Chapter 64
“You actually don’t need to bring me here. Malalaman natin lahat ng kalupitan mo sa pamilya ko sa korte,” matapang na sabi niya. Wala siyang takot na nararamdaman dahil kaharap niya ang taong gustong-gusto niyang ipakulong.
“Who said I want to explain my side?” Natigilan siya. “I just want you to know that you still have a lot of things to know. Hindi lahat ng nakikita mo ay iyon na. Hindi lahat ng tao ay ipinapakita sa’yo ang totoong sila.”
Tinaasan niya ito ng kilay. Kahit anong gawin o sabihin nito ay hindi niya hahayaan na mauwi siya sa malalim na pag-iisip dahil lang sa mga sinasabi nito.
Ngumisi ang kausap. “Alam ko namang hindi ka maniniwala sa mga sasabihin ko.”
“I’m glad you know,” sabi niya.
“So it’s better for you to see than to hear.” Napatingin siya sa paligid “Not now but soon, Cris. Makikita at malalaman mo ang laha
A night after she stayed with Daniel, she saw how vulnerable the guy is pero kahit ganoon ang nakita niya ay hindi niya hinayaan ang sarili na magpadala. She waited after he fell asleep and s he immediately got up and leave his place. Hindi niya nakuha ang sagot na hinahanap niya at iba ang nakita niya. Siguro ay hindi pa tama ang oras para tanungin niya ng ganon ang binata. He needs to fix himself and after the court decision, it will all happen. Hindi siya makakapagsalita ng tapos hangga’t wala ni isa pa sa mga sagot na hinahanap niya ang naririnig. Sa ngayon ay kakausapin na muna niya si Miko para sa iba pa niyang tanong. She walked her way to meet with her dad in the food court of the mall. She saw him sitting in the center. “Dad” “Saan ka galing? Bakit hindi ka umuwi kahapon?” Inilabas niya ang cellphone at ipinakita. “It’s almost out of battery so I need to charge it in the nearest 7/11,” paliwanag niya. “You
He doesn’t know if he’s right but he’s silently praying that she’s here. He wanted to be with her again. Mukha lang siyang okay pero ang totoo ay hindi. Sa bawat pagdinig na pinupuntahan nila ay lalong nadaragdagan ang mga iniisip niya. Isa pa ay hindi pa niya nasasabi kay Cri sang totoo. Alam ng ama niya kung ano ang iba pa niyang trabaho na maaaring gamitin nito sa kaso. But he’s not bothered with it. He’s bothered to what Cris will say. Napahilamos siya ng mukha at inis na pumasok sa kwarto. Pagpasok pa lang niya ay natigilan na siya. Pakiramdam niya ay may ibang tao na pumasok sa kwarto ng dalaga. Magmula kasi ng umalis ito ay doon na siya natutulog. Marahan siyang umakyat at nanlaki ang mata niya ng makita ang dalaga na tulog. Nasa gilid nito ang mga gamit kaya hindi niya agad nalaman. Anong ginagawa niya rito? His phone suddenly rang making him jump a little and hurriedly walked out of the room. Natatakot siya na ba
Umigting ang panga ni Daniel sa nangyari. Umisod siya patalikod at hinayaan na ang mga ito na dumaan. Mamaya na lang niya pupuntahan ang dalaga. Mas kailangan siya ngayon dito."Are you one of the witnesses?" tanong ng judge."Yes, I am. Kababata ako ni Crisanta. I saw what happened with my two eyes." Siya na ang susunod na magsasalita sa harap kaya naman dumiretso na siya sa unahan.Inaasahan niya na mababawasan ang pagkainisi niya sa lalaki pero hindi. Imbis ay mas lalo siyang nagalit at sisihin ito dahil natagal na sanang nangyari ang ganito at gumaling ang dalaga kung hindi ito naging duwag.Isang malaking duwag para ipagkait sa dalaga ang hustisya. Akala pa naman niya ay mapagkakatiwalaancniyo ito pero ngayon ay nagdadalawang isip na siya."Maaari ba namin malaman bakit ngayon ka lang magsasalita?" tanong ng prosecutor.&nbs
Crisanta AlvaroBumalik na siya sa bahay ni Miko at ngayon ang araw na tuluyan ng ipapasok sa kulungan ang ama ni Daniel. Huli niyang nakita si Daniel sa klinika at hindi na muling nagpakita. Hindi niya masyadong pinansin iyon dahil ang mahalaga ay ang pamilya niya.Ngayon pumasok sa isip niya ang nangyari sa korte. Kung saan naalala niya kung sino ang humampas sa ulo niya at may isang bagay pa siya na gustong malaman na kahit anong gawin niya ay hindi niya maalala.“Kamusta ka na?” tanong sa kanya ni Nanay Belen. Yumuko siya bago sumagot.“Okay naman,” sagot niya.“No, you’re not.” Tinignan niya ang matanda. Nakangiti ito. “May I know what’s bothering you? Maybe I can help.” Agad umusbong ang tuwa niya sa narinig.“I don’t know where’s my mother’s
