Habang nasa byahe ay tahimik lang kami ni Julle. Wala rin akong ganang makipag-usap dahil tumatakbo ang isip ko kay Petrus. Tahimik at tulala akong nakatitig sa gilid ng bintana ng kotse at pinagmamasdan ang nadadaanan. Nagbabasakali aking makita ko rin si Petrus sa daan.
"Mukhang pagod ka na," biglang sabi ni Julle at paulit-ulit akong sinusulyapan. "Matulog ka na muna, gigisingin kita kaoag nakarating na tayo," patuloy niyang sabi.
Tumango ako at hindi na nakipagtalo sa kaniya. Pinikit ko ang aking mga mata at natulog ng mahimbing sa kotse niya.
"Dawn, nandito na tayo," mahina niyang sabi at tinapik rin ako nang mahina sa balikat.
Nang marinig ko ng boses niya ay lumingon ako sa paligid at napagtanto kong nandito na kami sa bahay ko.
"Salamat Julle," I thanked him when I got home.
He smiled at me and got out of the car. He also opened the door for me before speaking. Siya na rin ang nagpresinta na tanggalin ang seat
Lumalim pa nang lumalim ang aming mga halikan at kapwa naming dinidiin ang aming mga sarili sa isat-isa. Sinubukan kong hawakan ang katawan niya at masaya ako dahil hindi niya ako pinigilan. Narinig kong napasinghap siya bago tinanggal ang suot niyang damit. Hinaplos ko iyon nang paulit-ulit at walang nararamdamang kapaguran kahit naghahabol ng sariling hininga. Katulad nang ginawa ko ay mabilis niya ring natanggal ang lahat ng suot ko. Tanging mga pribadong parte lang namin ang may takip. Habang mainit na naghahalikan ay mas lalo ring uminit ang pakiramdam sa tuwing dumidikit ang aming mga balat. Ang halik na kanina ay sa labi lang ay unti-unting naglalakbay sa aking panga. Wala siyang pinalampas sa parteng iyon hanggang umabot siya sa leeg. Hindi rin nakatakas ang pagkagat at pagdila sa ialalim ng aking tenga. Kakaibang kiliti ang aking naramdaman. Ang mga halik niya ay mas naging masarap pa kompara sa mga halik niya sa aking labi. Ang kak
Lumalim pa nang lumalim ang aming mga halikan at kapwa naming dinidiin ang aming mga sarili sa isat-isa. Sinubukan kong hawakan ang katawan niya at masaya ako dahil hindi niya ako pinigilan. Narinig kong napasinghap siya bago tinanggal ang suot niyang damit. Hinaplos ko iyon nang paulit-ulit at walang nararamdamang kapaguran kahit naghahabol ng sariling hininga.Katulad nang ginawa ko ay mabilis niya ring natanggal ang lahat ng suot ko. Tanging mga pribadong parte lang namin ang may takip. Habang mainit na naghahalikan ay mas lalo ring uminit ang pakiramdam sa tuwing dumidikit ang aming mga balat.Ang halik na kanina ay sa labi lang ay unti-unting naglalakbay sa aking panga. Wala siyang pinalampas sa parteng iyon hanggang umabot siya sa leeg. Hindi rin nakatakas ang pagkagat at pagdila sa ialalim ng aking tenga.Kakaibang kiliti ang aking naramdaman. Ang mga halik niya ay mas naging masarap pa kompara sa mga halik niya sa aking labi. Ang kakaib
Magkayakap kaming natulog ngunit wala siyang kaalam-alam na nagpapanggap lang akong tulog. Kasi kahit anong gawin ko para makatulog, ay hindi ko talaga malunod ang sarili sa himbing. Kaya nagkunwari na lang ako para hindi siya mag-alala at pilit na pinipikit ang aking mga mata.Ilang saglit lang ay gumalaw ang kama kung saan siya nakapwesto. Naramdaman kong tumayo siya at nagtungo sa banyo. Nanatili pa rin akong nakahiga at hinintay lang siyang lumabas. Ngunit ilang minuto na ay hindi pa rin ito niluwa ng pinto. Bababa na sana ako para puntahan siya nang biglang makarinig ako ingay mula sa banyo. Ang ingay ng tubig na nahuhulog galing sa shower. Nagtaka ako kung bakit naligo siya ng madaling araw? Pero hinayaan ko na lang siya hanggang sa nakalimutan ko na ang sariling nakatulog na pala ako nang mahimbing.Pagkagising ko ay wala ko na sa tabi ko si Petrus. Sa tabi ng kama ko ay may nakalagay na mini table kung saan nakalagay ang mga personal kong gamit, gaya ng aking c
