NAPANSIN KONG tumigil si Shanta sa paglalakad. Ginulo ko agad ang buhok ko at tumakbo sa upuan ko. Nakapamulsang sumandal ako sa armchair. Dahan-dahan ko siyang tiningnan habang nakayuko ang ulo. Kunwari mysterious tapos malilito siya sa akin. Magpaparamdam ako kapag nalimot na niya ako. Kokomprontahin niya ako tapos kikilalanin niya ako at mahuhulog kami sa isa't isa.
"I didn't expect we'll meet again. Dalshanta pala ang pangalan mo..." simula ko at kaunting hinawi ang buhok ko sa gilid. Tumayo ako at malalaki ang mga hakbang na pinalibutan siya. Kumaway ako. "Hi! Ikaw 'yong babae sa isla, 'di ba? At 'yong nakabanggaan ko?" I asked.
Nakita kong natigil siya at tinitigan ako. Ayan! Nag-iimprove siya, in fairnes
Hello, sibs! What do you think of Shanta? Tama ba ang ginawa niya sa kanyang mga kaibigan? Let me know... Love, Gianna.
TUMAMBAY KAMING ANIM sa caferia noong lunch break na. Sumapit ang panibagong Lunes na tinambakan kami ng bundok-bundok na mga gawain. Mamaya ko na lang bibigyan ng label ang mga gawa ko dahil sa susunod na linggo naman ipapasa 'yon. Nagpanik lang talaga ako nang walang ginagawa noong Sabado. Pero ngayon, medyo hayahay na ang buhay ko."Nakalaro ko sa table tennis kanina 'yong kaklase niyo," pagchichika ni Katlego habang umiinom ng energy drink. "Batak 'yon! Magaling magdrive pero mayabang!""Na-olats ka lang, e..." asar ni Jira at nagtawanan sila ni Lachlan. "Ang mas malala... kay Dalshanta ka pa natambakan. Baka natakot ka sa babaeng 'yon?""Ba't ako matatakot?" Lego grimaced. Sobra din ang bilib niya para sa sarili. All of a sudden, he swung his arms like hitting a shuttle
"OH, MY GOD! What's this?!" May kung inagaw si Elmary sa isang lalaking nakasalamin. "A love letter?!" She exclaimed. "Super nakaraanan ka naman! What are you? Our lolo?" "Ibalik niyo na sa 'kin 'yan!" sigaw ng kawawang lalaki ngunit itinakbo ng ibang babae 'yong sulat niya. "Ngek, ngek mo! Habulin mo muna!" She teased. Umakyat ang isang kaibigan nila sa lamesa habang nakataas ang braso at hawak 'yong pink love letter. Kumembot ang bully sa itaas at fineflex 'yon. Walang ginawa ang ibang estudyante kundi ang tumawa sa pangyayari. Wala silang awa! "Akina 'yan! Please!" Pagmamakaawa ng payatot na lalaki at sinusubukang abutin ang sulat. Hinanap ng m
SABAY KAMING bumalik sa klase at halos lahat ay nagtataka kung bakit kami magkasama. They were whispering as we passed by them. May kahulugan din ang tingin nina Clavis at Jirario, pero inirapan ko lang sila. Issue sila. Tinanong din ako ni Alleva kung saan kami nanggaling pero hindi ko siya sinagot. May obligasyon ba akong ipaalam sa kanya? Close ba kami? Feeling siya. Samantala, inubos ng teacher ang oras sa discussion. Minsan, sumisilip ako kay Shanta pero nakadungaw lang siya sa bintana. Napapansin kong parati siyang nakatingin doon. Hindi ko alam kung ano ang sinisilip niya. Driveway at waiting shed lang naman para sa mga estudyante ang nasa ibaba. May inaabangan ba siya? Gusto ba niyang abangan ko 'yon mamaya? Noong uwian, umalis na ang mga kaklase ko pero naiwan kaming tatlo dahil sa paghihintay kay Jirario sa pag-aayos ng
