Nakaupo si Hector sa swivel chair, bahagyang iniikot ito pakanan at pakaliwa, bago dahan-dahang nagsalita."Vince, mula nang tawagin mo akong Uncle Hector, bilang Uncle mo, hindi ko pwedeng pabayaan ka. Tatanungin kita, may kinalaman ka ba sa nangyari kay Joana?""Ano ba yang sinasabi mo Uncle? Paano magkakaroon ng kinalaman sa nangyari kay Joana? Hindi ako ang ama ng dinadala ng anak niya. May ebidensya ako para patunayan ito, at maaari kong kanselahin ang kasal anumang oras. Bakit ko naman siya itutulak?" sagot ni Vince nang walang pag-aalinlangan.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Hector. "Sige, isa pang tanong. Alam mo ba kung sino ang tunay na may kasalanan?""Hindi ko alam." Diretsong tumingin si Vince kay Hector. "Uncle Hector, kalalabas lang sa internet na mag-iimbestiga sina Anne at Euleene sa kasong ito, tapos bigla mo akong tinatanong tungkol sa totoong salarin. Gusto mo bang tulungan si Anne na dayain ang imbestigasyon?"Itinaas ni Hector ang kanyang mga mata at matali
Sa puntong iyon, narinig nila ang boses ng bodyguard mula sa labas ng pinto."Boss, wala nang tao sa labas ng pinto! Umalis na tayo ngayon! Limandaang metro na ang layo natin mula sa protektadong lugar!"Lalong namula si Anne. Pinilit niyang itulak ang dibdib ni Hector sa pagtanggi "Hindi, hindi! Nakakahiya! Lumabas na tayo. Kung gagawin ko talaga 'yan dito, paano ko mahaharap ang mga bodyguard ko sa hinaharap?"Yumuko si Hector, hinalikan siya ng palihim, at mahinang tumawa. "Anne, bakit ba ang hilig mong mang-akit? Pati tainga mo, namumula?"Tiningnan siya ni Anne nang masama. "Kasalanan mo 'to lahat! Kung gusto mo palang makipagtalik sa asawa mo! Bakit dito pa sa ospital? Bakit hindi na lang sa ibang kwarto?"Mahinang tumawa si Hector. "Sakto kasi, tapos na ang oras ng trabaho rito, kaya wala nang tao."Walang masabi si Anne, kaya mabilis niyang binuksan ang pinto at lumabas ng silid na iyon, nakayuko siya habang dumaan sa mga bodyguard.Nagulat ang mga bodyguard. "boss, ang b
Natawa na lang si Anne sa kapilyuhan ng kaniyang asawa. [wala na talaga akong masabi sayo Hector! Dinaig mo pa si Joana sa kadramahan!]Napapailing na sabi ng utak ni Anne. Pero para hindi masyadong mapahiya si Vince ay nagkunwaring nagalit si Anne at masamang tumingin kay Hector.Agad namang yumuko si Hector na parang isang maamong tuta at mahinang bumulong, "Misis ko, sorry na! Gagawa na lang ako ng sulat ng paghingi ng tawad pag-uwi natin."Napatawa si Anne sa kanya, at sa kanyang mga mata, makikita ang bahagyang pagtangkilik at pagmamahal."Tama na ‘yan, huwag ka nang magdrama. Umalis na tayo."Habang naglalakad sila palayo, saglit na nilingon ni Hector si Vince, na halatang naiinis, bago hinapit ang balikat ni Anne at sinabi,"Ano bang espesyal sa tatlong taon? Anne, gusto kong makasama ka sa loob ng tatlumpu, animnapu, hanggang pitumpung taon…"Muling pinisil ni Anne ang kanyang braso dahil alam na alam niya ang ibig sabihin ng asawa niya. "Sige na, tumahimik ka na."Habang
Napabuntong-hininga si Mrs.Heidi at saka naguguluhang nagsalita. "Ibig mong sabihin, sinadya mong si Euleen ang gumastos ng lahat?""Oo." Tumango si Anne, "At sa tingin ko, ito rin ang nais mangyari ng direktor ng Women's Federation."Mula nang sinimulan niya ang planong ito, matagal nang nahalata ni Anne na nais ng direktor ng Women's Federation na si Euleen ang maging "tagapag-ligtas ni Joana kahit na ang totoo ay maglilikha ito ng negatibong usap-usapan laban sa kaniya.."Pagkatapos ng lahat, kabilang ito sa usaping pangkababaihan, ngunit isang espesyal na kaso ang tungkol kay Joana, isang uri ito ng kaso na napakahirap lutasin.Kinagabihan, ipinost ni Anne sa kanyang personal na social platform ang kanyang mga tala mula sa library.Ipinaalam niya ang iba't ibang paraan kung paano hinaharap ang mga kaso ng mga taong nawalan ng malay at walang kamag-anak na mag-aalaga sa kanila.Maaaring kumonsulta ang ospital sa mga kamag-anak na nasa bilangguan at ibenta ang mga ari-arian para sa
