Pinuwersa ni Elaine na bawiin ang tingin kay Tan. Ayaw niya, pero kusang lumanding ang kanyang mga mata kay Janine na nanatili sa kinauupuan. Kinuha nito ang water goblet sa mesa at dahan-dahang uminom doon.
Elaine flinched nang maramdaman ang pagpisil ni Marco sa kanyang balikat. She raised her eyes at him. Nagbaba ito ng tingin. Tumiim ang mga bagang nang makitang nagkikislapan sa luha ang mga mata niya.
She swallowed the imaginary lump in her throat. Bago pa tumulo ang mga luha, mabilis siyang iginiya ni Marco palabas ng pinto.
Sa huling pagkakataon, nilingon niya si Tan. Nakatingin ito sa kanila, ang emosyon sa mga mata nito, dahil nanlalabo ang kanyang mga mata sa luha—hindi niya mabasa.
Mariing kagat ang labi, nanginginig ang baba niya sa pagpipigil ng emosyon. Gusto niyang umiyak pero parang napipigil iyon ng mahigpit na hawak ni Marco.
Habang naglalakad palabas ng restaurant, hiniling ni Elaine na sana humabol si Tan. Sana kunin nito
Bumungadsa harap ni Marco ang tiyuhin na si Tito Ralph pagkabukas na pagkabukas niya sa front door. Nakahalukipkip ang may-edad nang lalaki habang nakatingin sa kanya na parang inaasahan na nitong siya nga ang iluluwa ng pinto.“Napapadalas ang pag-uwi mo nang late, Marco. Dumaan ako sa presinto, ang sabi, kanina ka pang alas-singko umalis. Alas-dose na, ngayon ka pa lang nakauwi.”Hinubad niya ang suot na sapatos at inilagay iyon sa shoe rack malapit sa pinto.“Nakipagkita ka na naman sa kanya?”Kahit hindi itanong, alam niyang si Elaine ang tinutukoy nito. Tumuwid siya sa pagkakatayo. “Kumain lang kami sa labas, ‘To.”“Hindi ka naman umaasang…”Ngumiti siya. “Maliligo lang ako, ‘To. Nangangamoy na ‘ko.”Napailing na sinundan ni Tito Ralph ang paghakbang niya papunta sa kuwarto.Nang makapasok sa kuwarto, naupo si Marco sa gilid ng kama.
Elaine’s head was spinning. Her eyes were begging him to spare her but the man didn’t even flinch a little.Then the elevator door opened.Awtomatikong napahawak siya sa leeg nang pakawalan ng lalaki. She gasped for air. Walang lakas ang mga tuhod na napaupo siya sa sahig. Dinadalahit ng ubo.Tumalungko ang lalaki sa tabi niya. “This is the price you need to pay for being alive, Elaine.”She was slowly drifting off pero narinig niya ang sinabi nito. In a blink of an eye, she saw flashes of images and noises burst through.“This is the price you need to pay for turning your back on your father, Elaine!”“Mamatay ka na! Mamatay ka na!”Elaine went still. Her whole body trembled in fear. Ang takot na gumagapang sa dibdib niya, hindi niya alam kung saan nanggagaling. O kung kailan titigil.August 18, 2017QuezonCity, Philippin
