NAPANGANGA si Yesha nang makita kung gaano kalaki ang bahay ni Adrian. Mas malaki pa ito sa bahay nila ni Shawn. Hindi naman mapigilan ni Erika ang matawa dahil sa kaniyang reaction.
"Shet! Mga totoong tao pa ba sila? Ang yayaman nila." Natatawang usal niya sa kaniyang sarili. Talagang hindi na niya nagawang itago pa ang paghanga. Sino ba namang hindi? Sa laki ba naman ng bahay na ito ay ewan na lamang niya. Tama lang din naman talaga na rito tumira si Erika. She deserves a better life. At halatang kaya naman itong buhayin ni Adrian. Walang duda. Sigurado siya. Alam din naman niyang magiging maganda ang kinabukasan ni Erika rito at hindi ito hahayaang malungkot ni Adrian. "Hahaha alam mo? Nagulat din talaga ako na ganito siya pero buti na lang nakapag-adjust kaagad ako."
Nakanguso si Erika at saka hinila siyang maupo.
"Mayaman ka naman na, e. Malamang mabilis kang makakapag-adjust. Hindi katulad k
HINDI na kinaya ni Yesha ang antok kaya naman nang matapos kumain at maglinis ay nagsabi na siya kay Erika. Ngayon, nakahiga siya sa isang maaliwalas na guestroom at sobrang lambot na kama. Ganito rin ang reaction ng katawan niya noong unang beses siyang makapasok sa bahay ni Shawn. Lalo na nang makahiga siya sa kama nito. Talaga nga namang hindi na niya nagawang itago pa ang kaniyang paghanga. Sobrang laki ng kwarto ni Shawn at siguro malaki lang iyon ng konti sa kinapipwestuhan niya ngayon.Alam ni Yesha na gusto siyang tabihan ni Erika pero kaagad s'yang tumanggi. Ayaw niyang tumabi ito dahil sinabi niyang seryosong pahinga ang kaniyang kailangan. Alam niyang mag-iingay na naman si Erika para hindi siya makatulog. Mabuti na lamang at hindi rin siya nito kinulit dahil na rin sa alam nitong buntis siya. Pero babantayan daw siya nito baka sakaling tawagin niya si Erika dahil may kailangan siya o gustong kainin.Sa totoo lang mara
SOBRANG ingay ng buong hospital room dahil sa mga kaibigan ni Shawn. Pero kahit na ganoon ay nagawa rin naman niyang magpahinga. Nang magising ay kaagad niyang tinawagan si Yesha upang alamin ang kalagayan nito at upang tanungin kung may kailangan ba o nakakain na. Ang sabi naman nito ay naroon na ang ina kaya nabawasan na rin ang pag-aalala niya ngayon.Sobrang lalim ng kaniyang iniisip nang biglang may dumating na dalawang police officer upang magtanong ulit ng ilang detalye sa nangyari. Nang makaalis ito ay bumalik ulit ang ingay ng kwarto. Kahit na walang gana ay pinilit din siyang kumain ng mga kaibigan."Nakakainis nga si mom, e. Ayoko magpakasal sa baliw na 'yon." Masungit at nakasimangot na reklamo ni Carl. Napailing na lamang si Shawn. Hindi naman na kasi bago sa kaniya ang sinabi ng lalaki. Hanggang ngayon ay hindi pa rin yata ito tinatantanan pilitin ng pamilya. "Alam mo, kung ako sa 'yo humanap ka ng babaeng puwede mong ipakilala sa kanila para
SI Shawn na ang nagboluntaryong magluto. Kanina kasi ay nagpaalam si Yesha na inaatok daw. Tinutulungan naman siya ni Adrian na halatang bihasa rin sa pagluluto. Halatang ito rin ang nagluluto sa bahay na ito."How's your life now?" pangungumusta niya kay Adrian dahil ngayon lang naman siya ulit nagkaroon ng chance na kumustahin ito. HIndi pa niya ito nakakausap nang maayos at sila lang dahil abala siya sa napakaraming bagay. "It's fine. And happy." Nakangising sagot nito sa kaniya. Sino ba namang hindi magiging masaya kung pinili, 'di ba? Bakas naman sa mukha nitong si Adrian iyon, e. Hindi na kailangang pilitin upang paaminin."How about her family? Did you try to talk to them?" Bigla itong natahimik. Tila may nasabi siyang mali. Palihim na minura ni Shawn ang sarili niya. "Actually, i tried. Pero kung anu-ano ang sinasabi nila sa akin without letting me say anything." He feel bad for Adrian. Shawn knows how much Adrian wanted
NANG makatanggap ng tawag ay kaagad nagtungo si Shawn at Yesha sa hospital. Gising na raw kasi ang lola ni Shawn kaya naman kaagad silang bumyahe. Hindi nakasama ang nanay nito dahil ayaw ni Yesha na ma-stress pa. Nagboluntaryo naman si Erika at Adrian na sila muna ang mag-aalaga."Shawn, bilisan mo pa." Naiinip na sabi ni Yesha sa lalaki. Kaagad namang umiling ang nobyo niya saka sinamaan siya ng tingin sa salamin dahilan upang mapanguso siya. Sungit!"You're pregnant. Kahit na gustong-gusto ko na paliparin ang kotseng ito, hindi ko magawa." Natatawa siya sa lalaki. Paano naman kasi nito papaliparin ang kotse? E, ang mapaangat nga lang ito ay imposible na, lumipad pa kaya?Hays, mababaliw siya kay Shawn.Napapailing na isinandal na lamang ni Yesha ang kaniyang likod sa upuan. Todo pasasalamat din siya sa kaniyang isipan na nagising na rin ang lola ni Shawn. Paniguradong wala nang k
