CHAPTER 29
ANG gagong 'yon, bumaba lang papunta sa sala na parang walang nangyari tapos ito ako pulang-pula na parang nakalunok ng isang daang sili.
Argh! Putchangina lang talaga!
Napahilot naman ako sa sintido ko at saka kinalma ko muna ang sarili ko bago ko napagdesisyonan na bumaba na rin.
Wala naman akong makukuha na pera pag nagpapa-apekta lamang ako sa kaniyang nga galaw na pang hokage at pang kazekage, at saka isa pa pake-alam ko naman sa lalaking 'yon?
Argh! Nakakainis na talaga, pagma-alala ko naman ang kaniyang mukha parang gusto ko tuloy siyang ibalibag, tadyakan, sipain at saka pahirapan!
Kiss me, huh? Kapal talaga ng fucking face ng isang 'yon at mas lalong makapal ang mukha ko dahil hindi ko man lang nilakasan ang pagtulak sa kaniya.
'Yung tipong sobrang lakas mababali na ang kaniyang mga kamay! Putchangina, mabuti nalang at agad itong bumitaw sa paghalik no'ng tinulak ko siya.
Phew! That was so close. Kung hindi it
CHAPTER 30LAST DAY na ngayon kaya napagpasyahan nalang namin na magbonding kami kasama sina Mama at saka si Papa, pero syempre dito lamang sa bahay dahil hindi pa naman makakalabas si Papa sa bahay kasi mahina pa ang katawan nito."Ma, lalabas muna ako bibili lang ako ng mga ingredients sa grocery."Pagpapaalam ko sa kaniya at tumango naman ito bilang pagsang-ayon."Okay, isasama mo rin si Xiewez para may kasama ka."Nakangiting sabi ni Mama na ikinabuntong-hininga ko naman."Naku, 'wag na Ma, baka nakakaabala na ako sa kaniya, isa pa kaya ko naman na pumunta sa grocery na walang kasama e."Sabi ko rito na mahina niya namang ikinatawa.Nakangiting hinaplos niya ang buhok ko, "I know pero kailangan talagang kasama mo si Xiewez baka kung ano ang mangyari doon sa'yo."Kung alam mo lang talaga, Ma.Tumingin ito kay Xiewez at saka tinawag niya ito, nagtatakhang lumingon si Xiewez kay Mama at saka may parang pinindot siya sa kaniyang wheelchair.
CHAPTER 31THIS is it, babalik na kami ngayon sa manila mga alas onse ng umaga. Si Thren naman ay palaging nakayakap sa'kin na para bang sinasabi nito na 'wag nalang akong bumalik sa manila.Nakabaon ang mukha nito sa leeg ko kaya alam ko na umiiyak na siya dahil medyo nabasa na ng kaniyang luha ang leeg ko.Hinaplos ko naman ang kaniyang buhok, "You understand Ate naman 'diba? She needs to work para sa pampagamot ni Papa at para na rin sa tuiton ng pag-aaral mo."Malambing na sabi ko rito na ikina-iling naman niya."Ako nalang ang magtatrabaho, dito ka nalang po, 'wag ka na pong umalis."Naiiyak na sabi nito at panay hikbi niya.Bumuntong-hininga naman ako, "Bunso, paano nalang si Papa at saka si Mama? Don't worry bunso, bibisita ako dito every month, deal?"Nag-angat naman ito ng tingin at saka pinunasan niya ang kaniyang luha, "Every month? Hindi ba masyado iyong matagal?"Ngumuso naman ako, "How about this, magpapaalam muna ako kay ma'am n
CHAPTER 32NAKAUPO na kami dito sa kulay pula na sofa sa loob ng barkong sinasakyan namin. Mabuti lang talaga at walang bagyo at ulan ang dumating."Are you tired?"Tanong sa'kin ni Xiewez na ikina-iling ko naman."Do you miss them?"Tanong ulit nito sa'kin na ikinatango ko naman.Si Deimos naman ay may earphone na nakasaksak sa kaniyang tenga at busy ito sa paglalaro ng game sa kaniyang phone.Tumingin muli ako sa direksyon ni Xiewez," Ikaw ba? Are you tired? Do you also miss them?"Balik tanong na sabi ko rito sa kaniya.Magkaharap kasi kami, magkatabi naman sila ni Deimos."No, i'm not tired and also yeah I already missed them."Mahinang sabi nito na ikinatango ko naman."Ang bilis lang talaga ng araw at saka ng oras."Sabi ko rito ns ikinatango naman niya bilang pagsang-ayon."Anyways, gusto ko na sa pagbalik na'tin sa probinsiya na kinalalakihan mo ay matawag na kitang akin."Seryosong sabi nito na ikinalunok ko na sa sobrang bili