Mabilisna iniharang ni Tan ang kanang kamay sa pagitan ng pinto ng elevator para pigilin iyon sa pagsasara. Nang muli iyong bumukas, tumambad sa kanya si Elaine na nakasalampak ng upo sa loob—naghahabol ng hininga.“Elaine…”Kahit tila trapped sa sariling mundo, tumingin ito sa kanya. Her troubled and alert gaze darted at him. Bagaman tila tagos-tagusan ang alertong tingin, nakaguhit sa mga mata ni Elaine ang emosyong kapareho ng nakita niya sa mga mata nito sa Benguet.Takot.Na para bang may isang taong aatake o umatake rito. His throat tightened.“Stay with me, Elaine. Those flashbacks weren’t real. You can get through it,” he said. His voice calm and soothing.Tumulo ang luha sa mga mata ni Elaine.Napasunod ang tingin niya sa kamay nito nang humawak ito sa leeg. Hindi nakaligtas sa kanyang mga mata ang mga daliring nag-iwan ng marka sa makinis at maputi nitong balat. As if s
Bago pa lumakad si Elaine papasok sa loob ng private room, titig na titig na si Tan dito. Pinigil niya pero kusang sumusunod ang tingin niya sa bawat hakbang nito palapit sa kanya.Gusto niyang kumilos, salubungin ito, abutin. Pero alam niyang imposible at hindi na puwede kaya wala siyang magawa kundi manatili sa pagkakaupo pasandal sa headboard ng kama at hintaying tuluyan itong makalapit sa kanya.His eyes were fixed on her. Ni hindi na niya napansin kung kailan tumayo si Janine. O kung nagpaalam man lang ba ito bago lumabas para tuluyan silang iwan.Elaine was staring back at him. Nang tumigil ito sa gitna ng kuwarto—isang dipa ang layo sa kanya, sinuyod siya nito ng mabilis na tingin. Bumaba ang tingin nito sa mga paa niyang nababalutan pa ng cast.Hindi ito nagulat sa nakita. Siguradong nabalitaan na nito ang tungkol sa bone fracture niya. Mas may rason na ngayon ang babaeng pinakamamahal na iwan siya.
PresentItinulos si Marco sa kinatatayuan habang nakamata sa pares na nasa loob ng elevator. Narinig niya ang lahat. He was present few seconds mula nang pasukin ni Tan ang asawa sa loob ng elevator.Ilang araw nang nakapatay ang cell phone ni Elaine kaya sinubukan niya itong kontakin sa tulong ni Anne. It was him who thought of pranking her para lumabas ito mula sa pinagtataguan. Successful siya, ang fail lang ay iyong hindi niya nagawang iligtas ito sa kung sinumang nanakit dito kanina.But whoever that son-of-a-bitch was, sisiguruhin niyang magbabayad.Kumurap si Marco nang makitang bumuka ang nangangatal na mga labi ni Elaine.“K-kailangan ko ng pera…” sabi nito sa mahina at puno ng takot na boses. “Para hindi niya ‘ko saktan. Para hindi niya kami saktan. Kasalanan ko. Ang baby namin ni Tan, hindi niya puwedeng saktan…”Naikuyom ni Marco ang mga kamay. Naninikip ang
Nagsasalansan ng files sa drawer si Sandra nang bumukas ang pinto ng kanyang opisina.“Maaga akong uuwi, Heiddie. Please cancel all my meetings at i-reschedule mo sa susunod na araw.”Pinagpag niya ang kamay. Kumuha uli ng files na isasama sa mga naka-pile na dokumento sa desk.“Doc…”“Why?” she asked.Natigilan si Sandra nang mag-angat ng tingin at makitang bukod sa nurse, isang lalaking ngayon lang nakita nang personal pero kilalang-kilala ang nakatayo sa bungad ng pinto.Walapanglakas ng loob si Elaine na bumalik at humarap uli kay Tan pero natagpuan niya ang sariling ipina-park ang kotse sa tapat ng inuupahan nilang bahay sa Makati.Wala siya sa sarili. Hindi mawala sa isip niya ang huling sinabi ni Janine kanina. Sigurado siyang may alam ito tungkol sa nakaraan niya. At hindi pa nito iyon sinasabi kay Tan.Sa dami ng inililihim sa
