KINABUKASAN maaga akong nagising para magluto ng kanin at saka ulam dahil maysakit pa si Ryuu.
Siya kasi ang tagaluto dito e, kasi hindi naman ako masyadong magaling magluto kaya si Ryuu ang palaging nagluluto mapaumaga man yan o gabi.
Napatigil ako sa pagluluto ng may yumakap sa bewang ko, inilagay niya ang kaniyang baba sa balikat ko.
"What are you doing?"Tanong nito sakin pero hindi ko iyon sinagot.
"Bakit lumabas ka sa kwarto mo? Dapat magpahinga ka pa."Sabi ko sa kaniya na ikinatss naman niya.
"Ayoko doon, ang boring lalo na pag hindi ko nasilayan ang kagandahan mo."Sabi niya kaya hindi ko maiwasang hindi mapangite.
"Tss. Bolero, umupo ka duon."Sabi ko at saka tinuro ko ang sofa.
Umiling naman ito. "Ayoko, gusto ko dito."
Napabuntong-hininga naman ako. "Oo na, bahala ka na nga."
Mahina itong natawa habang nakayapos parin ang kaniyang kamay sa bewang ko, nakalagay parin ang kaniyang baba sa balikat ko.
Nang matapos na a
INIS akong bumangon sa higaan dahil sumasakit parin ang hita ko. Bumaba ako para hanapin si Vien.Nang makababa na ako ay napahinto ako sa pagkilos ng masilayan ko muli ang kaniyang mukha.Ano ang ginagawa niya dito?"What are you doing here?"Tanong ko kay Ryuu, napatingin naman ito sakin."I'm here to visit you."Tipid nitong sabi na ikinataas ng kilay ko."I'm fine.""Tss... yan ba ang okay sayo? E, halos hindi ka na nga makalakad e."Sabi niya at iningusan ko naman ito."Tss.. okay na nga ako e, kaya na nga kitang ibalibag diyan!"Inis na sabi ko na ikinatawa naman ng mahina.Lumapit siya sa direksyon ko at saka hinapit niya ang bewang ko. Napatigil kami ng may tumikhim.Tinaasan ko siya ng kilay. "May sakit ka ba, Vien?"Ngumise naman ito." Oo, sumasakit na ang ngipin ko dahil sa katamisan niyong dalawa."Umirap naman ako sa kaniya."Inalalayan lang niya ako."May pang-aasar ang sumilay sa kaniyang l
NAPANGITE naman ako ng yumakap siya sakin na para bang nanlalambing ito. Inilagay niya ang kaniyang baba sa aking balikat habang ang kaniyang mga kamay ay nakayapos sakin."May problema ka ba?"Tanong ko sa kaniya at agad naman itong umiling na ikinangite ko naman."Nagpapalambing lang ako sayo."Sabi niya na mahinang ikinatawa ko."Tss. Ikaw talaga. By the way, bakit nandito parin tayo sa mansion ko?"Bumitaw naman ito sa yakap at saka nakangising tiningnan ako. "Kasi kinidnapped kita."Umirap naman ako."Tch. Ako nga yung nangidnapped sayo e."Mahina itong natawa at saka pinisil ang ilong ko. "This time ako naman ang kikidnapped sayo.""Sus.. Kung ano ano pa ang sinabi, hindi mo naman ako kailangang kidnappin e.""Ganun ba.""Yeah.""By the way, balik na tayo sa bahay ko at sa bahay mo."Sabi ko na ikinalukot ng kaniyang mukha."Why? Hindi ka ba masaya kasama ako?"Malamig na sabi niya kaya mahinang sinampal ko ang kaniy
MAG-iisang linggo na kaming nandito sa mansiyon, kanina pa tawag ng tawag si Vien na papauwiin na niya ako kasi namiss niya daw ako.Ano bang nasaisip ng isang galung-gong na 'to?Lumabas ako at saka humiga sa may bermuda na damohan at saka nag-iisip.Naramdaman ko naman ang presensiya niya pero hindi ko naman 'to pinansin."Hey.... Do you really badly want to go home?"Mahinang sabi niya pero nararamdaman ko naman ang pagtutol nito."Yeah. Besides, namimiss ko na rin ang kapatid ko. You can also visit me in our house if you want to."I straighforwardly said to him.Nag-iwas naman ito ng tingin. "Okay then. Let's get you home, today."Kumunot naman ako noo ko at saka tiningnan siya. "Why are you sound dissappointed?"Ngumuso naman ito. "It sounds like you don't want me by your side that's why you badly wanted to go home."Umirap naman ako saka niyakap siya. "It's not like that. I love being with you because I feel safe pero hindi n
