IrisPaglabas ko ay tinanguan ko na lamang ang mga nagbabantay kay Mang Nelson. Tumigil ako sa harap ng elevator at hinihintay na lamang ang pagbukas nito.Pinaglalaruan ko lamang ang baril sa kamay ko at sumisipol-sipol habang naririnig ko pa rin ang sigaw ni Mang Nelson. Umiling na lamang ako at ngumisi.Kung kailang nangyari na ay saka lamang siya magsisisi. Kakaiba talaga ang nagagawa ng pera sa isang tao. Nawala ang iniisip ko marinig ko ang pagtunog ng elevator senyales na magbubukas na ito.Pero halos tumigil ang mundo ko miski na rin ang pagtibok ng puso ko ng makita ko kung sino ang taong nasa loob nito. Ang asawa ko na ngayon ay deretso lamang ang pagkakatitig sa akin.Dahil sa pagkataranta at hindi ko pa siya kayang makita ay dali-dali akong tumalikod para takbuhan siya. Ihahakbang ko pa lang sana ang ang mga paa ko pero hinuli niya na agad ang bewang ko at mabilisan akong pinasok sa elevator."Bitawan mo nga ako!" Sigaw ko pero mas lalo niya lamang hinigpitan ang pagkakaha
IrisPaggising ko ay sobrang sakit ng gitnang bahagi ng katawan ko. Hindi ako makakilos dahil kaunting galaw ko lamang ay sobrang sakit na ang nararamdaman ko. Balot na balot ng kumot ang hubad kong katawan. Hindi ko alam kung anong oras na dahil paggising ko ay sikat na ang araw. Napaungot na lang ako dahil sobrang sakit talaga ng gitnang bahagi ng katawan, hindi ko na rin maiwasang murahin ang asawa ko.Hanggat hindi siya napapagod ay hindi niya ako tinigilan magdamag. Ang gago talagang 'di yata napagod sa ginawa namin dahil naramdaman kong pumasok siya at may nilapag na pagkain sa harapan ko."Good morning, Wife!" Masiglang bati niya at nilapitan ako para halikan sa noo. Nang tingnan niya ang kabuuan ko ay ngumisi pa siya na akala mo ay nanalo sa lotto niya."Hows your sleep? Masakit pa rin ba?" Malambing niyang tanong habang inaalalayan ako sa pag-upo. Bago ko pa man siya sagutin ay sinamaan ko siya ng tingin."Bwisit ka, ang sakit pa rin hanggang ngayon." Pag-amin ko kaya napasig
Iris"IKAW ba ang may gawa ng lahat ng 'yon , Iris?" May diin ang bawat salitang lumalabas sa bibig ng taong kaharap ko ngayon. Habang ako naman ay nakadetwatrong nakaupo sa harapan niya at tumawa."Nag-iisip ka ba? Kung ako ang gumawa niyan sa tingin mo kaya ko 'yang mag-isa? 'Wag ka ngang tanga," naiirita kong saad at humigop ng kape.Narinig ko pa ang pagtawa ni Alfred na akala mo ay nauubusan ng pasensya. Ako naman ay palihim na umirap dahil talagang kinuha niya ako sa bahay habang wala ang asawa ko.Isang buwan na rin ang nakakalipas simula ng mangyari ang planong isinagawa namin. Kumalat sa publiko ang balitang kay Alfred De Vega ang planta na 'yon at iniimbestigahan na ng mga pulis.At sa isang buwan na 'yon ay grabeng pag-iimbestiga ang ginagawa ng mga pulis kay Alfred De Vega. Lalong-lalo na sa amin dahil kami ang itinuturo niyang suspek."NAGTATANONG AKO NG AYOS, SUMAGOT KA RIN NG AYOS, IRIS!" Dumagundong ang boses ni Alfred sa apat na sulok ng kuwarto. Dahil sa sinabi niyan
