Mag-log inShare
Kabanata 26
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56It was 3:45 when we came to the fifth island. The last island for our island hopping.
Mainit pa rin ang tirik ng araw pero malapit na rin naman ang dapit-hapon kaya hindi na ako nagrereklamo sa suggestion nila na maliligo.
Nagpalipas muna kami ng ilang oras para mag alas kwatro y media. Nandito pa rin ang dalawang grupo. At sa itsura nila ngayon, alam kong maliligo rin sila.
Nang nag-alas kwatro y trenta uno na ng hapon ay agad nagpunta sila Res at Lee sa dagat para maligo. Sobrang linaw rin naman nito at nakakaakit ang mala krystal na tubig kaya hindi na ako nagtataka kung kanina pa nila gustong lumangoy.
Kaming tatlo ni Belle at Nica ay nandito palang sa aming bagong inilatag na tela. Kanina pa nila ako kinukulit na hubarin ko daw ang sinusuot kong dress at mag two piece na.
“Hindi talaga ako maliligo Violet kung hindi mo iyan huhubarin.” pagsusubok ni M
Kaugnay na kabanata
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 27
I was on my way to finally breakdown when an arm suddenly tap my shoulder. Agad akong napalingon sa likod nang marinig ko ang biglaan niyang pagggulat sa akin.And there I saw him smiling while the water is flowing from his hair down to his stomach.Kumunot bigla ang noo ko at lahat ng dugo ay umakyat pataas sa aking ulo.“What the hell, Lito?! Hindi ka nakakatuwa! Hindi yun nakakatuwa!” singhal ko at agad siyang sinapak sa tiyan.Hindi siya natinag. Parang pader naman kasi ang sinapak ko. Kaya ang dibidib niya nalang ang aking hinampas.Pabalik-balik ako sa paghampas ngunit ang gago tumawa lang na akala mo may nakakatuwa sa pinaggagawa niya.I am so angry!Pinag-alala niya ako!Muntik na akong mawalan ng hininga kakahanap sa kaniya sa ilalim ng d
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 28
Pang-apat na araw na namin ngayon dito sa Siargao. At siyempre hindi mawawala ang pagplano sa kung anong susunod na tourist destination ang pupuntahan namin.Alas singko pa lang ng umaga ay ginising na kami ni Nica. Hindi ko talaga alam kung paano niya nagawang labanan ang antok. Ang tagal pa naman naming natulog kagabi dahil natagalan kami sa pag-uusap ng mga bagay-bagay.“Ano ba 'yan Nica ang aga pa!” pag-rereklamo ng reklamador kong kaibigan na walang iba kung hindii si Lee.“Oh shut up! You literally need an hour to change so don't tell me to not wake you up!” si Nica at nagpunta kay Belle para gisingin din ito. “Belle! Wake up!” tumalikod lang si Belle at nagtaklob ng kumot.Bumangon ako at nag-inat ng mga kamay. Nagpunta ako kay Lee at tinapik ng napakalas ang braso niyang matipuno.“Aray!”Ang arte, mahina lang naman 'yon.Umupo siya sa kaniyang kama
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 29
Minutes had passed and we were dropped in a two-storey wooden structure that serves as the restaurant where rents for the paddles, goggles and life jackets is. When we arrived there, the staffs were so formal and greeted us like we were the only tourists for the day.Speaking of... I looked around. At hindi nga ako nagkakamali! Kami lang ang turista ngayon.“Ay sabi sa chismis marami raw gwapong bumibisita dito pero bakit parang wala naman atang ibang turista bukod sa'min? Kami lang ba ate?” si Lee na halatang dismayado ang boses.Bumaling sa kaniya ang isang staff. “Yes po, kayo lang talaga ang turista ngayon. Naireserve kasi ang buong lagoon...”“Baby...” binalingan ko ang tumawag sa akin. Nakita ko ang pag ngiti niya nang tumugon ako sa tawag niya.Shit. Wrong move!Baka mag-assume na iyan na gusto mo n
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 30
Nagpicture taking kaming lahat. We rented four kayaks at ang kasama ko sana sa isa ay dapat si Lee ngunit naunahan siya ni Manuel kaya hindi nalang rin siya nagreklamo.Ako lang ang nagreklamo.“Bumaba ka nga! Kaming dalawa ni Lee muna!” sigaw ko sa kaniya sa ilalim ng mainit na araw.“There's a lot of kayaks available! Pwede naman siyang pumili doon!” pagsusungit niya at kinuha ang paddle.“O diba, nagmula na sa'yo na marami pang available? Bakit hindi ka nalang dun sumakay? I want to be with Lee! Kaya umalis ka nga dyan!”“No! I want to be with you! You've been friends with Lee so long ago while I only got to know you for a little time. Kaya huwag mo'kong pagkaitan.”I scoffed on what he said. I can't believe it!Minsan talaga hindi ko siya mai