Nang hindi ko na matiis na tingnan lang sila sa malayo na parang magkasintahan ay nakapagdesiayon na akong lapitan sila. Nakangiti ko silang nilapitan sa kanilang mesa habang abala itong nakikipag-usap sa mga kasama.Ilang hakbang pa lang bago ko makarating ang pwesto nila ay lumingon si Petrus sa akin. Nagkasalubong ang aming mga mata at base sa kaniyang itsura ay hindi nito inaasahan ang pagdalo ko.Nasaktan ako sa aking nakita, hindi ko inaasahan na makita ko siyang gulat na gulat dahil nandito ako. At napagtanto kong hindi niya ako inimbita dahil sa babaeng ito. At kahit na hindi ko maintindihan ang sarili ay pilit kong pinapakalma ang aking nararamdaman. Kahit sobrang sakit ay pinigilan ko ang sariling komprontahin siya. Ngumiti ako at 'di nagpahalatang naaapektuhan."Petrus nandito ka pala akala ko hindi ka darating?" tanong ko rito at pinilit na ngumiti sa harap nilang lahat. Nagpanggap din ako na hindi napansin ang katabi niya. "Oh Salme nandito ka rin p
Naging okay na kami ni Petrus ngunit may pagitan na sa aming dalawa. Nag-isip ako kung ano ang pwede kung malibangan ngayong linggo pero dahil sa masamang pakiramdam ay nagpasya na lang akong magmukmok sa kwarto.At sa araw na ito ay darating na ang magulang ko galing sa ibang bansa. Nang makita ako ng lahat na bumaba ay wala sa kanila ang naglakas loob na nagtanong sa akin. Hindi lingid sa kaalaman nila na nag-away kami ni Petrus dahil sa isang babae."Dawn, kumain ka na," tawag sa akin ni Nanay Milva."Nay sabay na po tayong lahat," yaya ko sa kanila."Nakong bata ka! Ano'ng oras na, kanina pa kami kumain," reklamo nitong sabi.Naoatingin ako sa malaking wall click sa sala at napagtatanto kong tanghali na pala."Pasensiya na po Nanay Milva, nahimbing po masyado sa tulog," nakangiti kong sabi."Okay lang anak," nakangiti nitong tugon sa akin at puno ito ng pag-aalala sa kaniyang mukha. "Dawn, kung may pinag-aa
Nang titigan ko siya sa kaniyang mga mata ay napuno ito ng pagnanasa. Ngunit mayroon din itong paghihirap, nararamdaman kong pilit niyang tinitiis ang lahat para pigilan ang sariling galawin ako.Tinitigan ko siya sa mata at kinausap ko siya gamit lang ang aking mga tingin. At pinapahiwatig ko sa kaniya na handa na ako sa ganitong bagay. Ngunit buo na ang kaniyang pasya at ayaw niya akong galawin hangga't hindi kami opisyal na nagsasama.Medyo nadismaya man ako ngunit nawala sa aking isipan ang pakiramdam na iyon nang itinuloy niya ang pagdila sa aking gitna. Hanggang sa tuluyan na ngang nanginig ang aking mga tuhod at nilabasan ng mga malalapot at puting likido. Para akong nawalan ng lakas at pagod na pagod ang katawan pagkatapos. Nagpahinga lang ako sandali sa kaniyang kama habang magkayakap kaming dalawa at ilang saglit lang ay inutosan niya na rin akong linisin ang sarili ko sa banyo.Pagod man ang katawan ay pinilit ko ang saring tumayo sa kama
