LOGINShare
Kabanata 36
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Matapos iyong nangyari kanina, buong araw na akong nasa hut namin. My friends didn't leave me. Kahit alam kong nais nilang sulitin ang oras na nailaan para sa bakasyon, ay mas pinili pa rin nila ang manatili at samahan ako.
Napagpaysahan na rin nilang umuwi na kami bukas. Hindi na ako nakipagtalo pa at sumang-ayon nalang sa kanila.
Nag-iinom sila ngayon sa hut namin. Habang ako ay nililibang nalang ang sarili sa pagkain ng pizza. Naka bukas ang telebisyon ngunit hindi ako makapag-pokus sa panonood. Mas magulo ang nasa aking isip.
Napatingin ako sa kamay ni Belle na may band-aid ng nakalagay. Nang mapansin niya ang titig ko ay pinitik niya ang kaniyang kamay upang maagaw ang aking atensyon.
“Huy! Malayo 'to sa bituka, Violet. Kaya 'wag ka ng mag-alala diyan.”
Agad naman siyang binatukan ni
Related chapters
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 37
Tulad ng napag-usapan kagabi, hanggang dito nalang ang bakasyon namin.Maaga akong nagising at mahimbing pa ang tulog ni Manuel. Alas singko pa lang ay umalis na ako sa hut niya at hindi na nag-abalang gisingin siya. I took my phone and left a note at his table. Sinisigurado ko talagang sa isang parte kung saan, agad niyang makikita iyon.Nang makarating ako sa hut namin. Gising na silang lahat. Nakabihis na si Lee at Belle, habang kami nalang dalawa ni Nica ang maliligo pa lang. Ilang minuto ang nakalipas ay natapos rin kami sa pag-impake ng mga gamit namin.Nica checked our hut for the last time again para masiguradong walang naiwan na mga gamit. Bago kami makaliko patungo sa gate ng hotel kung saan nag-aantay ang maghahatid sa amin papuntang airport, ay nilingon ko muna ang hut ni Manuel. Hindi na ako nakapag-alam. Siguro naman ay mababasa niya ang note na nandoon.
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 38
It's been three days since we got home from Siargao. Hindi ko na rin ulit nakita ang mga kaibigan ko dahil sa sobrang busy. Manuel on the other hand, always come to my home to accompany and help me.Ewan ko ba sa kaniya. Noong nakaraan nga gusto niya akong matulog daw sa bahay niya ngunit tinanggihan ko. May mga orders akong gagawin at 'di ko dapat iwan ang bahay. Kaya ang ending siya nalang ang nagpupunta sa bahay. Minsan nga, doon na siya natutulog.Shame of him to sleep in someone else's houses without paying for rents. Naturingan pa naman siyang mayaman.Kidding. Shame of me to think that way. Mukha ka bang pera, Violet?I am on my way to Makati to deliver the four layer cake na naka reserve na noon pa. Maaga ako dahil doon ko pa ito ipagpapatuloy ang pag design. My customer is bigtime an
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 39
Days have passed and our schedules got more hectic. But despite of this, Manuel still has the time to invite me on a date.Tulad nalang ngayon, I declined the invitation of one of my customers since naka fill na ang schedule ko kay Manuel for today. He said it's just a dinner date but he'll fetch me at 2 o'clock in the afternoon. Ewan ko kung saan kami pupunta at kung bakit ang aga niya ata akong susunduin. Hindi niya naman ako sinabihan.Habang nagbibihis at nag-aayos pa ako ay biglang tumunog ang doorbell. When I opened the door, tumambad sa akin si Manuel na may dalang isang puting rosas. Ngumiti siya sa akin at hinagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa.“I am not yet done.” inunahan ko na siyang magsalita. For pete's sake, I am still wearing my bath robe.I heard him chuckled and gave me a peck in the lips. “That's fine. It's still early.” ibinigay niya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 40