Malakas ang hangin sa daungan.Awtomatikong itinakip ni Anne ang kanyang makapal na jacket sa kaniyang katawan at tinawagan si Vince."Nandito na ako."Nagbigay si Vince ng numero ng cruise ship: "Anne, sumakay ka na.""Hindi!" Tumanggi si Anne nang matigas. "Vince, may asawa na ako. Hindi ako sasakay bastahan sa kahit na saan. Pwede kitang kausapin dito mismo sa daungan, pero ‘yan na ang hangganan ko."Wala nang nagawa si Vince kundi bumaba ng cruise ship at lumapit kay Anne.Habang naglalakad siya, may drone na palaging nakasunod sa kanya.Naramdaman ni Anne na may kakaiba, pero hindi niya matukoy kung ano iyon.Si Vince, na may bigote at suot ang kanyang jacket at sumbrero, ay lumapit kay Anne na may bakas ng takot sa mukha.Nang makita niya ito sa ganoong kalagayan, parang may kumurot sa puso ni Anne.Dati, si Vince ay isang mataas ang tingin sa sarili at matagumpay na binata sa kanilang mundo. Paano siya nauwi sa ganito?"Anne, masaya ako na pumunta ka." Malungkot na ngumiti si V
Ngunit nag-atubili si Vince bago mahigpit na hinawakan ang braso ni Anne. "Anne, may gustong sumira sa akin doon. Kaya tumakas na tayo. Huwag mo nang alalahanin ang nangyari sa Tondo. Umalis na tayo papuntang ibang bansa."Habang sinasabi niya ito, may matinding sakit sa kanyang mga mata nang tingnan niya ang tiyan ni Anne."Ituturing ko na rin ang batang ito na akin.Anne, maniwala ka sa akin... Noong araw, handa akong isakripisyo ang buhay ko para sa’yo. At totoo ang pagmamahal ko sayo. Wala nang ibang tao sa mundo na magmamahal sa’yo nang higit sa akin. Kaya sumama ka na sa akin!""Vince, kumalma ka." Malakas ang pagkakahawak ni Vince sa braso ni Anne, at nagdulot ito ng sakit sa kaniya. Mas lalong kinilabutan si Anne nang makita ang pagiging desperado at dilim sa mga mata ni Vince.Sa harapan niya ay ang walang katapusang puting dagat.Dahil buntis siya, imposible para sa kanya na tumalon. Wala siyang ibang nagawa kundi subukang pakalmahin si Vince."Vince, maniwala ka sa akin,
Dahan-dahan siyang lumapit kay Anne at bawat hakbang niya ay nagpapalakas ng kaba sa paligid.Ngumiti ng mahina si Anne at mahina niyang sinabi, "nilalamig ako.""Anong nangyari sayo? Nasaktan ka ba?"Hindi nakayanan ni Hector kahit isang segundo pa. Mabilis na nawala ang kanyang malamig na ekspresyon, at agad itong napalitan ng labis na pag-aalala.Bumaba ang tono ng kanyang boses, naging banayad at puno ng lambing.Samantala, nakatulala si Renz sa isang tabi: "...Hah???""‘Yon na ‘yon?"Hindi pinansin ni Hector ang reaksyon ni Renz. Mabilis niyang hinubad ang kanyang makapal na jacket, hinila ang maruming kumot, at ibinalot ito kay Anne.Nang mahila niya ang kumot, napansin ng kanyang mata ang mga patak ng dugo sa sahig, at bigla siyang nanginig."Anne, anong nangyari sa’yo?"Ang boses ni Hector ay punong-puno ng takot-mas matindi pa kaysa sa takot na naramdaman niya noong iniisip niyang baka mawala ito habang papunta pa lang siya rito!Ngumiti si Anne ng mapait at halos wala nang n
Tumingin si Anne sa doktor: "Huwag mo siyang pakinggan. Gawin mo ang lahat para iligtas ang mga anak ko. Hindi na masyado masakit ang tiyan ko ngayon."Napakamot sa sentido ang doktor."Titingnan natin ang aktwal na kondisyon."Pagpasok ni Anne sa operating room, tulala si Hector at parang nakita niya ang multo ni Renz."Ano’ng sinabi ni Anne? Dalawang bata? Tama ba yung narinig ko?""Boss, tama po ang narinig ninyo. Dalawang bata rin ang narinig ko. Binabati kita..."Hindi pa natatapos si Renz sa pagsasalita nang dalawang beses na kumibot ang labi ni Hector, saka siya bumulong"Dalawa agad..."Renz: ..."Hehe~ aba boss, sa totoo lang, may ibang tao nga na tatlo ang anak sa isang pagbubuntis! Minsan nga, may apat o lima pa!"Tiningnan siya ni Hector nang malamig "niloloko mo ba ako?""Oo nga boss" Matigas ang tono ni Renz. "Nakakatuwa diba?""Hindi!"Renz ...Makalipas ang kalahating oras, ipinasok na si Anne sa kanyang regular na kwarto. Agad na pinuntahan siya ni Hector."Sir Hector
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m