Maaga akong gumising dahil ang araw na ito ay isa sa pinaka masaya at pinaka importanteng nangyari sa buhay ni Petrus.Madaling araw pa lang ay nag-ayos na ako sa aking sarili. Nagpatulong rin ako kay Nanay Milva na magluto ng paboritong ulam ni Petrus. Mahilig siya sa seafood kaya iyon ang halos na niluto namin.Masyado akong abala kaya hindi ko napansin na marami na pa lang tawag si Petrus na hindi ko nasagot. Bigla akong kinabahan dahil baka magalit na naman ito sa akin at mag-isip na naman ng masama."Nasaan ka na malapit nang magsimula?" nababahala nitong sabi sa kabilang linya.Hindi ko na rin masyadong marinig ang kaniyang boses sa kabilang linya dahil sa ingay ng paligid."Nasa bahay pa, papunta na ako riyanPromise malapit na ako," natataranta kong sagot habang inaayos pa ang ibang gamit na dadalhin ko."Malapit nang tawagin ang pangalan ko? Ano ba kasing ginagawa mo at kanina pa kita tinatawagan p
"Sige subukan mo lang pumuta sa kanila at sisiguradohin kong maghihiwalay talaga tayo," pagbabanta kong sabi rito.Tinawanan niya lang ako at inakbayan. Kinurot niya rin ang ilong ko at hindi na ito tumigil sa mahina niyang pagtawa.Binalingan niya ng tingin ang ina. "Ma, kumain na tayo," pagyaya ni Petrus sa kanyang ina. "Gutom na raw po si Madam kaya nagsusungit na naman," natatawa niyang sabi.Kinurot ko siya sa tagiliran dahil pinagbitangan niya akong nagsusungit na naman daw ako dahil gutom."Tita Anne, 'wag niyo po 'tong paniwalaan. Sinungaling po 'yan," nakasimangot kong sabi.Paulit-ulit niya akong binibiro at paulit-ulit niya ring kinukurot ang ilong ko. Pinaghahampas ko siya sa tuwing nilalapit niya ang kamay niya sa mukha ko kaya sinaway na kami ni Tita Anne."Tumigil na nga kayo riyan para kayong mga bata!" matigas na reklamo ni Tita sa amin. "Asa'n na ba yon?" natatarantang tanong ni Tita sa sarili.Habang aba
Kinausap kami ni Tita Anne at si Crizza naman ay walang ginawa kundi ang umiyak. Alam kong mabait siya dahil kung sa iba pa ito nangyari ay sigurado akong kinalbo na ako."Ikaw Dawn! Akala ko ba nakauwi ka na kagabi?" panenermon sa akin ni Tita."Ikaw naman Petrus!" matigas na sabi ni Tita at napahawak ito sa kaniyang noo. "Sumasakit na ang ulo ko sa mg ginagawa ninyo," patuloy na reklamo ni Tita."Ma, pwede bang hayaan mo muna kaming mag-usap ni Crizza ng kaming dalawa lang.""Mabuti pa at aatakihin ako rito sa puso," galit na tugon ni Tita Anne at ni minsan ay ngayon ko lang ito nakitang ganito kagalit.Sininyasan ako ni Tita na pumunta sa kusina at hayaang mag-isap ang dalawa. Dalawang oras na akong naghihintay rito sa loob ng kusina pero hindi pa rin sila tapos. Sakto namang nagpaalam si Tita Anne na may aakyatin siya sa itaas kaya nagkataon ako na ng pagkakataon na makinig sa usapan ng dalawa. Hindi ako mapakali kaya sekreto akong nakikinig at
"I warn you. You can't stop me once I've started," namamaos niyang wika at mas lalo lang akong naakit sa kaniya."No, I won't!" tugon ko sa kaniya at ako na mismo ang kumaibabaw sa kaniya. Namimis ko na siya at marami akong gustong gawin sa kaniya.Hinawakan ko ang matigas niyang espada at itinutok sa aking kweba. Walang alinlangan ko iyong tinaob at kapwa kaming napaliyad sa isa't isa. Sabay din kaming umungol sa sarap at damang-dama ko ang unang tulak ko sa loob niya.Piniga niya ang bewang ko gamit ang kniyang mg kamay at ginabayan niya ako sa aking pagkilos. Pababa at pataas ang ginawa ko para bayo at siniguro kong tumagos iyon sa aking kailalaliman. Bawat tulak ko ay sinisiguro kong madiin at hahanapin niya ito sa akin. Maraming beses akong bumayo at kitang-kita ko siya kung paano siya napapakagat labi sa tuwing sinasagad ko.Hanggang sa dumoble ang aking bilis at hanggang sa hindi na kayang pigilan ni Petrus ang pagtalsik ng likido sa ka