SI Yesha na ang nagboluntaryong pakainin ang lola ni Shawn. Samantalang si Shawn naman ay abala kausap ang mga kaibigan sa labas. Ang sabi rin nito ay may tatawagan kaya siya muna ang nag-asikaso."Alam mo na ba ang gender ng baby niyo?" pagbasag ng lola ni Shawn sa katahimikan. Napangiti naman siya at saka napailing. Baka sa next check up pa nila malalamang pero hindi niya alam kung aalamin na ba nila o secret na lang muna. "Hindi pa po, e. Baka pa sa susunod pa." Napangiti ang lola nito sa kaniya."Gano'n ba? May naiisip na ba kayong pangalan?" Sa totoo lang marami na siyang naiisip na pangalan. Pero hindi pa siya makapili dahil hindi pa naman niya alam kung ano ang gender at wala pa silang nagiging maayos na pag-uusap ni Shawn sa pangalan. "Meron na po pero hindi ko pa po nasasabi kay Shawn."Napailing din ang lola niya. "Alam mo ba? Ganiyan din si Shawn noong iniisipan namin siya ng pangalan. Kami l
ISANG linggo pang nanatili sa hospital ang lola ni Shawn kaya naman nagboluntaryo rin si Yesha na manatili na lamang din muna roon. Tutal nagpalagay naman ng TV si Shawn, e. Hindi siya ma-b-bored. May ref din na punong-puno ng mga puwede nilang makain. Hindi rin sila magugutom. At mabuti na lamang maayos ang panlasa ni Yesha. Hindi siya sinusumpong ng paglilihi kaya walang naging problema."Makakauwi na ba ako sa susunod na araw?" pagtatanong ng lola ni Shawn. Napatango siya sa matanda. Talagang ginawa ni Shawn ang lahat para lang hindi ito mainit at labis iyong ikinatutuwa ni Yesha. Alam niyang naging magaan ang paligid sa lola ni Shawn. "Opo, lola kaya dapat mas damihan mo pa ang pagkain mo, ha? Para may lakas ka na.""Yeah, anyway. Nasaan ang apo ko." Napakamot na lamang si Yesha sa kaniyag batok. Hindi ba naman kasi nagpaalam si Shawn sa matanda na aalis ito upang kausapin ang kaibigan daw nitong may-ari ng villa. "Ah, lola. Kasi umalis po si Shawn kani
SAKTONG pagkarating ni Shawn ay nabasa kaagad ni Yesha ang pagod sa mukha nito. Inilapag muna niya ang prutas na binabalatan saka tumayo at nilapitan ang lalaki. Bagsak ang balikat nito ngunit nakaplaster pa rin ang matamis na ngiti sa mga labi. Nasasaktan siya sa ngiting iyon."Hi, hon. You okay?" Pagtatanong niya nang makalapit at makahalik sa lalaki. "Yeah. Ikaw? Ayos lang ba kayo rito ni lola kanina? Wala naman bang nangyari?" kaagad siyang umiling. Naging maganda kasi ang araw na ito dahil kahit papaano ay nabawasan din ang bored nilang dalawa. Nakapagpahangin din at marami rin silang napag-usapan. Aminin man ni Yesha at sa hindi, talagang nakatulong 'yong paglabas nila."Ayos naman kami ni lola. Kanina nagpahangin kami pero may bantay kami. Sa garden lang naman ng hospital. Kumusta pala ang nilakad mo?" Inalalayan niya ang nobyo hanggang sa makaupo. Pilit lamang ang naging ngiti nito. "Ayos naman, nagkaproblema lang pero naayos din namin."
MALAMIG ang simoy ng hangin at bumabalot ito sa buong katawan ni Yesha. Halos isang linggo na rin silang nanatili sa bahay nila Adrian at naging abala naman nitong mga nakaraang araw sina Shawn sa pag-aayos sa bago na naman nilang lilipatan. Hindi ito ang plano niyang buhay noon. Maging ang business na pinapangarap niya ay naudlot na rin ngunit alam ni Yesha na kapag okay na at bumalik na ulit sa normal ang lahat, alam niyang magagawa rin niya ang pinapangarap niyang business. Mas okay na rin siguro kung tapos na siyang manganak atlis kahit na papaano ay makakakilos siya nang maayos."Mind sharing it with me?" biglaang sulpot ni Shawn mula sa kung saan. Tumabi ito sa kaniya kaya naman dalawa na sila ngayong pinagmamasdan ang napakatahimik na kalsada mula sa balkonahe. Gusto sana niyang mag-isip isip at magpahangin na rin upang maing fresh ang kaniyang isipan. Kakatapos lamang din niyang kausapin ang baby niya sa sinapupunan dahil ang sabi sa kaniya ay dapa
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p