NAPABALIKAWALAS ako ng may tumawag sakin, dali dali ko 'tong sinagot."Yes?" Sabi ko sa kabilang linya."Agent Deadly we need you."Malamig na sabi ng nasa kabilang linya na ikinaseryoso ko naman."Okay. What do you want me to do?"Walang emosyong tanong ko sa kaniya."I need you to send me the coordinates. The killers are alreasy moving, they are torturing the innocent children for money and ransom. That's why I wanted you to tract them down, I will send you the other agents who are capable of handling this situations."Malamig na sabi niya at saka pinatay ang tawag.Napakuyom naman ako sa aking sariling kamao. Those shitting killers are alreasy making their moves.They hurt the innocent one. Hinding-hindi ko 'to mapapalagpas. I opened my high tech computer, I press something in it at saka I tried to located those bastards.Napangiti naman ako ng makita ko kung asan sila ngayon. I really love this high tech of mine. Kaya nitong mang-trac
TAKHA niya naman akong tiningnan na para bang hindi siya makapaniwala sa naging tanong ko."Seriously? Hindi mo alam kung sino ang nagpalaya sa mga bata?"Gulat na sabi niya.I looked at her flatly. "Magtatanong ba ako kung alam ko ang sagot?"Umirap naman ito at saka tinuro si Ryuu na nakapamulsa habang nakatingin sakin. "He is."Kumunot naman ang mga noo ko dahil sa sinabi niya. "Please explain it to me."Naguguluhang sabi ko sa kaniya."Well, ganito kasi yun.. Ryuu was the one who pretend to be their alliance but the truth is he is just a spy. Yes, he is also part of our organization, He is Ryuu Xevier Saito, my cousin."Nakangiting sabi niya na ikinalaglag panga ko."Your what!??"Gulat na pasigaw kung sabi sa kaniya.She smiled sweetly. "He's my cousin."Napanganga ulit ako sa sinabi niya. I can't believe it like what the hell is going on? That explain why kung bakit medyo pareho sila ng shape sa mukha at sak parehong singkit.W
NASA isang restaurang kami ngayon kasama ang ex nitong si Vien. Yung gagong lalaking gusto kung kidnappin pero iba ang nakidnapped ko. Yung nakidnapped ko ay ang pinsan niya."So, how's life?"Natatawang tanong ng gagong ex niya, tinaliman ko naman siya ng tingin."Wag mo kaming ma how's life dahil baka hindi ako makapagpigil na isaksak ko ang tinidor na hawak ko sa lalamunan mo."Pagbabanta ko naman sa kaniya at mahina itong natawa."Kumusta ang pangkidnapped sa pinsan ko?"Pang-aasar niya na ikinainis ko.Tiningnan ko naman si Vien na walang imik. "Hoy Vien, ilayo mo sakin ang gagong yan dahil baka mapatay ko siya." Inis na sabi ko at mahina naman itong natawa."Sus. Manahimik ka na nga, Ate. Pansinin mo yang katabi mo, kanina pa yan naghihintay na mapansin mo."Pang-aasar niya sakin na ikinairap ko naman."Tss. Manahimik ka nga rin, magpansinan kayo ng ex mo."Pang-aasar ko sa kaniya na ikinatawa naman niya."Sus.. Friends na kami."Nakangiting
