HIINDI maintindihan ni Yesha ang kabang nararamdaman niya. Bakit ba naman kasi bigla-bigla na lamang nagagalit ang lalaking ito. "M-may problema ba?" kabado niyang tanong.
What the heck, Yesha! Umayos ka naman, nasaan na 'yong tapang mo?!
Bakit ba kasi umaamo siya kapag itong lalaking ito ang kaharap niya? Bakit ba kasi hindi niay kayang maging matapang tulad ng una nilang pagkikitang dalawa?
"Matulog ka na." pagkasabi niyon ni Shawn ay kaagad siyang tinalukuran ng lalaki. Samantalang siya ay naiwang naguguluhan sa inaakto nito. "Anong problema no'n?" she murmured.
KINABUKASAN, maaga siyang nagising at bumaba. Naabutan niya ang lalaki na nagkakape. "Good morning," bati nito na ikinakunot ng kanyang noo.
Nakapameywang niya itong hinarap. "Umamin ka nga sa akin Mr. Rios, may sira ba ang utak mo?" nag-angat ng tingin ang lalaki at inilapag ang hawak na kape. "What?"
"BBakit ba pabago-bago ka ng mood? Minsan mabait ka, minsan masungit ka,
HINDI na napigilan ni Yesha ang makatulog. Hindi naman kasi siya binibigyan ng gawain ni Shawn. Wala siyang magawa kung 'di ang mag-cellphone at pagmasdan ang lalaki na abala sa binabasa. Kanina pa niya ito kinukulit kung ano ba ang gagawin niya pero sinasagot lang siya ng lalaki na magpahinga lang. "Shawn," mahina niyang tawag sa lalaki. Bumaling ito sa kanya saglit at muling itinuon sa binabasa ang mga mata. "Shawn," tawag niya ulit. "Hmm?" "Ano ba pwede kong gawin? Kanina pa ako na-b-bored dito e, wala naman akong magawa. Ayaw mo rin naman sabihin sa akin kung ano ang dapat kong gawin." kahit na gusto niyang magpahinga ay ayaw naman niyang tanggapin dahil alam niyang binabayaran siya ng lalaki para matarabaho hindi para matulog lang. Kahit na ito mismo ang nag-utos, ayaw naman niyang makuha lang ang sahod nang hindi man lang niay pinaghihirapan iyon. "Magpahinga ka lang diyan. Wala ka naman iba pang gagawin. You're my personal assistant, at nakaupo
NATATAWANG pinagmasdan ni Shawn si Yesha na abala sa kinakain. Hindi niya mapigilan ang sarili na pagmasdan ito dahil para itong bata na tuwang-tuwa sa pagkain."Bakit?" tanong ni Yesha sa kanya habang nakakunot ang noo. Tanging iling na lamang ang naging sagot niya. Hindi rin naman niya maamin dito na hindi niya mapigilan ang humanga sa angking ganda ng babae. "kumain ka na lang kaya, hiindi yung ganyan ka makatingin."Inirapan siya nito. Tumayo si Shawn at kumuha ng tubig at saka inilapag iyon sa may tapat ng babae. "Baka mabulunan ka."Nagpatuloy na rin si Shawn sa pagkain dahil baka mamaya mapansin pa siya ng babae. "Shawn," tawag nito."Hmm?""Kailan ka nag-start na magkaroon ng sarili mong company?" tanong nito na ikinahinto niya. Hindi siya handa para sa mga ganitong katanungan ng babae. "kasi, kung titingnan parang matagal na itong business mo at mukhang successful ka na talaga." nagniningning ang mga mata nito. Bakas doon ang paghanga sa k
NAKAHINGA nang maluwag si Yesha nang magsara na ang pinto at makalabas ang kuya ni Shawn. "G-grabe, kapatid mo ba 'yon?"Hindi naman na umimik pa si Shawn hanggang sa umuwi na silang dalawa. "May gamit ka na ba?" bigla nitong tanong habang nakain sila. Hindi rin naman siya hinayaan na ng lalaki na magluto dahil mas okay raw kung mag-oorder na lang sila."Wala pa, hindi pa naman kasi sinasabi kung kailan ang pasukan namin. At isa pa, hindi pa kami nag-o-orientation kaya chill ka lang pwede? Haha." pakiramdam tuloy ni Yesha ay mas excited pa ito kaysa sa kanya."Kapag may pasok ka na, ako ang maghahatid at magsusundo sa 'yo," ani nito na ikinaawang ng kanyang labi. Bakit naman ito ang magsusundo sa kanya? Hibang na ba ito? "Boang ka ba? Ang dami mo pa kayang trabaho at saka, hindi mo naman na ako kailanganpang ihatid. At last, boss kita. Pangit naman siguro tingnan na yung boss pa ang maghahatid sa 'yo, 'di ba?" napairap na lamang siyang muli dahil mukhang inaatak
ILANG oras bago sila nakarating sa Laguna. Napahawak si Yesha sa kanyang leeg dahil sumakit iyon sa tagal ng byahe. Ito na yata ang pinaka matagal na byaheng naranasan niya. Hindi niya alam kung paano pa sila nakarating."Dito na tayo." naunang bumaba ng sasakyan si Shawn. Sumunod naman siya sa lalaki at sabay na napatingin sa paligi. "Saan tayo?""San Pablo, tara 'yon ang bahay niya." turo nito. Kaagad napatingin si Yesha sa bahay na itinuro ni Shawn. Hindi iyon kalakihan. Para iyong isang kubo. Gawa sa kahoy. Inalalayan siya ng lalaki hanggang sa makarating sila sa tapat ng pinto.Napangiti si Yesha nang makita na halos puno lamang ang narito, sobrang sariwa ng hangin at kahit sino nanaisin na rito na lamang tumira. Parang nang-aakit ang paligid, gano'n na rin ang halimuyak ng halaman. Maraming iba't-ibang uri ng bulaklak. At ang isang pinaka nakaagaw ng kanyang pansin ay ang malaking sun flower na nakaharap mismo sa kanila."Good afternoon po," bati ni
