Patuloy na nakatingin si Anne kay Vivian, ngunit nanatiling kalmado si Vivian, hindi tulad ng normal na tao.Pumikit siya ng dalawang beses, ngumiti at tumingin kay Anne "Sasama na lang ako bukas ng gabi. Kung mag-isa ka lang, sino ba ang makakaalam kung ano ang mangyayari!""Vivian..."Piniit ni Vivian si Anne nang magsalita ito."Uncle Hector, pwede bang mag-ayos ka ng tao na papasok sa hotel at papalitan ang lahat ng ihahalo nila Mommy?""Okay." Sagot ni Hector nang may kumpiyansa.Pagkatanggap ng positibong sagot, tumingin si Vivian kay Anne at itinaas ang mga balikat."Anne, ano pang ibang plano ni Mommy?""Vivian..."Muling inistorbo ni Vivian si Anne nang buksan niya ang kaniyang bibig para magsalita. Nagkunwari siyang walang pakialam at sabik."Bukas, pagkatapos kong magkunwaring uminom ng may gamot, tatawagan ko agad si Keifer""Gusto kong pumunta si Keifer sa hotel para iligtas ako.""Hindi ako naniniwala na hindi siya pupunta sa hotel para iligtas ako kapag narinig niyang
"Oh, sa wakas dumating na din kayo?" Tumayo si Jennie at sinalubong sina Anne at Vivian.Paglapit niya sa dalawa, matalim niyang tiningnan si Vivian. "Ikaw talagang bata ka, sinabihan kitang sumabay ka na sa akin, pero ayaw mo, kaya mag-isa akong naghintay sa inyo. Kanina pa akong nakaupo ditong mag-isa, bagot na bagot na ako!” Habang nagsasalita siya, napatingin si Jennie sa burgundy na dress na suot ni Vivian kaya saglit siyang natigilan."Vivian, bakit ka nakasuot ng ganyang kahalay na damit? Akala mo naman, formal party ang pupuntahan mo!” Hawak pa rin ang kamay ni Anne, pabagsak na umupo si Vivian at malditang sumagot sa kaniyang ina "Wala kang pakialam! Sinadya kong isuot ito para makita ako ni Keifer na suot ko ito."Hindi kaagad nakapagsalita si Jennie, pakiramdam niya umakyat ang lahat ng dugo niya sa ulo niya at gusto sanang sermunan si Vivian pero pinigilan niya ang sarili niya nang maalala niya ang misyon niya ngayong gabi.Wala rin namang saysay dahil pagkatapos ng g
Samantalang si Vivian ay biglang bumagsak sa kama. Tumataas ang temperatura ng kanyang katawan, unti-unting nanlalambot, at nakakaramdam siya ng matinding panghihina.Nag-panic siya at mabilis na dinial ang numero ni Keifer.Nag-ring ang telepono nito, at sa kabilang linya, isang malalim na tinig ng lalaki ang narinig niya. "Hello.""Keifer, ako ito… si Vivian. Na… na-drugged ako! Nasa Room 802 ako ng Solaire Hotel. Tulungan mo ako, bilisan mo!""Vivian, tumawag ka ng pulis, o kaya tawagan mo ang Uncle mo—""Hindi! Keifer, tulungan mo ako…"Nanginginig ang katawan ni Vivian habang pilit na kumakawala sa matinding epekto ng gamot. Ngunit bago pa niya matapos ang sasabihin, walang awa nang ibinaba ni Keifer ang tawag.Pinilit niyang itayo ang sarili niya ng nanginginig at hirap na lumakad papunta sa pintuan ng hotel room. Nang malapit na niyang abutin ang door handle, bigla niyang binawi ang kamay niya."Keifer, hindi ako naniniwalang hahayaan mo akong mapahamak! Isusugal ko ang sarili
THIRD PERSON POVBago pa matapos magsalita si Maika agad na siyang pinutol ni Hector. "Gamitin niyo ang kahit na anong paraan para mahanap ang asawa ko! Kahit pa wasakin at halughugin niyo ang bawat kwarto sa hotel na to ay gawin ninyo. Wala akong pakiealm.Hindi ako makakapayag na masaktan siya- kahit isang hibla ng buhok niya ay hindi ako makakapayag na mahawakan nila! Kapag hindi niyo nahanap ang asawa ko at may nangyaring masama sa kaniya lahat kayo ay mannagot sa akin.” Tiningnan ni Hector si Maika nang seryoso. "Ginawa mo ba ang pinapagawa ko?"Ang tono niya ay may bahid ng paninisi na para bang hindi siya natuwa sa iba pang pinagkaabalahan ni Maika.Nanlamig si Maika sa narinig at agad na nag-report. Ganitong mood ng isang Hector Valderama ang hindi gugustuhing ng kahit na sino pa man. Ito ang ugali niyang kaya niyang patigilin ang hanging hinihingan ng lahat. "Oo boss, nahuli na namin si Euleen. Nilagyan ko ng tracker ang bag niya kanina. Kanina pa siya nagtatago malapit
