CALLIE IVIANNA
I went back to our table after I puked inside the rest room. Ibang iba talaga ang nararamdaman ko ngayong gabi. I felt nauseous again. Kaninang umaga ay ganito rin ang naramdaman ko. I really don't know what's happening to me but I pretended that I am fine in front of my friends.
"I thought hindi ka na naman babalik, eh," Lauren said while a smirk, but it faded when she saw me being pale and unwell. "Hey, Cal. Are you okay lang ba?"
Napalingon naman si Kyra sa gawi namin. She excused herself sa kausap niyang lalaki na nakaupo sa tabi niya. "Girls, what's the matter here?" She asked. "Cal? Oh my god! Why do you look so pale?"
I furrowed my eyes and continued to act like I am really just fine kahit na hindi naman talaga. "What do you mean? How do you know na I'm pale, eh ang dilim naman dito. You can't clearly see my face!"
"Boba!" Lauren hissed saka niya ako mahinang binatukan. "Kapag tumatapat yung malilikot na lights sa'yo, nahahalata kaya!"
I chuckled. "You guys are just overacting! Stop it! I am really fine, okay?" I assured to them kahit na hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko. I don't want them to worry about me and just enjoy the rest of the night but my body... ayaw niyang makisama.
I took a shot of vodka and I raised the glass up. "Let's enjoy, guys!" I exclaimed. Kinuha din nilang dalawa ang kanilang shot at nakipag-cheers naman as akin. But as soon as I chugged the alcohol, ay agad ko na naman itong nailuwa kaya naman my friends got panicked. Oh god. What the hell is wrong with me tonight? Bakit tinatanggihan ng katawan ko ang alak?
Kyra handed me a wet wipes and tinulungan niya rin akong linisin ang sarili ko. Lauren was busy wiping the floor naman dahil sa pagsusuka ko. I apologized to them agad. Kyra told me I should go home and ihahatid na lang daw nila ako, but I insisted na huwag na.
"Fuck shit ka, girl," ani Kyra na may halong pag-aalala as tono ng boses niya. "Ano ba'ng nangyayari sa'yo? Sabi mo okay ka lang, eh."
I took deep breaths para maikalma ko ang sarili. I tried to open my eyes, but all I can see were their blurry faces and lights. Pahina rin ng pahina ang boses nila. Hindi ko na rin gaanong marinig ang malakas na music dito sa loob ng club. It's like the world was spinning. My head is aching and I felt dizzy, hanggang sa hindi ko na alam ang sumunod na nangyari sa akin.
When I woke up, white walls welcomed me. I blinked several times para maaninag ko ng maayos ang nasa paligid ko. Where am I? I asked myself. Lumingon ako sa kanang bahagi, and I saw white curtains. Si Kyra and Lauren na nakaupo sa sofa at natutulog.
Iniangat ko rin ang kanang kamay ko. I furrowed my eyes. Why am I here sa hospital? Paano ako napunta rito? I turned my head sa may pintuan nang biglang may pumasok na isang nurse at isang babaeng doctor. Rinig ko naman ang boses ng dalawa kong kaibigan.
"You're finally awake," the doctor said while smiling at me.
Agad naman akong nilapitan ng mga kaibigan ko. Kyra hugged me tight and I heard her sobs. Mas lalong kumunot ang aking noo. Why is she crying? "Thank goodness, you're finally awake!" bulalas niya.
"W-What happened?" I asked Lauren. "Why am I here?"
Lauren told me everything, kung paano ako nawalan ng malay hanggang sa pagdala nila sa akin dito sa hospital. Nakinig lang din ang doctor sa ikinwento ni Lauren, at maya-maya pa'y kinausap uli ako.
"Mukhang ayaw na ayaw ho talaga ni baby ang lasa ng alak. That's why you puked," the doctor uttered na ikinagulat ko maging ng mga kaibigan ko. "And the other symptoms that you felt was normal sa babaeng buntis, hija."
It's like my whole world stopped from spinning nang marinig ko ang sinabi lahat ng doctor. What? Tama ba talaga ang narinig ko? O baka mali lang iyong doctor?
"W-What...?" I stuttered. "I-I... I'm... what?" Please, tell me this isn't true. Nananaginip lang ako.
The doctor smiled and slightly nodded her head. "You are pregnant, Mrs. Perez."
"W-What?" Hindi makapaniwalang tanong ng dalawa kong kaibigan.
My jaw dropped and my eyes widened. No. This can't be true. This can't be happening. Paano ko sasabihin kina Mommy and Daddy ito? Hindi. Hindi 'to maaari. Agad ko namang naalala ang lalaking nakasama ko noong gabing iyon. Jameson. Siya lang naman ang lalaking nakasalamuha ko, wala nang iba. Shit. Hindi ko na namalayang may tumulo na palang luha sa mga mata ko.
