ILANG raw silang hindi nagkibuan pagkatapos ng makabagbag-damdaming away na 'yon. Para silang estranghero sa isa't isa. Nakatira nga sila sa iisang bahay pero hindi naman nagpapansinan. Maging sa pagtulog ay umiiwas din ito. Sa sala ito natutulog at magigising na lang siya sa umaga na nakatiklop na ang hinigaan nito.
Nakausap na rin niya si Noel at sinabi nitong kusa na itong iiwas sa kanya para hindi na sila magkagulo pa. Kung siya'y babad sa gawaing-bahay, si Bryan naman ay babad sa pagmumukha ng Marie na 'yon.
Sa tuwing tatangkain niyang makipag-usap dito ay lumilitaw sa kanyang utak ang harutan ng mga ito na lagi niyang nakikita sa t'wing magagawi siya sa bintana. Lagi as in araw-araw ang mga ito kung magharutan. Kung makipagharutan naman si Bryan ay parang binata pa ito gayong nasa tapat lang ng shop na pinagtatrabahuhan nito ang asawa.
Gabi-gabi ay tahimik siyang umiiyak dahil sa nangyayari sa kanila. Hindi ba nito n
Tinupad nga ni Bryan ang sinabi nitong hindi na papansinin pa si Marie. Parang gusto naman niyang lumundag sa tuwa sa t'wing makikita niyang lalapitan ni Marie si Bryan at deadma lang ang huli.Ngayon ay nagtatrabaho na si Bryan sa isang department store bilang isang promodiser.Isang araw na may trabaho ito ay nagkaroon siya ng 'di inaasahang bisita. Hindi niya alam ang gagawin niya n'on dahil hindi pumasok sa isip niya na matutunton sila nito."Claire, I hired a private investigator to see you both." Inilibot nito ang tingin sa buong bahay. "And I can see you both survived in this place."Wala siyang maisagot dito."We have so many dreams for him, Claire. Please let him achieve his goals in life. Makapaghihintay pa ang pag-ibig n'yo."Napayuko siya."Sana pina-graduate mo na lang si Bryan bago kayo nagtanan. He's running for a cum laude. Nasayang ang lah
Claire cleared her desk. Mag-aalas singko na. She needed to get home before seven pm. She put some lipstick and powder. Sakto namang bumukas ang pinto ng president's office."Yo, Claire. You're not home yet?" Tanong ng boss niya.She rolled her eyes upwards. Duh. 'Di halata? Gusto sana niyang isatinig."Paalis na 'ko, boss.""Want to tag along?"She shook her head. "Hindi na."Umingos ito. "C'mon, Claire. Hindi mo na nga ako sinagot, ipagkakait mo rin ba ang paghatid ko sa'yo?"Natawa siya. Grabe talaga ang trip ng boss niya. Oo at nandito na ang lahat. Gwapo, mabait, mayaman at yummy. Pero hindi niya ito type. Hanggang kaibigan lang talaga ang kaya niyang ibigay dito."Sumbong kita kay Marian."Agad namang nagbago ang timpla ng mukha nito. "Claire naman, joke lang yun. Baka totohanin mo," bawi nito. "Sige, mauna
TUMUNOG ang intercom. "Claire, please make me two cups of coffee, please."Agad siyang tumalima. She went to the CR a while ago kaya siguro hindi niya nakita ang boss niyang pumasok na may kasama.She knocked.Pagpasok niya, nakaupo ang boss niya sa swivel chair nito at ang isang lalake naman ay nakatayo at nakatanaw sa bintana.Parang may bumundol na kaba sa dibdib niya nang makita ang nakatalikod na pigura. He seemed familiar, very familiar.Dahan-dahan niyang inilapag ang mga tasa."P're, coffee tayo. Siguradong magugustuhan mo ang timpla ng secretary ko," may himig pagmamalaking wika ng boss niya.The guy turned to them slowly, as if the scene was taken from a movie.She was shocked upon seeing his face.Bryan.He looked more masculine, manly and dangerous.S
Nakatitig lang si Claire kay Nathan habang mahimbing itong natutulog. Nathan is truly a son of Bryan, parang pinagbiyak na bunga.Her eyes flew on the door. Pumasok ang Mama niya. "Natutulog na pala siya."Ngumiti siya pero hindi umabot sa mga mata niya. "Oo, Ma."Sandaling walang may nagsalita sa kanila, nakatitig lang kay Nathan. She felt her mother moved beside her."May problema ka ba? You look so tensed," nag-aalalang sabi nito.Her mother knew her very well."He's back, Ma," mahina lang ang pagkakasambit niya pero alam niyang narinig nito iyon."D-Don't tell me-""Bryan's back.""Oh, God. A-Alam na ba niya?"Umiling siya. "Kanina lang kami nagkita. Hindi naman kami nag-usap.""Anong plano mo ngayon?"