Matapos tanggapin ng doktor ang pakikipagkamay niya, naupo si Tan sa silyang iminuwestra nito. Base sa reaksiyon nito kanina pagkakita sa kanya, mas naniniwala siya na kilala na siya nito hindi pa man siya nagpapakilala. Ang katotohanang iyon ang higit na nagpapakaba sa kanya.Hindi napigilan ni Tan ang sarili kahit gusto niyang pagbigyan ang hiling ni Elaine na layuan muna ito at iwang mag-isa. Sinundan pa rin niya ito. Pinapatay siya ng pag-aalala, lalo at nakita niyang nangangatal pa rin ito nang talikuran siya kanina.Habang nakabuntot sa kotse nito, he saw with his own eyes how she recklessly drove her car na parang wala nang bukas.Nag-alis siya ng bara sa lalamunan nang maupo sa swivel chair ang doktor. Marami siyang tanong pero hindi niya alam kung alin sa mga iyon ang uunahin. May pakiramdam siya na kahit alin ang mapili, masakit pa rin ang isasagot nito.Bukod sa anxiety, may iba pa bang sakit ang asawa na hindi niya alam? Kung wala, pagkatapos
August 30, 2017The next thing Elaine knew ay ang marahas na paghablot ng lalaki sa suot niyang blusa. Dinig niya ang ingay ng tumalsik na mga butones sa sahig. Marahas niyang nahigit ang hininga. Gusto niyang manlaban, manapak, manulak, pero hanggang sa mga sandaling iyon, nananatiling walang kuwenta ang pilit niyang inaamot na lakas. Ni hindi matinag ang lalaking kumubabaw na sa kanya sa ginagawa niyang pagtulak.At nang tuluyang nairita sa ginagawa niyang pag-iyak at pagpiglas, lumanding ang nakakuyom nitong kamay sa kanyang sikmura. Pakiramdam niya ay saglit siyang naputulan ng hininga.“Stop resisting, bitch! This is what you get for turning your back on your father!” singhal nito. Gigil na hinablot ang buhok niya mula sa likod. Ang nananakit na anit, hindi na ininda ni Elaine. Mas iniinda niya ang sakit na gawa ng suntok nito at ang katotohanang binanggit nito.T
One and a half year laterKakaligo lang ni Tan, bagaman nakabihis na ng pantulog, nakapatong pa sa ulo niya ang tuwalyang ginamit na pantuyo sa kanyang buhok nang lumabas siya ng banyo. Tinapunan niya ng sulyap ang orasan. Alas-otso ng gabi. He went home on time as usual. Nadatnan niyang nakikipaglaro si Elaine sa kambal nina Sean and Thera kanina. They ate dinner together kasama ang mag-asawa.Matapos kumain, nag-umpisang mag tantrums si Jassy Mikaela pero agad nanahimik nang kargahin at aliwin ni Elaine. They decided to bring her to their room habang si Lucah Gabrielle ay sa guest room dinala nina Thera at Sean para patulugin. It was the second time Sean’s family visited them at magpapaumaga doon.May importanteng meeting si Sean at hindi nito gustong iwan ang mag-anak sa villa. Hanggang ngayon, binabawi pa rin ng dalawa ang mga panahong nasayang na hindi magkasama. Tan was genuinely happy for them.
