Chapter 26"Mayaman ka ba noon, Max?" biglang tanong sa akin ni Carlo nang tumigil ang traysikel sa harap ng bahay. Napaawang ang mga labi ko sa gulat sa sinabi niya."Ha?" gulat na tanong ko nang makaalis ang traysikel. Napalunok ako ng mariin."Kanina, nag-english ka at hindi lang basta english iyon dahil halatang sanay na sanay ka. At kung paano ka gumalaw," sabi niya gamit ang seryosong boses. I sighed and smile a bit."Hindi, hindi ako mayaman, Karlo," sagot ko na totoo naman kasi hindi naman ako mayaman ngayon. I was rich but thet was in the past. Hindi ko na iyon gustong ipagsabi ngayon. I am proud of that part of my life but everything has changed right now.Tumitig sa akin si Karlo na para bang naninigurado kaya nginitian ko na lang siya ng kaunti."Don't worry I am not lying and thank you," mahinang sabi ko saka naglakad na papasok sa loob ng bahay ko. Nang makatapat ako sa pinto ay muli ko siyang nilingon at nakita ko na nakatitig pa rin siya sa akin kaya marahan ko siyang
Chapter 27Tulala ako nang maabutan ako ni Aling Mirna. "Max, ubos na kaagad ang mga paninda natin?' manghang tanong niya kaya ngumiti ako ngilit saka dahan-dahan na inabot sa kanya ang limang libo na bayad ni Carl."Bumalik po ang bumili sa atin kahapon at inubos niya po ulit ang paninda," sabi ko kaya napatalon si Aling Mirna sa tuwa."Panginoon ko, salamat po!" masayang sabi ni Aling Mirna saka mabilis na sinilip ang laman ng paper bag na iniwan rin ni Carl. Mas naging masaya siya at napapalakpak.I wanted to say something but in the end I chose to stay silent."Kay bait naman ng lalaking iyon. Sa kanya rin galing ito? Nagustuhan niya yata ang sariwang mga paninda natin. Magugustuhan ito ng apo ko panigurado!" I swallowed hard before looking at the paper bag then nod."Magugustuhan niya po iyan," matamlay na sabi ko. I can't reciprocate Aling Mirna's happiness. Binigyan niya man ako ng medyo malaking pera dahil sa pagtulong ko ngayon ay matamlay pa rin akong umuwi.I sighed when I
Chapter 28Ang munting butil ng bumubuhos na ulan ay nagbibigay ng lamig sa akin. But I was so stunned because of Carl. Ramdam na ramdam ko ang init sa leeg ko na posibleng mga luha niya na hindi ko alam kung para saan. Ang feeling the heat of his tears made me tear up too."I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry," paulit-ulit na bulong niya habang parehp kaming nababasa ng ulan."C-Carl," nanginginig na sambit ko. And the next thing he does made my tears flow like a rain.Dahan-dahan siyang lumuhod sa paanan ko saka tininghala ako. Despite of the darkness I still saw his red eyes and his tears flowing down on his cheeks. Napasinghap ako at hindi ko na naiwasan pang sabayan ang pag-iyak ng kalangitan.I shook my head a lot of times."Ano ba, tumayo ka," umiiyak na sambit ko habang pilit siyang hinihila patayo. But he won't stand. He shook his head."F*ck, I'm sorry, I'm sorry. I am an evil. I'm sorry, I'm sorry," paulit-ulit na sambit niya at medyo pumiyok pa siya kaya mas lalo akong napaiya
Chapter 29We stared at each others eyes for how many seconds until I decided to avoid his gaze. Muli akong napalunok at kalaunan ay peke akong ngumiti."I-It's fine," I said because what's inside my head is that he'll say that his words last night were not true. At hindi pa man niya sinasabi ay tanggap ko na kaagad."I kneeled," he said. Tila na binibitin niya ang mga sinasabi niya kaya muli akong tumingin sa mga mata niya. This time I saw how serious he is. He is seriously staring at me like his world depend on me.I swallowed hard. Hindi ko alam ang susunod na sasabihin niya."I begged," he added.Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin dahil ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mga mata ko. Bakit niya ngayon sinasabi sa akin ang mga katagang ito? May plano na naman ba siya? Is he playing? "Carl—"Hindi ko nagawang tapusin ang gusto kong sabihin dahil mabilis niyang nailapit ang sarili niya sa akin kaya tininghala ko siya habang pilit kong kinokontrol ang mabilis na pagtibok ng pus