CHAPTER 33NAKARATING na rin kami sa aming destinasyon, 'yon ay ang mansiyon ng pamilyang Western. Kinuha ko na ang bag ko na nasa loob ng bus, mabuti nalang at may ni-rentahan si Ma'am na driver na kukuha sa'min sa port.Tinulungan naman ni Deimos si Xiewez na makaupo sa kaniyang wheelchair. Tumalikod na ako at saka naunang naglakad papasok sa mansiyon nila.Naabutan ko naman si Ma'am na nakasandal sa pinto habang may ngite na sumilay sa kaniyang mapupulang labi. Nang makita niya ako ay agad siyang tumakbo papalapit sa'kin saka niya ako niyakap nang sobrang higpit."I miss you."Nakangiting sabi nito na ikinangite ko naman."Namiss ko rin kayo, Ma'am."Nakangiting sabi ko sa kaniya, tumingin naman ang gawi nito sa kay Xiewez."Kumusta naman ang anak ko doon? Nakikisalamuha ba siya sa kapwa niya tao?"Natatawang tanong nito na mahina ko rin namang ikinatawa."Oo naman, actually close na nga sila ng kapatid ko e. Alam mo ma'am, noong una ayaw na
CHAPTER 34TUMINGIN naman ito mismo sa aking mga mata, "Yes."Kumunot naman ang noo ko sa kaniyang sinabi, "Why did you lie? and what did you lie about?"Takhang tanong ko sa kaniya na ikina-iwas naman nito ng tingin."Uhmm... remember the chocolates?"Nahihiyang tanong nito at napakamot pa ito sa kaniyang sariling batok na ikinakunot ko naman."Yeah... what about it?"Takhang tanong ko sa kaniya."Uhmm.. I was the one who—""Nagpabili siya sa'kin ng mga chocolates dahil napag-alaman nito na mahilig ka daw sa chocolates sa'kin kaya talagang inutusan pa niya akong bilhan ka ng chocolates gamit ang kaniyang sariling pera, at talagang 'yong mamahaling chocolate ang binili niya sa'yo kasi daw special ka kaya dapat special din ang chocolate na bibilhin niya para sa'yo. Biniro ko pa nga siya na rebisco nalang ang bibilhin niya kasi nakita ko sa advertise na may pasobra daw 'yon dahil special ka pero ayon nagalit siya."Natatawang pagkukwento ni Ma'am na iki
CHAPTER 35HINDI parin ako makapaniwala sa mga nangyayari kahapon. Did I just really agreed to be his? And he's mine? So what are we now? Lover?Argh! Dahil sa mga tanong na bumagabag sa'kin, hindi maayos ang tulog ko.Halos nagpagulong-gulong lamang ako sa kama at saka hindi ako makakatulog sa kakaisip kung ano na ang susunod na mangyayari.He's my Invalid Lover, huh?Matamlay akong lumabas sa kwarto at saka agad na nagtungo sa kusina para magluto ng pagkain. Nang matapos na akong magluto ng pang-agahan namin ay tinawag ko na sila.Si Ma'am at saka si Deimos lang ang nasa hapagkainan kaya nagtatakha ako kung bakit hindi pa lumabas sa lungga ang señorito. Tss."Naku, puntahan mo muna ang anak ko sa kwarto niya, ayaw pa niyang gumising."Nakangising sabi ni Ma'am na ikinabuntong-hininga ko naman.Masyadong supprotive 'to si Mother-In-law ah.Wala na akong ibang magawa kun'di ang puntahan siya sa kaniyang kwarto, kinatok
