KAGAT ni Yesha ang kaniyang labi habang tinitingnan ang seryosong si shawn. Ilang ulit niya itong pinakalma pero mukhang wala pa ring epekto. "Ayos lang naman ako," sabi niya. Wala man lang nagbago sa reaction nito.
"mahal... Ayos lang ako. Naiintindihan ko rin naman si prof, and tama naman siya, e. Oo maling sabihan niya ako ng kung anu-ano. Pero naiintindihan ko naman ang mali ko as a student." mahaba pa niyang paliwanag dito. Umaasa siyang maiintindihan siya ni Shawn.
"But, still. He doesn't have a right to say that words to you." Nagtitiim pa rin ang bagang nito. Mabuti na lamang talaga at napigilan pa niya si Shawn kahit papaano na manuntok.
NAGMAMADALING nagtungo sila sa hospital. Hindi alam ni Yesha kung ano ang kaniyang dapat maramdaman. Ni hindi rin niya alam kung paano niya pakakalmahin si Shawn. "Huwag ka nang pumasok sa loob," sabi ni Shawn ngunit hindi siya nakinig. Umiling lang siya at nauna pumasok sa kwarto kung saan naka-confine ang lola ni Shawn. "S-shawn," pigil niya ang sariling maiyak dahil sa kalagayan ng matanda. Someone tried to messed up with her. At ang sabi ng ilan, nanlaban ang matanda sa mga lalaking iyon. Naramdaman ni Yesha ang paghawak ni Shawn sa kamay niya. Kusang gumalaw ang paa niya pasunod sa lalaki na ngayon ay humahagulhol na. Binitawan ni Shawn ang kamay niya para mahawakan ang kamay ng lola nito. Napatakip si Yesha ng bibig para hindi marinig ng lalaki ang iyak niya. Hawak din niya ang tiyan niya na may kalakihan na. "I'm sorry, l-lola. Hindi kita naipagtanggol." Hindi k
PUNO ng galit ang mga mata ni Shawn habang pinapanood ang sitwasiyon ng lola niya. Hindi niya maatim isipin na magagawa rin itong saktan ng mga taong gustong manakit sa kaniya. Kung bakit ba kasi kailangan pang mandamay ng iba? Bakit? Dahil ba alam ng mga ito na hindi niya kakayanin kapag ang malalapit sa kaniya ang nawala? Kapag malalapit sa kaniya ang nasaktan?"Lola, i will do everything just to get the justice for you and for mom. I promise to you that i will do everything i can to find her. I won't let dad, hurt you again." puno ng galit niyang bulong kahit na hindi naman siya naririnig ng lola niya. Marami siyang iniisip. Pati na rin ang kaligtasan ni Yesha at ng anak niya. Baka makapatay na siya kapag pati ang mga ito ay dinamay pa. Kahit sabihin niyang malaki ang utang na loob niya sa ama-amahan. Hindi naman niya ito hahayaan na pati ang kaniyang mag-ina ay madamay. Matagal na siyang nagtitimpi pero dahil mas lumalamang pa rin ang respeto sa kaniya
WALANG nagawa si Yesha kung 'di ang hayaan ang kaniyang ina na bistahin ang lola ni Shawn. Ayaw kasi nitong pumayag na hindi puntahan dahil gusto raw makita. May ilang pulis naman na dumating upang bantayan daw sila na hindi maintindihan ni Yesha kung saan galing. Gustuhin man niyang tanungin si Shawn kaso hindi na rin siya nag-abala pa. Baka nga ang lalaki talaga ang nagpadala ng mga ito rito. "Aren't you tired standing?" tanong niya kay Shawn. Kanina pa kasi ito nakatayo sa ma pinto. Nasa loob naman ang kaniyang ina. Hindi muna sila pumasok doon. Napailing si Shawn sa kaniya. "I'm okay, wife." Napangiti siya saka hinawakan ang kamay ni Shawn. "Sobrang close na talaga ni mama at lola," wala sa sarili niyang usal. Napatango naman si Shawn saka malalim na bumuntong-hininga. "Sigurado akong kung narito lang si mom, magkakasundo rin sila." "You think so?" "Yeah," sagot ni Shawn na ikinangit niya. Sigurado siyang mabait ang ina nito kahi
NAKATAKIP si Yesha ng bibig nang makita ang anak sa ultrasoud niya. Hindi niya maitago ang saya. Sayang lang at hindi na niya nagawang sabihin kay Shawn na may check up siya ngayon. Alam naman kasi niyang abala ang lalaki sa maraming bagay. At isa pa, masyado siyang natatakot na baka may makapansin sa kanilang gustong manakit."Ayon ang baby mo, oh!" excited na turo ni Erika sa machine. Parang ito pa ang nanay sa sobrang saya. Masyado siyang sinasapawan. "Oum, thank you so much Erika.""Ano ka ba, wala 'yon. Gagawin din kitang alalayan kapag ako ang nabuntis." Natawa siya sa sinabi nito. Maraming tinanong at sinabi sa kaniya ang OBgyne niya bago sila umuwi. Ang sabi kasi ni Shawn ay magpahinga muna siya pero hindi sa bahay nila kung 'di kila Erika muna pansamantala. Si Adrian din naman ang nagsabi at nag-offer na kahit pansamantala ay doon muna sila. Habang inaayos lang ang bagong nilang lilipatan. Kaunting renovation lang naman