Lumamig pa lalo ang mga mata ni Hector, at mas lalo pang lumakas ang pagkakahawak niya sa panga ni Euleen. "Tatanungin kita ulit, nasaan si Anne? Kung ayaw mong sabihin sa akin ngayon din sisiguraduhin kong kailanman ay hindi ka na makakapagsalita. Ito na ang magiging huling hininga mo.”Bago pa siya matapos magsalita, dumating si Renz na humahangos at hihingal hingal. "Boos, si general! tumatahol siya sa room 634..."Bago pa siya makapagpatuloy ay mabilis nang tumakbo si Hector palabas at parang hangin na dumaan sa pasilyo.Agad siyang sinundan ni Renz. Noong una ay gustong-gusto niyang pumasok kaagad pero bigla siyang natakot na baka makakita siya ng mga bagay na hindi niya dapat makita, kaya’t hinayaan niyang mauna si Hector.At nang makarating na sila sa room 634, si general ay patuloy na tumatahol ng desperado."Arff arfff arff~" Si general ay patuloy na kinikiskis ang kaniyang daliri sa pinto gamit ang mga harapang paa niya."Tumabi kayo!" Malamig na utos ni Hector, at umatr
Pagkatapos magsalita, dinala na siya ni Maika. Si Euleen ay patuloy na lumalaban at sumisigaw habang kinakaladkad siya palabas."Hector, baliw ka!""Hector, kinamumuhian kita!""Hector, papatayin kita!” HECTOR POVNang marinig ko ang matinis na boses ni Euleen, nakita kong nagsimulang gumalaw si Anne. Unti-unti siyang nagkamalay, pero halata sa kanyang mukha ang sakit na nararamdaman niya. Nasa mga bisig ko siya, at nang idilat niya ang kanyang mga mata, kitang kita ko ang pagka-gulat sa kanyang mukha."Hon? Paano akong napunta rito?" tanong niya at halatang nalilito.Nagtagpo ang aming mga mata. Sa mga oras na iyon ay nakaupo na ako sa wheelchair habang yakap-yakap siya. "hon, natatandaan kong nakatayo ka kanina?"Bahagya akong napangiti sa sinabi niya. "Talaga?" Hinaplos ko ang likod ng ulo niya nang marahan. "Kumusta ka na? Masakit pa ba ang ulo mo?"Nakita kong lumipat ang tingin niya sa mga binti ko na para bang may iniisip siya. {sa isip-isip ni Anne; "Guni-guni ko lang ba i
VIVIAN POVNatigilan si Mommy at matagal na nakatayo roon, hindi rin siya makapaniwala sa kadimonyohang ginawa niya sa akin. Siguro nga ay hindi niya inakalang ganito ang kalalabasan ng plano niya. Maya-maya pa ay bigla siyang sumigaw kay Ate Anne ng may panunumbat. "Anne, paano mo ito nagawa sa anak ko? Tinuring ka niyang aprang isang kapatid tapos nagawa mo ito sa kaniya?” Bago pa makasagot si Ate Anne ay mabilis akong kumawala sa kanyang yakap at umupo. Tumingin ako kay Mommy nang diretso at walang bakas ng anumang emosyon sa aking mukha."Mommy, bakit ako nagkaganto? Hindi mo ba talaga alam?"Umiling pang muli si Mommy at pilit na pinapalabas na inosente siya sa mga nangyari. "Hindi, hindi ko alam! Ako... anak ipinagkatiwala kita kay Anne para alagaan! At... may naramdaman lang akong kakaiba kaya inutusan ko ang bodyguard na tingnan ang kusina. Doon ko natuklasan na may pinahalo si Anne na gamot sa pagkain mo!"Nagpatuloy siya sa kanyang drama na mistulang kumbinsido na rin sa
ANNE POVHindi ko na kayang tiisin ang mga nangyayari . Kahit ako ay hindi din makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Sa sobrang galit ko ay pinulot ko ang latigo sa sahig at agad na hinampas si Elijah. "Naisip mo ba kahit isang beses na hindi niya ito ginusto?! Hayop ka!""Aray!" Napasinghap si Elijah at galit na tumingin sa akin. "Wala akong pakialam! Nasa kama ko siya, kaya kasalanan niya ang lahat!"Lalong sumiklab ang galit ko. Itinaas ko muli ang latigo at muling hinampas siya nang malakas. "Ang kapal ng mukha mo!. Wala kang bayag na harapin ang pamilya mo at ipaglaban ang girlfriend mo tapao ngayon isisisi mo sa ibang tao kung bakit ka diniktahan ng magulang mo?! Anong klaseng lalaki ka! Kung talagang matapang ka bakti hindi ka lumaban sa pamilya mo! Bakit mo ibinabaling ang galit mo sa isang inosenteng babae?!"Sa sobrang gigil ko, muli ko siyang hinataw ng latigo."Ahhh! Tarantado kang babae ka?! Gusto mo na bang mamatay?! Bakit mo ako hinahampas ng latigo? Alam mo ba kung si
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m