I looked at my friends who were as confused as I am. Hindi sila makapaniwala sa kanilang narinig at nalaman. Maya-maya pa'y humagulgol na rin si Kyra. Sumunod naman si Lauren. Muli akong kinausap ng doctor at kung anu-ano ang mga inihabilin niya sa akin.
"You are not allowed to drink alcohol, pati na rin ang paninigarilyo ay bawal." Ayaw tanggapin ng utak ko ang katotohanang ito. "I already prescribed you Ferrous sulfate plus folic acid medicine because kulang ka sa iron. You should also eat healthy foods, okay? Bawal ang masyadong matatamis at malalamig. At ang pinaka-importante rin sa lahat ay bawal kang ma-stress. I hope your husband will help you with this, Mommy."
Kung anu-ano pa ang sinabi sa akin ng doctor na hindi ko naman maintindihan because my mind was clouded with so many thoughts. Hindi maproseso ng utak ko ang lahat ng impormasyong nalaman ko hanggang sa nakaalis na ang doctor dito sa kwarto ko.
I cried so hard as soon as I touched my tummy. Hindi ko alam kung ikatutuwa ko ito, dahil alam kong hindi masisiyahan sila Mommy kapag malaman nila. Masyado nila akong ipinagmamalaki sa lahat ng taong involved sa business nila, na ako ang tagapagmana ng lahat ng pinaghirapan nila. They were so proud to have me as their daughter pero ano ang ibinalik ko sa kanila? THIS. I am such a huge disappointment to them. Isa itong malaking kahihiyan sa pamilya namin.
Napaupo si Kyra sa sofa habang iniisip kung paano nangyari sa akin ito. "I-I... Fuck!! I can't believe this, Cal!" She facepalmed and heaved out a huge sigh.
"P-Paano..." Nauutal na tanong ni Lauren. "Tangina, Cal. Paano nangyari ito? Who the hell is that guy? Saan nangyari? H-How... Oh my goodness! Cal, hindi mo ba naiisip kung ano ang mangyayari sa'yo once na malaman nila Tita iyan!?"
"H-Hindi ko rin naman inaasahan na mangyayari 'to, okay!?" I exclaimed. Hinding hindi ko inaasahan ito.
Ikinwento ko sa kanila ang lahat ng nangyari, and they can't believe kung sino ang lalaking may gawa rin nito. They both gasped at halos lahat na ata ng mura ay nasabi nilang dalawa sa akin.
"Are you fucking serious!? THE Jameson Kye Velasco is the father of that tiny baby inside your womb!?" Tanong ni Kyra sa akin. I nodded in reply while still crying. "What an actual fuck! Ano ba'ng pumasok sa isip niyo pareho!?"
Napahilamos naman ng kanyang mukha si Lauren. "You're both doomed. Masisira ang career niya as an actor kapag malaman ng media 'to, and magagalit sila Tita sa'yo! My goodness, Callie Ivianna Perez! Just... Oh good lord! Magagalit din sa amin si Tita and she might think na hindi kami naging good influence ni Kyra sa iyo!"
"Ano na ang gagawin mo diyan ngayon, Cal?" seryosong tanong ni Kyra sa akin. "Ano'ng plano mo? When are you going to talk to Jameson? When are you going to tell this to Tito and Tita?"
I looked down, shrugged and I bit my lower lip. Dahil sa totoo lang, hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Hindi ko alam. I just cried and cried. Kyra sighed out of frustration and brushed her hair up bago niya ako tinignan ulit.
Lauren sat beside me and gave me a hug. "Ang tanga tanga mo naman, girl," she told me habang umiiyak sa balikat ko. "Ang tanga tanga mo, sobra."
"I-I know," sagot ko naman sa kanya. "I know. I-I'm sorry for causing you too much trouble. Hindi ko sinasadya na madamay din kayo sa katangahan ko. Fuck alcohol."
Umupo na rin si Kyra sa kabilang bahagi ng higaan at niyakap niya na rin ako ng mahigpit. "Yeah, right? Fuck alcohol. And tangina din ni Jameson so much," aniya. Kung kanina ay galit siya sa akin, ngayon naman ay umiiyak na siya. "W-We'll help you on this one, okay? You don't have to worry. I-I'm sorry if nagalit man ako sa'yo earlier. I was just... Hindi ko lang talaga ineexpect na ganito ang mangyayari sa'yo."
"I'm sorry," sambit kong muli sa kanila.
I don't have any words to say right now kundi ang humingi lang ng tawad sa kanila. Ang ikinababahala ko na lamang ay kung paano ko masasabi kina Mom and Dad ito, that their unica hija was so stupid and is such a disgrace to the family.