NAGPAALAM na ako kina Ryuu. Nasa loob na ako ng eroplano habang ang tingin ko ay nasa himapapawid at nakasaksak ng earphone ang tenga ko.Namimiss ko kaagad sila lalong lalo na si Ryuu. Ilang araw kaya ako doon sa Paris? Makakauwi ba ako kaagad? Ano bang problema nila Mama?Bakit pinauwi agad nila ako sa Paris agad-agad? Bakit naramdaman ko na may tinatago sila sakin?NAPAMULAT ang mga mata ko ng makalapag na ang eroplano. Bumaba na ako sa eroplano kasama ang mga bagahe ko. Hinahanap ko kung nasaan sina Mama at si Papa.Napangite naman ako ng makita ko sila na kumakaway papunta sakin. Lumapit naman ako sa kanila at niyakap sila."I miss you two."Masayang sabi ko na ikinatawa naman nito."I miss you too."Sabay na sabi nilang dalawa.Si Papa ang bumuhat ng bagahe ko, hindi naman ito mabigat. Sumakay na kami sa sasakyan na pagmamay-ari namin."So, how's your trip?"Tanong sakin ni Mama."It's fine."Tipid kung sabi."So how's yo
NAKARATING na sila Vien, Yung ex niya na torpe at saka si Ryuu. Lumapit naman si Ryuu sakin at saka niyakap ako."Damn. I miss you so much."Malambing na sabi niya akmang hahalikan niya sana ako ng hinila siya ni Papa palayo sakin na ikinatawa ko naman."Ikaw ba ang boyfriend nitong anak ko?"Striktong sabi ni Papa sa kaniya at tumango naman ito."Yes. I am."Kampanteng sagot ni Ryuu sa kaniya."Hiwalayan mo siya."Sabi ni Papa na ikinaawang ng mga bibig namin sa sinabi nito."I can't, Sir. I love your daughter so much, alam kung masyadong maaga pero dahil si Pag-ibig ang kalaban namin, mapapaaga talaga. There's no time, no age, no year limit when it talks about love. I love your daugther so much, I'm willing do anything just to prove to you that I really love her. If you want to know how much I love her, listen to my heartbeat dahil siya lamang ang kayang patibokin ng ganito kalakas ang puso ko."Seryosong sabi niya sa Papa ko at saka tiningnan niya naman s
EPILOGUEI AM driving papuntang Sweet Lethal Cafe para bugbogin ang pinsan kung tanginang gago. Walang hiya ang isang yun, sinaktan niya ang pinakamamahal na kapatid ng babaeng future wife ko.Ipinark ko ang kotse ko at saka naka-sunglasses na lumabas, kahit na gabi ay naka-sunglasses ako. Who cares? I love this new style of me.Inis naman akong pumunta sa direksiyon niya pero ang gago, natuto pang tumawa. Mas lalo akong nagalit.So, it is true that he really cheated on her. He cheated my future wife's sister? He doesn't even mind if he hurt someone.And seeing him like this makes me want to smack his head. Pumunta ako sa direksiyon niya at saka umupo sa kabilang upuan kaharap niya.Walang emosyon ko siyang tiningnan."Why did you hurt her?"Ngumiwi naman ito at saka naging malungkot ang expression nito. "Because I have to dahil baka mapapahamak siya lalong lalo na't pinagbantaan ako ng babaeng yun, hindi ko alam na kasapi pala siya sa isang
NAKARATING na sila Vien, Yung ex niya na torpe at saka si Ryuu. Lumapit naman si Ryuu sakin at saka niyakap ako."Damn. I miss you so much."Malambing na sabi niya akmang hahalikan niya sana ako ng hinila siya ni Papa palayo sakin na ikinatawa ko naman."Ikaw ba ang boyfriend nitong anak ko?"Striktong sabi ni Papa sa kaniya at tumango naman ito."Yes. I am."Kampanteng sagot ni Ryuu sa kaniya."Hiwalayan mo siya."Sabi ni Papa na ikinaawang ng mga bibig namin sa sinabi nito."I can't, Sir. I love your daughter so much, alam kung masyadong maaga pero dahil si Pag-ibig ang kalaban namin, mapapaaga talaga. There's no time, no age, no year limit when it talks about love. I love your daugther so much, I'm willing do anything just to prove to you that I really love her. If you want to know how much I love her, listen to my heartbeat dahil siya lamang ang kayang patibokin ng ganito kalakas ang puso ko."Seryosong sabi niya sa Papa ko at saka tiningnan niya naman s