"Daniel wants to talk to you." Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung dapat na ba talaga siyang makipag-usap sa lalaki. Nilingon niya si Miko na nagbabasa ng magazine. "Ayaw mo pa rin?"Bumuntonghininga siya at kinalikot ang kamay. "Hindi naman sa ayaw. I just don't know how to face him now. Naiisip ko pa lang na makakausap ko siya, naiilang na ako."Ibinaba ni Miko ang binabasa. "Then at least meet your other friends, Lilet and Philip. Matagal ka ng hinahanap ni Lilet and Philip saw you once, in the court, unconscious."Nanlaki ang mata niya. "Naroon siya?"“Yeah, he’s one of the witnesses and after he confessed, Daniel’s father confessed right away, making him guilty with the case. He saw the whole thing and you must thank him, Cris.” Nanigas siya ng malaman na nakita ng kaibigan ang lahat.Hindi siya makapaniwala na natawa. “He saw the whole thing and yet, he never confessed?”
“What are you doing here?” Lumapit ito sa kanila at umupo sa tabi ni Lilet, hindi nalalayo sa kanya.“I just assume that Lilet is here since I told her where your house is.” Tumango-tango siya. “Baka may darating pa?” Mahinang natawa sa kanya ang mga kasama.“Here’s your ATM. All the money from your business is here. I already sent you the pin.” Kinuha niya sa bulsa ang telepono at tinignan ang messages niya. Daniel really sent me the pin number. Tumayo siya at hinarap ang tatlong kasama.“I’ll treat you guys in a fine restaurant then.” Nang makahanap ng makakainan ay agad silang pumwestong apat sa tabi ng salamin. It is a Korean restaurant. Kinuha na niya ang order ng tatlong kasama at nagbayad na rin. Bitbit na niya ang sukli
“Anong nangyari kanina?” Paulit-ulit na tanong niya sa apat na kasama. Tikom ang bibig ng mga kasama at nagsisimula na niyang kainisan iyon.“What I’m going to do then? Wala kayong sinasabi sa akin at ngayon ay ganyan naman kayo. Kung wala kayong sasabihin ay mauuna na ako.” Tumayo na siya at umalis para iwanan ang apat na kasama. Not minding what’s waiting outside the club.Malapit na siya sa exit ng club nang may humarang sa kanyang mga lalaking malalaki ang katawan. Bouncer? No, they are all wearing tuxedo’s. Agad siyang naalarma sa nasa harapan kaya umabante siya patalikod at nilingon ang mga kasama. Nakita niya kung paano maalarma ang tatlong kasama pati na si Daniel pero hindi si Miko.“Anong nangyayari?” Lumapit na si Lilet at ito na ang unang nagtanong.“Bawal ho muna kayong lumabas,” matigas na sabi nito.“Bakit bawal siya lumabas? Is there any prot
“So Miss Alvaro, I see you’re alone. Do you mind if I join you?” Napaisod siya ng biglang tumabi sa kanya ang lalaki kahit hindi pa niya pinapayagan. Imbis na manatili sa pwesto ay tumayo siya at mabilis na lumayo kay Keiran na ngayon ay muling sumunod. “Hey!”“Can you please stop following me?” Binigyan siya nito ng nakakalokong ngisi.“Just chill, okay? I mean no harm.”“But for me you are.” Umarte ito na para bang nasasaktan sa sinabi niya. Iniringan niya lang ito.“Grabe ka naman. Nagpapapansin lang sa iyo, eh.” Inirapan niya ang lalaki at nagsimula muling maglakad palayo.“Babalik ka ba rito o sasabihin ko sa tatay mo na may gusto ka sa a
Crisanta and Daniel's journey finally ended here. I'm so happy to share my story and proud to myself to be enable to finish it under pressure and self motivation. I will be forever grateful to those pips who read my story. I'm still in the process of learning and improvement is still needed. I do accept constructive criticism. Thank you for those who added my story into their library. You don't know how much it means to me. To my AE, Miss Princessii and my senior editor, thank you for giving me the oppurtunity to write in this platform. You gave me the courage and motivation to explore more. To my friends, families, love, thank you for the support, advices and help so that I can finish this story. You guys play a big part in my journey. Crisanta and Daniel will now bid their goodbyes. Until next time!