CALLIE IVIANNAIt's Sunday today, and my family was so excited to attend the family dinner with the Alcantaras, Caelan's family. Ako naman ay wala sa mood na umalis, pero nakabihis na ako. I just wore a simple above the knee black velvet dress and a black stilettos heels. Inilugay ko lang din ang aking buhok. Bago ko pa man lagyan ng mga kolorete ang mukha ko kanina ay napatakbo muna ako sa banyo dahil naduduwal na naman ako. I smelled something awful awhile ago, iyon ang naging dahilan ng pagduwal ko.Handa na rin sila Mommy and Daddy sa pag-alis. Mom gave me a smile and kissed my cheek nang makababa ako sa hagdan. "Oh my god, you are so beautif
CALLIE IVIANNA"Cal?" a familiar voice called me. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. My vision was still blurry that's why I kept on blinking hanggang sa maging klaro na ulit ang paningin ko. "Thank goodness, you're awake now," he said as he slowly flashed his smile.Inilibot ko ang aking paningin sa bawat sulok ng kwarto. I am in the hospital. Hindi ko alam kung paano ako napunta rito. Nagtataka ako kung bakit si Caelan lamang ang kasama ko rito ngayon but then a sudden realization hit me.I started to cry again nang
CALLIE IVIANNANai-discharged na rin ako sa hospital. Ngayon naman ay pauwi na ako ng mansion kasama si Caelan. Nagpresenta siyang ihatid ako pauwi dahil ayaw niya raw akong hayaang mag-isa. Hinayaan ko na lang din siya dahil masyado siyang nagpupumilit.Wala akong imik sa buong biyahe. Kung minsan ay tinatanong ako ni Caelan kung ayos lang ako, at isang tipid na tango lamang ang binibigay kong sagot. Alam kong nakakasama sa kalagayan ko at sa batang nasa sinapupunan ko ang sobrang pag-iyak ngunit hindi ko ito mapigilan. May parte sa akin na pinagsisisihan ko ang nangyari, may parte rin sa akin na masaya ako dahil hindi ko lubos akalain na magigi
CALLIE IVIANNAI went straight to the restroom as soon as I woke up. Morning sickness. Ganito pala kahirap ang pinagdadaanan ng mga ina sa unang trimester ng pagbubuntis. You'll wake up vomiting and feeling nauseous even though you haven't even started your day. Naiiyak na naman ako dahil panay pa rin ang aking duwal kahit na wala nang lumalabas sa bibig ko.I heard the door creak and Kyra came in a rush. She was patting my back as I was continuously puking. "Cal..." sambit nito habang natataranta, hindi alam ang gagawin. "Oh god, wait. I'll get you a glass of water, okay?"
CALLIE IVIANNA"Cal, are you really sure about this?" Kabadong tanong sa akin ni Lauren while I was fixing my hair in front of the mirror.I heaved out a sigh and nodded at her. "I am, Lauren," sagot ko habang tinitignan ang aking repleksyon sa harap ng isang malaking salamin. Kaya ko nga ba? Handa nga ba akong harapin si Jameson Kye Velasco? Hindi. Pero kailangan ko siyang makausap. Kailangan niya itong malaman. Kinakabahan ako pero pilit kong itinatago iyon sa harap ng mga kaibigan ko.Lumapit naman si Kyra sa akin at binigyan ako ng isang yakap. "Kasama mo naman ako. Kasama mo rin si Caelan kaya wala kang dapat ikabahala sa pagkikita niyong dalawa ni Jameson, Cal.""S-sigurado ka ba talaga dito?" muling tanong ni Lauren while anxiously biting her nails. "I-I mean, Jameson is an actor and has a lot of fans! Oh my god! Kapag malaman nila ito, panigur
JAMESON KYE"And... cut!" Sigaw ng aming direktor pagkatapos makuhanan ng maayos ang scene na ginawa namin ng kapareha ko sa isang bagong teleserye. "Missy, are you okay? The scene is so good but you kinda look pale on screen."Napatingin ako kay Missy na nakahawak sa kanyang ulo. "I think she's not okay, Direk," sambit ko saka tinapik ang balikat ni Missy. "Why don't you take a rest na muna? Let's resume the taping when you feel better."She slightly nodded her head. "T-thanks, J," nauutal niyang sagot saka lumapit sa aming direktor para makapagpaalam. "D-direk, may I? Kanina pa po kasi masakit ang ulo ko."Napabuntong hininga naman ang aming direktor at bahagya itong tumango bilang tugon niya sa sinabi ni Missy. "Ano ba kasi ang pinaggagawa mo kahapon at nagkaganyan ka? Tsk! Hala, sige. Balik taping tayo mamayang gabi. Magpahinga ka na muna."I we
