"Ang aga pa naman masyado para umuwi kayo," sambit ni mama habang nakangiti ng malungkot kay Art. Art smiled apologetically. "Something happened po, e. Mom and dad flew last night that's why I need to follow them pronto." Tumango naman si mama at ngumiti. "Mag-iingat kayo, ah. Balik ka kaagad dito kapag natapos mo na 'yan." Art smiled brightly and kissed my mom's cheek. Bumaling naman ito sa akin at muling ngumiti. "So, see you?""See you," I smiled and let him kiss my forehead. He said something happened on their business in their country and they need the Ledwidge's heir presence kaya heto siya at humihingi ng paumanhin sa biglaang mga pangyayari. And actually, I think this is a good thing since I won't be forced to move in a single roof with him. "Bye." He waved his hands as he turned his back and walked towards his car. Inayos ko naman ang pagkakasukbit ng bag sa aking balikat at folders na hawak ko. I checked the time on my wristwatch. Tinignan ko naman ang notifications ba
Napangiti ako nang matapos kaming kumain. Daze was busy rubbing tummy while I'm busy cleaning the table. Tahimik lamang kaming dalawa. Hinugasan ko muna ang mga pinggan bago ko siya hinarap. "Let's sleep?" I asked with a wide smile on my face. "Nah." He shook his head and stood. Napaigik ako sa gulat nang bigla niya akong buhatin at pinatong sa ibabaw ng counter. "I'm still hungry." Tinaasan ko ito ng kilay. "You want to eat more? Magluluto ka pa?" Mabilis pa sa alas kwatrong umiling ito sa sinabi ko at nginitian ako ng matamis. Ngiting may binabalak. At huli na ang lahat nang maramdaman ko ang pagkapa ng kamay niya sa gitna ng dalawang hita ko. "I told you I'll eat this." "Daze—" My words vanished into thin air as he captured my lips for an ardent kiss. Wala sa sarili akong napakapit sa kanyang balikat at bahagyang pinisil ito habang tinutugon ang kanyang halik. Ramdam ko ang kamay niyang minamasahe ang dibdib ko. "Love," he moaned. Napasinghap ako nang bigla niya akong itul
“Can you sing a song for me?” I asked in a low voice. Madilim ang silid dahil alas diyes na ng gabi at nakapatay ang ilaw. Tanging ang neon lights na bumalik sa kulay lila ang nagbibigay ng kaunting liwanag sa silid. Nakabukas ang kurtina sa malaking bintana ng kwarto. It was a glass window and that makes us saw the starry sky. “I’m not a good singer, love,” he said. “I don’t care. Just sing me a song.” I look up at him. “Please?”Nakaupo kami sa couch na kaharap ang malaking bintana. Nakakandong ako sa kanya patalikod. His arms wrapped around my waist and his chin is on my shoulders. Matapos naming kumain kanina ay ganito na ang ginawa namin. Our phones are still off and we just don’t care if somebody was trying to reach us. “Hmm, okay.” Hinawakan nito ang kamay ko. He intertwined our fingers as he start singing a song.‘You know I want you,It’s not a secret I try to hide.’ Nangunot ang noo ko at agad siyang nilingon dahilan para matigilan siya sa pagkanta. He look at me with a
Nagising ako sa paramdam na parang hinuhukay at binabaliktad ang tiyan ko. Mabilis akong bumangon sa kama at kahit nanlalabo pa ang aking mga mata ay tinakbo ang distansiya ng banyo.I abruptly slammed the door open and went towards the sink. Yumuko ako at tuluyan nang sumuka. My hand gripped the white sink as I keep on throwing with nothing but a slimy saliva.Nanghihina akong nag-angat ng tingin sa salamin. My eyes got misty due to the throw ups I've made. Nagmumog ako at naghilamos bago lumabas ng banyo. And I just came to realized that I was naked.Dumiretso ako sa kama at muling humiga. Kakagising ko lang ngunit pakiramdam ko pagod na pagod ako. Medyo nahihilo pa ako sa hindi ko malamang dahilan.The clock alarmed which caused me to abruptly got up and sat. Hawak-hawak ko ang noo ko habang pinapatay ang umuugong na alarm clock. A sticky note on the table catches my attention. Kinuha ko ito at binasa.'I've cooked you breakfast. Hindi na kita ginising dahil alam kong pagod ka kaga