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 31
We finished eating an hour ago and Lee was so busy telling us that the four of us should go to the platform and jump together. Kaya lang, busy pa kami sa pag kuha ng litrato. I mean, ako ang busy. My two friends, Nica and Belle are posing like they were a high paid model from a magazine and was having a tour in this majestic Lagoon from the nature of Siargao. Nakakapanibago nga at hindi panay kuha ng litrato si Lee ngayon dito sa Lagoon. Ewan ko ba sa kaniya eh noong nag island hopping kami muntikan ng ma full storage yung camera niyang dala.“Tara na mga bakla! Tumalon na tayo kahit isang beses lang. Iyong magkasama tayong lahat!” narinig ko pa ang paulit-ulit niyang salita.“Why don't you just join us instead of being noisy?” Nica“Ayoko no! Tapos na rin naman akong kumuha ng litrato kanina pa.” LeeTumingin ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay na kunwar
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 32
We took pictures. Seven of us in one frame. Walo sana kaso ayaw talagang magpapilit ni Lee kaya ang ending, siya nalang ang nagkuha ng litrato namin. May pictures din kaming dalawa ni Lito at ng mga kaibigan ko. May close up selfie kami ni Lee na hindi nakikita ang background kasi ayaw niya. Ewan ko ba kung anong problema ng baklang 'yan. Noong tinanong ko naman, ang sagot niya lang ay huhulaan ko daw. Kaya hindi na ako nagpumilit alamin ang problema niya at baka nakulangan lang talaga siya ng tulog kanina.Pag-alas tres ng hapon, napagpasyahan na naming bumalik. Ganoon pa rin ang ayos. Hinatid kami ng bangka pabalik ng Del Carmen at siyempre kaming dalawa na naman ni Lito ang magkasama. Pagdating ng Del Carmen ay may nag-aantay na ng van upang maghatid sa amin pabalik ng Resort.Habang bumabyahe kami, ay natulog na ang mga kaibigan ko maliban na naman kay Lee na busy sa kaniyang cellphone na parang may inaabangang text. Ang tang
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 33
Trigger Warning!Contains some matured content.Nakaupo ako ngayon kaharap ang salamin at nag-aayos ng mukha. Nilalagyan ng kolorete ang ang aking mata at iba pang parte upang matakpan ang anumang pasa na makikita dito. Kahit masakit pa ang aking katawan dahil sa iilang bugbog na aking natamo ay ipinasantabi ko na muna ito.Kailangan kong sundin ang utos niya kung hindi ay baka isang sampal na naman ang aking matanggap mamaya. Kailangan ko ring panagutan ang responsibilidad ko sa kaniya bilang asawa kahit hindi niya ako pinapahalagahan at nirerespeto man lang.“Ma'am bumaba na daw sabi ni Ser.” sambit ng isa sa mga kasambahay niya. Si Aling Linda. Tinignan ko lamang siya sa repleksyon ng salamin at ngumiti. Pilit rin siyang ngumiti sa akin pabalik.Alam na alam niya kung anu-ano ang mga pinagdadaanan ko sa bahay na ito. Kabisad
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 34
“Violet!”Napahinto ako dahil sa pamilyar na boses. Boses na nakapagbigay kapayapaan sa aking loob. Unti-unti akong lumingon sa aking likuran at nakitang si Manuel ang nandoon. Nakitaan ko ng pagkagulat ang kaniyang mukha nang magtagpo ang aming mata. Agad siyang dumalo sa akin at yinakap ako na siyang dahilan ng aking paghagulhol.“Shit! What happened?” pag-aalala niya. Umiling lamang ako at yumakap pabalik. Nakaramdam agad ako ng kaginhawaan nang hinaplos niya ang aking likod.“Shh...” Pagtatahan niya sa gitna ng aking paghahagulhol.He really is my peace.“Baby...tell me. What happened?” Pagsusumamo niya sa akin nang kumalas ako upang punasan ang aking pisngi na sobrang basa dahil sa mga luhang umaagos.Huminga ako ng malalim at ngumiti sa kaniya. “I-I'm fine...”
Pinakabagong kabanata
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