PAPAHIGA NA AKO sa kama para matulog nang biglang nagnotif nang sunod-sunod ang cellphone ko. Hinila ko ang lubid sa lamp para lumiwanag nang kaunti ang kuwarto. Pinatay ko ang ilaw para makapagpahinga na ako pero ayaw talagang humupa ng ingay. Inabot ko sa gilid ng kama ang cellphone saka pinindot ang text messages. Gabing-gabi na. Wala bang patawad ang taong ito? Tao ako, hindi aswang. Ngunit nang mabasa ko ang pangalan ng nagmensahe ay napabangon ako kaagyat mula sa kama. Kinuha ko ang paborito kong unan at inipit 'yon sa dibdib ko. Sa sobrang kaba, napangatngat ako ng kuko ko. Shanta Crushie: yowzie..... wassup, Lombuddy??? Napangiwi ako sa paraan ng pagtetext
HINDI KO MAISARA ang bibig ko dahil sa sobrang pagkabigla. Her eyeliners give me the creeps. She has these spooky eyes that no one would dare stare at. Para siyang black lady sa suot niyang itim na casual shirt and, probably, paired with black jeans. Usual outfit na niya ‘yan. Nagmumukha siyang gangster araw-araw! Akala mo ay sasabak parati sa gulo! And guess what I’m feeling right now. I feel nauseated from the endless poking of these flirting butterflies inside me! Hindi inaalis ni Shanta ang titig niya sa akin. I have no clue what she’s thinking. Her face is expressionless. Walang kakulay-kulay ang mundo niya! She’s stuck in a room filled with dark and gray colors. Pero kahit gano’n, her existence ruins my palette of colors. Everyday is painted with her vibrance. As to her saying that she’s tainted with the color of evil
“THAT'S WHERE your classroom is located, right?” Humarap ako kay Euart at tumango siya. Nagkakagulo roon sa kabilang building at mabilis iyon na nakakaagaw ng atensyon. “Maybe, there’s a fight? I don’t know…” He shrugged. “Umagang-umaga ay may gulo? What’s the matter with this school?” I heaved a sigh of disgrace and annoyance. And because we can’t live a day without gossip, naki-ososyo kami. Lego and Lach led the way. Halos mapunit ang kanilang mga labi sa sobrang tuwa. Isa na namang araw na may awayan at kaguluhan. At buhay na buhay ang dugo nila roon. Pati ako. Hehe. “Excuse me, pwede pong umusog kayo?” pakiusap ng isang beking katangkad lang namin.
BAKA wala na tayong maabutan do’n.” I told Jirario, referring to the flag ceremony. Dumaan kami muna rito sa classroom para iwanan ang mga bag namin. Exactly on the third floor of the first building, the faintest sound of the rowdy speakers at the auditorium was quite apparent up to here. I looked back at Jira from where he was seated. Kung anu-anong libro ang inilalabas niya at halos mahulog lahat ng mga papel at notebook mula sa kanyang desk. “What are you still finding?” I asked impatiently as I peeped out the window and squinted at the slightest sight of the hall, yet seemed to witness students below the school grounds, running toward the direction of where the sound came from. “Holyshit! Bilisan mo, erp! Para makahabol tayo sa attendance!” “Teka nga lang!”
WE WENT to the school’s main cafeteria. Our friends already reserved for us kaya hindi naging mahirap para sa amin ang paghahanap ng mauupuan. My eyes roamed around and two people caught it. Kumuway sa amin sina Katlego at Lachlan mula sa last row at pinapunta roon. “Saan si Euart? Ba’t hindi niyo kasama?” bungad ni Jirario when we got there dahil silang dalawa lang ang naroroon. Usually, silang tatlo ang nauuna sa pagpapareserve ng table. “May dadaanan raw. Ewan ko….” sagot ni Lego at tumayo para kamayan siya. “Saan pa kayo galing? Ba’t ang tagal niyo?” he asked. “Umihi pa ako,” replied Clavis. Umupo siya sa tapat ni Lachlan, samantala nagtungo si Jirario sa tabi ni Lego. Then I sat next to Clave. “Na