CALLIE IVIANNA"That is not mine!" sambit niya habang tinuturo ako. Puno ng galit ang ekspresyon sa kanyang mukha, habang ako'y patuloy pa rin sa pag-iyak. "Wala akong pananagutan, kaya itigil mo iyang pag-iilusyon mo!""Hindi ako nag-iilusyon dito!" I exclaimed. Halos maubusan na ako ng hininga dahil sa aking paghagulgol. "I-I am telling you the whole truth! We bumped into each other at the Skye W! We went inside of the restroom because your friends were looking for you! Y-you dragged me there!"Napahilamos siya ng kanyang mukha. Panay rin ang lingon niya sa kanyang likuran, marahil ay ayaw niyang may ibang makakita sa gulong nangyayari ngayon. Maharil ay natatakot siya na malaman ng kanyang manager ang kanyang sikreto. His little secret. His deep little secret. Pagtingin niya sa akin ay muli na naman niya akong dinuro-duro. "Stop! Just... stop making a scene here! Get your shit t
CALLIE IVIANNAI am determined to talk to Jameson again kahit na hindi niya ako pinaniniwalaan sa lahat ng mga sinabi ko kahapon. Tinawagan ko si Caelan at tinanong kung alam niya kung nasaan ang kanyang kaibigan. Nasa condo raw ito ngayon at magkasama sila, pati na rin ang manager nito na si Kris.Agad naman akong nagpunta roon kahit na pinipigilan ako ni Kyra dahil baka kung saan pa raw umabot ang pag-uusap naming dalawa ni Jameson. Wala akong pakialam. Hindi ko siya tatantanan hangga't hindi niya tinatanggap ang kanyang responsibilidad sa magiging anak niya. I may look pathetic, but I just want my baby to have a whole family. Isn't it too much to ask? Para rin naman iyon sa kapakanan ng anak ko. Ayokong lumaki siya sa pangungutya ng mga magiging kaklase niya balang araw dahil wala siyang kinikilalang ama.I arrived at Jameson's condo after thirty minutes of travel. Suma
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAAs soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos."Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---""Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?""Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so
CALLIE IVIANNAIt has been few days since the incident happened. Ilang araw na rin simula noong bumalik ako rito sa aming mansion. I remembered how my mother cried so hard as soon as she saw me and Zoe. I still remember how my father blamed me for being so stubborn, hindi ko raw siya pinaniwalaan noon pa man. But then, in the end, he still accepted me and his granddaughter. Naging payapa kahit papaano ang kalagayan namin,ngunit hindi ang puso at isip ko.Ilang araw na, ngunit nasasaktan at umiiyak pa rin ako ng patago sa tuwing naaalala ko ang mga kaganapan ilang araw na ang nakalipas. Araw-araw din akong humingi ng tawad sa anak ko, kung bakit ko siya inilayo sa kanyang ama. Sa tuwing nakikita ko si Zoe ay mas lalo lamang akong naiiyak.Paminsan-minsan ay dinadalaw ako nina Kyra at Lauren dito sa mansion, ngunit sa araw na ito ay si
CALLIE IVIANNAIt was just a fan-service.Hearing those words coming from the one you love hurts me so much. Hindi ko lubos akalain na ganoon ang tingin niya sa kung ano ang mayroon sa aming dalawa ngayon. Umaasa akong kahit papaano ay aamin siya.Hindi pala.Bakit nga ba ako umaasa na ganoon ang gagawin niya?Nangako siya, eh.He promised. Ngunit lahat ng iyon ay sinira niya.I was busy packing my things, pati na rin ang mga gamit ni Zoe ay naihanda ko na. Bago pa man makauwi si Jameson dito sa condo niya ay dapat nakaalis na ako. Ayoko nang makita pa muli ang pagmumukha niya pagkatapos ng lahat ng nangyari ngayong gabi. I already contacted my friends about this. Nasabi ko na ang lahat sa kanila. Babalik na ako sa bahay namin. Nakausap ko na rin ang mga magulang ko tungkol sa pagbabalik ko. Serm
JAMESON KYEI was waiting for Callie to come here at the Skye W when Kris suddenly called me on the phone. I immediately answered the call at kinausap ko siya agad. My eyes started to furrow as soon as I heard her voice. She was kind of panicking and I don't even know the reason."Kris?" sambit ko habang nanatiling nakakunot ang aking noo. "What's wrong? Diba sabi ko huwag mo muna akong istorbohin ngayon dahil proposal ko kay Cal ngayong gabi---"She suddenly shut me off."May mas importante pa diyan, Jameson! The guy doesn't want to stop from leaking your photos with your girlfriend and daughter. Hindi mo ba nakikita sa SNS ngayon!? Ikaw na naman ang hot topic!"My eyes widened.Akala ko ba ay settled na ang lahat?"W-what the... What do you mean? Akala ko ba ay ayos na iyon!? K