LOGINShare
CHAPTER 16
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56CHAPTER 16
CELESTE’S POV
“BILISAN mo, kailangan nang magatasan ang mga kambing.”
“Ang bagal mo kumilos!”
“Kulang pa ang mga dayami na inihain mo sa mga baka.”
“P*tngina!” sigaw ko at ibinagsak ang katawan pahiga sa mga patong-patong na dayami dahil sa sobrang pagod. Hingal na hingal at nanghihina akong napangiwi. Dumagdag pa sa isipin ko ang mga bagay na susunod pang pinapagawa ng hinayupak na lalaking iyon.
Mayamaya ay napatigil ako nang may maisip. Paano kung ito na pala ang totoo kong mundo at ang buhay ko sa Tokyo ay isang malaking prank lang? Hays, I can’t wait to wake up one day at Tokyo again. I wish someone would slap me in my face and say “girl, these were only pranks!” Pero alam kong imposible iyon ngayon.
“Aish!&rd
Related chapters
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 17
CHAPTER 17CELESTE’S POV“IKAW, ang tutulong upang makaapak siya muli sa kaharian. Hindi bilang isang mababang uri ng mamamayan. Kundi isang igen,”“Marahil kaya itinadhana kang bumalik sa lugar na ito, ate Hera, sapagkat may misyon ka pang kailangang tapusin. May mga bagay na hindi mo nagawa noon. May mga pangyayaring kailangan pang itama.”“Saksi ako sa paghihirap ng kuya ko. Sa pananatili sa lugar na ito, upang makasama kami kahit hindi naman talaga ito ang dapat na estado ng buhay niya. Mas pinili niyang makasama kami kahit hindi kami ang tunay niyang kadugo. Tinuring niya kaming parang mga tunay na kapatid.”“Kaya ate Hera, ipangako mo sa akin. Na kahit gaano ka pa ipagtabuyan ni kuya Tsuyu, huwag kang aalis. Huwag ka munang aalis. Kailangan ka p
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 18
CHAPTER 18CELESTE’S POV“ANG kamay mo.” Inilahad niya ang palad niya kaya napalawak ang ngiti ko.“Saan naman tayo pupunta ngayon?” tanong ko matapos naming malibot ang buong bayanan at pamilihan. Mabuti na lamang at pumayag siyang hindi muna ako umalis. Pakiramdam ko kasi ay tama si Yamaro. Kailangan niya ako, hindi ko alam kung paano o anong dahilan. May nag-uudyok sa akin na manatili muna sa tabi niya ng pansamantala.“Uuwi na. Hindi ka ba napapagod?” nakangiwi niyang sagot kaya natawa ako. Tumango ako at inabot ang kamay niya. Magkahawak-kamay kaming naglakad papalabas ng pamilihang-bayan. Napasulyap ako sa kanya at nakita ang tipid niyang ngiti habang iginagala ang paningin sa paligid. Papagabi na rin at nag-uumpisa nang magliwanag ang daan dahil sinisindihan na ng ilan ang lanterns. Napakaganda s
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 18
CHAPTER 18CELESTE’S POV“ANG kamay mo.” Inilahad niya ang palad niya kaya napalawak ang ngiti ko.“Saan naman tayo pupunta ngayon?” tanong ko matapos naming malibot ang buong bayanan at pamilihan. Mabuti na lamang at pumayag siyang hindi muna ako umalis. Pakiramdam ko kasi ay tama si Yamaro. Kailangan niya ako, hindi ko alam kung paano o anong dahilan. May nag-uudyok sa akin na manatili muna sa tabi niya ng pansamantala.“Uuwi na. Hindi ka ba napapagod?” nakangiwi niyang sagot kaya natawa ako. Tumango ako at inabot ang kamay niya. Magkahawak-kamay kaming naglakad papalabas ng pamilihang-bayan. Napasulyap ako sa kanya at nakita ang tipid niyang ngiti habang iginagala ang paningin sa paligid. Papagabi na rin at nag-uumpisa nang magliwanag ang daan dahil sinisindihan na ng ilan ang lanterns. Napakaganda s
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 19
