Bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig ay nagdadagdag lamang ng bigat sa aking dibdib. Gusto ko siyang suyuin, yakapin, at sabihin sa kanyang naiintindihan ko siya. Pero hindi ko puwedeng gawin iyon. Dahil kung ipipilit namin ang aming sarili sa isang bagay na imposible, kaming dalawa rin ang masasaktan sa huli."Vince, kailangan nating harapin ang realidad. Ito na ako ngayon. Asawa ko ang tiyuhin mo, at magkaka-anak ka na din. Maging masaya ka na lang din sa buhay mo sa piling ni Joana."Mabilis akong lumingon at nagsimulang maglakad palayo. Mas mabuting tapusin na ito ngayon bago pa lumalim ang usapan namin. Pero bago pa ako makalayo, hinarang niya ako, tumayo siya sa harapan ko na para bang handang labanan ang kahit sinong hahadlang sa kanya."langga..."Napapikit ako sa tawag niyang iyon. Noon pa man, siya lang ang tanging nakakatawag sa akin ng ganoon. Noong mga panahong hindi pa komplikado ang lahat. Noong hindi pa kami nasa ganitong sitwasyon.Alam kong hindi siya susuko.Na
HECTOR POVSaglit akong natigilan sa tanong ni Anne. Sa loob ng isang kisapmata, dumaan sa isip ko ang maraming posibilidad, dapat ko bang sabihin sa kanya ang totoo?Kung aaminin ko na matagal ko na siyang gusto, para ko na ring inamin na sinadya kong samantalahin ang pagkakataon noong gabing pareho kaming na-drug…Hindi ko maaaring ipagsapalaran iyon. Ayokong makita siyang lumayo sa akin.Kaya't pinilit kong ngumiti at pilit na pinapanatiling maging mahinahon. "Bakit mo naman biglang naitanong yan?" tanong ko sa kanya nang malumanay."Wala… wala lang, na-curious lang ako." Napansin kong saglit na naging hindi natural ang kanyang ekspresyon bago siya muling nagsalita, "Naiintriga lang ako kung paano mo napapakalma ang mga tao nang ganito kadali. Saka siyempre sa edad mo parang imposibleng hindi ka nagmahal ng ibang babae nung kabataan mo?"Tinitigan ko siya at hinayaan ang banayad na ngiti na manatili sa aking mukha. "Ikaw lang ang gusot kong suyuin nang ganito, Mrs. Anne Valderama."
Lumapit siya sa akin at puno ng determinasyon sa kanyang mga mata. "Madam, kung talagang gusto mong tulungan si Melody at ang iba pang kababaihan, kailangan mong sumali sa asosasyong ito at maging vice chairman.""Sa mundong ito, ang may pinakamalakas na posisyon lamang ang may boses—tulad ng Hector. Kung nais mong protektahan ang mga naaapi, kailangan mong umangat. Kapag nasa itaas ka, doon ka lang magkakaroon ng tunay na kapangyarihan!"Matapos ang isang saglit na katahimikan muli pang nagsalitang muli si Maika "Madam, ayaw mo bang parehas kayong umangat ni Boss ng posisyon para mas maging makapangyarihan kayong dalawa laban sa mga taong nang-aapi? Alam ko naman madam na ayaw mo ng mga ganitong bagay at gusot mo lang maging isang ordinayong tao pero madam mas madami kang matutulungan kung magiging vice chairman ka!”Sa sandaling iyon, may ideya na ako sa aking puso pero ayokong magdesisyon ng padalos dalos "Maika, pag-iisipan ko ang sinabi mo. Salamat sa payo mo."Hindi naman nagpum
Napansin kong tinitingnan ako ni Ate Anne na may halong pagdududa saka siya lumapit sa akin."Ano nga yung gusto mong sabihin sa akin kanina?" tanong niya.Hinila ko siya saglit sa isang tabi saka ako nagsalita "Wala. Pinakalma na ako ni Kuya Vince. Hindi ko dapat gamitin ang nangyari sa sunog noon para idiin ka sa isang bagay."Napansin kong nanginig ang kanyang pilikmata. Parang may dumaan na bahagyang pagkabigo sa kanyang mga mata.Hindi ko alam kung ano ang eksaktong ikinabigo niya.Pero pakiramdam ko, alam niyang hindi lang iyon ang gusto kong sabihin.Huminga ako nang malalim at tiningnan siya. "Ate Anne, aalis na ako. Pero bago ako umalis, gusto kitang tanungin ng isang bagay. Sigurado ka bang gusto mo si Uncle Hector?"Bahagyang gumalaw ang kanyang labi, pero hindi ko siya hinayaang sumagot."Huwag kang magmadali sa pagsagot," sabi ko agad. "Pag-isipan mong mabuti. Natutuwa ka lang ba sa kanya dahil sa pinapakita niya sayo ngayon o totoong gusto mo siya?"Tiningnan ko siyang m