“Anong plano niyong dalawa?” walang kasing lalim na boses na tanong ng ama niya sa kanilang dalawa. Kumpleto ngayon ang pamilya at kaibigan niya ngayon dito sa bahay ni Nanay Belen. Maging si Nanay Kora ay kasama nila ngayong araw.“I’ll take the responsibility. Aside from my condo, may bahay na akong pinapagawa dito near Batanggas. For the meantime, sa condo muna kami. I’m financially stable and I can provide all her needs,” mahabang litanya ni Daniel sa harap ng ama niya. Ang lahat ay nakikinig at niisa sa kanila ay walang nagawa ng ingay.“What about your family?”With his questions, parang mas lalong nadagdagan ang katahimikan sa loob ng kwarto. That’s what bugging her too, Daniel’s parents.“My mom’s fine with it. I don’t care what my father will say about this. Labas na siya sa personal na buhay ko.” Tumango-tango ang ama niya at tinignan siya.“Ikaw, &l
Tulala na lumabas ng banyo si Cris. Hawak sa kanang kamay ang tatlong pregnancy test. Aga siyang nilapitan ni Philip. “Can I see?” Wala sa sarili niyang iniabot ang tatlong PT kay Philip. “Oh fuck… Oh Jesus Christ! Buntis ka Cris. Oh my god!” Tulala lang siya sa kung saan hanggang sa pumasok si Nanay Kora at si doktora Kriza. “You done? May I see?” Iniabot ni Philip ang PT sa doktora at sinilip naman iyon ng matanda. “Congrats,buntis ka nga. Your blood test result will be out later. We just need to wait or… gusto niyo muna maglakad-lakad?” “Tatawagin ko na si Daniel,” suhestyon ni Nanay Kora. “No!” mabilis na pagigil niya sa matanda dahil pumipindot na ito sa sariling telepono. “Daniel? Siya ba ang ama ng bata? Well, mas okay sana kung narito ang ama para alam niya ang gagawin pero mukhang ayaw ni mommy, we need to respect that. Bawal maistress ang buntis kaya dapat iwasan iyon.” Ibinaba ng doktora ang tatlong PT sa isang lalagyan. “Ba
“Philip, can you accompany me?” agad na tanong niya ng sagutin ni Philip ang tawag niya. Pinagpipilitan ng matanda ang gusto nito kaya wala siyang magawa kung hindi anh sumunod. Maalam siyang magpaandar ng sasakyan pero hindi siya ganoon kagaling at ayaw niyang mapahamak sila kaya tumawag na lang siya ng mas maalam.“To where?”“Hospital. I need to be checked up. Ang sabi ko pahinga lang kailangan ko but ‘nay Kora insist. Free ka ba?” Habang kausap sa kabilang linya ang kaibigan ay inaayos na niya ang sarili sa harap ng salamin para kakaunin na lang sila pagdating nito.“Yeah, I’m on way.”“Okay, thank you. See you.” Bumaba na siya pagkatapos niya mag-ayos. Kasunod niyang bumaba ang matanda na nakaayos na rin.“Halika na.”“’Nay, hintayin po natin yung kaibigan ko. Siya po maghahatid sa atin.”“Gano’n ba? Sige.&rdquo
She’s finally there. Nakauwi na siya sa bahay nila at nag-iisa siyang nagmumuni-muni sa loob. Nakita at nakilala na niya ang caregiver na pinadala ng matanda at masaya siya na makakasundo niya ito. Mami-miss niya ang kaibigan at ang ama pero para ito sa piece of mind niya.‘Saka na niya iintindihin ang iba kapag okay na ang sarili niya. Sa ngayon, siya na muna.“Ma’am? Kanina pa kayo naglalakad diyan. Gusto mo po ba samahan kita?” Malawak siyang napangiti nang makita si Nanay Kora na may bitbit na pagkaing nasa tray.“’Nay Kora naman. Sabi ko Cris na lang ang itawag mo sa akin eh. Samahan niyo po ako rito.” Kinuha at ibinaba niya ang tray na dala nito at sabay silang naupo sa labas ng bahay.“Maikwento ko lang sa iyo iha. Matagal na akong nagbabantay ng bahay nito pero ngayon lang ako inutusan na rito na manatili. Ngayon alam ko na kung bakit.” Natawa ito ng mahina. Nagtatakang tinignan niya ito.