"Hindi ko alam kung saan ka humuhugot ng lakas para sabihin sa akin 'yan, Dawn! Nakokonsinsiya ka ba talaga o sinasabi mo lang 'yan para manggulo na naman sa buhay ko?""Hindi dahil nakokonsinsiya ako kaya ko humihingi ng sorry kundi dahil nagsisisi ako kung balit ko 'yon nagawa sa 'yo. Hindi ko inakala na dahil sa ginawa ko ay ako rin pala ang magdudusa. Mahal pa kita hanggang ngayon Petrus. At galit na galit ako sa sarili ko dahil ako dapat ang pakakasalan mo at hindi si Crizza," umiiyak kong wika at ang mga luha ay para ng gripo sa lakas ng agos. Tumayo ako at nilapitan siya pero bago ko pa siya mahawakan ay kinompas niya ang kaniyang mga kamay na 'wag ko siyang kalimutan."Kung kakausapin mo lang ako ay r'yan ka lang. 'Di mo na kailangang lumpit dahil bibig ng nagsasalita hindi ng mga kamay!" matigas niyang sabi sa akin.Awang-awa ako ngayon sa sarili ko dahil sa aking sinapit. Para akong namamalimos ng pag-ibig at kinapalan ko pa ang aking mukha para
Lasing na lasing akong dumating sa bahay nila Petrus. Dumiretso ako sa kanila matapos naming mag-inuman ni Ergie sa bar. Siguro ay dahil sa kalasingan ko kaya may lakas na loob akongbkausapin siya. Hindi ko pa rin matanggap na ikakasal na siya sa iba.Ang laki ng pagsisisi ko kung bakit ipinagtabuyan ko siya noon. Akala ko ay kaya kong wala siya sa buhay ko pero nagkamali ako. Dahil ngayon pa lang ay hindi ko na kayang tiisin ang sakit na mkitang ikakasal siya. Pakiramdam ko ay mamatay ako sa lungkot kapag nangyari 'yon."Tita Anne, please namn po kakausapin ko lang po si Petrus kahit saglit lang," pagmamakaawa ko kay Tita Anne nang makarating ako sa bahay nila."Hija, lasing ka na at isa pa ay tulog na rin si Petrus ngayon. Mabuti pa ay tawagan ko ang Mommy mo para mapasundo ka ng driver niyo."Umiling ako bilang pagtanggi sa kaniya at buo na ang pasya ko na hinding-hindi ako uuwi hangga't 'di kami nagkakausap ngayon."Tita Anne, please po!"
Chapter 63Sa dami ng option ko na pwede kong pagpilian ay sa huli ay nandito ako ngayon sa isang bar at hinihintay si Ergie na dumating. Tinawagan ko ito para samahan ako at salamat dahil sa wakas ay hindi na ito nangulit pa.Akala ko pa naman ay hindi ako nito titigilan hangga't hindi ako nagbibigay sa kaniya ng rason. Sa lahat ng taong kilala ko sa mundo ay ito na yata ang pinakamakulit sa lahat kaya nakapagtataka kung bakit hindi ko ito narinig na magkomento."Hey, I am sorry ang heavy kasi ng traffic.""It's fine, alam ko namang may iba ka pang mga ginagawa tapos inisturbo pa kita.""Ano ka ba? Ikaw pa, alam mo namang isang tawag mo lang darating ako. Kahit pa gaano ako kaabala ay gagawan ko ng paraan lahat para sa 'yo. Alam ko naman na kapag kailangan ko ang oras mo ay nandiyan ka rin para sa akin," mahaba niyang paliwanag sa akin."Kukuha ba tayo ng VIP room?""Huwag na siguro, tayo lang namang dalawa.""Okay," tip