Chapter 30Posible pa lang masaktan at sumaya sa parehong pagkakataon. Carl's here. Nasasaktan ako pero sa loob ko ay mayroong tuwa na sumisilip. I can't forget what just happen. Kahit pa matapos ng sobrang nakakadurog na tagpong iyon ay nagpaalam siyang umalis para kuhanin ang gamit niya sa hotel sa kabilang bayan.Naiwan akong tulala. He's gone yet I'm still stucked. Hindi ko alam ang gagawin.Babalik pa ba siya?I am torn between wanting him here and not.Can he just go back to Manila?Para tahimik na ulit. Para wala na ulit akong iisipin.I sighed then wipe my remaining tears. I suddenly feel alone. Hindi ko alam kung bakit pero matapos naming mag-iyakan ni Carl at matapos niyang umalis ay tila ayaw ko na ulit mag-isa. I am crazy and I want to hurt myself for thinking that he might comeback. Na baka sa ngayon ay totoo ang sinabi niyang hindi siya uuwi. Na baka totoo ang sinabi niyang babawi siya."Don't hope," I murmured before smiling sadly.Of course he won't comeback. Mas mabut
Chapter 31Kissing him right now feels surreal."Carl," I murmured in between our kisses. Hindi namin inalintana ang buhos ng ulan. Wala kaming lamig na nararamdaman dahil kapwa abala sa halik na pinagsasaluhan.He's nibbling my upper lip and my lower lip like he's thirsty for something. I couldn't equal his hunger. Parang nagsabay ang sabik at pag-iingat sa klase ng halik na ginagawad niya sa akin ngayon. I can't explain.But I just knew that this feels so good. His kisses feels so good."Carl," muli kong sambit saka bahagya siyang tinulak.Nanghihina siyang tumigil sa paghalik kaya dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. Our eyes met. Nakaawang ang mga labi naming pareho para humabol ng hininga. The rain's still pouring and non of us care."Max," he murmured before kissing my forehead. Muli kong pinikit ang mga mata ko para danhim ang init ng labi niya sa noo ko.His lips stayed on my forehead for a couple of seconds before he kiss my nose in the most gentle way that he can. At sa
Chapter 32I waited for his answer but nothing came. Napabuntong hininga na lang ako saka inilabas na ang pinamili niya. He bought ready to cook pasta and some noodles. May mga can goods rin."I'll just cook," sabi ko kaya bahagya siyang lumayo sa akin at tumango habang namumungay ang mga mata.Inilabas ko lahat ng kailangan sa pasta na hinihingi niya. And after preparing the ingredients I then look at him again. Naabutan ko siyang nakatayo pa rin sa gilid ko at tutok na tutok sa akin."After you left me you immediately went here?" he asked casually. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin saka tumango."Nagpalipat-lipat lang ako ng bus kaya nakarating ako dito," sabi ko bago pumunta sa kalan para makagawa na ng apoy."Let me," biglang sabi niya saka mabilis na kinuha sa kamay ko ang lighter na gagamitin pangsiga sa kahoy.Napalunok ako saka tiningnan siyang magpaapoy. Sa una kita ko ang hirap niya sa pag-aayos pa lang ng kahoy kaya akmang kukunin ko na sana para ako na lang ang gumawa
Chapter 33His kisses trailed down to my neck while we are both lying on my bed and he's above me. I couldn't help but to grip his hair while his lips are doing their work to wake the heat in my whole body."Carl," I called his name in embarassing way causing him to look at me while he's still busy kissing my collar bones."What happened here?" he asked when he lifted my shirt. Bumungad sa kanya ang maliit na pasa na sa ilalim ng dibdib ko.Napaawang ang mga labi ko at akmang itutulak ko na sana siya kaso dahan-dahan niyang hinalikan ang pasa ko na tila pilit niyang pinapawa lahat ng sakit. I closed my eyes tightly because of that and I couldn't control the pleasure.In a swift move I found myself naked and he is too. Sinasamba niya ang jatawan ko at wala akong ibang magawa kundi ibigay sa kanya ang sarili ko ng buong-buo."Uhmmm," I moaned when I felt his kisses trailing down to my stomach. "You got some bruises," he murmured while kissing every inch of my skin. I so love this. I lo
Epilogue"Love you," I whispered while hugging her from the back. I am smitten. I don't care. I want us this close every f*cking minute."I'm sleepy," she said so I chuckled before kissing her neck. Napanguso siya sa ginawa ko pero kalaunan ay bahagya ring tuminghala para mapagbigyan ako.I licked her sensitive spot. I hate myself for hurting her. Kaya ngayon ay bumabawi ako. I want her to feel the happiness every second. She deserves everything in this world. I am willing to kill for her. She's my life now. And of course, she's the reason why I'm still breathing.Napahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya nang may maalala.I wish I felt this from the beginning. I hope I noticed her from the very start. I hope I appreciate her. Wala sana akong pinagsisisihan ngayon. Wala sana akong takot na naramdaman. It's my fault anyway. Tim is right. I'm an asshole for hurting her and begging her to come back to me."So you are married?" Shane asked when I brought her to my house. I smirked at her.