Habang naglalakad si Cris papunta sa bahay ni Nanay Belen ay hindi na nawala sa utak niya ang sinabi ng kaibigan.“Cris, may nangyari na sa inyo. If ever na may mabuo nga, kayong dalawa ang dapat nag-uusap at hindi sinosolo lang. Magiging magulang na kayo kaya dapat inaalagaan niyo na ang isa’t isa para sa bubuuin niyong pamilya. Kung wala naman mabubuo, okay lang sana. But he took your first and he should be responsible for it. Right?”Alam naman niya na mali ang tumakas. Ginusto niya ang nangyari pero hindi siya sigurado kung ganoon rin kay Daniel. Ni wala pa siyang naririnig na balita mula sa binata. Mapait siyang napangiti ng mapagtanto na baka nga wala itong naalala sa nangyari sa pagitan nilang dalawa.Sa panahon ngayon, iilang tao na lang ang nakaka-appreciate sa mga babaeng nagbibiga ng unang beses nila at hindi niya alam kung isa na ba roon si Daniel.Malapit na siya sa bahay ni Miko nang maaninag niya ang mamahali
Wala pang isang oras na nakakaalis siya sa condo ni Daniel ay ganito na ang ginagawa nito. May isang case ng alak sa tabi ng sofa kung saan ito nakaupo at dalawang bote na lang ang laman noon.Ang anim ay nasa mesa niya at ang isa ay hawak niya. Mabilis ang lakad niya at nang makalapit ay agad niyang inagaw ang bote na lalaklakin pa niya sana.“Daniel! Ano ba ‘yan! Bakit ka ba umiinom ha?!” Ngayon niya lang nakitang uminom ng ganito ang binata. Inilibot niya ang tingin para hanapin si Trina pero wala na itong kasama sa loob ng condo. “Nasaan na si Trina? Saan galing ‘to?”Wala silang stack ng ganitong klase ng alak kaya hindi niya alam kung saan at paano ito nakakuha ng ganoong alak. “Hmm? Trina? Gago ‘yon! Alam mo ba na balak niya akong halikan? Na panakip butas lang daw kita kaya hindi kita mabitawan para masaktan siya? Gago ba siya?”Lango itong natawa habang paulit-ulit
“You don’t need to say sorry. Sinasabi lang ang sorry kapag may bagay na hindi sinasadya. In your case, sinadya mo iyon.” Kita niya kung paano umigting ang panga ng lalaki pero hindi nito inalis ang tingin sa kanya.“I admit that but please hear me out first. I did that for you. Kahit hindi koi to planuhin, kahit hindi koi to sabihin, masasaktan at lalayuan mo pa rin ako and I expected that kaya plinano ko na.” Natahimik siya dahil totoong ganoon din ang magiging reaksyon niya pero sa tingin niya ay hindi rin ganito ang kalalabasan noon.“But if probably, if you only talk to me about this, it will not be that hard for me. It will not turn out this way.” Ikinuyom niya ang kamao para pigilan ang emosyon niya.“I have no choice and that’s
“Daniel? What’s happening? Bakit narito si Cris?” tanong ni Tim na naguguluhan din.Lumabas si Leo muka sa likuran ng mga kaibigan. Agad silang nagkatinginan at titigan. Seryoso ang mga mata nila at wala ni isa ang pumutol noon hanggang sa tumikhim si Nate.Nagsipasukan sila at umupo sa magkabilang gilid niya. Sa harap naman pumwesto si Daniel. “Bakit dito? Pwede naman sa condo mo,” hindi niya mapigilang sabi.“Condo? Ano ba talaga ang gagawin niyo?” malapit ng mainis si Tim.“She knew it.” Hindi pa man pinapaliwanag ni Daniel ang nalalaman niya ay natahimik na ang mga ito na para bang may ideya na dahil nasa bahay sila ngayon ni Tim, kung saan ang base nila.