Chapter 61"Dawn Tonette... alam mo na ba?" nag-aalangang tanong sa aking ng matalik kong kaibigan na si Ergie."Ang alin?" wala sa sarili kong tanong dahil nasa laptop ko ang aking atensiyon. Kasaluluyan kong pinaplano kung paano aangat ang sales ng kompanya dahil base sa aking nakita ay hindi naman bumababa ang income ng company namin ngunit hindi rin naman iyon tumataas."So, hindi mo nga alam?" tila nagduda nitong tanong sa akin. Kaya napatigil ako sa aking ginagawa dahil naiintriga na rin ako."Ang ano ba kasi 'yan?" ulit kong tanong sa kaniya at nawawalan na ng pasensiya. "Bakit ba hindi mo na lang ako diretsuhin dahil alam mo namang may importante akong ginagawa!" naiirita kong wika."Huwag na lang at mag-concentrate ka na lang sa trabaho mo.""Ano ba sasabihin mo ba o hindi?" naiinis kong tanong at pinanliitan ko ito ng aking mga mata."Hindi na... sige na magpatuloy ka na lang!" pinal niyqng ani at sinimsim ang hawak niyang t
Nagmukmok ako pagdating ko sa bahay at para akong pinapatay sa sobrang sakit. Galit na galit ako sa aking sarili dahil napakayabang ko. Akala ko ay kaya ko pero hindi pala dahil hanggang salita lang naman pala ako. Napakayabang ko dahil ang totoo ay mahina ako pagdating sa kaniya. "Ano'ng iniiyak-iyak mo ngayon?" naiinis na tanong ko sa aking sarili at wala akong ibang gusto kundi saktan ang sarili ko. Ang sakit-sakit sa pakiramdam habang nakikita ko siyang tinatalikuran kami kamina para magpaalam na kasama ang bago nitong nobya. Hindi ko kayang tanggapin ang sakit at ngayon ay napagtanto ko kung gaano kalaki ang pagkakamali ko. Maling-mali ako kung bakit ko siya pinagtutulakang umalis. Hindi ako dapat nagpadala sa galit ko sa kaniya at dapat ay inintindi ko siya noon. Tama nga ang sinabi nila na nasa huli na ang pagsisisi. Humahagolhol na ako nang iyak at wala na akong pakialam kung may makarinig man sa akin. Mabut
"Good morning po Tita Anne, kumusta po kayo?" alanganin kong ngiti sa mama ni Petrus."Halika Dawn, pasok ka," tigon ni tita sa akin at pinatuloy ako sa loob ng bahay nila.Nilibot ko ng tingin ang buong bahay nila at napakalaki na ng mga pinagbago. Mas lalo itong gumanda at masasabing naging maayos na ang buhay nila.Ngumiti ako ng tipid dahil nahihiya akong magpakita sa kanila pagkatapos akong awayin ni Tantan dahil sa nangyari sa kapatid niya.Labis daw itong nasaktan at hindi ko alam kung ano ang mga pinagdaanan niya. Dumaan pala ito sa matinding depresyon dahil sa paghihiwalay namin at kinailangan niya pang magpagamot para makausad sa buhay.Pabalik-balik ako sa kanila kahit wala na si Petrus at hindi ko na nakikita. Alam kong alam nila kung nasaan si Petrus pero wala sa kanila ang gustong magsalita dahil nirerespito raw nila ang desisyon ni Petrus.Dumating na ako sa puntong nagmamakaawa ako sa kanila at halos lumuhod
"Dawn, nasa labas si Petrus, gusto ka raw kausapin. Papapasukin ko ba?" nag-aalala nitong tanong pero umiling ako.Sinilip ko ito sa bintana at nakita kong nakatayo lang ito sa labas ng gate dahil mahigpit kong binilin sa lahat na hindi ito papatuluyin.Nararamdaman kong naaawa ang mga ito pero sinadya kong tigasan ang aking puso. Dahil kung patatawarin ko siya kaagad ay hindi ito madadala at babalik pa rin sa ugali niya na parang isang bata."Ate, pakisabi po na umuwi na siya dahil nagsasayang lang siya ng oras dahil hindi ko po siya kakausapin kahit magmakaawa pa siya sa akin!" matigas kong sabi.Walang nagawa ang kasambahay sa naging pasya ko dahil alam niyang hindi na magbabago ang desisyon ko. Masakit mang makita siyang ganoon ka miserable pero gusto ko ring pahalagahan ang sarili ko dahil mula ng magsama kami sa iisang bahay ay napapabayaan ko na ang aking sarili. Panahon na siguro para isipin