She was stunned when she saw Bryan with her boss. Nag-uusap ang mga ito nang dumating siya."Good afternoon, boss," she greeted. Hindi niya alam kung ano ang itatawag kay Bryan."Claire, you're here. Halina kayo," anang boss niya.Kayo? Ibig sabihin, kasama si Bryan?Nagmamadaling humabol siya sa boss niya. "Boss Rick! Kasama ba si B-Bryan?""Yeah. Bakit?""W-Wala po."Sakto namang dumating na si Bryan."Nga pala, ba't hindi yata kayo nag-uusap? Hindi ba kayo close?" Kunot-noong tanong ng boss niya.She didn't know how to answer.I left him when we were together for his future."We're not that close," sagot ni Bryan at binuksan ang passenger seat. Binuksan din niya ang back seat at pumasok na ng sasakyan. S
CLAIRE looked at her phone. 10:30 PM na. May kailangan kaya ang boss niya? Binuksan niya ang pinto at nakita si Bryan na nakasandig dito. Halatang lasing. Naaamoy pa niya ang hininga nitong amoy-alak."Anong kailangan mo?" Kaswal na tanong niya.Hindi ito sumagot bagkus ay pumasok sa kwarto niya."Bryan, ano ba? Doon sa kabila ang kwarto mo!" Angil niya.Parang wala itong narinig at humiga sa kama niya. Nilapitan niya ito at niyugyog sa balikat. "Gising, ano ba?"Nagulat siya nang kumilos ang mga kamay nito at ihiga din siya."Bryan!"Ang hitsura nito kani-kanina lang na lasing ay biglang napalitan ng pagkaseryoso. Kinubabawan siya nito at tumitig sa kanya."A-Ano ba? Umalis ka nga diyan!"He didn't moved an inch. His eyes are full of unspoken feelings. "That bastard took you from the resto 'til here. What a great guy!" Sa
Parang wala sa sarili si Claire habang may sinasabi ang boss niya. She's still occupied of the thoughts between her and Bryan."Yo, Claire. Are you okay? Kanina ko pa napapansin na parang wala ka sa sarili mo.""H-Ha? A-Ano yun, boss?"Totoo naman ang sinabi ng boss niya. Nawawala talaga siya sa sarili niya. Hindi pa rin kasi mawala sa isip niya ang mga nangyari.Umiling ito. "Sabi ko na nga ba. Mabuti pa bumalik ka na lang sa kwarto mo. Padadalhan na lang kita ng lunch.""I'll take her to her room."Tumayo si Bryan at umagapay sa paglalakad niya.What a good timing!Pagpasok niya sa kwarto niya, pumasok din si Bryan. "Hindi mo ba talaga ako titigilan?""What?" Kunot-noong tanong nito.Tiningnan niya ito nang masama. "Huwag mo akong pagla
"Claire! You came!" Masayang salubong ng boss niya sa kanya.Nangingiting humalik siya sa pisngi nito. "Happy birthday, boss!" She handed her gift. "Hi, Marian!"Nginitian siya ni Marian. Sa rooftop ng building ginaganap ang party. Lahat ay naka-formal attire."Claire, I reserved you a seat." Anang boss niya at tinuro ang bandang dulo. "Kumain ka nang marami ha?""Claire, ihahanap kita ng boyfriend," pilyang saad ni Marian.Natawa siya."Sira! Hindi ko kailangan ng boyfriend."Bumaling siya kay Boss Rick. "Thank you, boss! Happy birthday ulit!"Iniwan na siya ng mga ito para batiin ang ibang bisita. Tinungo naman niya ang mesang naka-reserve sa kanya. Dumaan ang isang lalake at humingi siya ng isang basong wine. She roamed her eyes. Looking for a particular person.Nandito na kaya siya?&nb
Forbidden love is such a nonsensical word for me at first and yet it also gave me a great feeling for loving someone like him. I have learned to love him as my cousin way way back and now that he's adopted, my happiness reached another level. You wouldn't know how hard it is to hide your incest relationship from your family but if you really love someone, you'll get through anything. Even conquering the destiny's trials. She has been through a lot and doesn't give a damn for having made bad decisions because it molded her into what she is today.Kanina pa ni Claire pinagmamasdan si Bryan habang natutulog. They made love countless of times last night. Kaya alam niyang pagod talaga ito. Mabuti na lang at doon natulog si Nathan sa mga magulang niya. Malaya silang gawin ang anumang gusto nila.She caressed Bryan's face. "I wouldn't love anyone other than you."Ilang araw na niyang nahahalata ang masamang pakiramdam tuwing umaga. She would vomit but nothing will come