Iris"ISANG BUWAN na ang nakakalipas simula ng mag-imbestiga ang mga pulis tungkol sa illegal na planta ng tumatakbong mayor na si Alfred De Vega. Nakita ang ilang ebidensiya na siya nga ang nagmamay-ari ng nasabing planta. Sa ngayon ay isasailalim sa drug test ang naturang mayor. ""At nagbigay ng pahayag ang anak na babae ni Alfred De Vega na si Kiara. Kiara, anong masasabi mo sa gumawa nito?"At doon ay tumapat naman ang camera kay Kiara at tumitig ng deretso dito. Habang ako naman ay napangisi."Humanda ka, sisiguraduhin kong sisirain ki-"Naputol na lamang ang panonood ko ng mamatay ang t.v. Nang lingunin ko kung sino ang gumawa nito ay napasimangot na lamang ako."Sebastian, ang bastos mo. Kita mong nanonood ako! Bakit mo pinatay?" Naiirita kong tanong at muling sumubo ng manggang kinakain ko ngayon kaya dito dumako ang atensyon niya. "Ano 'yang kinakain mo?" Nakangiwi niyang pagtatanong kaya kumuha ako ng isang mangga at pinalamanan ng peanut butter na may toyo sabay bigay sa
IrisPALAGI kong sinasabi sa sarili ko dati na isang araw may isang taong sisira sa akin kaya kailangan kong ihanda ang sarili ko dahil alam kong sobrang sakit nito. Palagi kong nilalayo ang sarili ko sa mga taong nasa paligid ko dahil mabilis akong masaktan. Akala nila, wala akong nararamdaman kapag naririnig ko ang mga mura at masasakit na salita nila ay nadudurog agad ako. Nasasaktan ng mas higit pa sa alam nila.Kaya nang mamatay ang nag-alaga sa akin ay sinanay ko na ang sarili kong mag-isa dahil wala naman ang may gustong samahan ako, hindi na rin agad ako nagtiwala sa mga tao dahil naloko na rin ako ng taong ginawang impyerno ang buhay ko. Akala ko kapag binuo ko na ang pader na ginawa kong pangharang para 'di na nila ako masaktan ay hindi magigiba ay nagkamali ako. May isang taong giniba ito at bigla na lamang pumasok sa buhay ko. Walang iba kundi ang isang Sebastian Buenavista.Simula't sapul pa lamang ay alam ko ng delikado siya, na hindi ko dapat siyang lapitan pero ang
Iris"IRIS, kumain ka muna. Kailangang malakas ka dahil malapit ka ng manganak." Saad ni Devron ng tumabi siya sa akin habang nanood ako ng cartoon sa salas. Siyam na buwan na ang nakakalipas simula ng itakas ako ni Devron kay Sebastian lalong-lalo na kay Alfred De Vega. At sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay marami ang nangyari.Sa Cebu kami itinago ni Devron, sa isang liblib at malayong lugar dahil alam niyang hahagilapin talaga ni Sebastian ang buong Pilipinas makuha lang ulit kami. Sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay pinutol muna ni Devron ang lahat ng koneksiyon niya sa lahat, miski sa mga magulang namin. Lagi niyang sinasabi at pinapaalala sa amin na para rin daw sa kaligtasan ko lalong-lalo na sa magiging anak ko. At sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay hindi ko na alam kung ano na ang balita kay Sebastian. Alam kong masakit pa rin ang ginawa niya pero hindi ko mapigilang mag-alala sa kaniya. Hindi siya mawala sa isip ko, dahil mahal ko siya. Kapag masama ang pakiramdam ko
Iris"SIGURADO ka ba sa desisyon mo, Iris?" Muling pagtatanong ni Devron habang karga-karga si baby Draixon na ngayon ay mahimbing na mahimbing ang tulog sa mga bisig niya.Kaya napatango naman ako at sumandal sa sofa na kinauupuan ko ngayon. Saglit kong pinagmasdan si Devron na ngayon ay hinehele ang anak ko at kitang-kita ko sa mga mata niya ang tuwa habang buhat ito. At habang pinagmamasdan ko ang mag-ninong ay isang rebulto ng tao ang pumasok sa isip ko. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at iwinaksi siya sa aking isipan. Ayoko munang isipin ang taong 'yon, ang kailangan kong isipin ngayon ay ang kaligtasan ng anak ko dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nahuhuli sa Alfred De Vega. Magaling magtago ang gago."Baby Draixon, sa akin ka gagaya. Huwag sa gago mong tata-" Pinutol ko kaagad ang sasabihin ni Devron ng samaan ko siya ng tingin. Kaya mahina siyang natawa at muling hinele ang anak ko. "Ang pogi-pogi ng inaanak ko, manang-mana sa Ninong niyang gwapo. Sana ay matulad mo