Chapter 56"Say it again," he said while nibbling my lower and upper lip atlernately. He couldn't forget it. Hindi siya makapaniwala.Ay hindi rin ako makapaniwala. Sa gitna ng problema ay nandito kami ngayon nagsasalo ng halik."Come on, Baby," pamimilit niya pa. I just chuckled before kissing him back.In just a blink of an eye I found ourselves on his bed. He's heavy but I know he won't crash me. I gently encircled my arms on his neck when his kisses became more passionate yet hungry. His tongue entered my mouth. I couldn't help to moan a little."Stop," I half heartedly said when I suddenly remember our problems.But instead of stopping, his kisses even trailed down to my neck. I craned my neck for that. My hands found his hair. Napasabunot ako sa buhok niya habang hindi malaman kung saan babaling."Baby," he moaned when I gently digged my nails on his back.I couldn't contain my moans because of too much sensation. This is making me crazy. Mas lalo lang akong nabaliw nang unti-unt
Chapter 55Ramdam na ramdam ko ang mga matang nakatutok sa amin nang tumapak ako sa kompanya ni Carl. I wanted to run but Carl's holding my waist. Everyone's looking at us. Parang ngayon ko gustong magpakain sa lupa. I am with their Ceo right now."You are stiff. Are you okay?" mahinang tanong ni Carl nang makapasok kami sa elevator.Doon lang ako medyo nakahinga ng maluwag.Umiling ako kahit ang totoo ay sobra na akong nahihiya. Hindi dapat ako nandito."You'll stay in my office. Sa conference room ang meeting," muling bulong niya kaya wala sa sarili akong tumango. The elevator opened in the very last floor. Napalunok ako ng husto nang may isang lalaking sumalubong sa amin at kaagad yumuko. He's Carl's secretary."Mr. Sarmiento, the board members are already in the conference room including the President. Ikaw na lang po ang hinihintay," sabi ng nito na ikinatango ni Carl."Sa office ka muna," sabi ni Carl saka iginiya ako sa isang pintuan. Nang buksan niya iyon ay bumungad sa akin
Chapter 54After eating Carl fell asleep. Hindi ko na tinanong kung may trabaho siya o wala kahit week days naman ngayon. I feel like he really need a lot of sleep. Nakaupo lang ako sa kama niya habang nakadapa siyang matulog at nakayakap sa baywang ko. I charged my phone earlier and I can use it now so I read Greg's messages.Labis-labis ang guilt na naramdaman ko habang isa-isa iyong binabasa. Habang abala ako sa pagbabasa ng mga mensahe niya ay bigla siyang tumawag kaya bahagya kong nabitawan ang cellphone sa gulat. Huminga muna ako ng malalim ng ilang beses bago iyon sinagot.I glance at Carl's first and he's still so asleep so It's fine."Where are you?" iyon ang unang narinig ko. Hindi ko man nakikita si Greg ngunit tila nakikita ng isipan ko kung gaano siya kagalit ngayon."I'm sorry. I'm really sorry. Can I talk to you?" mahinang sabi ko habang pasulyao-sulyap kay Carl.Greg scoffed on the other line."Are you aware that you are hurting me, right?" Natahimik ako doon. Hindi k
Chapter 53Hindi ko halos makurap ang mga mata ko habang nakatitig kay Carl na mahimbing ang tulong. I smiled a little when I remember that he fell asleep while hugging me earlier.I wanted so bad to leave you, Carl. But I am here.Tila nakulong pa rin pala ako sayo.I gently stoke his hair. Ang dami niyang sugat sa mukha na nagamot ko na kanina habang tulog siya. I want these dark under eyes to disappear, too.Dahan-dahan kong hinaplos ang ilalim ng mga mata niya. He looks tired and I feel so sorry for it. Ang pagtaas at pagbaba ng dibdib niya ay tila walang nagagawa para pawiin ang pagod na nararamdaman niya ngayon. Nobody's perfect. Carl isn't. Even me is not perfect.Dahan-dahan kong pinahiga ang ang ulo ko sa maliit na espasyo ng couch. I don't want to sleep right now. Pero binigo ako ng mga mata ko dahil sa pagpikit ko ay tuluyan na akong nakatulog ng hindi ko namamalayan.Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko nang makaramdam ako ng pangangalay sa leeg. It's kinda blurry at f
