Chapter 3.1

Nakatitig si Nicole sa kanyang repleksiyon sa salamin na nasa harap niya nang mga oras na iyon. Hindi niya alam kung gaano na siya katagal doon na nakaupo sa harap ng salamin. Hanggang sa mga oras na iyon kase ay hindi pa rin siya makapaniwala na malapit na siya sa kanyang pangarap, ang makapaghiganti sa lalaking iyon.

Hindi naman pala ganun kahirap ang mapalapit dito, tama lang pala ang kanyang ginawa na magpa- sexy ng husto upang mapansin siya kaagad nito ngunit sa isang banda ng kanyang isip ay may agam- agam pa din siya. Hindi niya alam kung ano ang takbo ng isip ng lalaking iyon at hindi niya pa alam kung ano ang magiging trato nito sa kanya kung sakaling nasa iisang lugar na sila.

Nasisiguro niya na ang isang katulad nito ay hindi papayag na hindi matikman ang babaeng idine- date nito lalo pa kung ang babaeng ilalabas niya ay napaka- sexy na katulad niya.

Napabuga siya ng hangin, sa mga oras na iyon ay nararamdaman na niya ang pagkabog ng kanyang dibdib. Ngayon pa ba siya matatakot? Ngayon pa ba siya dapat kabahan sa mga bagay na napakatagal niyang pinagplanuhan? Napatitig siya sa kanyang salamin, napakaganda niya ng mga oras na iyon dahil siniguro niya talaga na magiging maganda siya at isa pa ay inubos niya talaga ang ilang oras sa harap ng salamin niya upang makuha niya ang ayos na gusto niya.

Napatitig siya sa kanyang repleksiyon sa salamin at pagkatapos ay napangiti siya ng mapait. Hindi ganun ang pinangarap niya noon, napakalayo ng itsura niya ng mga oras na iyon kumpara sa itsura niya dati noong nabubuhay pa ang kanyang ate.

Napaka- simple niya, ang totoo nga ay nakasuot pa siya ng salamin noon dahil may kalabuan ang kanyang mga mata, medyo wala din sa kaayusan ang kanyang mga ngipin kaya kinailangan niyang magpakabit ng braces.

Nasisiguro niya na kung kasama lang niya ang kanyang ate hanggang sa mga oras na iyon ay hindi siya magiging ganun. Hindi niya babaguhin ang kanyang sarili at ang kanyang panlabas na anyo, kung nabubuhay lamang sana ang kanyang ate.

Sa pagkaalala niya sa kanyang namayapang kapatid ay muli nanamang umahon ang galit sa kanyang dibdib, kung hindi sana dahil sa lalaking iyon ay hindi sasapitin iyon ng ate niya. Kung sana lang hindi siya pinaglaruan nito ay malamang na masaya silang namumuhay na dalawa ng magkasama.

Napapikit na lamang siya dahil sa mga alaalang rumaragasa sa kanyang isipan. Gabi- gabi niyang iniisip ang mga masasayang sandali nila ng kapatid niya. Mahal na mahal niya ito at alam niyang ganun din ito, napakabait nitong ate sa kanya dahil ito na rin ang nagsilbi niyang magulang. Maaga silang naulilang dalawa kaya sa murang edad nito ay ito ang naghanap buhay para lamang may ipakain ito sa kanya.

Sa bata nito noon ay pumasok na ito bilang isang labandera habang pumapasok sila parehas sa eskwela, kitang- kita niya kung paano ito nagsumikap para lamang mapatapos siya sa kanyang pag- aaral hanggang sa isang araw ay nakilala na nito si Steffano, ang dahilan kung bakit nito kinitil ang sariling buhay.

Hindi niya napigilan ang pagkuyom ng kanyang mga palad nang muli na namang pumasok sa kanyang isip iyon. Iyon ang naging dahilan kung bakit siya nawalan ng mapagmahal na ate, at dahil ito kay Steffano.

Napapikit siya ng maalala ang tagpong iyon.

Walang patid ang patak ng kanyang luha. Kasabay ng pagpatak ng mga luha sa kanyang mga mata ay ang walang tigil din namang pagbuhos ng malakas na ulan. Kasalukuyan siyang nakaluhod sa puntod nang mga oras na iyon. Ilang tao na ang pumilit sa kanya upang tumayo na doon at umalis na siya lalo pa at napakalakas ng buhos ng ulan.

Hindi niya inalintana ang malakas na ulan at ang ginaw nang mga oras na iyon. Tila namamanhid ang kanyang buong katawan dahil sa sakit na kanyang nararamdaman. Bata pa sila ay nawalan na sila ng mga magulang kaya ang ate lamang niya ang nagpalaki at nagtaguyod sa kanya maging sa kanyang pag- aaral.