Umungol si Claire nang yakapin siya ni Bryan mula sa likod. God! It feels so good to be back in his arms again after a few weeks of being away from him. Sobra niyang na-miss ito at walang oras na hindi ito sumagi sa isip niya. Kahit kumakain o nagpapahangin sa terasa, lagi itong nakatambay sa isip niya.She flinched and automatically opened her eyes when she felt his tongue on her ear lobe making magic.Oh my God! This is not a dream! This is really happening! Bryan is beside me!"Bryan!" Nanlaki ang mga mata niya. She thought at first that it was just her imagination playing tricks on her until Bryan's hand made its way to her sensitive part.Bumangon ito at lumipat sa harap niya habang siya naman ay nanatiling nakatanga lang dito. Totoo na ba ito? Hindi lang panaginip o halusinasyon? Magkasama na ba talaga silang dalawa? Wala na bang hadlang sa pag-ibig nila? Baka namamalikmata na naman siya dahil sa sobrang pagka-miss dito.Ah, bahal
"Sabihin mo na kay Bryan ang totoo, Ma. He deserves to know the truth."Napahinto si Bryan sa akmang pagbaba sa hagdan nang mapadaan sa kwarto ng mga magulang nang marinig ang sinabi ni Lorraine. He stopped beside the door and eavesdropped."Ma, do you still want to see Bryan in that state? My gosh! Konti na lang at sa ospital na siya pupulutin dahil sa alak!" Bahagyang tumaas ang boses ni Lorraine na ipinagtaka niya. He had known Lorraine to be very sensitive and respectful to their parents.He barged in. He never saw her sister talked to their parents like that. Katulad niya, napuno na rin siguro ito sa Mama nila kaya kung anu-ano ang sinasabi."Ano ang totoo, Ma?" He asked.Her mother looked away and remained silent, not even bothering to have second thoughts."Ma, sabihin mo na kay Bryan!" Hysterical na sabi ng kapatid niya."Ano ang dapat kong malaman?" Tumingin siya kay Loraine na masama pa rin ang titig sa Mam
Dahan-dahang isinara ni Claire ang pinto ng kwarto ni Bryan. Mahimbing nang natutulog ang mag-ama niya. Sana nga ay magtagal pa ang ganitong pagtatagpo pero alam niya sa kanyang sarili na malapit na naman silang maghiwalay. Gagawa na naman siya ng desisyon na hindi ito kinukunsulta at batid niyang magagalit na ito nang tuluyan sa kanya. Gusto sana niyang makatabi ang mga ito kahit sa pagtulog na lang kaso may isang bahagi sa isip niya ang pumipigil sa kanya.Sa halip ay tumuloy siya sa dating tinutuluyang kwarto at humiga sa kama. It's been eight years. This room has been the only witness how they love and made love to each other. It was so full of sacred memories that's exclusively for her and Bryan. She was feeling so emotional she cried reminiscing the past. The way he smiled at her, winked at her, treat her like she was a fragile glass, joke around and even the way he simply speak, she remembered it all. It was carved already in her heart and no one can ever r
"Tulog na si Nathan?" Tanong ni Claire sa kanya paglabas niya ng kwarto. Tiningnan niya sa mga mata si Claire. Bahagya itong yumuko. Tama nga si Nathan. Sinugod naman siya ng konsensiya niya. Hindi naman talaga niya gustong saktan si Claire emotionally. Kusang nagtatampo lang siya sa tuwing naaalala niya ang ginawa nitong pagtatago sa anak nila. He could have been there for her when she needed something or whatever to satisfy her cravings. "Bakit namumula ang mga mata mo?" Umiwas ito ng tingin. "N-Napuwing lang ako." Tumayo ito at akmang papasok ng kwarto nang magsalita siya. "Huwag ka nang pumasok bukas. Biyernes naman. Naipagpaalam na kita kay Ricky. May pupuntahan tayo bukas." "Saan naman?" She asked back. Surely not to spend time together. "You will know when we get there. All you have to do is stay close."