CHAPTER 36HINDI namin sinabihan si Ma'am sa nangyari kanina dahil alam kung mag-alala pa ito, at mas lalong mahihimatay ito pagmakita nito ang bahid na dugo ng kaniyang anak.Nasa hapagkainan pa rin si Ma'am, nakayuko ito na para bang hindi na nito alam ang kaniyang susunod na gawin.Kami naman ni Deimos ay nagpaplano kung paano namin lulutasin ang problemang 'to.Maski ako nag-alala na, dahil hindi ito makakalaban ng hand-to-hand kasi ni mismo pag-upo nito nang hindi naka-wheelchair ay kailangan pang isa o dalawang tao ang tutulong sa kaniya e.Tiyak na masasaktan iyon paghindi namin binilisan sa pag-isip ng paraan kung paano namin sasalakayin ang mga murderer na 'yon na hindi kami mamamatay.Natatakot rin ako para sa sarili ko at para sa kaniya, isang mamatay tao ang haharapin namin tapos dalawa lang kami.Kahit na mag-isa lang 'yon, alam kung bihasa na iyon sa pagpatay ng tao nang hindi nag-aalinlangan."Paano na 'to?"Kinakabahang
CHAPTER 37XIEWEZ's POVNAKANGITI akong bumangon sa kama dahil sa nangyari kahapon. We are already lovers. Finally, worth it lahat ng mga paghihintay ko, at mas lalong worth it lahat ang pagbabara ko sa kaniya.I didn't actually expected that this day would come, like I can already claim her as mine. I'm so proud and lucky to have her in my life.I was about to stand when I hear some stratches behind my curtain, without hesitation, I opened it.I hissed when the dagger hit my arm, I can't help but to curse when I saw him.The one I loath and the one who killed my father. He may changed his figured, his face but the devil smile of his lips are still the same.That's the same smile when he killed my father, the same smile that he broke my knee.I clinched my fists and I gritted my teeth. I wanted to punch him, to curse him, to kill him... but if I kill him, it's like I'm also a monster like him.Akmang isasarado ko na sana ang bint
EPILOGUEI AM driving papuntang Sweet Lethal Cafe para bugbogin ang pinsan kung tanginang gago. Walang hiya ang isang yun, sinaktan niya ang pinakamamahal na kapatid ng babaeng future wife ko.Ipinark ko ang kotse ko at saka naka-sunglasses na lumabas, kahit na gabi ay naka-sunglasses ako. Who cares? I love this new style of me.Inis naman akong pumunta sa direksiyon niya pero ang gago, natuto pang tumawa. Mas lalo akong nagalit.So, it is true that he really cheated on her. He cheated my future wife's sister? He doesn't even mind if he hurt someone.And seeing him like this makes me want to smack his head. Pumunta ako sa direksiyon niya at saka umupo sa kabilang upuan kaharap niya.Walang emosyon ko siyang tiningnan."Why did you hurt her?"Ngumiwi naman ito at saka naging malungkot ang expression nito. "Because I have to dahil baka mapapahamak siya lalong lalo na't pinagbantaan ako ng babaeng yun, hindi ko alam na kasapi pala siya sa isang
NAKARATING na sila Vien, Yung ex niya na torpe at saka si Ryuu. Lumapit naman si Ryuu sakin at saka niyakap ako."Damn. I miss you so much."Malambing na sabi niya akmang hahalikan niya sana ako ng hinila siya ni Papa palayo sakin na ikinatawa ko naman."Ikaw ba ang boyfriend nitong anak ko?"Striktong sabi ni Papa sa kaniya at tumango naman ito."Yes. I am."Kampanteng sagot ni Ryuu sa kaniya."Hiwalayan mo siya."Sabi ni Papa na ikinaawang ng mga bibig namin sa sinabi nito."I can't, Sir. I love your daughter so much, alam kung masyadong maaga pero dahil si Pag-ibig ang kalaban namin, mapapaaga talaga. There's no time, no age, no year limit when it talks about love. I love your daugther so much, I'm willing do anything just to prove to you that I really love her. If you want to know how much I love her, listen to my heartbeat dahil siya lamang ang kayang patibokin ng ganito kalakas ang puso ko."Seryosong sabi niya sa Papa ko at saka tiningnan niya naman s