Hindi niya lubos matanggap ang sinapit nito, nang mag- ungkat siya ng mga gamit nito bago ang libing ay nakita niya ang isang liham na nakapangalan dito, nilalaman ng sulat na hindi matatanggap ng lalaki ang ate niya dahil itinatanggi nitong siya ang ama ng dinadala nito. Nang malaman niya na nagdadalang tao pa pala ito ay mas lalo pang tumindi ang kanyang galit sa lalaking nagpadala ng sulat dahil pati ang walang kamuwang muwang na bata sa sinapupunan ng ate niya ay hindi nakaligtas sa mapait na kapalaran ng ate niya.

Ilang oras siyang nanatiling nakaupo sa harap ng puntod nito kahit na napakalakas ng ulan, wala siyang pakialam kung basang basa na siya at babad na sa tubig ulan, tanging ang sakit lamang sa kanyang dibdib ang kanyang nararamdaman dahil sa pagpanaw ng nag- iisa niyang mahal sa buhay. Walang kasing sakit ang mawalan ng taong minamahal, at hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin o kung paano siya muling magsisimula.

Halo- halong emosyon ang nararamdaman niya ngunit sa lahat ng iyon ay nananaig ang galit na nararamdaman niya sa taong dahilan kung bakit nawala sa kanya ang ate niya.

Manhid na siya sa mga oras na iyon, ni ginawin ay hindi na siya gininaw pa kahit babad na siya sa tubig ulan.

Sa huling pagkakataon ay hinaplos niya ang lapida ng kanyang ate at bumulong.

"Ipaghihiganti kita ate, pangako."

Napamulat siya ng kanyang mga mata, tandang tanda niya pa ang binitiwan niyang pangako sa puntod ng kanyang yumaong kapatid kaya hindi siya dapat magdalawang isip pa. Hindi ito ang tamang oras para kabahan siya dahil malapit na siya sa taong dahilan ng paghihiganti niya.

Napatitig siyang muli sa kanyang repleksiyon sa harap niya at pagkatapos ay ngumiti, ngiting hindi umabot sa mga mata bagkus ay ngiting may itinatagong balak sa likod nito.

Ilang saglit pa ay tumayo na siya upang magbihis, halos tatlumpung minuto na ang nakalipas sa usapan nila ngunit naroon pa din siya sa kanyang silid. Nasisiguro niyang wala pa ito doon dahil alam niya ang takbo ng utak nito kaya tinagalan niya muna bago siya nagdedisyon na magbihis na.

Nang makapagbihis siya ay muli nanaman siyang napatingin sa kanyang repleksiyon sa salamin upang sipatin ang kanyang sarili kung maganda nga ba ang suot niya.

Nakasuot siya ng isang kulat puting tube na halos makita ang taas ng kanyang dibdib, isama na rin ang kanyang cleavage.

Pagkatapos ay tinernuhan niya ng palda na kulay itim na medyo may kanipisan at halos ang kanyang panty lamang ang natatakpan dahil sa kaiklian. Sinubukan niyang umikot sa harap ng salamin at pagkatapos ay umangat ang kanyang suot na palda at pagkatapos ay napangiti siya ng makita ang itura nito kapag gumalaw ka. Litaw na litaw ang kanyang makikinis na hita na kahit sino naman ay mapapatigil kapag nakita siya.

Nasisiguro niyang tutulo ang laway nito dahil sa itsura niya ng mga oras na iyon. Dinampot niya na ang kanyang mga gamit pagkatapos ay mabilis na inilagay sa kanyang purse. Aalis na siya. Bago siya umalis ay tiningnan niya muna ang suot niyang relo, halos isang oras na pala ang lumipas sa itknakda niyang oras ng pagkikita nila at hindi niya napansin na ganun na siya katagal sa harap ng salamin. Bago siya humakbang paalis doon ay muli niyang tiningnan ang kanyang repleksiyon sa salamin at pagkatapos ay napabuga siya ng hangin. Sana lang ay makauwi pa siyang buhay.

Pagkatapos nito ay dali- dali na siyang umalis mula doon at lumabas na ng kanyang silid.

*******

Halos lumuwa ang mga mata ng mga taong nakakakita sa kanya nang makalabas siya ng building kung saan naroon ang tinutuluyan niyang condominium. Hindi niya man direktang makita ang mga mata ng mga tao ngunit ramdam na ramdam niya iyon, lalo pa at nasa tabi na siya ng daan kung saan ay medyo umiihip pa ang hangin kaya medyo tinatangay nito ang kanyang suot na palda.

Hindi niya na lamang pinansin ang mga iyon at ipinagpatuloy ang kanyang paglalakad na akala mo tila walang nararamdaman na kakaiba. Hindi na lamang siya tumingin sa mga taong nasa paligid niya at nagtuloy tuloy lamang sa kanyang paglalakad hanggang sa makarating na siya sa tapat ng café kung saan sila nakatakdang magkita ni Steffano.