Two HeartsNilinga ni Tan si Elaine na humihingal na itinukod ang kamay sa katawan ng nakatayong puno na nalampasan niya kanina. Ngumiti siya nang mapasulyap ito sa kanya. Kumaway ito at sinenyasan siyang mauna na. Pero sa halip na sundin ang utos ni Elaine, binalikan niya ito. Kinuha niya sa side pocket ng bag niya ang baon na insulated water bottle, binuksan iyon at iniabot dito. Kinuha niya ang backpack sa likod nito. Gustong magprotesta ni Elaine pero wala itong lakas na gawin iyon. Alam niyang hindi iyon mabigat dahil siniguro niyang first aid kit, one hundred ml mineral water at ilang crackers lang ang laman ng bag bago sila mag-umpisang umakyat kanina.Tan hired a guide and porter to carry their bags and tents for them. Maraming dala si Elaine. Mula sa ready-to-eat food hanggang sa mga gagamitin sa pagtulog. Habang siya, survival kit at first aid kit lang ang dala bukod sa damit na sakto lang sa dalaw
Handcuffed(Continuation of Chapter Thirty-three)Hindi hinihiwalayan ng tingin ni Tan si Marco mula nang lumapit ito sa bar counter para um-order ng alak at kahit hanggang noong lumapit ito sa pandalawahang mesa na inookupa niya. Bumuntong-hininga siya nang mag-umpisa na ang pulis na magsalin ng alak sa dalawang basong isinilbi ng waiter slash bartender kanina.Gusto niyang tanggihan ang alok ng lalaki na sumakay sa kotse nito pero bukod sa naiwan niya ang sasakyan sa mansiyon ng mga Crisostomo nang damputin siya ng mga pulis kanina, gusto rin niyang marinig direkta sa bibig ng pulis kung ano ang totoong intensiyon nito sa pakikipaglapit sa kanyang asawa.Nasa The Hub sila, si Marco ang pumili ng lugar na pinagtakhan niya. Pandalawahan at nasa sulok ang mesang inokupa nilanang makapasok. It was Tuesday at halos walang tao sa loob ng bar.“I’m treating you
Ramdam ni Elaine ang bahagyang paninikip ng dibdib habang magkahinang pa rin ang mga mata nila ni Marco. She didn’t want to lose a friend pero ayaw niyang paulit-ulit itong masaktan dahil sa kanya. Ang pag-aalala at takot na nahimigan niya sa boses nito kanina, alam niyang hindi pag-aalala ng isang lalaki sa isang kaibigan lang. Hindi siya tanga para hindi iyon maramdaman. At hindi siya selfish para patuloy itong paasahin at saktan. Marco was a good person. He deserved someone who would love him wholeheartedly.Elaine swallowed the imaginary lump in her throat nang bahagyang ngumiti at tuluyang magbuka ng bibig si Marco.“Kapag nakikita kitang malungkot, kapag alam kong mabigat ang dala-dala mo, kapag umiiyak at nasasaktan ka pero pilit mong itinatago… Kapag tumatawa ka at alam kong hindi iyon totoo kundi pakitang tao lang… iyon ‘yong mga pagkakataong gustong-gusto kong agawin ka sa asawa mo. Pero sa bawat mga pagkakataong iyon, para ako
But the broken smile started to change into a mischievous grin. Kasabay ng sinadyang pagtigas ng ekspresyon sa mukha, dumukwang nang bahagya si Elaine para pagpantayin ang mukha nila ni Mrs. Crisostomo.“Bakit ho hindi? Kung sasamahan at bibisitahin ninyo ako araw-araw uli?” anas niya, sa mahinang boses pero alam niyang sapat para marinig nito.Suminghap si Mrs. Crisostomo. She went literally still na pakiramdam niya, iingit ang leeg nito kung babaling sa kanya.Tumuwid si Elaine sa pagkakatayo. Guilt crept into her heart nang makita ang bahagya nitong panginginig. But Mrs. Crisostomo needed to taste a doze of her own medicine.Mental health problem was not a character failure kagaya ng gusto nitong ipahiwatig. Sandra kept telling her that at ilang beses din niya iyong sinubukang ipasok sa isip. She was glad she was able to voice it out now, hindi kagaya dati na takot siyang aminin ang sakit kahit sa sarili.Perhaps she was a little dif