Nanlaki ang mata ni Mommy at tila nagulat sa nagawa niya. Nakita kong nanginginig ang kanyang mga kamay habang tinititigan ang duguan kong pisngi. "Anak, ayos ka lang ba? Hindi ko sinasadya!"Huminga ako nang malalim at pinilit ngumiti kahit ramdam ko pa ang rin hapdi. "Mommy wala siyang kasalanan dito."Dahan-dahan akong tumayo nang maayos at pilit na nilalabanan ang sakit. "Mommy, umalis ka na. Kailangan ko pang kausapin si Anne."Paglingon ko kay Anne, nakita kong nag-aalangan siya. "Sasama ako sa’yo. Dahil may hihingin akong pabor sayo."Napansin kong napabuntong-hininga siya, para bang sumakit ang ulo niya bigla.Noon, sabik siyang makausap ako nang harapan.Pero ngayon, parang ito na ang pinakaayaw niyang mangyari ang marinig ang mga salitang "may gusto akong sabihin sa'yo."Nagbago na talaga ang relasyon namin. Hindi na tama na palagi kaming magkasama.Alam ko ring naiinis siya sa katigasan ng ulo ko. Kahit anong sabihin niya, hindi ko basta-basta binabago ang desisyon ko.T
Habang pinagmamasdan ni Jennie ang papalayong anak, bigla siyang napakunot-noo at tumingin kay Elaine, "Ano bang sinasabi mo kanina tungkol kay Joana?""Ha? Tita, ibig sabihin hindi mo pa alam ang tungkol dito?" gulat na sagot ni Elaine. Agad niyang dinala si Jennie sa isang coffee shop sa airport at ikinuwento ang buong pangyayari nang detalyado at may halong emosyon."Ano!?" Malakas na pinukpok ni Jennie ang mesa, halatang nagngingitngit siya sa galit. "Ang babaeng iyon, si Joana, nakapasok na pala sa lumang bahay!""Oo, nagbigay ako ng pera sa ilang tauhan para malaman ang totoo. Ang sabi nila, ideya raw ni Hector, tapos pumayag naman si Donya Estrelita."Dumilim ang mga mata ni Elaine, nag-iisip ng paraan. Kung magagamit niya si Jennie upang mapaalis si Joana at ang batang nasa sinapupunan nito, magiging perpekto ang lahat!Higpit ang pagkakakuyom ng kamao ni Jennie, ramdam ang matinding galit. "Hector, napakasama mo! Gusto mong sirain ang buhay ng anak ko! Paanong pakakasalan ng
Si Mr. Kirby. Ang mga tao na may kakayahang pumasok at lumabas sa teahouse na ito ay mga mayayaman o mararangal lamang.At ang manager ay may reputasyon din sa kanilang circle, at maraming tao ang kailangang magpakumbaba sa tuwing makikita siya. Tumayo si Rolando, pinalaki niya ang kaniyang dibdib at iniabot ang kamay niya kay Mr. Kirby. Si Mr. Kirby ay yumuko sa tabi ni Anne at ngumiti "Narinig ko po na ang asawa ni Sir Hector ay bumisita ngayon, kaya espesyal kong ipinadala sa inyo ang aking pribadong koleksyon ng tsaa.Mayroong Narcissus na nagkakahalaga ng isang daang libo, at mayroon ding mahirap hanapin na matandang tsaa mula sa Southern Dynasty. Mrs. Anne, alin po ang gusto n'yo?"Naglaho ang kulay sa mukha ni Rolando at nainis siyang binawi ang inabot na kamay.Ngumiti si Anne at tiningnan ang manager "Wag na, mukhang may mga tsaa yata akong nakatago dito. Puwede bang magpadala na lang kayo ng ilan?""Oo, oo, pupuntahan ko na." Ang manager ay ngumiti at naglakad palayo, lihi
Sa mga sandaling iyon, tumayo ang manager nang may galang, na may propesyonal na ngiti sa labi "Ikinagagalak kong maging saksi para sa inyo."Lihim na ngumiti si Anne, pero ang expression niya ay seryoso at saka nagsalita "Pa, naaalala mo pa ba na gumastos ka ng limang milyon noong nakaraang taon para ipadala si Elaine sa isang celebrity class, na ang sabi nila ay magagarantiyahan nitong makapag-asawa siya sa isang mayamang pamilya?"Nahihiya si Rolando nang banggitin ito sa harap ng iba.Kahit na ang lahat ng mga socialite sa mayamang circle ay nagnanais na makapag-asawa sa kapareho o mas mataas na antas ng mayamang pamilya.Ngunit ang pagdalo sa ganitong klase ng training ay medyo nakakahiya.Ngumiti ng mapait si Rolando "Bakit mo biglang binanggit ang bagay na ito? Kasal ka naman na, hindi mo na kailangan pang pumunta sa ganitong klase ng... training class...""Pa, mahal na mahal ako ni Hector. Maganda ang aming relasyon. Hindi ko na kailangan pang dumaan sa ganitong klaseng traini
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m