Chapter 52Gulong-gulo na ako. Gusto kong mag tapang-tapangan pero ang babaw ng mga luha ko. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Naipit ako sa mga sitwasyon. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin.I can't talk more to Greg so I locked myself in my room. I cried a lot and I can't stop until I fell asleep. Kinabukasan ay akala ko nakaalis na si Greg nang bumaba ako. Pero nakita ko siyang nakaupo sa living room. Ang una kong nakita ay ang pasa sa gilid ng labi niya kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin."Ihahatid kita," sabi niya kaya tumango lang ako.We ate our breakfast together without talking. Mabilis kaming natapos kaya hinatid niya ako at mukhang didiretso rin siya sa hospital.I need to finalise my decision."Susubukan kong kumuha ng ticket sa bus patungong Zamboanga para hindi na ako magpalipat-lipat," sabi ko habang nasa loob kami ng kotse.Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin pero tinuon ko lang ang mga mata ko sa harapan."I'll try if—"I cut him off. I fee
Chapter 51Tuloy-tuloy akong naglakad. The mansion is huge so it takes how many minutes for me to go downstairs.Nagkalat ang kanilang mga bodyguards sa bawat sulok ng mansyon. At nang makababa ako sa unang palapag ay nakita ko ang iilan. At mabuti na lang dahil wala ni isang humarang sa akin kaya nag tuloy-tuloy ako sa paglalakad.Malapit na ako sa main door nang mapahinto ako dahil sa pamilyar na babaeng papasok. I swallowed hard before looking at the elegant woman. Kaagad siyang nagtaas ng isang kilay nang makita ako.The sophisticated and elegant Mrs. Caren Sarmiento and behind her is his husband Arnold Sarmiento. Nakatutok sa akin ang mata matang mapanghusga ng ginang. I don't want any trouble so I avoided her gaze and continue walking."And why are you here?" tanong ni Mrs. Sarmiento nang bahagya akong mapalapit sa kanila.Pinalala ko sa sarili ko na bigyan siya ng kaunting respeto. Kahit kaunti lang."Ipinatawag ako ni Don Sarmiento. I am leaving now don't worry," sabi ko at mul
Chapter 50I sighed so hard before closing my eyes tightly.I might really go back to Zamboanga soon. Ang mga susunod na sahod ko sa cafr ay iipunin ko para sa pag-uwi ng Zamboanga. I hope to meet the peaceful life that I really wanted.I badly want to leave this place.I did what my usual work for the next days. And Greg became busy since he's back to work. Kumuha rin ulit siya ng isang katulong. I insisted that he don't have to but he hired one. Maaga siyang umalis parati ay sobrang gabi kung umuwi kaya mag-isa na lang rin akong pumupunta sa cafe pero minsan nagaga niya akong ihatid kapag naabutan ko siya.And it's fine.A life like this is day. It's peaceful, calm, and quiet.Wala akong kaba at wala akong takot na baka masaktan ako o ano.I just need to save more so I can go back to Zamboanga. And Greg will probably stay here because he got his work back. And that's so good.I will go back, alone.Sunday came and Greg has an emergency in the hospital. I finished all the books that
Chapter 49"Ano ba?!" medyo malakas na sambit ko saka siya tinulak kahit pa ako mismo ay nanghihina rin.Mabilis siyang napalayo sa akin na tila wala lakas saka siya pumikit ng mariin ng ilang saglit."I'm sorry," sabi bago ako tiningnan gamit ang mga matang nanghihina kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin."Just give me my things. Aalis na ako," malamig na sabi ko. I heard him sigh."Max—""Let's make this clear, Carl. Just act like I died," mabilis na putol ko sa akmang sasabihin niya. Hindi ko alam kung ano ang ekspresyon ko ngayon.But I am sure that between me and him, it's him that looks weak."When can I see you again?" tanong niya sa marahang paraan habang ang mga mata niya ay mapupungay. Buong lakas kong pigilan ang sarili ko na magpaapekto at nagtagumpay naman ako."Just give me my things, Carl. Wala na tayong dapat pag-usapan pa," I said without filter.Umigting ang panga niya saka siya marahan na tumango. Bahagya akong napalunok saka mabilis na nag-iwas ng tingin. "I'll j