NAPANGANGA si Yesha nang makita kung gaano kalaki ang bahay ni Adrian. Mas malaki pa ito sa bahay nila ni Shawn. Hindi naman mapigilan ni Erika ang matawa dahil sa kaniyang reaction."Shet! Mga totoong tao pa ba sila? Ang yayaman nila." Natatawang usal niya sa kaniyang sarili. Talagang hindi na niya nagawang itago pa ang paghanga. Sino ba namang hindi? Sa laki ba naman ng bahay na ito ay ewan na lamang niya. Tama lang din naman talaga na rito tumira si Erika. She deserves a better life. At halatang kaya naman itong buhayin ni Adrian. Walang duda. Sigurado siya. Alam din naman niyang magiging maganda ang kinabukasan ni Erika rito at hindi ito hahayaang malungkot ni Adrian. "Hahaha alam mo? Nagulat din talaga ako na ganito siya pero buti na lang nakapag-adjust kaagad ako."Nakanguso si Erika at saka hinila siyang maupo."Mayaman ka naman na, e. Malamang mabilis kang makakapag-adjust. Hindi katulad k
HINDI na kinaya ni Yesha ang antok kaya naman nang matapos kumain at maglinis ay nagsabi na siya kay Erika. Ngayon, nakahiga siya sa isang maaliwalas na guestroom at sobrang lambot na kama. Ganito rin ang reaction ng katawan niya noong unang beses siyang makapasok sa bahay ni Shawn. Lalo na nang makahiga siya sa kama nito. Talaga nga namang hindi na niya nagawang itago pa ang kaniyang paghanga. Sobrang laki ng kwarto ni Shawn at siguro malaki lang iyon ng konti sa kinapipwestuhan niya ngayon.Alam ni Yesha na gusto siyang tabihan ni Erika pero kaagad s'yang tumanggi. Ayaw niyang tumabi ito dahil sinabi niyang seryosong pahinga ang kaniyang kailangan. Alam niyang mag-iingay na naman si Erika para hindi siya makatulog. Mabuti na lamang at hindi rin siya nito kinulit dahil na rin sa alam nitong buntis siya. Pero babantayan daw siya nito baka sakaling tawagin niya si Erika dahil may kailangan siya o gustong kainin.Sa totoo lang mara
SOBRANG ingay ng buong hospital room dahil sa mga kaibigan ni Shawn. Pero kahit na ganoon ay nagawa rin naman niyang magpahinga. Nang magising ay kaagad niyang tinawagan si Yesha upang alamin ang kalagayan nito at upang tanungin kung may kailangan ba o nakakain na. Ang sabi naman nito ay naroon na ang ina kaya nabawasan na rin ang pag-aalala niya ngayon.Sobrang lalim ng kaniyang iniisip nang biglang may dumating na dalawang police officer upang magtanong ulit ng ilang detalye sa nangyari. Nang makaalis ito ay bumalik ulit ang ingay ng kwarto. Kahit na walang gana ay pinilit din siyang kumain ng mga kaibigan."Nakakainis nga si mom, e. Ayoko magpakasal sa baliw na 'yon." Masungit at nakasimangot na reklamo ni Carl. Napailing na lamang si Shawn. Hindi naman na kasi bago sa kaniya ang sinabi ng lalaki. Hanggang ngayon ay hindi pa rin yata ito tinatantanan pilitin ng pamilya. "Alam mo, kung ako sa 'yo humanap ka ng babaeng puwede mong ipakilala sa kanila para
SI Shawn na ang nagboluntaryong magluto. Kanina kasi ay nagpaalam si Yesha na inaatok daw. Tinutulungan naman siya ni Adrian na halatang bihasa rin sa pagluluto. Halatang ito rin ang nagluluto sa bahay na ito."How's your life now?" pangungumusta niya kay Adrian dahil ngayon lang naman siya ulit nagkaroon ng chance na kumustahin ito. HIndi pa niya ito nakakausap nang maayos at sila lang dahil abala siya sa napakaraming bagay. "It's fine. And happy." Nakangising sagot nito sa kaniya. Sino ba namang hindi magiging masaya kung pinili, 'di ba? Bakas naman sa mukha nitong si Adrian iyon, e. Hindi na kailangang pilitin upang paaminin."How about her family? Did you try to talk to them?" Bigla itong natahimik. Tila may nasabi siyang mali. Palihim na minura ni Shawn ang sarili niya. "Actually, i tried. Pero kung anu-ano ang sinasabi nila sa akin without letting me say anything." He feel bad for Adrian. Shawn knows how much Adrian wanted
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p