NAGPAALAM na ako kina Ryuu. Nasa loob na ako ng eroplano habang ang tingin ko ay nasa himapapawid at nakasaksak ng earphone ang tenga ko.Namimiss ko kaagad sila lalong lalo na si Ryuu. Ilang araw kaya ako doon sa Paris? Makakauwi ba ako kaagad? Ano bang problema nila Mama?Bakit pinauwi agad nila ako sa Paris agad-agad? Bakit naramdaman ko na may tinatago sila sakin?NAPAMULAT ang mga mata ko ng makalapag na ang eroplano. Bumaba na ako sa eroplano kasama ang mga bagahe ko. Hinahanap ko kung nasaan sina Mama at si Papa.Napangite naman ako ng makita ko sila na kumakaway papunta sakin. Lumapit naman ako sa kanila at niyakap sila."I miss you two."Masayang sabi ko na ikinatawa naman nito."I miss you too."Sabay na sabi nilang dalawa.Si Papa ang bumuhat ng bagahe ko, hindi naman ito mabigat. Sumakay na kami sa sasakyan na pagmamay-ari namin."So, how's your trip?"Tanong sakin ni Mama."It's fine."Tipid kung sabi."So how's yo
NASA isang restaurang kami ngayon kasama ang ex nitong si Vien. Yung gagong lalaking gusto kung kidnappin pero iba ang nakidnapped ko. Yung nakidnapped ko ay ang pinsan niya."So, how's life?"Natatawang tanong ng gagong ex niya, tinaliman ko naman siya ng tingin."Wag mo kaming ma how's life dahil baka hindi ako makapagpigil na isaksak ko ang tinidor na hawak ko sa lalamunan mo."Pagbabanta ko naman sa kaniya at mahina itong natawa."Kumusta ang pangkidnapped sa pinsan ko?"Pang-aasar niya na ikinainis ko.Tiningnan ko naman si Vien na walang imik. "Hoy Vien, ilayo mo sakin ang gagong yan dahil baka mapatay ko siya." Inis na sabi ko at mahina naman itong natawa."Sus. Manahimik ka na nga, Ate. Pansinin mo yang katabi mo, kanina pa yan naghihintay na mapansin mo."Pang-aasar niya sakin na ikinairap ko naman."Tss. Manahimik ka nga rin, magpansinan kayo ng ex mo."Pang-aasar ko sa kaniya na ikinatawa naman niya."Sus.. Friends na kami."Nakangiting
TAKHA niya naman akong tiningnan na para bang hindi siya makapaniwala sa naging tanong ko."Seriously? Hindi mo alam kung sino ang nagpalaya sa mga bata?"Gulat na sabi niya.I looked at her flatly. "Magtatanong ba ako kung alam ko ang sagot?"Umirap naman ito at saka tinuro si Ryuu na nakapamulsa habang nakatingin sakin. "He is."Kumunot naman ang mga noo ko dahil sa sinabi niya. "Please explain it to me."Naguguluhang sabi ko sa kaniya."Well, ganito kasi yun.. Ryuu was the one who pretend to be their alliance but the truth is he is just a spy. Yes, he is also part of our organization, He is Ryuu Xevier Saito, my cousin."Nakangiting sabi niya na ikinalaglag panga ko."Your what!??"Gulat na pasigaw kung sabi sa kaniya.She smiled sweetly. "He's my cousin."Napanganga ulit ako sa sinabi niya. I can't believe it like what the hell is going on? That explain why kung bakit medyo pareho sila ng shape sa mukha at sak parehong singkit.W