CHAPTER 19THIRD PERSON’S POV“HINDI ikaw ang pakay namin rito, kuya. Kaya ipaubaya mo na sa amin ang babaeng iyan.” Ibinaba ni Kaisei ang espada bilang hudyat na hindi sila pumunta upang makipaglaban. Gusto lamang niyang kausapin ang kapatid nang masinsinan at hayaan niyang sumama sa kanila si Hera.“Kung ipinadala ka ng hari upang tingnan kung gaano kamiserable ang buhay ko rito, nagtagumpay na kayo. Maaari na kayong makaalis,” anas ni Tsuyu at hindi pa rin ibinababa ang samurai na nakatutok sa kapatid. Napahigpit ang yakap ni Celeste sa binata.“Baka gusto mong mas maging miserable ang buhay mo kung hindi mo siya pakakawalan.” Napangisi si Kaisei at sinulyapan ang umiiyak na ngayong si Celeste. Paulit-ulit itong napalunok at pinipigilan ang humikbi.“Hindi siya tagarito. Hayaan nating ma
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 20
CHAPTER 20CELESTE’S POVMARIIN kong ipinikit ang mga mata ko at ikinurap-kurap upang sanayin sa kadiliman. Nakaupo lamang ako sa sulok at pinakikiramdaman ang paligid. Napakatahimik ng gabi. Ipinatong ko na lamang sa dalawa kong tuhod ang mga braso at ang ulo ko.Masakit pa rin ang katawan ko. Pero hindi na gaya ng kanina. Nalapatan na rin ng paunang lunas ang mga sugat ko sa tuhod. Tulad ng utos ng hari ay pinaliguan at nilinisan na rin ako. Suot ko ngayon ang isang mahaba at kulay puting damit na may bigkis sa bewang. Inayos rin nila ang magulo kong buhok. May iniwan silang tray ng hapunan sa lapag ko, pero hindi ko iyon ginalaw. Wala akong gana kumain. Sino ba naman
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 21
CHAPTER 21THIRD PERSON’S POVPABAGSAK na napaluhod si Hera sa harap ng mga kawal na bumubugbog sa kanya. Maraming pasa sa mukha at katawan na halos hindi na makilala. Naghahalo na ang namumuong pawis at dugo sa kanyang katawan. Ngunit wala atang may balak na kaawaan at tulungan siya. Sa halip, isang malulutong na palo pa ang lumapat sa likod niya at iba’t ibang parte pa ng katawan. Napaubo siya, dugo ang lumalabas rito.Gumapang siya at napatingin sa mga taong nakapaligid sa kanya ngayon. Imbes na magalit ay napaiyak na lamang siya sa sobrang awa sa sarili. Nakita niya si Jin na walang emosyong nakatingin sa kanya. Mayamaya ay agad itong napaatras at tumakbo palayo na tila ayaw makita ang kalagayan niya. Si Kaisei na walang magawa kundi ang magpumiglas na lamang sa di kalayuan ay napahagulgol nang ma
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 21
CHAPTER 21THIRD PERSON’S POVPABAGSAK na napaluhod si Hera sa harap ng mga kawal na bumubugbog sa kanya. Maraming pasa sa mukha at katawan na halos hindi na makilala. Naghahalo na ang namumuong pawis at dugo sa kanyang katawan. Ngunit wala atang may balak na kaawaan at tulungan siya. Sa halip, isang malulutong na palo pa ang lumapat sa likod niya at iba’t ibang parte pa ng katawan. Napaubo siya, dugo ang lumalabas rito.Gumapang siya at napatingin sa mga taong nakapaligid sa kanya ngayon. Imbes na magalit ay napaiyak na lamang siya sa sobrang awa sa sarili. Nakita niya si Jin na walang emosyong nakatingin sa kanya. Mayamaya ay agad itong napaatras at tumakbo palayo na tila ayaw makita ang kalagayan niya. Si Kaisei na walang magawa kundi ang magpumiglas na lamang sa di kalayuan ay napahagulgol nang ma
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 22
CHAPTER 22CELESTE’S POVNABALIK ako sa reyalidad nang hawakan niya nang mahigpit ang kamay ko. Ngayon ay napapalibutan na kami ng napakaraming kawal. Nakita kong napatayo na rin ang hari at reyna mula sa kanilang pagkakaupo. Hindi maipinta ang mukha ng mga prinsipe nang makita nila si Tsuyu.Ano bang connection nila sa isa’t isa? Bakit tinawag ni Kaisei na kuya si Tsuyu?“Huwag kayong lalapit o ako mismo ang papaslang sa alay n’yo,” pagbabanta ni Tsuyu at sa leeg ko mismo tinutok ang espada niya. Shit, ano na bang nangyayari? I thought he came here to save me? Why all of a sudden he’ll be the one who will slay me with his samurai? Napangiwi ako.“Makinig ka. Oras na bitawan kita, tumakbo ka hangga’t kaya mo. Kaliwang pinto, sabay liko sa kanang pasilyo,” maotoridad niyang bulong kaya alin