NAGPAALAM na ako kina Ryuu. Nasa loob na ako ng eroplano habang ang tingin ko ay nasa himapapawid at nakasaksak ng earphone ang tenga ko.Namimiss ko kaagad sila lalong lalo na si Ryuu. Ilang araw kaya ako doon sa Paris? Makakauwi ba ako kaagad? Ano bang problema nila Mama?Bakit pinauwi agad nila ako sa Paris agad-agad? Bakit naramdaman ko na may tinatago sila sakin?NAPAMULAT ang mga mata ko ng makalapag na ang eroplano. Bumaba na ako sa eroplano kasama ang mga bagahe ko. Hinahanap ko kung nasaan sina Mama at si Papa.Napangite naman ako ng makita ko sila na kumakaway papunta sakin. Lumapit naman ako sa kanila at niyakap sila."I miss you two."Masayang sabi ko na ikinatawa naman nito."I miss you too."Sabay na sabi nilang dalawa.Si Papa ang bumuhat ng bagahe ko, hindi naman ito mabigat. Sumakay na kami sa sasakyan na pagmamay-ari namin."So, how's your trip?"Tanong sakin ni Mama."It's fine."Tipid kung sabi."So how's yo
NASA isang restaurang kami ngayon kasama ang ex nitong si Vien. Yung gagong lalaking gusto kung kidnappin pero iba ang nakidnapped ko. Yung nakidnapped ko ay ang pinsan niya."So, how's life?"Natatawang tanong ng gagong ex niya, tinaliman ko naman siya ng tingin."Wag mo kaming ma how's life dahil baka hindi ako makapagpigil na isaksak ko ang tinidor na hawak ko sa lalamunan mo."Pagbabanta ko naman sa kaniya at mahina itong natawa."Kumusta ang pangkidnapped sa pinsan ko?"Pang-aasar niya na ikinainis ko.Tiningnan ko naman si Vien na walang imik. "Hoy Vien, ilayo mo sakin ang gagong yan dahil baka mapatay ko siya." Inis na sabi ko at mahina naman itong natawa."Sus. Manahimik ka na nga, Ate. Pansinin mo yang katabi mo, kanina pa yan naghihintay na mapansin mo."Pang-aasar niya sakin na ikinairap ko naman."Tss. Manahimik ka nga rin, magpansinan kayo ng ex mo."Pang-aasar ko sa kaniya na ikinatawa naman niya."Sus.. Friends na kami."Nakangiting
TAKHA niya naman akong tiningnan na para bang hindi siya makapaniwala sa naging tanong ko."Seriously? Hindi mo alam kung sino ang nagpalaya sa mga bata?"Gulat na sabi niya.I looked at her flatly. "Magtatanong ba ako kung alam ko ang sagot?"Umirap naman ito at saka tinuro si Ryuu na nakapamulsa habang nakatingin sakin. "He is."Kumunot naman ang mga noo ko dahil sa sinabi niya. "Please explain it to me."Naguguluhang sabi ko sa kaniya."Well, ganito kasi yun.. Ryuu was the one who pretend to be their alliance but the truth is he is just a spy. Yes, he is also part of our organization, He is Ryuu Xevier Saito, my cousin."Nakangiting sabi niya na ikinalaglag panga ko."Your what!??"Gulat na pasigaw kung sabi sa kaniya.She smiled sweetly. "He's my cousin."Napanganga ulit ako sa sinabi niya. I can't believe it like what the hell is going on? That explain why kung bakit medyo pareho sila ng shape sa mukha at sak parehong singkit.W