Nasa isang private rest house kami. It's located in a hill where a relaxing garden is set in the middle and a small fountain with fishes in its base. Hindi kami gaanong kalayo sa syudad ngunit masasabi mo talagang matiwasay at hindi maingay ang paligid.I'm sitting here in the veranda where I could actually see the people and the infrastructures below. It's already 5 o'clock and Manuel was outside, preparing something I don't know. Sorpresa raw iyon kaya ayaw niyang malaman ko kung ano kaya hindi ko na rin siya kinulit.Napatingala ako nang naramdaman ko ang presensya niya. “Let's come outside.” aniya at kinuha ang kamay ko upang tulungan akong makatayo. Nagmukha tuloy akong buntis. He stopped for a moment and whispered into my ears. “Close your eyes before we go out.”“Huh? Bakit naman?”“Just clo
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 41
“FUCK!” pangatlong mura na iyan ni Manuel na aking narinig mula sa bibig niya. Nakatayo siya habang hawak hawak ang batok dahil sa inis at nakatitig sa kaniyang cellphone. He wants us to be married right away but the problem is, the judge he knew is currently not in the city. By the help of his wealth and resources, the young friend of him—judge was forced to come here. Ang kaso lang ay kailangan pa muna naming maghintay ng isang oras bago dumating iyon.Ako tuloy ang nahiya sa pinaggagawa niya. They are friends, he said. But I doubt that.I was married before in a church. A traditional one. Kaya, the civil wedding that his planning to conduct right now is fine with me.Love doesn't depends on the cost of the wedding. No matter how luxurious it is, kung sa paglipas ng panahon ay napapalitan ng bangungot ang pagsasamahan ng dalawang kasal ay walang kwenta ang peran
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 42 PART 1
Manuel POVI was known for being snub and dominant. I always sure that everyone will look up to me with proud and respect. I am Manuel Villacura, the man who built his own empire without the help of his wealthy family name.I was well respected. Women doesn't pleasure me and I have never believe in the fucking word love or so what they call it. I am always confident that I could get all the things I want. I was convinced that there is nothing in this world that couldn't be given to me.But, as the first time I saw Victoria Violet, I was stunned by her beauty and grace. I was sipping my rhum when a woman was looking at her surroundings, trying to look for someone.Who asshole would let roam alone in this mansion. I mean, he should have fucking accompany her.Habang patuloy siya sa paglalakad na lumilinga sa paligid ay nagtagpo ang mga mata namin. I didn't blink a
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 42 PART 2
Bumalik ako sa sala at binawi ang rhum na kakasalin lang ni Lucas sa baso. Inilagok ko iyon at agad minura ang sarili.Just what the fuck did I tell to her.“Bad mood si pareng Manuel! Anong nangyari sa babae mo bro?” sinamaan ko siya ng tingin.“Shut up.” He sounded like that woman is someone that any men can afford to touch. And I don't like it. That woman, she's mine. I'm not a wolf but I am claiming her.“Baka basted 'yan” nagtawanan silang lahat nang sumingit si Ryle. Kakapasok niya lang.“Ouch! Eto pustahan nalang tayo! Pusta ko ang Black Mustang ko kung sino ang unang maka jowa sa kaniya—”“You don't decide shits like that when I'm around, Vera.” I hold his collar and slightly riased him. I'm mad on what he said.
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 42 PART 3
I have never felt so embarrassed and mad in my entire life. Umuwi ako ng bahay pero mukha niya ang laging nakikita ko. Everything I touched... every fucking thing, the softness of her hand is what I felt. Nababaliw na talaga ako. I'm sure of it.On one moment I tried to close my eyes, her beauty blocked the darkness in my sight. Napabalikwas ako ng bangon at napasabunot sa sariling buhok.Aah fuck!Hindi pwede 'to. I need something distraction. Tang*ina*ng sistema 'to, hindi mapakali.I was about to call my secretary to send me my schedule for tomorrows work when I heard my phone rang. I saw Nikolai's name on it and I immediately answered.“What is it, asshole?”I heard him chuckled on the other line. “I need a companion, Villacura.”“D
Latest chapter
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