"May we now call on the top students of University of the Philippines under Bachelor of Science in Tourism and Management..." Palinga-linga ako sa paligid. Mama and papa aren't still around. They didn't even texted me that they'll be late! Si Daze ay hindi rin makakasipot dahil may importante siyang meeting ngayon. Wala sa sarili akong napangiwi nang ang ini-on ni Fiona ang mini electric fan na hawak niya at nanuot sa ilong ko ang nakakairitang amoy ng pabango niya. I glanced at my wrist watch, malapit nang tawagin ang pangalan ko. Tangina naman, nasaan ba sila?"Bachelor of Science in Tourism and Management summa cum-laude, Diana Vielle Martinez..." Tuluyan nang nasira ang itsura ko nang tawagin na ang pangalan ko. Parang gusto kong maiyak sa hindi ko malamang dahilan. Okay, I know it sounds weird but these past few days my emotions are too sensitive. Konting bagay na hindi ko gusto, naiiyak na ako. And it's not me! Napilitan akong tumayo at naglakad paakyat ng entablado kahit w
7 years later..."Jarren, come here!" Iritado kong sigaw habang dala ang mga laruan niyang nagkalat sa sahig kanina. Nilingon ko si Arthemis na puro ng drawing ang mukha dahil sa kagagawan ng magaling kong anak. Gusto kong humagalpak ng tawa dahil sa itsura niya ngayon. Hindi ko alam kung bakit hinayaan niya si Jarren na gawin ang kung ano-ano sa mukha niya. "What?" Inosenteng tanong nito na ikinakunot ng noo ko. Aba, marunong na magpatay-malisya. I pointed Art who is now busy wiping off his face using the baby wipes I handed him a moment ago. "Why did you draw naughty things on your papa's face?" Jarren pouted and rubbed his nape. "I asked him to play with me and he said he's sleepy. Moma at Papi is busy that's why I played with him even when he's asleep." Nakatitig lamang ako sa kanya habang nagpapaliwanag siya. You heard it right. He's calling Art at papa. I told him to call Art like that because Art insisted to. Hindi na ako nagulat nang dahan-dahang lumapit sa'kin si Jarren
Napasimangot ako nang bumungad sa akin ang pagmumukha ni Sam, nakangiti at may mapanuksong tingin. She's wearing a blue dress making her look like not a mother at all. "Hey, masungit na flight attendant!" she happily yelled and embraced me. Bumitaw naman sa pagkakahawak ko si Jarren at nakipagfist-bump sa anak ni Sam na nakangiti ng matipid. He really looks like his father, Ice. "I'm very happy you make it here, Vielle!" Sam said.Pabiro ko itong inirapan. "How can I refuse when you already sent the chopper for us, Sam?" Ngumiti ng matamis si Sam. "It's time to face your fears, darling. You see, I'm just like you before.""Yours aren't forbidden as mine, Sammy," I said. May kumuha sa mga bagahe namin ni Jarren. Naglibot naman ako ng paningin sa loob ng airport at bumuntong hininga. Sam held my wrist and pulled me into a walk. Si Jarren naman at ang anak ni Sam na si Kai ay magkasabay na naglakad. Sam sent a private chopper owned by the Imperials for us, my son. She invited me to
"Is this your son?" Wala sa sarili akong napatayo habang nakatitig sa kanya habang karga ang anak ko. "Daze..." His cold eyes look at me, as if assessing my being and scanning me through. "May anak ka." Napakurap-kurap ako at dumapo ang paningin ko sa anak kong kalmado ang mukha. Lumukob sa buong sistema ko ang kaba sa samo't-saring konklusiyong pumapasok sa utak ko. Did Jarren told him? Did he knew he's our son?"Yes, Daze." It was my mother who replied. I motioned Jarren to come over and he obeyed. Naglikot ito sa pagkakakarga ni Daze dahilan para ibaba siya nito sa lapag. The kid immediately ran unto me and asked me to carry him. "Bakit ka pa umuwi?" His cold voice like is piercing through my bones that I even took a step back. His intense cold blank eyes aren't showing any emotions. "Daze!" sita ni mama. "Kakauwi pa lang ng kapatid mo, 'yan na kaagad ang pag-uugali mo. Change your behavoir because you're already getting married!" Daze just scoffed and walked towards the