PINANINDIGAN ni Yesha na huwag kausapin si Shawn dahil sa inis. Hindi niya maipaliwanag kung saan iyon nanggagaling, basta ang alam lang niya ay nababadtrip siya. "Guys, ayos lang kayo?' nakangiting tanong ng babae habang inibinaba ang tray na dala.Inabot sa kanya nito ang isang strawberry juice at ang tinapay. Hindi siya umimik at tinanggap lang iyon. Hindi rin naman niya pinapansin ang babae at wala siyang pakielam kahit mabastusan pa ito sa pakikitungo niya. Mas nababastusan naman siya sa ginagawa ni Shawn."Yeah, we're fine,'' sagot ng lalaki na ikinairap niya. Fne your face!"Oh I see, i just thought that you too were fighting. Ahm, magmeryenda na muna kayo, Shawn mamaya na ntin pag-usapan yung sadya mo." nangunot ang noo ni Yesha nang wala sa oras. Bakit mamaya pa kung pwede naman ngayon?Gano'n ba iyon kahalaga para hindi iparinig sa kanya?"Okay, okay."Naupo naman ang babae sa tabi ni Shawn. Napatingin sa kanya ang lalaki pero isan
NAHIHIYANG nagbaba ng tingin si Yesha. Bakit ba kasi hindi niya mapigilan ang sarili na mag-react kapag ang babaeng iyon ang usapan nila."I mean ano, hindi kasi ako sanay na ano, nakikihiram ng gait kaya pasensiya na kung ang OA ko mag-react," paliwanag niya dahilan para tawanan siya ng lalaki."Ayos lang 'yon," saglit silang nagkatitigan saka sabay na natawa. "Ano pa lang pangalan mo?" bigla niyang tanong dito. Kanina pa sila maka-usap pero hindi pa niya natatanong kung ano ang pangalan nito."I'm Jared, and how 'bout you?""I'm Yesha." bahagyang umawang ang labi ng lalaki saka ngumiti. "Okay, taga saan ka?""Secret." sagot niya na ikinatawa na naman nila pareho."Ehem," isang tikhim mula sa gilid ang narinig nila dahilan para mapatayo sila pareho ni Jared. Kaagad na naman uminit ang kanyang dugo nang makita ang parang lintang babae na hindi pa rin nagsasawang kumapit sa braso ni Shawn. "Oh, tapos na kayo mag-usap?" puno ng kaplastikan niy
HINDI na alam ni Yesha kung paano niya iiwasan si Shawn. Bakit ba kasi bigla na lamang itong nanghahalik?! Napapikit siya sa isiping 'yon. Shawn kissed her for the fvck's sake!"Are you okay?" tanong ni Danica sa kanya. Ang mga lalaki naman ay nasa loob ng kusina. Siya ay nagpaiwan sa salas dahil hindi niya alam kung paano niya pakikisamahan si Shawn. "Yes, haha. Bakit naman hindi?" Nawala tuloy ang inis niya sa babae kahit na alam niyang may gusto ito kay Shawn."Kanina ko pa kasi napapansin na wala ka sa sarili mo. Kaya nag-alala ako," sagot nito. Pinakatitigan naman niya si Danica kung may halong kaplastikan ang sinabi no'n pero wala naman siyang makita. "I'm okay, ayos lang talaga ako. Ano may mga iniisip lang pero ayos ako. Thank you sa pag-aalala." medyo nakonsensiya tuloy siya dahil hindi naman maganda ang loob niya sa babae. Pinag-iisipan niya ito ng hindi maganda."Tara? Kakain na tayo." inilahad ng babae ang kamay nito sa kanya at kaagad naman niya iyo
NATAWA na lang din si Yesha sa biglaang tawa ni Shawn. Pati yata siya ay mahahawa sa kabaliwan nito."Alam mo, ang weird mo rin 'no?" aniya. Kahit papaano ay nakalimutan niya ang panghahalik nito sa kanya. "bakit? Dahil ba pagbago-bago ako ng mood?"Kaagad naman siyang tumango sa sinabi nito. Bumuntong-hininga siya saka pinagmasdana ng naka-side view na mukha ng lalaki."Pwede bang magpanggap muna tayo ngayon dito na hindi bilang mag-amo?" bigla nitong tanong na ikinagulat niya. Ilang ulit niyang sinubukang isipin kung ano ang gusto nitong mangyari."You mean gusto mo magpanggap tayo bilang magkaibigan dito?" palilinaw niya. Hindi kasi niya makuha kung ano ba ang ipinapahiwatig nito sa kanya. "No, i mean yeah."Muli na naman silang natahimik hanggang sa si Shawn na mismo ang unang bumasag niyon. "Can I ask someting?"She nodded quickly. "Yes, what is it?" she responded."Anong nangyari sa papa mo?" bigla siyang napalunok sa tanong lal
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p