Latest chapter
HIRAETH (Tagalog) EPILOGUE
EPILOGUEFOUR MONTHS LATER“Sotsugyosei no minasan, omedetogozaimasu!”[Congratulations to all graduates!]“Congratulations, guys! Road to college na us!”Isang mahigpit na yakap ang natanggap ko mula sa dalawang malalapit ko na kaibigan, sina Patrice at Truce. We’re now both wearing togas and holding our diplomas. Kakatapos lamang ng graduation and awarding ceremonies at inimbitahan pa kami na umakyat ng stage for picture taking.Napakabilis ng panahon. Two years of being a senior-high school student made me realize that I am nearing to face my third struggle, to pass the entrance exam in college and pick the right course where I belong.Matapos kong kumawala sa yakap nila ay agad hinanap ng paningin ko si kuya Chester. Sa dami ng tao ay halos mag-ala giraffe ako upang tanawin siya. I need to flex my certificates and
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 40
CHAPTER 40IMINULAT ko ang mga mata ko.Kumikirot pa rin ang kalamnan ko tulad ng dati. Para akong kinuryente sa hindi malamang dahilan. Napangiwi ako.I found myself again in the middle of nowhere. But this time, alam ko na kung nasaan ako ngayon. I am here in Mount Hida, nearby a well. Kahit hinang-hina ay pilit akong bumangon. Napahawak ako sa pulso ko at natutop ang bibig.“Fudge, I thought this will heal,” bulong ko at napangiwi nang mapansing sugat pa rin ang kaliwa kong pulso matapos ko itong hiwain. Pero bakit ganoon? Ang weird ng oras rito kumpara sa Tokyo. Sobrang laki ng pagkakaiba nila.Napakagat-labi na lamang ako upang indain ang sakit. Hindi na naman nagdurugo pero kita ko pa rin ang pagkakahiwa nito. Shit, I never thought I’d hurt myself for the first time.Now, I have to find my way back to the palace. I have to find Tsuyu and his siblin
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 39
CHAPTER 39“CELESTE, you’re insane!” Patrice bursts out after I told them that I was able to enter that freaking book and had a chance to be part of the tale.“I’m telling the truth,” I look at them sincerely.“Noong una, ang sabi mo nakakarinig ka lang ng mga boses. Tapos ngayon naman, pinagpipilitan mong na-adapt ka ng isang libro. Oh my gosh, Cel!” Nasapo niya ang sariling mukha na parang nag-aalala na sa akin.“It was...it was a rollercoaster ride! I got a chance to meet the four princes too, including the queen and the king! Guys, I’m telling you the truth!” depensa ko pa at tiningnan sila isa-isa.I can’t find the right words. Pero siguradong-sigurado ako. Those characters inside the book were alive! They’re giving justice to their own roles. They’re portraying their characters like what the auth
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 38
CHAPTER 38“HERA! Hera!”“Hera gumising ka!”Unti-unti kong iminulat ang hanggang ngayo’y nanlalabo kong mga paningin at tumambad sa akin ang kwartong purong kulay puti ang pintura. Puting bedsheet, puting kurtina, kisame at isang nakapinid na bintana. Kumurap-kumurap ako dahil naninibago ako sa nakikita ko sa aking paligid. Nasaan ako?“Hija? Mabuti naman at nagising ka na. Dalawang araw ka nang narito sa hospital at walang-malay. Tiyak matutuwa ang kuya at mga kaibigan mo oras na malaman nilang nagka-ulirat ka na.” Isang ginang na nakasuot na kulay-puting coat ang pumasok sa silid na kinaroroonan ko at may malapad na ngisi. “Ako nga pala si Doctora Cordero,” dagdag pa nito na hindi ko na binigyang-pansin pa.“N-Nasaan ako?” Gustuhin ko mang makapagtanong pa ng il
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 37