NAPABALIKAWALAS ako ng may tumawag sakin, dali dali ko 'tong sinagot."Yes?" Sabi ko sa kabilang linya."Agent Deadly we need you."Malamig na sabi ng nasa kabilang linya na ikinaseryoso ko naman."Okay. What do you want me to do?"Walang emosyong tanong ko sa kaniya."I need you to send me the coordinates. The killers are alreasy moving, they are torturing the innocent children for money and ransom. That's why I wanted you to tract them down, I will send you the other agents who are capable of handling this situations."Malamig na sabi niya at saka pinatay ang tawag.Napakuyom naman ako sa aking sariling kamao. Those shitting killers are alreasy making their moves.They hurt the innocent one. Hinding-hindi ko 'to mapapalagpas. I opened my high tech computer, I press something in it at saka I tried to located those bastards.Napangiti naman ako ng makita ko kung asan sila ngayon. I really love this high tech of mine. Kaya nitong mang-trac
MAG-iisang linggo na kaming nandito sa mansiyon, kanina pa tawag ng tawag si Vien na papauwiin na niya ako kasi namiss niya daw ako.Ano bang nasaisip ng isang galung-gong na 'to?Lumabas ako at saka humiga sa may bermuda na damohan at saka nag-iisip.Naramdaman ko naman ang presensiya niya pero hindi ko naman 'to pinansin."Hey.... Do you really badly want to go home?"Mahinang sabi niya pero nararamdaman ko naman ang pagtutol nito."Yeah. Besides, namimiss ko na rin ang kapatid ko. You can also visit me in our house if you want to."I straighforwardly said to him.Nag-iwas naman ito ng tingin. "Okay then. Let's get you home, today."Kumunot naman ako noo ko at saka tiningnan siya. "Why are you sound dissappointed?"Ngumuso naman ito. "It sounds like you don't want me by your side that's why you badly wanted to go home."Umirap naman ako saka niyakap siya. "It's not like that. I love being with you because I feel safe pero hindi n
NAPANGITE naman ako ng yumakap siya sakin na para bang nanlalambing ito. Inilagay niya ang kaniyang baba sa aking balikat habang ang kaniyang mga kamay ay nakayapos sakin."May problema ka ba?"Tanong ko sa kaniya at agad naman itong umiling na ikinangite ko naman."Nagpapalambing lang ako sayo."Sabi niya na mahinang ikinatawa ko."Tss. Ikaw talaga. By the way, bakit nandito parin tayo sa mansion ko?"Bumitaw naman ito sa yakap at saka nakangising tiningnan ako. "Kasi kinidnapped kita."Umirap naman ako."Tch. Ako nga yung nangidnapped sayo e."Mahina itong natawa at saka pinisil ang ilong ko. "This time ako naman ang kikidnapped sayo.""Sus.. Kung ano ano pa ang sinabi, hindi mo naman ako kailangang kidnappin e.""Ganun ba.""Yeah.""By the way, balik na tayo sa bahay ko at sa bahay mo."Sabi ko na ikinalukot ng kaniyang mukha."Why? Hindi ka ba masaya kasama ako?"Malamig na sabi niya kaya mahinang sinampal ko ang kaniy
INIS akong bumangon sa higaan dahil sumasakit parin ang hita ko. Bumaba ako para hanapin si Vien.Nang makababa na ako ay napahinto ako sa pagkilos ng masilayan ko muli ang kaniyang mukha.Ano ang ginagawa niya dito?"What are you doing here?"Tanong ko kay Ryuu, napatingin naman ito sakin."I'm here to visit you."Tipid nitong sabi na ikinataas ng kilay ko."I'm fine.""Tss... yan ba ang okay sayo? E, halos hindi ka na nga makalakad e."Sabi niya at iningusan ko naman ito."Tss.. okay na nga ako e, kaya na nga kitang ibalibag diyan!"Inis na sabi ko na ikinatawa naman ng mahina.Lumapit siya sa direksyon ko at saka hinapit niya ang bewang ko. Napatigil kami ng may tumikhim.Tinaasan ko siya ng kilay. "May sakit ka ba, Vien?"Ngumise naman ito." Oo, sumasakit na ang ngipin ko dahil sa katamisan niyong dalawa."Umirap naman ako sa kaniya."Inalalayan lang niya ako."May pang-aasar ang sumilay sa kaniyang l