Iris"Roger, boss!" Saad ko at binabaan na siya ng tawag. Malakas na lamang akong bumuntong hininga at inilagay ang cellphone sa bulsa ko. Akmang lalabas na sana ako sa kwarto ng anak ko ay tumigil ako saglit at pinagkatitigan mabuti ang mukha niya. Tipid akong ngumiti dahil mas lamang ang nakuha niyang features sa Ama niya."Kamukhang-kamukha mo talaga ang Daddy mo, Draixon." Mahinang usal ko at dahan-dahan ng isinara ang pinto ng kwarto niya. Dumiretso naman ako sa kwarto ko at kinuha lahat ng kakailanganin para sa misyon ko mamaya. Nilabas ko ang black leather jacket ko at mabilisan itong sinuot. Kinuha ko na rin ang isa bag para ilagay ang iilang baril na gagamitin ko.Nang masiguro kong ayos na ang lahat ay lumabas na ako ng kwarto bitbit ang bag, helmet, at susi ng motor ko. Pagkababa ko ay nakita ko si Lance ang kaisa-isang body guard ni Draixon na may kausap sa earpiece kaya tumigil ako at hinintay siya na matapos dahil bibilinan kong bantayan maigi si Draixon sa pagtulog."
Author's Note: Please play "Sa susunod na Habang Buhay by Ben&Ben" para ramdam po ang sakit. The truth is, ito dapat talaga ang real ending ng HHS kaso nagbago isip ko. Kaya ginawa ko ng happy ending. Enjoy reading, hopies!SebastianMy world stop for a while when I hold my wife lifeless hand. Pilit ko siyang ginigising. Pilit kong tinatapik ang pisngi niya pero hindi na siya gumagalaw. Nanlamig ako, binalot ng takot buong pagkatao ko. Parang gripo na rin ang luha ko dahil hind ito mapigil sa pag-agos."No. No, wake up. Wake up, wife. Damn, wake up please. Don't do this to me. Hindi ka puwedeng mamatay. Paano na kami ni Draixon? Iris, gumising ka. Gumising ka!" Pagwawala ko at mas lalo pang hinigpitan ang pagkakayakap sa asawa ko. Miski si Devron ay nagsimula na ring mataranta at magwala ng hindi pa dumadating ang ambulansya. Wala na akong pakialam kung puno na ng dugo ang damit at kamay ko."Iris. Iris, nakikiusap ako sa'yo, gumising ka. Misis ko, gumising ka na. Huwag mo'kong iwan,
Hello Hopies! This is the final chapter of Hiding his Son. Thank you for appreciating Iris and Sebastian story. May we never forget the feels and the lessons that they gave to us. This is just the beginning of Hiding Series, see you on Hiding Series #2 which is the "Maid for You." Thank you and enjoy reading! Mahaba-habang chapters ito! Don't forget to comment your thoughts or reaction about this story, stay safe and healthy always. -HopeSebastianWhen I first saw her, I knew to myself that she is the one. She's the one that I want to spend my lifetime. She's my first love."IRIS DE VEGA!"Awtomatikong umangat ang ulo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Mabilisang hinanap ng mata ko ang presensya niya. Nang makita ko siya 'di kalayuan sa pwesto ko ay palihim akong suminghap.Ang ganda niya talaga.Nakalugay ang mahaba niyang buhok na talagang dinadala ng hangin. Ang mukha niyang inosente na hindi nakakasawang tignan. At mga mata niyang kapag titignan mo ay daig pa ang yelo sa lamig n