NAPABALIKAWALAS ako ng may tumawag sakin, dali dali ko 'tong sinagot."Yes?" Sabi ko sa kabilang linya."Agent Deadly we need you."Malamig na sabi ng nasa kabilang linya na ikinaseryoso ko naman."Okay. What do you want me to do?"Walang emosyong tanong ko sa kaniya."I need you to send me the coordinates. The killers are alreasy moving, they are torturing the innocent children for money and ransom. That's why I wanted you to tract them down, I will send you the other agents who are capable of handling this situations."Malamig na sabi niya at saka pinatay ang tawag.Napakuyom naman ako sa aking sariling kamao. Those shitting killers are alreasy making their moves.They hurt the innocent one. Hinding-hindi ko 'to mapapalagpas. I opened my high tech computer, I press something in it at saka I tried to located those bastards.Napangiti naman ako ng makita ko kung asan sila ngayon. I really love this high tech of mine. Kaya nitong mang-trac
MAG-iisang linggo na kaming nandito sa mansiyon, kanina pa tawag ng tawag si Vien na papauwiin na niya ako kasi namiss niya daw ako.Ano bang nasaisip ng isang galung-gong na 'to?Lumabas ako at saka humiga sa may bermuda na damohan at saka nag-iisip.Naramdaman ko naman ang presensiya niya pero hindi ko naman 'to pinansin."Hey.... Do you really badly want to go home?"Mahinang sabi niya pero nararamdaman ko naman ang pagtutol nito."Yeah. Besides, namimiss ko na rin ang kapatid ko. You can also visit me in our house if you want to."I straighforwardly said to him.Nag-iwas naman ito ng tingin. "Okay then. Let's get you home, today."Kumunot naman ako noo ko at saka tiningnan siya. "Why are you sound dissappointed?"Ngumuso naman ito. "It sounds like you don't want me by your side that's why you badly wanted to go home."Umirap naman ako saka niyakap siya. "It's not like that. I love being with you because I feel safe pero hindi n
NAPANGITE naman ako ng yumakap siya sakin na para bang nanlalambing ito. Inilagay niya ang kaniyang baba sa aking balikat habang ang kaniyang mga kamay ay nakayapos sakin."May problema ka ba?"Tanong ko sa kaniya at agad naman itong umiling na ikinangite ko naman."Nagpapalambing lang ako sayo."Sabi niya na mahinang ikinatawa ko."Tss. Ikaw talaga. By the way, bakit nandito parin tayo sa mansion ko?"Bumitaw naman ito sa yakap at saka nakangising tiningnan ako. "Kasi kinidnapped kita."Umirap naman ako."Tch. Ako nga yung nangidnapped sayo e."Mahina itong natawa at saka pinisil ang ilong ko. "This time ako naman ang kikidnapped sayo.""Sus.. Kung ano ano pa ang sinabi, hindi mo naman ako kailangang kidnappin e.""Ganun ba.""Yeah.""By the way, balik na tayo sa bahay ko at sa bahay mo."Sabi ko na ikinalukot ng kaniyang mukha."Why? Hindi ka ba masaya kasama ako?"Malamig na sabi niya kaya mahinang sinampal ko ang kaniy
INIS akong bumangon sa higaan dahil sumasakit parin ang hita ko. Bumaba ako para hanapin si Vien.Nang makababa na ako ay napahinto ako sa pagkilos ng masilayan ko muli ang kaniyang mukha.Ano ang ginagawa niya dito?"What are you doing here?"Tanong ko kay Ryuu, napatingin naman ito sakin."I'm here to visit you."Tipid nitong sabi na ikinataas ng kilay ko."I'm fine.""Tss... yan ba ang okay sayo? E, halos hindi ka na nga makalakad e."Sabi niya at iningusan ko naman ito."Tss.. okay na nga ako e, kaya na nga kitang ibalibag diyan!"Inis na sabi ko na ikinatawa naman ng mahina.Lumapit siya sa direksyon ko at saka hinapit niya ang bewang ko. Napatigil kami ng may tumikhim.Tinaasan ko siya ng kilay. "May sakit ka ba, Vien?"Ngumise naman ito." Oo, sumasakit na ang ngipin ko dahil sa katamisan niyong dalawa."Umirap naman ako sa kaniya."Inalalayan lang niya ako."May pang-aasar ang sumilay sa kaniyang l