Nagising si Elaine dahil sa tumatagos na sinag ng araw sa kuwarto ni Tan. Namilog ang mga mata niya nang ma-realize kung anong oras na. It was past nine in the morning, said the clock that was hanging on Tan’s bedroom wall.Ang orihinal na plano ay maaga siyang gigising para ipaghanda si Tan ng almusal. Pero ang akmang pagbangon, nahinto nang maramdaman ang malaking kamay ni Tan na nakayapos hanggang sa kanyang balikat.Tiningala niya si Tan na natutulog pa rin. She took few deep breaths to calm the beating of her heart. This was her favorite sleeping position. Nakaunan siya sa dibdib ni Tan at malinaw na naririnig ang tibok ng puso nito.Sa loob ng mahabang panahon, kagabi lang uli siya totoong nakaramdam ng kapayapaan, ng seguridad, ng pagmamahal. She fell asleep fast and slept easy on his arms. Pagkatapos ng mga bangungot na dumaan at sumubok nang husto sa buhay nila ni Tan, pakiramdam niya ay kagabi lang siya nagising nang tuluyan.Maingat, kuma
Pinakatitigan ni Elaine ang repleksiyon sa salamin. She was glowing, hindi halatang kabado at nag-aalala habang ipinaparada ang kotse sa loob ng bahay na inuupahan nila. Puwede niyang tawagan si Tan para sabihing uuwi siya pero mas pinili niyang maghintay na lang doon.Marami siyang kailangang sabihin at ipaliwanag sa asawa. Sandra called. Inamin na nito ang lahat kay Tan. Though the clever doctor laughed in the end saying na wala siyang karapatang mag-file ng reklamo dahil immediate family member niya ang pinagsabihan nito.Elaine was thankful though. Parang may mabigat na bagay na naalis mula sa pagkakadagan niyon sa kanyang dibdib. No matter how hard she tried to work up her courage, hindi niyamagagawang aminin kay Tan ang lahat kung hindi sa tulong ni Sandra.Palaging sumisingit ang takot na baka hindi siya tanggapin ng lalaki. Baka iwan siya ng mga taong mahal niya dahil hindi siya katanggap-tanggap—dahil may kulang at may hindi buo sa kan
“Ma’am…”Dumilat si Elaine. Tumambad sa kanya si Anne na alanganin ang ngiti. Iginala niya ang tingin sa paligid. Wala siya sa inuupahang bahay ni Tan kundi nasa loob ng Ainsdale. Wala si Tan kagaya ng inaasahan. Ang akala niyang totoo kanina, panaginip lang pala.“Nagdadalawang-isip ako kung gigisingin ka but your phone keeps ringing. Baka importante.”Kumilos siya. Hinagilap ang cell phone sa handbag.“Sorry, I must have dozed off. Anong oras na?” tanong niya habang kinakalkal ang bag.“I must have dozed off.”Elaine was surprised to hear herself say that. Ni minsan ay hindi pa siya nakaramdam ng antok sa oras ng trabaho.“Almost closing time na, Ma’am. Seven o’clock.”Halos kalahating oras siyang nakatulog. Halos walong oras na siyang naghihintay kay Tan. Ang sabi ni Drew, tiyak na yayayain siya ng asawa na kumain sa labas. Pero bak
Kung ilang metro o minuto ang nilakad ni Elaine habang tahimik siyang nakasunod sa kabilang bahagi ng daan, Tan did not mind checking. Ang alam niya, bukod sa halo-halo ang emosyon sa kanyang dibdib, hindi niya maalis ni minsan dito ang tingin.Banayad na inililipad ng hangin ang nakalugay nitong buhok, ang laylayan ng suot na blusa na sumasabay sa bawat hakbang nito. Just like before, everything she wore fit perfectly to her slender body. The same body he’d adored and worshipped.Tan came to a realization that for the last three years, he had never gone an entire day without longing for her. The yearning was deep and strong it was consuming him. At marahil, sinadya niyang maipagkamali at palitan ang damdaming iyon ng galit.Why was the question that was too painful for Tan to ask. At ang mga sagot sa mga bakit na iyon ang kinatatakutan niyang marinig mula nang magkrus muli ang kanilang mga landas.Bakit siya iniwan ni Elaine? Bakit ang dal