Iris"KAYA PALA ang tahimik mo! Naunahan mo na kami. Ilang araw mong ginawa 'to?" Tukoy ni Devron sa envelope na hawak niya at sinimulan na itong basahin. "Simula ng makapagpahinga ako ng dalawang araw. Sinulit ko na, eh." Sagot ko naman at napatingin ako kay Sebastian ng tawagin niya ang pangalan ko."Wife, bakit hindi ka nagsabi sa akin?" Ramdam ko ang tampo sa boses niya kaya tumayo ako at lumipat ng pwesto para tabihan siya.Hinawakan ko ang kamay niya at nakangiting tumitig sa kaniya. "Ang dami mo pang iniintindi ng mga oras na 'yon, Seb. Ayoko namang pati kay Alfred ay mamroblema ka. Kaya ako na ang gumawa ng hakbang na gawin ang plano. Ang dami mo ng iniisip dadagdag pa ba ako kung kaya ko namang gawin." Dahilan ko kaya tumagal ang pagkakatitig niya sa akin at hinalikan niya naman ang noo ko."Puwede ko na ba kayong kausapin tungkol sa plano? Puwede ko na kayong abalahin na dalawa?" Pagsingit ni Devron kaya mabilisan akong umalis sa pagkakayakap sa asawa ko at hinarap na rin s
Iris"HAPPY BIRTHDAY DRAIXON!" Masayang sigaw namin at nagpalakpakan. Kitang-kita ko naman ang saya sa mukha ng anak ko dahil kumpleto kami ngayong birthday niya."Blow your candle baby and make a wish," malambing saad ko kaya napatingin siya sa akin at mahinang tumango. Mariing pumikit si Draixon at may ibinulong na hindi ko naman narinig. Pagkatapos niyon ay hinipan niya na ang kandila kaya muli kaming nagsigawan lahat. Nangunguna pa nga ang boses ni Devron."Kainan na!" Sigaw niya dahilan para magtawanan ang kasamahan namin habang ako naman ay napailing."Mommy, daddy. Thank you po kasi tinupad niyo po ang wish ko po na kompleto tayo sa birthday ko po. You're the best gift that I have." Malambing wika niya sa amin kaya hindi ko maiwasang umiyak.Naramdaman ko naman ang pagyakap sa amin ni Sebastian at ng tingnan ko siya ay nakatingin na siya sa mga mata ko. Kitang-kita ko ang pagmamahal na bumabakas sa mga titig niya.Mahal na mahal din kita, Sebastian. "Thank you baby for making
Iris"Ganiyan mo ba itrato ang isang Alfred De Vega, Iris? Nakakatuwa naman." Saad niya kaya buong tapang kong itinutok sa noo niya ang baril na hawak ko.Ramdam na ramdam ko na rin ang panginginig ng buong katawan ko dahil sa galit na lumulukob. Bumalik lahat ng sakit at poot ng makita kong muli sa harapan ko ang demonyong sumira ng buhay ko lalong-lalo na ni Sebastian."Ang kapal rin ng mukha mong magpakita pa sa amin. Anong kailangan mo?" Matapang na saad ko at binaba ang baril. Lumapit ako sa kaniya at mariing tumitig sa mga mata niya habang siya naman ay mahinang natawa."Mas lalo kang naging matapang ngayon, Iris. Nakakatuwa naman kahit ni katiting na respeto ay wala ka ng maipakita sa akin. Wala na ba talagang mababago sa naging pinagsamahan nating dalawa?" Natatawang tanong niya kaya 'di ko na mapigilang hawakan ang kwelyo niya."Kailangan pa ba ng respeto ang isang taong katulad mo? Para sa'kin kasi hindi na, tutal mamamatay ka rin naman." Saad ko kaya nakita ko ang matinding
Iris"ALAM MO PWEDE KA NG MAGING ARTISTA. Ang galing mong magpanggap, eh." Saad ko kay Devron ng magkaharap kami ngayong umaga. Naandito kami ngayon sa isang cafeteria malapit sa building ng headquarters namin. Tinawagan ko siya para sabihin sa kaniya na alam ko na ang nangyari sa limang taon na lumipas.Nginisian niya langa ako at pinag-krus niya ang dalawang braso niya dahilan para pagtaasan ko siya ng kilay sa ipinapakita niya sa akin ngayon."Pasensya na, napag-utusan lang." Nakangiting saad niya kaya tumawa ako at muli siyang sinamaan ng tingin."Napag-utusan. Ang sabihin mo ayaw mo lang malaman ko. Pero kuya..." Pinutol ko ang sasabihin ko ng tumayo ako at lumipat sa tabi niya. Nakita ko pang parang iiwas pa siya kaya hindi ko mapigilang ngumiti ng palihim.Bigla ko na lamang siyang niyakap ng sobrang higpit at hinalikan ang pisngi niya. Kitang-kita ko pa ang gulat sa mga mata niya dahil sa ginawa ko. Taranta siyang humiwalay sa akin at nabigla na lamang ako ng pagtaasan niya a