Nang makatapat na nga siya doon ay nanatili muna siyang nakatayo sa harap ng establisyimentong iyon at pagkatapos ay napatitig rito. Hindi niya alam ngunit tila nag- uumpisa ng kumabog ang kanyang dibdib, unti- unti na siyang nakakaramdam ng kaba kaya't napapikit siya ng kanyang mga mata at pagkatapos ay napahugot ng isang malalim na buntung- hininga.

Pagkatapos ng ilang sandali ay nagmulat na siya ng kanyang mga mata, hindi ito ang tamang oras para kabahan siya. Nag- uumpisa pa lamang siya sa kanyang mga plano kaya hindi siya pwedeng makaramdam ng kahit ano pang takot o kaba.

Muli siyang humugot ng isang buntong hininga at pagkatapos ay naglakad na papunta sa pinto ng café na iyon. Hindi kita ang mga tao na nasa loob kaya hindi niya masiguro kung nasa loob na nga ba ang katagpo niyang tao.

Nakahanda na ang kanyang kamay na itulak ang pinto, ngunit bago pa man umabot ang kamay niya sa pinto ng café na iyon ay may kamay na nauna sa kanyang magtulak ng pinto. Hindi niya naiwasan ang mapalingon, isang mestisong lalaki ang nagbukas ng pinto para sa kanya.

Nakangiti ang mga labi nito nang magtama ang kanilang mga mata.

"Thank you." Nakangiting sambit niya at pagkatapos ay pumasok na siya sa loob, hindi pa man siya nakakadalawang hakbang mula ng makapasok siya ay agad niyang naramdaman ang paghawak ng isang tao sa kamay niya kaya napalingon siyang muli sa likuran niya.

Ang lalaking nagbukas sa kanya ang nakahawak sa kanyang kamay, bumaba ang tingin niya sa kamay nito nakahawak sa kamay niya kaya agad nitong binitiwan ito. Hindi niya alam ngunit tila hindi siya nagiging kumportable kapag may ibang humahawak sa kanya, lalo pa at hindi niya ito kilala. Mabilis niyang binawi ang kamay niya at pagkatapos ay alanganing ngumiti siya dito upang hindi naman ito mapahiya.

"Yes? Anything wrong?" Kaswal na tanong niya at pilit na nginitian ito kahit na gustong gusto na niyang lumayas sa harap nito.

Ngumiti ito sa kanya, ngiting hindi kaaya- aya at bakas sa ngiti nito ang pagnanasa, lalo na nang bumaba ang tingin nito sa kanyang dibdib. Halos manindig ang kanyang mga balahibo dahil sa tingin nito sa kanya na halos hubaran na siya ng harap- harapan at tila ba ngayon lamang ito nakakita ng babaeng ganun ang suot.

Sa tingin naman niya ay mayaman ito at nasisiguro niya na hindi naman ito nauubusan ng babae. Naitatak na sa kanyang isip iyon, na kapag mayaman ang isang lakake ay papalit- palit ito ng babae dahil mabilis magsawa ang mga ito.

"Do you have a date?" Tanong nito na hanggang sa mga oras na iyon ay nakatitig pa rin sa kanyang dibdib.

"Of course." Walang gana naman niyang sagot. "I'll go ahead." Dagdag pa niya rito at tinalikuran na ito upang makaalis na sana doon ngunit muli na naman niyang naramdaman ang paghawak nito sa kamay niya at hindi lang iyon mabilis itong gumalaw at idinikit nito ang katawan sa katawan niya. Nakatalikod siya rito at nakaharap naman ito sa kanya. Nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa ginawa nito lalo pa at idiniin nito ang pagkakadaiti ng kanilang katawan kung saan naramdaman niya ang isang matigas na bagay na tumutusok sa kanyang pwetan.

Hindi iyon buckle ng belt lang, alam niya kung ano iyon. Hindi niya maiwasan ang mapamura sa kanyang isip dahil sa inakto nito dahil kabastusan na ang ginagawa nito sa kanya.

Mabilis siyang gumalaw at hindi na siya nagsayang pa ng oras. Mabilis siyang gumalaw palayo rito at pinuwersa na niyang hinila ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak nito.

"Pervert!" Galit na sabi niya rito. Hindi niya gaanong nilakasan ang kanyang boses upang hindi sila makagawa ng eksena dahil mayroon pa naman siyang hiya kahit papano.

Sa halip na mag- sorry ay sinuyod siya nito ng tingin mula ulo hanggang sa paa at pagkatapos ay makahulugang ngumiti.

"Why? How much do you cost?" He ask mockingly.

Like what the hell? Sa tingin nito sa kanya ay p****k dahil sa suot niya ba?

Agad na kumulo ang dugo niya at sasagot na sana dito nang biglang may humawak sa beywang niya.

"Lets go," sabi nito at mabilis na hinila siya nito mula doon. Tanging isang mura ang pinakawalan niya sa hangin at inirapan ito habang nakatitig ito sa kanilang dalawa ni Steffano ng makahulugan.