NAGISING si Bryan sa haplos ng maliliit na kamay. He opened his eyes and saw his son smiling."Daddy, you fell asleep too? Mom and I already made you an afternoon breakfast," mahabang saad ng anak niya.Napangiti siya sa tinuran ng anak. Napakabibo nito magsalita na para bang matanda. Niyakap niya ito. "Nathan, do you want to live with me?""Of course, Dad!" Agad nitong sagot. "But won't you ask Mom too? She's outside."Umiling siya. "She wants to stay at your grandparent's house eh. Hindi daw niya gusto dito," aniya.He was angry at Claire for hiding his son from so why live with her too? He just wants his son.Oh really? You mean that? The little voice teased him.Nalungkot ang mukha ni Nathan. "I don't wanna be away from Mom, Dad. I love her very much. She tells me a story every night, makes me a good breakfast every day and k
Nagmamadaling umuwi ng bahay si Claire. Nagising siya sa text ng Mama niya na mainit daw si Nathan, parang lalagnatin. Hindi siya nagdalawang-isip na iwan si Bryan habang tulog. Hindi na rin siya nagpaalam.Pagdating niya sa bahay ay nag-aalalang mukha ng mga magulang ang sumalubong sa kanya."Ma, Pa, kumusta si Nathan?" Dumiretso siya sa kwarto nila at nakitang natutulog si Nathan."Okay na siya. Pinainom ko na rin ng gamot para hindi na lumala pa," sagot ng Mama niya.Tinabihan niya ang anak at niyakap ito."O, siya. Maiwan na namin kayo," anang Papa niya.Tumango siya. Dapat talaga hindi na lang siya nagpalipas ng oras sa hotel suite ni Bryan. Dapat umuwi na lang siya nang maaga. Hindi kasi siya sanay na wala sa tabi ni Nathan tuwing may dinaramdam ito."MOM, bili tayo ng airplane!" Turo ni Nathan.
"Claire! You came!" Masayang salubong ng boss niya sa kanya.Nangingiting humalik siya sa pisngi nito. "Happy birthday, boss!" She handed her gift. "Hi, Marian!"Nginitian siya ni Marian. Sa rooftop ng building ginaganap ang party. Lahat ay naka-formal attire."Claire, I reserved you a seat." Anang boss niya at tinuro ang bandang dulo. "Kumain ka nang marami ha?""Claire, ihahanap kita ng boyfriend," pilyang saad ni Marian.Natawa siya."Sira! Hindi ko kailangan ng boyfriend."Bumaling siya kay Boss Rick. "Thank you, boss! Happy birthday ulit!"Iniwan na siya ng mga ito para batiin ang ibang bisita. Tinungo naman niya ang mesang naka-reserve sa kanya. Dumaan ang isang lalake at humingi siya ng isang basong wine. She roamed her eyes. Looking for a particular person.Nandito na kaya siya?&nb
Parang wala sa sarili si Claire habang may sinasabi ang boss niya. She's still occupied of the thoughts between her and Bryan."Yo, Claire. Are you okay? Kanina ko pa napapansin na parang wala ka sa sarili mo.""H-Ha? A-Ano yun, boss?"Totoo naman ang sinabi ng boss niya. Nawawala talaga siya sa sarili niya. Hindi pa rin kasi mawala sa isip niya ang mga nangyari.Umiling ito. "Sabi ko na nga ba. Mabuti pa bumalik ka na lang sa kwarto mo. Padadalhan na lang kita ng lunch.""I'll take her to her room."Tumayo si Bryan at umagapay sa paglalakad niya.What a good timing!Pagpasok niya sa kwarto niya, pumasok din si Bryan. "Hindi mo ba talaga ako titigilan?""What?" Kunot-noong tanong nito.Tiningnan niya ito nang masama. "Huwag mo akong pagla