IrisGUSTO KONG MAGWALA sa mga oras na'to. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag-sink in sa utak ko ang mga nabasa kong impormasyon limang taon na ang lumipas. Muli kong pinulot ang mga pictures na nakita ko at napansin kong may mga sulat ito sa likod. Sulat kamay ni Devron. Nang basahin ko ito ay mas lalong lumakas ang paghagulgol ko.Ang unang litrato ay noong mga panahong buntis ako. Malapit na akong manganak kay Draixon sa litratong 'to. Binasa ko ang sulat at 'di ko maiwasang mapangiti."Sebastian, ganda ng kapatid ko, 'no? Malapit ng manganak 'yan kaya bilisan mong lumabas diyan sa kulungan. Bahala ka 'di mo makikita ang mag-ina mo."-DAng pangalawang litrato naman ay hawak-hawak ko na si Draixon sa mga bisig ko at kitang-kita ko ang saya sa mga mata ko."Pare, isang taon ka na diyan sa kulungan. Baka puwede namang ipakiusap sa kanila na saglit mo lang sisilipin ang mag-ina mo. Kailangan ka rin ng kapatid ko."-DAng pangatlong litrato naman ay noong nag-isang taon na si Draixon
IrisINILIBOT ko ang mata ko sa kabuuan ng bahay. Masasabi kong maaliwalas at maganda ang naging disenyo. Napangiti na lang ako dahil ito ang design na pinag-usapan namin ni Sebastian bago magkandaleche-leche ang lahat.Naaalala pa pala niya ang lahat. Miski ang mga maliliit na detalye na sinabi ko sa kaniya noon. Pero sa mga oras na'to nalilito pa rin ako sa nangyari limang taon na ang nakakalipas. Alin ba talaga ang totoo? Naging totoo ba talaga sa akin si Sebastian noong magkasama pa kaming dalawa? Kaya ko bang sumugal ngayon lalo na at may anak na kami? Kaya mo na ba, Iris? Handa ka na ba ulit? Pero nawala ang lahat ng katanungan ko sa sarili ko ng maramdaman ko ng may yumakap sa bewang ko at hinalikan ako sa pisngi dahilan para magulat ako."Good morning, Wife." Bulong sa akin ni Sebastian kaya nakaramdam ako ng kakaiba sa tiyan ko at muli na namang bumilis ang tibok ng puso ko. Akmang aalis na sana ako sa pagkakayakap pero bigla naman akong pumasok si Draixon at tuwang-tuwa sa
IrisNANLAMIG agad ako sa sinabi ng anak ko kaya marahan ko siyang binaba at hinawakan ang mukha niya."Dito ka lang, baby ha? Kakausapin lang ni Mommy ang naghahanap sa akin." Nakangiting sambit ko kaya kahit nakikitaan ko ng pagtataka sa mga mata ng anak ko ay sumunod na lang siya sa akin.Pero bago pa ako lumabas sa kusina ay muli kong tiningnan si Devron na ngayon ay nakamasid sa amin na tila inaabangan ang gagawin kong hakbang. Nang mapansin niya nakatingin ako sa kaniya ay ngumiti siya sa akin."Isama mo na si Draixon. Para sa anak mo gawin mo'to, Iris. Naghahanap na rin ng kalinga ng Ama si Draixon, sabihin mo na sa kaniya ang totoo," saad ni Devron kaya nanghina ako at napahawak sa gilid ng lamesa dahil napuno ng takot ang buong sistema ko.Hindi ko ito napaghandaan."Mommy, siya po ba talaga ang daddy ko? 'Yung man na naghihintay sa atin?" Napabalik na lang ako sa sarili ko ng marinig ko ang boses ni Draixon na ngayon ay nakatitig sa mga mata ko.Kaya umupo ako para pantayan