CHAPTER 37NAPAHIGPIT ang yakap ko kay Kaisei habang nakasakay kami sa kabayo. Tinatahak namin ngayon ang daan paakyat ng Hida, ang pinakamataas na kabundukan rito sa Gokayama. Gustuhin ko mang lingunin ang hitsura ng kaharian, ay natatakot ako.Napapikit na lamang ako at yumuko.“S-sa tingin mo ayos lang sila roon?” tanong ko sa tahimik na si Kaisei.“Naroon si Jin at Itsoru para protektahan ang kaharian maging ang hari at reyna. Matitibay ang pader na humaharang sa buong palasyo. Hindi basta-basta makakapasok ang mga armadong iyon,” sagot niya na walang lingon-lingon. Napabuntong-hininga na lamang ako.Gusto ko pang magtanong nang magtanong. Kung nasaan si Tsuyu sa mga panahong ito. Kung ayos lang rin ba siya? Alam ba niyang wala na ako sa palasyo?Sa hindi inaasahan ay agad humalinghing ang kabayong sinasakyan namin. Wala kaming nagawa kundi mapaatras
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 36
CHAPTER 36THIRD PERSON’S POV“TSUYU!” halos takpan na ng binata ang tenga dahil sa paulit-ulit na pagtawag sa kanya ni Hera. Naiirita niya itong nilingon at sinamaan ng titig. Hindi gaya ng iba, ni hindi man lang ito natinag at nakipagtitigan pa sa kanya.Kakaiba talaga ang babaeng ito.“Bakit mo ba ako iniiwasan? Ikaw rin, hahanapin mo ako araw-araw kapag nawala ako,” nangongonsensyang sambit pa ni Hera kaya napaiwas ng tingin si Tsuyu.&ldq
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 35
CHAPTER 35CELESTE’S POVBAKIT ako umiiyak? Bakit may luha?Pinahid ko ito at bumangon habang nakatitig sa pintong nakasarado. Mayamaya ay bumukas ito at nakita ko ang nag-aalalang si Mira.“Mira---” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang sunggaban niya ako ng isang napakahigpit na yakap. Pagkaraa’y narinig ko ang pag-iyak niya.“Akala ko tuluyan ka nang mawawala. Nakakainis ka, Hera!” aniya sa pagitan ng pag-iyak kaya hinagod ko na lamang ang likod niya at napangiti. The thought of how sweet is this lady infront of me, reminds me of someone from the other world. It’s none other than, Patrice. My one and only girl bestfriend.“Hindi ako mawawala. Bakit naman kita iiwan?” sambit ko na lamang matapos siyang kumawala sa yakap.“May lason ang tsaa na ipinainom sa&rs
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 34
CHAPTER 34THIRD PERSON’S POVNAGMAMADALING naglakad palabas si Tsuyu bitbit ang sama ng loob sa kamahalan. Habol naman siya ni Takumi. Agad nitong hinawakan ng mahigpit ang braso ng binata at pinilit iniharap sa kanya. Ngunit wala itong emosyon nang titigan siya.“Hindi kita pakakasalan. Kung iyan ang iniisip mo,” determinadong saad ng prinsipe. Kumirot ang puso ni Takumi at napahigpit ang hawak sa pulso ng binata.“Bakit? Si Hera ba ang gusto mong pakasalan?” sarkastikong tanong nito at hindi makapaniwalang tinitigan ang prinsipeng matagal na niyang gusto.“Hindi kayo pwede. Ako ‘to, Tsuyu! Ako ‘yung nandito pero bakit ang ilap mo? Tsuyu, ako ang pakasalan mo.” Tila nagsusumamo ang prinsesa. Kitang-kita ang kagustuhang makaisang-dibdib ang binata pero hindi natinag si Tsu
HIRAETH (Tagalog) CHAPTER 33
CHAPTER 33CELESTE’S POVHUMUGOT muna ako ako ng lakas ng loob bago maglakad patungo sa silid ng reyna. Medyo malayo ito sa mismong silid kung saan naroroon kami.“Ano kaya ang dahilan at bakit ako gustong makita ng reyna?” sambit ko sa sarili habang dahan-dahan ang ginawang paglalakad. Maya’t maya kong itinataas ang laylayan ng mahaba kong damit. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako masanay sa ganitong kasuotan. Napakahaba, ang hirap maglakad!“Fudge!” Muntikan na ako matisod. Mabuti na lamang at may mabuting kamay ang biglaang napahawak sa braso ko kaya napatungo lamang ako. Agad kong iniangat ang tingin ko. Nakita ko ang unang prinsipe na seryosong nakatitig sa akin. Si Jin.“Napakalampa talaga,” naiiling nitong sambit kaya napaayos ako ng tayo.“S-salamat,” naiilang ak
