ako pala ang na-surprise,” natatawang saad ko sa kaniya. Alam kong nakakaintindi ng Tagalog ang mga magulang ni Tristan dahil ang alam ko, nanirahan daw ang ina nito sa Pilipinas ng ilang taon. Hindi man lang sila natawa sa aking sinabi kaya napa-ubo ako.“ The wedding is on Sunday, are you going to attend, Princess Sofi
Nang makarating kami sa Spain ay agad kaming pumara ng taxi, kaagad akong nagsuot ng cap at sunglass baka kasi ay may makakilala sa akin. Nang makapasok kami ay agad na nagdadada si Mathilda napailing na lamang ako dahil sa katabilan niya. Hindi ko nga alam kung kanino ito nagmana, hindi naman kami ni Travis madaldal. "Mommy, can we tell to Abuela and Tita Isabella that we are already here in Spain?" tanong ni Mathilda sa akin na ikinailing ko naman. "No, honey. We will surprise your Abuela, you want that, right? You like surprises.".Napatango ito sa akin at pumalakpak. "I can't wait to finally introduce my Daddy to them, right 'Tus?" tanong ni Mathilda sa kaniyang kapatid . Tumango lamang ito sa kaniya as a sign of agreement. Palagi na lamang tango ng tango si Matthew sa kaniyang kapatid. Nakakatawa rin minsan itong anak ko. Palaging ini-spoil ang kaniyang kapatid na babae, kahit siguro hindi gusto niya ay gagawin pa rin nito hindi lang ma-
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Travis. Kasal pa raw kaming dalawa? Pinagloloko niya lang ba ako o ano? Nakakainis din minsan itong lalaking ito, dahil tinatanong ko siya hindi naman nasagot. Sabi niya pag-uwi na lang daw namin sa Pilipinas pag-usapan. Kating-kati na nga akong malaman kung bakit hanggang ngayon ay kasal pa kaming dalawa. Akala ko ba malaya na ako sa kaniya? Hindi pa pala. Mapapamura ka na lang talaga sa inis. Kung hindi lang kami nasa loob ng eroplano ay kanina ko pa siya sinagawan.“Mas mabuting matulog ka na muna, ipagpahinga mo na muna iyang isip mo.”Napalingon ako sa kaniya at inarapan siya. “Hindi ako makatulog, kasalanan mo ito! Paano kasing kasal pa tayo? Pinagloloko mo na naman ba a